( بسم تعالی )
#یک_تکه_کتاب
#با_هم_کتاب_بخونیم
یک فکر زرتشتی ❌

این یک فکر مجوسی و زردشتی است که خدا اشیاء را دو گونه آفریده است: بدها و خوبها، بدهای مطلق و خوبهای مطلق. این طور نیست. هرچه که بد است در ذات خودش بد نیست، اگر بد است به علت محدودیتی است که خودش دارد یا به علت این است که سبب یک محدودیت می‌شود. مثلا ما می‌گوییم شهوترانی بد است. اما باید حساب کنیم چه چیزش بد است؟ شهوترانی آن وقت بد است که شهوت مانع رسیدن انسان به کمالات دیگر بشود، و آن وقت است که اسمش «شهوترانی» می‌شود. شهوترانی یعنی در انحصار شهوت قرار گرفتن. انسان که فقط شهوت نیست، شهوت شاخه‌ای از وجود انسان است. آیا این شاخه وجود انسان بد است؟ نه، این شاخه بد نیست، آن وقت بد است که تو خیال
بکنی فقط همین یک شاخه هستی، یعنی صد شاخه دیگر وجود تو دارد، آن صد شاخه دیگر را فراموش کرده‌ای، همه را فدای این یک شاخه کرده‌ای. بدی‌اش این است که همه چیز دیگر را فدای خودش کرده است.
این مثال را من همیشه ذکر می‌کنم: وقتی که بچه انسان بازیگوش می‌شود انسان ناراحت می‌شود و می‌گوید چه بچه بدی است، بازیگوش شده، دائم بازی می‌کند. اگر بپرسیم آیا بازی کردن برای بچه بد است، می‌گوید اتفاقآ اگر بچه بازی نکند حتماً مریض است، بچه باید بازی کند. بازی کردن بد نیست اما اگر تمام زندگی بچه، درس و کار و نماز خواندن برای او بشود بازی، آن وقت بازی بد است؛ یعنی بازی‌ای که مانع درس خواندن، اخلاق و کارهای لازم دیگر بشود بد است و الّا اصل بازی کردن که بد نیست، اگر نباشد بد است. و لذا شما خودتان اگر بچه‌تان بازی نکند می‌فهمید که یک بیماری در او هست او را پیش دکتر می‌برید و می‌گویید: چرا بچه من اصلا بازی نمی‌کند، همیشه یک گوشه نشسته چمبک می‌زند و حالت غمناک به خودش می‌گیرد.

🍁 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج11، ص160🍁
#پایگاه_اجتماعی_مجردان_انقلابی
@mojaradan