Forwarded from نوبت زاینده رود
⚠️از مرگ ماهیهای زنده‌رود تا فاجعه فرونشست زمین/جمع‌آوری ماهی‌ها درمان درد نیست!
مصاحبه‌ای با خبرگزاری #مهر
زاینده‌رود،تنها رودخانه دائمی در مرکز ایران است که تا دو دهه پیش میلیونها سال جریان دائمی داشته و به انسانها و دیگر جانداران زندگی می‌بخشیده است.
زاینده‌رود قبل از احداث سد زاینده‌رود در ماه‌های پربارش و عمدتا درفصل بهار، طغیان نموده و سیل‌آسا آب فراوانی وارد تالاب بین‌المللی گاوخونی می‌گردید.
اما سالهاست که با خشکاندن گاه‌وبیگاه زاینده‌رود،بوی مرگ در قلب شهر اصفهان پیچیده و زیستمندان آن قتل عام می‌شوند.
این بار اما صحنه دردناک جان دادن ماهیان دیده شد و این سوال مطرح گردید که چگونه می توان این ماهی‌ها را نجات داد؟
‼️اگرچه تنها ماهی‌ها نبودند که جان دادند!
یک زیست‌بوم بود که اسیر مرگ شد و میلیونها آبزی و جاندار ریز و درشت دیگر که این رود زندگی بخش زیستگاه آنان بود.
این زجر و شکنجه طبیعت محدود به ماهیان و آبزیان زاینده‌رود نمی‌شود. بسیاری از پرندگان مهاجری که عمدتا در فصل پاییز و زمستان به دعوت طبیعت از دور دست بر سر خوان گسترده زاینده رود مهاجرت می‌کنند نیز با قطع ناگهانی آب طعم تلخ آوارگی را می‌چشند و چون مسافت زیادی را تا زاینده‌رود و تالاب گاوخونی مهاجرت نموده‌اند دیگر توان ادامه مسیر ندارند و زندگی آنها نیز در معرض تهدید جدی قرار می‌گیرد.
همچنین درختان تنومند وکهنسالی که طی سالها زیستن درحاشیه زاینده‌رود در اعماق زمین ریشه دوانیده تا آب مورد نیاز خود را از بستر رودخانه طلب کنند؛ دچار شوک و آسیب و خشکیدگی می‌شوند. آسیبی که به این راحتی نمی‌توان با روش‌های دیگر آبیاری آن را التیام بخشید.
انسانها نیز از این رفتار شکنجه گونه قطع و وصل مکرر جریان زاینده‌رود در امان نیستند. از آن جمله می‌توان به عدم تغذیه سفره‌های زیرزمینی و افت سطح آبخوانها و فاجعه بدون بازگشت فرونشست زمین نام برد.تهدید انتشار ریزگردهای سمی بستر زاینده‌رود و گاوخونی نیز بر کسی پوشیده نیست.
⁉️چه کنیم که ماهی‌ها نمیرند؟
نجات زیستمندان و زیست بوم طبیعی زاینده رود یک راه بیشتر ندارد و آن به رسمیت شناختن و احقاق حق قانونی، اخلاقی و انسانی طبیعت و محیط زیست از آب زاینده رود است.
آبی که به آن حقآبه محیط زیست می‌گویند و باید رهاسازی شود تا زندگی در زیست بوم زاینده‌رود تضمین یابد. حقآبه‌ای که طبق قانون اولویت رهاسازی آن پس از شرب و بالاتر از صنعت و کشاورزی است و وزارت نیرو موظف به رهاسازی آن جهت حفظ و استمرار حیات در زاینده‌رود است.
ولی افسوس که بی‌توجه به #قوانینی که "وزارت نیرو را مکلف به رهاسازی حقآبه محیط زیست می داند" و مصوباتی که تاکید کرده است "حداقل نیاز محیط های طبیعی آبی بایستی به طور پایدار تأمین گردد" و آیین نامه هایی که به "اولویت این حقآبه پس از شرب" تاکید نموده است و بر خلاف اصل ۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که "هر اقدامی که منجر به تخریب محیط‌زیست شود را مجرمانه می‌داند" زاینده رود را تبدیل به کانال آبرسانی نوبت‌های آبیاری مزارع کشاورزی نموده و تنها در مواقعی و مقاطعی آب را رهاسازی می‌نمایند که نیاز کشاورزی وصنعت وجود داشته باشد و متاسفانه بدلیل غفلت‌ها و ناآگاهی‌ها و بی‌تفاوتی‌ها، این رفتار غیرقانونی بصورت رویه جاری ۲۰سال اخیر درآمده‌است.
⁉️کوتاهی از جانب کیست؟!
نابودی و تلف شدن میلیونها ماهی، شاید #کمترین اثر و نتیجه‌ی مخرب قطع و وصل مکرر زاینده‌رود باشد؛
ولی چون در معرض دید همگان و قابل لمس نیز میباشد و صحنه غمباری از زجر طبیعت به وجود می‌آورد به دنبال برطرف نمودن آن و چاره‌جویی و جلوگیری از تکرار آن برمی‌آییم.
گهگاهی اداره کل محیط‌زیست استان و همچنین شهرداری اصفهان با هدف نجات درصدی از میاهیان ویا جلوگیری از انتشار بوی تعفن ناشی از مرگ ماهیان درشهر اقدام به جمع آوری و انتقال ماهیهای گرفتار در گودالهای آب نموده‌اند.
حتی اگر بپذیریم که این اقدام در راستای نجات ماهیان است،سوالاتی مطرح می شود:
⁉️در طول ده‌ها کیلومتر از مسیر زاینده‌رود که خشکانده میشود،مگر برای چند درصد از ماهیان امکان نجات وجود دارد؟!
⁉️تکلیف دیگر جانداران و زیستمندان زاینده‌رود چه میشود؟ ومگر اثرات مخرب ناشی از خشکاندن زاینده‌رود محدود به مرگ ماهیان است؟
⁉️مگر اداره کل محیط‌زیست وظیفه حفاظت از محیط‌زیست استان را برعهده ندارد؟ و مگر زاینده‌رود جزو محیط‌زیست استان محسوب نمی‌شود و بنابراین پیگیری حفظ جریان آن، برعهده این اداره کل نیست؟!
🔴بر این باوریم که اگر اداره کل محیط‌زیست استان با حمایت شهرداری وهمراهی سمنهای محیط‌زیستی و مردم اصفهان، حقآبه محیط‌زیست رودخانه و تالاب را مطالبه مجدانه کنند،دیگر شاهد خشکاندن زاینده‌رود، شاهرگ حیاتبخش اصفهان و چاره‌جویی برای نجات ماهیان آن نخواهیم بود.
#زاینده_رود_را_نبندید
👇
@Nobat_ZayandeRood
مصاحبه‌ای با خبرگزاری #مهر
زاینده‌رود،تنها رودخانه دائمی در مرکز ایران است که تا دو دهه پیش میلیونها سال جریان دائمی داشته و به انسانها و دیگر جانداران زندگی می‌بخشیده است.
زاینده‌رود قبل از احداث سد زاینده‌رود در ماه‌های پربارش و عمدتا درفصل بهار، طغیان نموده و سیل‌آسا آب فراوانی وارد تالاب بین‌المللی گاوخونی می‌گردید.
اما سالهاست که با خشکاندن گاه‌وبیگاه زاینده‌رود،بوی مرگ در قلب شهر اصفهان پیچیده و زیستمندان آن قتل عام می‌شوند.
این بار اما صحنه دردناک جان دادن ماهیان دیده شد و این سوال مطرح گردید که چگونه می توان این ماهی‌ها را نجات داد؟
‼️اگرچه تنها ماهی‌ها نبودند که جان دادند!
یک زیست‌بوم بود که اسیر مرگ شد و میلیونها آبزی و جاندار ریز و درشت دیگر که این رود زندگی بخش زیستگاه آنان بود.
این زجر و شکنجه طبیعت محدود به ماهیان و آبزیان زاینده‌رود نمی‌شود. بسیاری از پرندگان مهاجری که عمدتا در فصل پاییز و زمستان به دعوت طبیعت از دور دست بر سر خوان گسترده زاینده رود مهاجرت می‌کنند نیز با قطع ناگهانی آب طعم تلخ آوارگی را می‌چشند و چون مسافت زیادی را تا زاینده‌رود و تالاب گاوخونی مهاجرت نموده‌اند دیگر توان ادامه مسیر ندارند و زندگی آنها نیز در معرض تهدید جدی قرار می‌گیرد.
همچنین درختان تنومند وکهنسالی که طی سالها زیستن درحاشیه زاینده‌رود در اعماق زمین ریشه دوانیده تا آب مورد نیاز خود را از بستر رودخانه طلب کنند؛ دچار شوک و آسیب و خشکیدگی می‌شوند. آسیبی که به این راحتی نمی‌توان با روش‌های دیگر آبیاری آن را التیام بخشید.
انسانها نیز از این رفتار شکنجه گونه قطع و وصل مکرر جریان زاینده‌رود در امان نیستند. از آن جمله می‌توان به عدم تغذیه سفره‌های زیرزمینی و افت سطح آبخوانها و فاجعه بدون بازگشت فرونشست زمین نام برد.تهدید انتشار ریزگردهای سمی بستر زاینده‌رود و گاوخونی نیز بر کسی پوشیده نیست.
⁉️چه کنیم که ماهی‌ها نمیرند؟
نجات زیستمندان و زیست بوم طبیعی زاینده رود یک راه بیشتر ندارد و آن به رسمیت شناختن و احقاق حق قانونی، اخلاقی و انسانی طبیعت و محیط زیست از آب زاینده رود است.
آبی که به آن حقآبه محیط زیست می‌گویند و باید رهاسازی شود تا زندگی در زیست بوم زاینده‌رود تضمین یابد. حقآبه‌ای که طبق قانون اولویت رهاسازی آن پس از شرب و بالاتر از صنعت و کشاورزی است و وزارت نیرو موظف به رهاسازی آن جهت حفظ و استمرار حیات در زاینده‌رود است.
ولی افسوس که بی‌توجه به #قوانینی که "وزارت نیرو را مکلف به رهاسازی حقآبه محیط زیست می داند" و مصوباتی که تاکید کرده است "حداقل نیاز محیط های طبیعی آبی بایستی به طور پایدار تأمین گردد" و آیین نامه هایی که به "اولویت این حقآبه پس از شرب" تاکید نموده است و بر خلاف اصل ۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که "هر اقدامی که منجر به تخریب محیط‌زیست شود را مجرمانه می‌داند" زاینده رود را تبدیل به کانال آبرسانی نوبت‌های آبیاری مزارع کشاورزی نموده و تنها در مواقعی و مقاطعی آب را رهاسازی می‌نمایند که نیاز کشاورزی وصنعت وجود داشته باشد و متاسفانه بدلیل غفلت‌ها و ناآگاهی‌ها و بی‌تفاوتی‌ها، این رفتار غیرقانونی بصورت رویه جاری ۲۰سال اخیر درآمده‌است.
⁉️کوتاهی از جانب کیست؟!
نابودی و تلف شدن میلیونها ماهی، شاید #کمترین اثر و نتیجه‌ی مخرب قطع و وصل مکرر زاینده‌رود باشد؛
ولی چون در معرض دید همگان و قابل لمس نیز میباشد و صحنه غمباری از زجر طبیعت به وجود می‌آورد به دنبال برطرف نمودن آن و چاره‌جویی و جلوگیری از تکرار آن برمی‌آییم.
گهگاهی اداره کل محیط‌زیست استان و همچنین شهرداری اصفهان با هدف نجات درصدی از میاهیان ویا جلوگیری از انتشار بوی تعفن ناشی از مرگ ماهیان درشهر اقدام به جمع آوری و انتقال ماهیهای گرفتار در گودالهای آب نموده‌اند.
حتی اگر بپذیریم که این اقدام در راستای نجات ماهیان است،سوالاتی مطرح می شود:
⁉️در طول ده‌ها کیلومتر از مسیر زاینده‌رود که خشکانده میشود،مگر برای چند درصد از ماهیان امکان نجات وجود دارد؟!
⁉️تکلیف دیگر جانداران و زیستمندان زاینده‌رود چه میشود؟ ومگر اثرات مخرب ناشی از خشکاندن زاینده‌رود محدود به مرگ ماهیان است؟
⁉️مگر اداره کل محیط‌زیست وظیفه حفاظت از محیط‌زیست استان را برعهده ندارد؟ و مگر زاینده‌رود جزو محیط‌زیست استان محسوب نمی‌شود و بنابراین پیگیری حفظ جریان آن، برعهده این اداره کل نیست؟!
🔴بر این باوریم که اگر اداره کل محیط‌زیست استان با حمایت شهرداری وهمراهی سمنهای محیط‌زیستی و مردم اصفهان، حقآبه محیط‌زیست رودخانه و تالاب را مطالبه مجدانه کنند،دیگر شاهد خشکاندن زاینده‌رود، شاهرگ حیاتبخش اصفهان و چاره‌جویی برای نجات ماهیان آن نخواهیم بود.
#زاینده_رود_را_نبندید
👇
@Nobat_ZayandeRood