کانال پَرنیــ🍁ـــان

📚داستان من و شعر شاملو

کلاس سوم دبستان در مدرسه "پهلوی" شهر جیرفت که بعدها به "وحدت" تغییر نام یافت، درس می‌خواندم. یک روز پاییزی که برگ‌های زرد حیاط مدرسه زیر پامون قرچ‌قرچ می‌کردن. فصلنامه پیک دانش آموزی بین بچه‌های مدرسه توزیع شد. پیکی که پر بود از مطالب جذاب و خواندنی.

خانم پارسا با یه لبخند پر ذوق گفت: «بچه‌ها، هر کدومتون که این شعر قشنگ از احمد شاملو رو حفظ کنه، یه ۲۰ پیش من داره!»

از همون لحظه شروع کردم به حفظ کردن شعر.
زنگ آخر وقتی خانم پارسا آمد سرکلاس، گفتم: خانم اجازه؛ من شعر "دخترای ننه دریا" رو حفظ کردم.
خانم پارسا با تعجب گفت؛ به این زودی!؟ گفتم بله. بخونم؟
با لبخند گفت؛ اگه حفظ کردی، بخون.
شروع کردم بلند خوندن:

"یکی بود یکی نبود
جز خدا هیچی نبود
زیر این طاق کبود
نه ستاره
نه سرود.
عمو صحرا تپلی
با دو تا لپ گُلی
پا و دستش کوچولو
ریش و روحش دو قلو
چپقش خالی و سرد
دلکش دریای درد
در باغو بسه بود
دم باغ نشسه بود:

«عمو صحرا ! پسرات کو؟»
- لب دریان پسرام.
دخترای ننه دریا رو خاطر خوان پسرام!

طفلیا تنگ غلاغ پر، پا کشون
خسته و مرده، میان
از سر مزرعه شون.
تن شون خسته‌ی کار
دلشون مرده‌ی زار
دساشون پینه ترک
لباساشون نمدک
پاهاشون لخت و پتی
کج کلاشون نمدی،
می‌شینن با دل تنگ
لب دریا سر سنگ.
طفلیا شب تا سحر گریه کنون
خوابو از چشم به در دوخته شون پس می‌رونن
توی دریای نمور
می‌ریزن اشکای شور"
و....

واژه‌ها انگار پروانه بودن، تو دلم بال‌بال می‌زدن! ریتمش مثل لالایی‌ها مادرم بود، پر از آهنگ و رنگ. حس می‌کردم خودم اونجا کنار عمو صحرا نشستم.
خانم پارسا که چشاش برق می‌زد، گفت: «آفرین، چقدر قشنگ می‌خونی، انگار شاعرش خودتی!»
همون لحظه قلبم یه جورایی تپید. انگار شاملو با اون شعر زیبا دستمو گرفت و برد به یه دنیای جادویی. از اون روز، هر کتاب شعری می‌دیدم، دنبال اسم احمد شاملو می‌گشتم. اون شعر ساده، منو عاشق شعر و دنیای پر رمز و رازش کرد!

@parniyaneh💐

19 views10:05