حیوانات وحشی در حال حمل کیسه ی حامل زباله 👀
محل: پایینتر از مسجد علی اصغر واقع در محله شهید قلیپور.
زمین خالی.باغ بی دیوار ؟؟!!
سطل زباله پر ؟؟!!
هر چند زباله ها درون کیسه
اما #شب_هنگام زمان خوبی برای گذاشتن #زباله_ها درون سطل های تعبیه شده #نیست.
از همه همشهریان عزیز خواهشمندیم جهت حفظ بهداشت و چهره ی زیبای شهر،زباله های خود را در ساعات مشخص شده برای هر محله، درون سطل ها قرار دهند.🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
محل: پایینتر از مسجد علی اصغر واقع در محله شهید قلیپور.
زمین خالی.باغ بی دیوار ؟؟!!
سطل زباله پر ؟؟!!
هر چند زباله ها درون کیسه
اما #شب_هنگام زمان خوبی برای گذاشتن #زباله_ها درون سطل های تعبیه شده #نیست.
از همه همشهریان عزیز خواهشمندیم جهت حفظ بهداشت و چهره ی زیبای شهر،زباله های خود را در ساعات مشخص شده برای هر محله، درون سطل ها قرار دهند.🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
#بخش_طسوج
#سازمان_ملل_و_روستای_الماس
#خشک_شدن_دریاچه
#زباله_ها_در_دل_طبیعت
#ماخود_دلیل_هرآنچه_هستیم_هستیم...
سلام بزرگوار تمامی طرح های ارائه شده از طرف خود بنده بوده
لازم به ذکر است شخص بنده هر هفته به نوبه ی خودم نه تنها الماس بلکه هر جایی برا تفریح برم حداقل یه کیسه زباله جمع کرده و با خودم برمیگردونم
دوست عزیزم شما حق دارید ولی اینکه ما بخوایم برای تغییر دادن خودمون دست رو دست بزاریم فکنکنم بتونیم بیش از این جایگاه خودمون رو بالاببریم.
ماها
منو شما
یکایک ما باعث تمام مشکلاتیم
با اینکه میتونستیم بیش از این خوشبخت بشیم.
گذشته ها و آیندمون غیر ما نیستن.
همانطور که گذشته گان ما باعث این همه مشکلات ما شدن
ما نیز باعث آیندگان خویش خواهیم بود.
گذشتگانی که در شهر طسوج باعث #کمربندی شدن رو هنوز بیاد داریم.
و همچنان در حال حاظر از عدم همکاری برخی گذشتگانمان در رنج و عذابیم.
پس ما خود باعثیم...
#دریاچه_ی_ارومیه خشک شد...
جز منو شما هیچ شخص دیگری باعث این کار نیست.
احداث پل از وسط دریاچه بهانه ایست که بر اعمال خود سرپوش بزاریم...
عدم توجه پایتخت نشینان بهانه ایست بر حذف صورت مسائله ای که ما خود باعث آنیم.
دوست عزیزم
ما را یاد ندادند که بایستی درست مصرف کنیم تا روزی شاهد این کم ابی و خشک شدن دریاچه نشویم...
شرایط جوی منطقه و شرایط جهانی که با مشکل کم ابی مواجه است نیز همدست این ناهمواریست که مشکل ساز است.
حال هر روز با یک نقش و نگاری دست به دامن هر کس و ناکسی هم میشویم.
بخاطر خشک شدن دریاچه ی ارومیه دست به دامن سازمان ملل شدیم.
سازمان مللی که تا بحال کارش تنها ابراز نگرانی و تاسف برای مشکلات بزرگ جهانی بوده است.
تاسف برای جنگ ها
تاسف برای کشته ها
تاسف برای بچه های بی سرپناه دنیا
تاسف برای خون ریزی های بی دلیل
و تا بحال هیچ نتیجه ای از این تاسف ها بر خود ندیده و نخواهد دید.
جدیدا سایتی طراحی شده و حتی شماره ی پیامکی منتشر شده تا همگان عصو بشن و پیام بفرستن تا سازمان ملل برای خشک شدن دریاچه ی ارومیه کاری بکنه.
یقین دارم روزی خواهم رفت از این جهان و الطاف 5یر از خود را بر خویش نخواهم دید.
چون بر همه چیز خود من باعثم نه دیگری.
از تولد ادمیزاد تجربیات گران بهایی میتوان بدست آورد.
اگر قرار بود ما تمام و کمال حفظ ارزش کرده و به خوبی ها دامن میزدیم که حال و روز ادمیزاد این نبود...
نمیتوان بزور به شخصی گفت که زباله را در طبیعت رها مکن؛ ولی بخوبی میتوان دیت در دست هم داد و #فرهنگ_خوبی را به جای گذاشت.
خوشبختی و زیبایی زمانی معنا و ارزش پیدا میکند که در کنار بدبختی و زشتی باشد...
خدای متعال انسان را به خاطر عشق به زیبایی ها و خوشبختی آفرید
حال انسان خود بخواهد که در می خوشبختی باشد یا همچنان به دور خود بگردد...
برا یافتن زندگی آرام بابد تلاش کرد
که در میان این تلاش گاه مشکلاتی بوجود می اید که بایستی صبر کرد
و در میان این صبر گاه باید چیزی را از دست داد... و بعد از ازدست دادن چیزی باید تلاش کرد تا بهترین نوع دیگری را یافت...
ما در بخش طسوج
(از روستای هریس گرفته تا روستای علمانسرای) پتانسیل هایی داریم که هنوز همانند کشفیات بشری در دنیا که به ان دست نیافته اند مانیز همچنان غافل از داشته های خویش هستیم.
در بخش طسوج پزشکان و فرهیخته گان و مشاهیر برتر کشوری داریم
بیش از 350 نفر پزشک که تنها یاد گرفته ایم به خاطر نام و یادشان به انها افتخار کنیم.
آیا تابحال از خود پرسیده ایم که چرا این برترین ها و فرهیخته گان به نحو احسنت از این دیار یادی نمیکنند؟؟؟
خب خیلی سادس:
انتطار داریم پزشکی که با تحمل چندین سال زحمت و دشواری علم خویش را بلند کرده براحتی مارا زیر سایه ی الطاف خویش قرار دهد...
انتظار بجا و مقبولیست...
ولی ما چه در دست داریم ؟
چشمی برای دیدن پیشرفت دیگران که نداریم.
دلی برای دلداری، غیر نداریم.
محلی برای میزبانی دیگران نداریم.
آغوشی برای گرم بخشیدن به یک عشق نداریم.
ما چه داریم بجز چشم حسد
ما چه داریم بجز کینه ی درد
ما چه داریم بجز حس غریب
ما چه داریم بجز حرف و حدیث
ما چه داریم بجز ز دست کشیدن
ما چه داریم ؟؟؟؟؟
ما برای میزبانی از میهمان
نه دلی بزرگ داریم
نه سفره ای رنگی
پس ما را همین که داریم بس...
رضا_اخگرپور 95/06/28
1:26 am
#سازمان_ملل_و_روستای_الماس
#خشک_شدن_دریاچه
#زباله_ها_در_دل_طبیعت
#ماخود_دلیل_هرآنچه_هستیم_هستیم...
سلام بزرگوار تمامی طرح های ارائه شده از طرف خود بنده بوده
لازم به ذکر است شخص بنده هر هفته به نوبه ی خودم نه تنها الماس بلکه هر جایی برا تفریح برم حداقل یه کیسه زباله جمع کرده و با خودم برمیگردونم
دوست عزیزم شما حق دارید ولی اینکه ما بخوایم برای تغییر دادن خودمون دست رو دست بزاریم فکنکنم بتونیم بیش از این جایگاه خودمون رو بالاببریم.
ماها
منو شما
یکایک ما باعث تمام مشکلاتیم
با اینکه میتونستیم بیش از این خوشبخت بشیم.
گذشته ها و آیندمون غیر ما نیستن.
همانطور که گذشته گان ما باعث این همه مشکلات ما شدن
ما نیز باعث آیندگان خویش خواهیم بود.
گذشتگانی که در شهر طسوج باعث #کمربندی شدن رو هنوز بیاد داریم.
و همچنان در حال حاظر از عدم همکاری برخی گذشتگانمان در رنج و عذابیم.
پس ما خود باعثیم...
#دریاچه_ی_ارومیه خشک شد...
جز منو شما هیچ شخص دیگری باعث این کار نیست.
احداث پل از وسط دریاچه بهانه ایست که بر اعمال خود سرپوش بزاریم...
عدم توجه پایتخت نشینان بهانه ایست بر حذف صورت مسائله ای که ما خود باعث آنیم.
دوست عزیزم
ما را یاد ندادند که بایستی درست مصرف کنیم تا روزی شاهد این کم ابی و خشک شدن دریاچه نشویم...
شرایط جوی منطقه و شرایط جهانی که با مشکل کم ابی مواجه است نیز همدست این ناهمواریست که مشکل ساز است.
حال هر روز با یک نقش و نگاری دست به دامن هر کس و ناکسی هم میشویم.
بخاطر خشک شدن دریاچه ی ارومیه دست به دامن سازمان ملل شدیم.
سازمان مللی که تا بحال کارش تنها ابراز نگرانی و تاسف برای مشکلات بزرگ جهانی بوده است.
تاسف برای جنگ ها
تاسف برای کشته ها
تاسف برای بچه های بی سرپناه دنیا
تاسف برای خون ریزی های بی دلیل
و تا بحال هیچ نتیجه ای از این تاسف ها بر خود ندیده و نخواهد دید.
جدیدا سایتی طراحی شده و حتی شماره ی پیامکی منتشر شده تا همگان عصو بشن و پیام بفرستن تا سازمان ملل برای خشک شدن دریاچه ی ارومیه کاری بکنه.
یقین دارم روزی خواهم رفت از این جهان و الطاف 5یر از خود را بر خویش نخواهم دید.
چون بر همه چیز خود من باعثم نه دیگری.
از تولد ادمیزاد تجربیات گران بهایی میتوان بدست آورد.
اگر قرار بود ما تمام و کمال حفظ ارزش کرده و به خوبی ها دامن میزدیم که حال و روز ادمیزاد این نبود...
نمیتوان بزور به شخصی گفت که زباله را در طبیعت رها مکن؛ ولی بخوبی میتوان دیت در دست هم داد و #فرهنگ_خوبی را به جای گذاشت.
خوشبختی و زیبایی زمانی معنا و ارزش پیدا میکند که در کنار بدبختی و زشتی باشد...
خدای متعال انسان را به خاطر عشق به زیبایی ها و خوشبختی آفرید
حال انسان خود بخواهد که در می خوشبختی باشد یا همچنان به دور خود بگردد...
برا یافتن زندگی آرام بابد تلاش کرد
که در میان این تلاش گاه مشکلاتی بوجود می اید که بایستی صبر کرد
و در میان این صبر گاه باید چیزی را از دست داد... و بعد از ازدست دادن چیزی باید تلاش کرد تا بهترین نوع دیگری را یافت...
ما در بخش طسوج
(از روستای هریس گرفته تا روستای علمانسرای) پتانسیل هایی داریم که هنوز همانند کشفیات بشری در دنیا که به ان دست نیافته اند مانیز همچنان غافل از داشته های خویش هستیم.
در بخش طسوج پزشکان و فرهیخته گان و مشاهیر برتر کشوری داریم
بیش از 350 نفر پزشک که تنها یاد گرفته ایم به خاطر نام و یادشان به انها افتخار کنیم.
آیا تابحال از خود پرسیده ایم که چرا این برترین ها و فرهیخته گان به نحو احسنت از این دیار یادی نمیکنند؟؟؟
خب خیلی سادس:
انتطار داریم پزشکی که با تحمل چندین سال زحمت و دشواری علم خویش را بلند کرده براحتی مارا زیر سایه ی الطاف خویش قرار دهد...
انتظار بجا و مقبولیست...
ولی ما چه در دست داریم ؟
چشمی برای دیدن پیشرفت دیگران که نداریم.
دلی برای دلداری، غیر نداریم.
محلی برای میزبانی دیگران نداریم.
آغوشی برای گرم بخشیدن به یک عشق نداریم.
ما چه داریم بجز چشم حسد
ما چه داریم بجز کینه ی درد
ما چه داریم بجز حس غریب
ما چه داریم بجز حرف و حدیث
ما چه داریم بجز ز دست کشیدن
ما چه داریم ؟؟؟؟؟
ما برای میزبانی از میهمان
نه دلی بزرگ داریم
نه سفره ای رنگی
پس ما را همین که داریم بس...
رضا_اخگرپور 95/06/28
1:26 am