همشهری لرستان:
در به در به دنبال #برندگان خوشبخت #جوايزتبليغاتي
آگهی ها یک چیز می گویند و واقعیات حکایت دیگری دارند. دکمه کنترل #تلویزیون را که فشار می دهید، دیری نخواهد پایید که حتما در یکی از تبلیغ ها وعده جایزه خواهید شنید. بانک، رب گوجه، برنج، دستمال های کاغذی، حشره کش، شوينده ها، پفک و. . . که البته سوژه تازه ای نیست و سابقه ای دیرین دارد. بسیاری از شهروندان ایرانی با امید «بردن جایزه» رو به خرید مواد غذایی و لوازمی می آورند که اغلب مورد نیازشان نیست و در بسیاری از اوقات- اگر اولویت بندی کنند- در نهایت اولویت چندمشان است اما چرا می خرند و حالا که می خرند آیا اتفاق افتاده جایزه ای ببرند؟ این شاید سوالی باشد که بارها از خود پرسیده ایم.
اما با گذشت این همه سال وقتی در بین اطرافیان جست وجو می کنیم، کمتر نشانی از برنده شدن محصولات تجاری می یابیم.
به عنوان مثال یکي می گوید: «خودم نه اما یکی را می شناسم که سال قبل اتومبیلی از بانک برنده شد» وقتی از او می خواهم که نشانی یا شماره ای از شخص موردنظر بدهد تا با او گفت وگویی کنم، پاسخ می دهد: «راستش خانمی تقریبا 60 ساله است که همان موقع هم ماشین را فروخت؛ بعید است با شما حرف بزند.
«مشکل اینجاست که وقتی یک نفر هم پیدا می شود و حداقل یک مورد را شهادت می دهد؛ در واقع مطلع درجه دوم است. البته با کنکاش درباره این «آدم های خوش شانس» به موارد دیگری نیز برخوردیم.
«پیمان.ق» از شهروندانی است که در پاسخ ما مراجعه به مسئول روابط عمومی یکی از بانک ها را راهکار دانست اما وقتی پاسخ شنید ما به دنبال افراد منتفع شده هستیم؛ از اقبال بد خود نالید و ادامه داد: «اگر قرار باشد تنها بین دو نفر (من و شخص دوم) قرعه کشی کنند، من انصراف می دهم، چون می دانم بازنده ام» او در ادامه گفت: «یکی از دوستان دوستانم در قرعه کشی یکی از اپراتورهای تلفن همراه، برنده 206SD شده، سعی می کنم به شما پیوندش دهم تا هر چه می خواهید بپرسید»که هرگز نیز این ارتباط برقرار نشد.
هایده.م می گوید: «هیچ کس را ندیدم برنده شود. در مراسم یک شرکت بازرگانی شرکت کردم، خانمی از قبل می دانست اسمش اعــــلام می شــود و خــــودش را برای فیلمبرداری آماده می کرد.»
مجتبی. ب، شهروند دیگری است که پا را فراتر گذاشته و ناامیدانه می گوید: «من که برنده نشدم هیچ، هیچ کسی از فامیل مان هم نشدند، بچه محل ها و فامیل بچه محل های ما هم تا حالا یک هزار تومانی برنده نشده اند» اگرچه این نظر کمی بدبینانه است اما می توان نظیر آن را در کوچه و بازار از زبان بسیاری از شهروندان شنید.
اوضاع شرکت های تولیدی که الا ماشا الله فراوان افتتاح می شوند و محصولات را به ضرب و زور «جوایز پیامکی» از تلویزیون تبلیغ و به فروش می رسانند اما هیچ گاه آنچنان که باید بازخوردی از اهدای جوایز نمی بینیم. با این حال باید روزی کسی پیدا شود و به این اوضاع -نه چندان خوب- سروسامانی دهد. سازمان بازرسی، وزارت دارایی، وزارت بازرگانی یا هر ارگان و نهاد دیگری که می توان تشکیل داد و به وضعیت موجود رسیدگی کرد/ شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
#همشهری_لرستان
https://telegram.me/joinchat/CyepRD9IdpeL_lZ2AiaB4w
عكس تزييني است
http://itunescard.ir/blog/wp-content/uploads/2014/06/itunes-card-gift.jpg
در به در به دنبال #برندگان خوشبخت #جوايزتبليغاتي
آگهی ها یک چیز می گویند و واقعیات حکایت دیگری دارند. دکمه کنترل #تلویزیون را که فشار می دهید، دیری نخواهد پایید که حتما در یکی از تبلیغ ها وعده جایزه خواهید شنید. بانک، رب گوجه، برنج، دستمال های کاغذی، حشره کش، شوينده ها، پفک و. . . که البته سوژه تازه ای نیست و سابقه ای دیرین دارد. بسیاری از شهروندان ایرانی با امید «بردن جایزه» رو به خرید مواد غذایی و لوازمی می آورند که اغلب مورد نیازشان نیست و در بسیاری از اوقات- اگر اولویت بندی کنند- در نهایت اولویت چندمشان است اما چرا می خرند و حالا که می خرند آیا اتفاق افتاده جایزه ای ببرند؟ این شاید سوالی باشد که بارها از خود پرسیده ایم.
اما با گذشت این همه سال وقتی در بین اطرافیان جست وجو می کنیم، کمتر نشانی از برنده شدن محصولات تجاری می یابیم.
به عنوان مثال یکي می گوید: «خودم نه اما یکی را می شناسم که سال قبل اتومبیلی از بانک برنده شد» وقتی از او می خواهم که نشانی یا شماره ای از شخص موردنظر بدهد تا با او گفت وگویی کنم، پاسخ می دهد: «راستش خانمی تقریبا 60 ساله است که همان موقع هم ماشین را فروخت؛ بعید است با شما حرف بزند.
«مشکل اینجاست که وقتی یک نفر هم پیدا می شود و حداقل یک مورد را شهادت می دهد؛ در واقع مطلع درجه دوم است. البته با کنکاش درباره این «آدم های خوش شانس» به موارد دیگری نیز برخوردیم.
«پیمان.ق» از شهروندانی است که در پاسخ ما مراجعه به مسئول روابط عمومی یکی از بانک ها را راهکار دانست اما وقتی پاسخ شنید ما به دنبال افراد منتفع شده هستیم؛ از اقبال بد خود نالید و ادامه داد: «اگر قرار باشد تنها بین دو نفر (من و شخص دوم) قرعه کشی کنند، من انصراف می دهم، چون می دانم بازنده ام» او در ادامه گفت: «یکی از دوستان دوستانم در قرعه کشی یکی از اپراتورهای تلفن همراه، برنده 206SD شده، سعی می کنم به شما پیوندش دهم تا هر چه می خواهید بپرسید»که هرگز نیز این ارتباط برقرار نشد.
هایده.م می گوید: «هیچ کس را ندیدم برنده شود. در مراسم یک شرکت بازرگانی شرکت کردم، خانمی از قبل می دانست اسمش اعــــلام می شــود و خــــودش را برای فیلمبرداری آماده می کرد.»
مجتبی. ب، شهروند دیگری است که پا را فراتر گذاشته و ناامیدانه می گوید: «من که برنده نشدم هیچ، هیچ کسی از فامیل مان هم نشدند، بچه محل ها و فامیل بچه محل های ما هم تا حالا یک هزار تومانی برنده نشده اند» اگرچه این نظر کمی بدبینانه است اما می توان نظیر آن را در کوچه و بازار از زبان بسیاری از شهروندان شنید.
اوضاع شرکت های تولیدی که الا ماشا الله فراوان افتتاح می شوند و محصولات را به ضرب و زور «جوایز پیامکی» از تلویزیون تبلیغ و به فروش می رسانند اما هیچ گاه آنچنان که باید بازخوردی از اهدای جوایز نمی بینیم. با این حال باید روزی کسی پیدا شود و به این اوضاع -نه چندان خوب- سروسامانی دهد. سازمان بازرسی، وزارت دارایی، وزارت بازرگانی یا هر ارگان و نهاد دیگری که می توان تشکیل داد و به وضعیت موجود رسیدگی کرد/ شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
#همشهری_لرستان
https://telegram.me/joinchat/CyepRD9IdpeL_lZ2AiaB4w
عكس تزييني است
http://itunescard.ir/blog/wp-content/uploads/2014/06/itunes-card-gift.jpg
🎤🇮🇷🌹به گزارش رومشکان نیوزهمشهری لرستان:
در به در به دنبال #برندگان خوشبخت #جوايزتبليغاتي
آگهی ها یک چیز می گویند و واقعیات حکایت دیگری دارند. دکمه کنترل #تلویزیون را که فشار می دهید، دیری نخواهد پایید که حتما در یکی از تبلیغ ها وعده جایزه خواهید شنید. بانک، رب گوجه، برنج، دستمال های کاغذی، حشره کش، شوينده ها، پفک و. . . که البته سوژه تازه ای نیست و سابقه ای دیرین دارد. بسیاری از شهروندان ایرانی با امید «بردن جایزه» رو به خرید مواد غذایی و لوازمی می آورند که اغلب مورد نیازشان نیست و در بسیاری از اوقات- اگر اولویت بندی کنند- در نهایت اولویت چندمشان است اما چرا می خرند و حالا که می خرند آیا اتفاق افتاده جایزه ای ببرند؟ این شاید سوالی باشد که بارها از خود پرسیده ایم.
اما با گذشت این همه سال وقتی در بین اطرافیان جست وجو می کنیم، کمتر نشانی از برنده شدن محصولات تجاری می یابیم.
به عنوان مثال یکي می گوید: «خودم نه اما یکی را می شناسم که سال قبل اتومبیلی از بانک برنده شد» وقتی از او می خواهم که نشانی یا شماره ای از شخص موردنظر بدهد تا با او گفت وگویی کنم، پاسخ می دهد: «راستش خانمی تقریبا 60 ساله است که همان موقع هم ماشین را فروخت؛ بعید است با شما حرف بزند.
«مشکل اینجاست که وقتی یک نفر هم پیدا می شود و حداقل یک مورد را شهادت می دهد؛ در واقع مطلع درجه دوم است. البته با کنکاش درباره این «آدم های خوش شانس» به موارد دیگری نیز برخوردیم.
«پیمان.ق» از شهروندانی است که در پاسخ ما مراجعه به مسئول روابط عمومی یکی از بانک ها را راهکار دانست اما وقتی پاسخ شنید ما به دنبال افراد منتفع شده هستیم؛ از اقبال بد خود نالید و ادامه داد: «اگر قرار باشد تنها بین دو نفر (من و شخص دوم) قرعه کشی کنند، من انصراف می دهم، چون می دانم بازنده ام» او در ادامه گفت: «یکی از دوستان دوستانم در قرعه کشی یکی از اپراتورهای تلفن همراه، برنده 206SD شده، سعی می کنم به شما پیوندش دهم تا هر چه می خواهید بپرسید»که هرگز نیز این ارتباط برقرار نشد.
هایده.م می گوید: «هیچ کس را ندیدم برنده شود. در مراسم یک شرکت بازرگانی شرکت کردم، خانمی از قبل می دانست اسمش اعــــلام می شــود و خــــودش را برای فیلمبرداری آماده می کرد.»
مجتبی. ب، شهروند دیگری است که پا را فراتر گذاشته و ناامیدانه می گوید: «من که برنده نشدم هیچ، هیچ کسی از فامیل مان هم نشدند، بچه محل ها و فامیل بچه محل های ما هم تا حالا یک هزار تومانی برنده نشده اند» اگرچه این نظر کمی بدبینانه است اما می توان نظیر آن را در کوچه و بازار از زبان بسیاری از شهروندان شنید.
اوضاع شرکت های تولیدی که الا ماشا الله فراوان افتتاح می شوند و محصولات را به ضرب و زور «جوایز پیامکی» از تلویزیون تبلیغ و به فروش می رسانند اما هیچ گاه آنچنان که باید بازخوردی از اهدای جوایز نمی بینیم. با این حال باید روزی کسی پیدا شود و به این اوضاع -نه چندان خوب- سروسامانی دهد. سازمان بازرسی، وزارت دارایی، وزارت بازرگانی یا هر ارگان و نهاد دیگری که می توان تشکیل داد و به وضعیت موجود رسیدگی کرد/ شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
#همشهری_لرستان
https://telegram.me/joinchat/CyepRD9IdpeL_lZ2AiaB4w
عكس تزييني است
http://itunescard.ir/blog/wp-content/uploads/2014/06/itunes-card-gift.jpg
در به در به دنبال #برندگان خوشبخت #جوايزتبليغاتي
آگهی ها یک چیز می گویند و واقعیات حکایت دیگری دارند. دکمه کنترل #تلویزیون را که فشار می دهید، دیری نخواهد پایید که حتما در یکی از تبلیغ ها وعده جایزه خواهید شنید. بانک، رب گوجه، برنج، دستمال های کاغذی، حشره کش، شوينده ها، پفک و. . . که البته سوژه تازه ای نیست و سابقه ای دیرین دارد. بسیاری از شهروندان ایرانی با امید «بردن جایزه» رو به خرید مواد غذایی و لوازمی می آورند که اغلب مورد نیازشان نیست و در بسیاری از اوقات- اگر اولویت بندی کنند- در نهایت اولویت چندمشان است اما چرا می خرند و حالا که می خرند آیا اتفاق افتاده جایزه ای ببرند؟ این شاید سوالی باشد که بارها از خود پرسیده ایم.
اما با گذشت این همه سال وقتی در بین اطرافیان جست وجو می کنیم، کمتر نشانی از برنده شدن محصولات تجاری می یابیم.
به عنوان مثال یکي می گوید: «خودم نه اما یکی را می شناسم که سال قبل اتومبیلی از بانک برنده شد» وقتی از او می خواهم که نشانی یا شماره ای از شخص موردنظر بدهد تا با او گفت وگویی کنم، پاسخ می دهد: «راستش خانمی تقریبا 60 ساله است که همان موقع هم ماشین را فروخت؛ بعید است با شما حرف بزند.
«مشکل اینجاست که وقتی یک نفر هم پیدا می شود و حداقل یک مورد را شهادت می دهد؛ در واقع مطلع درجه دوم است. البته با کنکاش درباره این «آدم های خوش شانس» به موارد دیگری نیز برخوردیم.
«پیمان.ق» از شهروندانی است که در پاسخ ما مراجعه به مسئول روابط عمومی یکی از بانک ها را راهکار دانست اما وقتی پاسخ شنید ما به دنبال افراد منتفع شده هستیم؛ از اقبال بد خود نالید و ادامه داد: «اگر قرار باشد تنها بین دو نفر (من و شخص دوم) قرعه کشی کنند، من انصراف می دهم، چون می دانم بازنده ام» او در ادامه گفت: «یکی از دوستان دوستانم در قرعه کشی یکی از اپراتورهای تلفن همراه، برنده 206SD شده، سعی می کنم به شما پیوندش دهم تا هر چه می خواهید بپرسید»که هرگز نیز این ارتباط برقرار نشد.
هایده.م می گوید: «هیچ کس را ندیدم برنده شود. در مراسم یک شرکت بازرگانی شرکت کردم، خانمی از قبل می دانست اسمش اعــــلام می شــود و خــــودش را برای فیلمبرداری آماده می کرد.»
مجتبی. ب، شهروند دیگری است که پا را فراتر گذاشته و ناامیدانه می گوید: «من که برنده نشدم هیچ، هیچ کسی از فامیل مان هم نشدند، بچه محل ها و فامیل بچه محل های ما هم تا حالا یک هزار تومانی برنده نشده اند» اگرچه این نظر کمی بدبینانه است اما می توان نظیر آن را در کوچه و بازار از زبان بسیاری از شهروندان شنید.
اوضاع شرکت های تولیدی که الا ماشا الله فراوان افتتاح می شوند و محصولات را به ضرب و زور «جوایز پیامکی» از تلویزیون تبلیغ و به فروش می رسانند اما هیچ گاه آنچنان که باید بازخوردی از اهدای جوایز نمی بینیم. با این حال باید روزی کسی پیدا شود و به این اوضاع -نه چندان خوب- سروسامانی دهد. سازمان بازرسی، وزارت دارایی، وزارت بازرگانی یا هر ارگان و نهاد دیگری که می توان تشکیل داد و به وضعیت موجود رسیدگی کرد/ شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
#همشهری_لرستان
https://telegram.me/joinchat/CyepRD9IdpeL_lZ2AiaB4w
عكس تزييني است
http://itunescard.ir/blog/wp-content/uploads/2014/06/itunes-card-gift.jpg