▫️«کشته‌شدن هزاران تن در فلسطین به‌دست دولت اسرائیل و سکوت و خونسردیِ عجیب نهادهای بین‌المللی، که درعین‌حال به‌طرز دردناکی باورپذیر است، به‌علاوۀ تداوم گفتمان نژادپرستانه و ضدافغانستانی در ایران، ما را وا داشت که در شماره چهارم هایا به موضوع «دیگری‌سازی» بپردازیم».

📣هایا-فصلنامه موسسه رحمان- شماره چهارم: خودی، معلق، بیگانه

▪️به زودی منتشر خواهد شد...
#هایا
@RahmanInstitute

📢شماره چهارم «هایا» منتشر شد. این فصلنامه متعلق به موسسه رحمان است.

◽«خودی،معلق، بیگانه»
زمستان ۱۴۰۲

📎«هایا» به رایگان در دسترس عموم قرار می‌گیرد. در صورت تمایل به حمایت از آن، نشریه را برای دوستانتان بفرستید، به ما بازخورد بدهید، و چنانچه به حمایت مالی از #هایا علاقه‌مندید، مبلغ مدنظرتان را به شماره کارت زیر واریز بفرمایید.
5022
2913
2768
3833
به نام اسما صارمی

🔻از لینک زیر دانلود کنید:
https://tttttt.me/RahmanInstitute/2394
@rahmaninstitute

📢شماره چهارم #هایا منتشر شد. این فصلنامه متعلق به موسسه رحمان است.
◽خودی، معلق، بیگانه
زمستان ۱۴۰۲

📎"هایا" به رایگان در دسترس عموم قرار می‌گیرد. در صورت تمایل به حمایت از آن، نشریه را برای دوستانتان بفرستید، به ما بازخورد بدهید، و چنانچه به حمایت مالی از هایا علاقه‌مندید، مبلغ مدنظرتان را به شماره کارت موسسه رحمان واریز بفرمایید.

📌هایا را از سایت یا از کانال تلگرام رحمان دانلود کنید.

📍مطالب این شماره:

🔺دیباچه
✍️فردوس شیخ‌الاسلام

🔺مهاجران سودازده
✍سارا احمد
مائده سبط نبی

🔺زیستن در حالت تعلیق
✍معصومه حسینی

🔺بازپس‌گیری انسانیت در موقعیتی بی‌اندازه غیرانسانی
مصاحبه با شهد ابوسلمه
✍آتنا کامل

🔺کم باش و کم بمان؛ قوانینی که اقلیت‌های مذهبی را از اکثریت دور می‌کند
✍نرگس کارخانه‌ای

🔺نژادپرستی و روایت‌ِ ناگزیریِ زیست‌شناختی
✍رُدُلفو مِندُزا‌ـ‌‌دِنتون و آرماندا دانیِلّه پِرِز
مهدی نوریان

🔺خبرنامه
@rahmaninstitute

🔻چگونه می‌توانیم با عینک جامعه‌شناسی به دوستی‌هایمان نگاه کنیم؟

▪️هایا در شماره‌ی قبل به سراغ موضوع «دیگری‌سازی» رفت. فکر کردیم در ادامه خوب و معنادار خواهد بود، اگر به روی دیگرِ این سکه، یعنی «دوستی»، بپردازیم؛ موضوعی که، چه در محافل دانشگاهیِ علوم اجتماعی چه در آموزشکده‌های آزادِ علوم انسانی، درمورد آن چندان بحث نکرده‌اند. رفاقت مانند خیلی از موضوعات دیگر در نگاه اول ممکن است امری بسیار فردی و ساده به‌نظر برسد، درحالی‌که جالب است بدانیم پرداختن به آن را می‌شود تا فلاسفه عصر باستان دنبال کرد.
     
#هایا، فصلنامه موسسه رحمان، شماره پنجم: ما مثل هم نیستیم

📣به زودی منتشر خواهد شد.

@rahmaninstitute

📢شماره پنجم «هایا» منتشر شد. این فصلنامه متعلق به موسسه رحمان است.

◽«ما مثل هم نیستیم»
بهار ۱۴۰۳

📎«هایا» به رایگان در دسترس عموم قرار می‌گیرد. در صورت تمایل به حمایت از آن، نشریه را برای دوستان‌تان بفرستید، به ما بازخورد بدهید، و چنانچه به حمایت مالی از #هایا علاقه‌مندید، مبلغ مدنظرتان را به شماره کارت زیر واریز بفرمایید.
5022
2913
2768
3833
به نام اسما صارمی

🔻از لینک زیر دانلود کنید:
https://rahman.org.ir/fifth/

@rahmaninstitute

📢شمارهٔ پنجم فصلنامهٔ #هایا، متعلق به موسسهٔ رحمان منتشر شد.

🔻«ما مثل هم نیستیم» - بهار ۱۴۰۳

▪️شبکه‌های دوستیِ ما چه چیزهایی دربارهٔ وضعیت اقتصادی و فرهنگی‌مان می‌گویند؟ اگر باور داشته باشیم که «شخصیْ سیاسی ا‌ست» تصمیم‌گیری برای اینکه با چه کسانی رفاقت کنیم و دوستی‌مان را از چه افرادی بگسلیم چگونه می‌تواند سیاسی باشد؟ قدرت در اَشکال و معانیِ مختلفش چطور راهش را به تعاملات دوستانهٔ ما باز می‌کند؟ آیا، در روابط رفاقت‌های خالصانه و قدیمی، واقعاً همه‌چیز برابر تقسیم می‌شود؟ در یک کلام: چگونه می‌توانیم با عینک جامعه‌شناسی به دوستی‌هایمان نگاه کنیم؟

▪️هایا در شمارهٔ قبل به سراغ موضوع «دیگری‌سازی» رفت. فکر کردیم در ادامه خوب و معنادار خواهد بود، اگر به روی دیگرِ این سکه، یعنی «دوستی»، بپردازیم؛ موضوعی که، چه در محافل دانشگاهیِ علوم اجتماعی چه در آموزشکده‌های آزادِ علوم انسانی، درمورد آن چندان بحث نکرده‌اند.

@rahmaninstitute

🔻زیستن در حالت تعلیق

روایت معصومه حسینی مهاجر افغانستانی درباره تجربه «دیگری بودن» در ایران

▪️خانوادۀ ما، اوایل دهۀ شصت شمسی، از یکی از استان‌های مرکزی افغانستان به نام دایکندی به مشهد مهاجرت کردند. افغانستانی‌هایی که در این دهه به ایران مهاجرت کرده بودند عمدتاً، برای فرار از هجوم نیروهای شوروی و جنگ‌های خانمان‌سوز داخلی، گزینۀ مهاجرت را انتخاب کرده بودند. به‌گمانم شیعه‌مذهب‌بودن خانوادۀ ما در اینکه مشهد را، به‌عنوان مقصد مهاجرتشان، برگزیده بودند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته‌است.

▪️بعدها پی بردم که در این دهه نیروهای مرزبانی جمهوری اسلامی ایران در خط مرزی خانواده‌هایی مثل ما را که به ایران قصد پناهندگی داشته‌اند نام‌نویسی می‌کرده‌اند و ما به‌نوعی با اجازۀ رسمی دولت وارد خاک ایران شده بودیم. مدرک هویتی ما هم کارت‌های آبی‌رنگی بود که در آن به‌صورت اریب و با خط قرمز روی آن حک شده بود «ویژۀ آوارگان افغانی». این مدارک هویتی، که زیر نظر سازمان ملل به ما اعطا شده بود، تاریخ انقضای مشخصی نداشت و ما می‌توانستیم قانونی در ایران زندگی کنیم.

▪️   من هم، اواخر دهۀ شصت و در شهر مشهد، به‌دنیا آمدم و مانند بسیاری از کودکان مهاجری که در ایران به دنیا می‌آیند، تا هفت‌سالگی، از دیگری‌بودن خود، به‌مثابۀ مهاجر افغانستانی، مطلع نبودم. اکنون که به آن فکر می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که بخشی از ناآگاهی از دیگری‌بودن خودم در اشتراکات زبانی و دینی ما با مردم ایران ریشه داشت. فارسی زبان مادری ما بود و شیعه مذهبی بود که خانوادۀ ما به آن اعتقاد داشت.

🔻 ادامه متن



▪️برای مطالعه متن کامل این روایت، شماره چهارم فصلنامه هایا «خودی، معلق، بیگانه» را از اینجا دانلود کنید.

@rahmaninstitute

📢شماره ششم «هایا» منتشر شد. این فصلنامه متعلق به موسسه رحمان است.

◽«ایستادن روی پاهای خود»
تابستان ۱۴۰۳

📎«هایا» به رایگان در دسترس عموم قرار می‌گیرد. در صورت تمایل به حمایت از آن، نشریه را برای دوستان‌تان بفرستید، به ما بازخورد بدهید، و چنانچه به حمایت مالی از #هایا علاقه‌مندید، مبلغ مدنظرتان را به شماره کارت زیر واریز بفرمایید.
5022
2913
2768
3833
به نام اسما صارمی

@rahmaninstitute

📢شماره هفتم «هایا» منتشر شد. این فصلنامه متعلق به موسسه رحمان است.

من از نزدیک بودن‌های دور می‌ترسم
(در جست‌وجوی چند تقاطع میان علوم انسانی و محیط‌زیست)
پاییز ۱۴۰۳

عکس جلد:
«سلام
تا حالا فکر کردین درختا جون دارن اگر فکر کردین خب چرا مراقبت نمی‌کنید؟ درختا به ما اکسیژن می‌دن و ما باید در عوض یه کاری کنیم نه؟ اگر زندگی‌تون براتون مهمه پس مراقب درختا باشید.»

📎«هایا» به رایگان در دسترس عموم قرار می‌گیرد. در صورت تمایل به حمایت از آن، نشریه را برای دوستان‌تان بفرستید، به ما بازخورد بدهید، و چنانچه به حمایت مالی از #هایا علاقه‌مندید، مبلغ مدنظرتان را به شماره کارت زیر واریز بفرمایید.
5022
2913
2768
3833
به نام اسما صارمی

@rahmaninstitute

🚮همۀ ما عادت کرده‌ایم وسایلی را که دیگر نمی‌خواهیم دور بیندازیم؛ مثلاً لباس‌هایی که برایمان کوچک شده‌اند آسیب دیده‌اند یا از آن‌ها خسته شده‌ایم. اما بعد از اینکه لباس‌هایمان خانه را ترک می‌کنند کجا می‌روند؟
خرید لباس هیچ‌وقت تا این حد راحت نبوده است. هر سال ۸۰ میلیارد لباس تولید می‌شود و اکثر آن‌ها درنهایت از محل‌های دفن زباله سر در می‌آورند. «صنعت پوشاک به یکی از صنایع آلوده‌کنندۀ جهان تبدیل شده است. ما محصولاتی تولید می‌کنیم که مردم واقعاً به آن‌ها نیاز ندارند و با ایجاد این حس که اگر همین حالا آن را نخری ممکن است دیگر در دسترس نباشد، این وضعیت را تشدید می‌کنیم.»
ما واقعاً به این‌همه چیز نیاز داریم، یا به خریدن چیزهای جدید اعتیاد پیدا کرده‌ایم؟ می‌توانیم راهی برای تغییر این وضعیت بیابیم؟

 ▫️«فرهنگ دورریز» در ادامهٔ شماره هفتم #هایا منتشر می‌شود. این متن، سیاستی را توصیف کرده است که سرعت و تنوع و فراوانی و انباشت را تشویق می‌کند بی‌آنکه نگاهمان را به سمت هزینه‌های واقعی و رویت‌ناپذیرِ چیزهای مصرفی به‌ویژه لباس‌ها بچرخاند.
@rahmaninstitute

📢شماره هشتم «هایا» منتشر شد. این فصلنامه متعلق به موسسه رحمان است.

مخمصمه؛ مردان و مقاومت یا گشودگی در برابر تغییر
زمستان ۱۴۰۳

📎«هایا» به رایگان در دسترس عموم قرار می‌گیرد. در صورت تمایل به حمایت از آن، نشریه را برای دوستان‌تان بفرستید، به ما بازخورد بدهید، و چنانچه به حمایت مالی از #هایا علاقه‌مندید، مبلغ مدنظرتان را به شماره کارت زیر واریز بفرمایید.
5022
2913
2768
3833
به نام اسما صارمی

@rahmaninstitute

🔸فهرست شماره‌های منتشرشده فصلنامه هایا در سال ۱۴۰۳

🔻هایا* را به صورت رایگان از لینک‌های زیر دانلود کنید:


◾️ شماره پنجم: ما مثل هم نیستیم (دوستی)

▪️شماره ششم: ایستادن روی پاهای خود (خودگردانی اجتماعی)

▪️شماره هفتم: من از نزدیک بودن‌های دور می‌ترسم (در جست‌وجوی چند تقاطع میان علوم انسانی ‌و محیط‌زیست)

شماره هشتم: مخمصه؛ مردان و مقاومت یا گشودگی در برابر تغییر

@rahmaninstitute

#فهرست_هایا
*هایا یعنی آگاه

▫️آوارگی را می‌توان یکی از خصایص تعیین‌کنندۀ دورانی دانست که در آن زندگی می‌کنیم. در دورانِ جدال‌های مداوم داخلی و میانی دولت‌ها و تداوم نابرابری‌های جهانی و تأثیرات مختلف تغییرات اقلیمی، پناهندگان و دیگر افرادی که ــ به طرق دیگر ــ بی‌کشور شده‌اند، همان‎طور که آرنت در میانۀ قرن بیست با هوشمندی اشاره کرد، به‌احتمال‎زیاد تبدیل به «بیمارگون‌ترین گروه در سیاست معاصر» خواهند شد. جای تعجب نیست اگر میهمان‌نوازی (مجموعه‌ای از اعمال در فضای تعاملات میان میزبان و میهمان، مکان‌دار و آواره و شهروند و پناهنده) تبدیل به مضمونی کلیدی در علوم اجتماعی شده‎است.

میهمان‌نوازی چیست؟ هرچند این پرسشْ ساده به‌نظر می‌رسد، سادگی‌اش فریبنده است. تعاریف میهمان‌نوازی ایرانی حول نشانه‌های کلیدی مشخصی همچون سفره و درهای گشوده ساخته می‌شوند. ایرانیان عموماً میهمان‌نوازی را فضیلتی ملی، خصیصۀ بنیادینی برای ایرانی‎بودن، و تجلی ماندگار هویتشان می‌دانند. به‌نظر می‌رسد که میهمان‌نوازی با اَعمالِ آشکار خودتحقیری و ابرازهای اغراق‌آمیز ادب و احترام پیوند خورده‌است؛ چیزی که با کد زبانی‎‌ـ‎فرهنگی «تعارف» نیز مطابقت دارد.

پناهندگان افغانستانی در ایران میهمان‌نوازی را عمدتاً با نبودِ آن می‌شناسند. یکی از زنان جوان افغانستانی، با ابراز تأسف از دست‌نیافتنی‎بودن میهمان‌نوازی ایرانی‎ها، به من می‌گوید: «تمام چیزی که می‌خواهم این است که دیگر پناهنده نباشم. می‌خواهم روزی جایی را پیدا کنم که بتوانم آن را خانه بنامم.»

🔖منبع: دریداخوانی در تهران: در میان دری گشوده و سفره‌ای خالی، الیزابت یاربخش، منتشر شده در شماره پنجم هایا

@rahmaninstitute