#توسعه_متوازن ، با #ثبات_مدیریت_شایسته_سالار امکان پذیر است:
(قسمت2 )
در تجارب مدیریتی به صورت مکرر مشاهده شده است که برخورد های سلیقه ای با برنامه های توسعه پنج ساله چگونه باعث به نتیجه نرسیدن بسیاری از برنامه ها شده است و حتی عمق فاجعه زمانی رخ داد که برنامه #چشم_انداز_بیست_ساله ابلاغی مقام معظم رهبری در #دولت_های #نهم_و_دهم عملاً با سلیقه مدیریتی به کنار گذاشته شد.
به نظر می رسد ریشه این بی ثباتی مدیریتی به سیاست زدگی برمی گردد وعلی رغم وجود نظام تفکیک قوا، دست به دست شدن قدرت اجرایی در قوای مجریه و قانونگذاری و نظارتی در میان دو جناح اصلی کشور بیشترین تاثیر را بر بی ثباتی مدیریتی داشته است.
با عنایت به اینکه در علم مدیریت سه نوع #برنامه_ریزی_کوتاه_مدت ، #میان_مدت و #بلند_مدت وجود دارد ، این سوال مطرح می گردد:
آیا مدیری که نمی داند تا فردا این منصب را دارد یا خیر! می تواند یک برنامه ریزی کوتاه مدت برای سازمانش تهیه و اجراء کند؟
حال برنامه های میان مدت و… جای خود دارد.
اگر سرعت تحولات و پیشرفت سایر جوامع، خصوصاً همسایه ها و رقبای اقتصادی و… در نظر گرفته شود، مشاهده خواهد شد که توسعه درگرو همکاری های گسترده اجتماعی در حوزه های خرد وکلان است.
اگر به تجربه های پیشین اتکا شود قابل پیش بینی است که بسیاری از مدیران کشور مخصوصاً در سطح استانی و شهرستان ها ، به دلیل #سهم_خواهی #نمایندگان از #دولت عوض خواهند شد و آنچه که اصلاً مورد عنایت نخواهد بود سرنوشت برنامه هایی است که بازهم بلاتکلیف می ماند؛ و این روندتا کی ادامه خواهد یافت ؟
این مشکلی است که ساختار اداری کشور ما گرفتار آن شده و هنوز راهکار مناسبی برای آن پیش بینی نشده است؛ هر روز گسترده تر می شود.
در کشورهای توسعه یافته در مدیریت های کشور و سازمانهایشان چنان ثبات مدیریت بر قرار است که در طی یک قرن، تغییرات مدیریتی کمتر از انگشتان دو دست می باشد و این در حالیست که در کشور عزیزمان ایران این ثبات مدیریت است که #بندرت_مشاهده می شود. هر موقع، جامعه ما در آستانه #انتخابات_مجلس قرار می گیرد و گروه های سیاسی خود را برای حضوری قدرتمند در این رقابت آماده می کنند ؛ لازم است توجه ویژه ای به ثبات مدیریت شایسته سالار داشته باشند.
با احترام : کریم خیالی میاب
(قسمت2 )
در تجارب مدیریتی به صورت مکرر مشاهده شده است که برخورد های سلیقه ای با برنامه های توسعه پنج ساله چگونه باعث به نتیجه نرسیدن بسیاری از برنامه ها شده است و حتی عمق فاجعه زمانی رخ داد که برنامه #چشم_انداز_بیست_ساله ابلاغی مقام معظم رهبری در #دولت_های #نهم_و_دهم عملاً با سلیقه مدیریتی به کنار گذاشته شد.
به نظر می رسد ریشه این بی ثباتی مدیریتی به سیاست زدگی برمی گردد وعلی رغم وجود نظام تفکیک قوا، دست به دست شدن قدرت اجرایی در قوای مجریه و قانونگذاری و نظارتی در میان دو جناح اصلی کشور بیشترین تاثیر را بر بی ثباتی مدیریتی داشته است.
با عنایت به اینکه در علم مدیریت سه نوع #برنامه_ریزی_کوتاه_مدت ، #میان_مدت و #بلند_مدت وجود دارد ، این سوال مطرح می گردد:
آیا مدیری که نمی داند تا فردا این منصب را دارد یا خیر! می تواند یک برنامه ریزی کوتاه مدت برای سازمانش تهیه و اجراء کند؟
حال برنامه های میان مدت و… جای خود دارد.
اگر سرعت تحولات و پیشرفت سایر جوامع، خصوصاً همسایه ها و رقبای اقتصادی و… در نظر گرفته شود، مشاهده خواهد شد که توسعه درگرو همکاری های گسترده اجتماعی در حوزه های خرد وکلان است.
اگر به تجربه های پیشین اتکا شود قابل پیش بینی است که بسیاری از مدیران کشور مخصوصاً در سطح استانی و شهرستان ها ، به دلیل #سهم_خواهی #نمایندگان از #دولت عوض خواهند شد و آنچه که اصلاً مورد عنایت نخواهد بود سرنوشت برنامه هایی است که بازهم بلاتکلیف می ماند؛ و این روندتا کی ادامه خواهد یافت ؟
این مشکلی است که ساختار اداری کشور ما گرفتار آن شده و هنوز راهکار مناسبی برای آن پیش بینی نشده است؛ هر روز گسترده تر می شود.
در کشورهای توسعه یافته در مدیریت های کشور و سازمانهایشان چنان ثبات مدیریت بر قرار است که در طی یک قرن، تغییرات مدیریتی کمتر از انگشتان دو دست می باشد و این در حالیست که در کشور عزیزمان ایران این ثبات مدیریت است که #بندرت_مشاهده می شود. هر موقع، جامعه ما در آستانه #انتخابات_مجلس قرار می گیرد و گروه های سیاسی خود را برای حضوری قدرتمند در این رقابت آماده می کنند ؛ لازم است توجه ویژه ای به ثبات مدیریت شایسته سالار داشته باشند.
با احترام : کریم خیالی میاب