میدونی من همه چیزایی که همیشه واسه خوب بودنم می‌خواستم تو چند وجب جا بود؛ فاصله بین شونه‌ی راست تا شونه چپ تو! درست یه جایی بین دستات... عرض شونه های تو مثل شب بود واسه من!
همونقدر آروم همونقدر تاریک، همونقدر پر ستاره. اونجا من خودم بودم، پر از درد و احساسات خفه شده و تمام اون ناخوش احوالیا که تو روز باید قایمشون کرد. انگار هیچ صدایی نیست، هیچ کسی نیست بگه چرا حرفاتو بغض می‌کنی تو گلوت. دود می‌کنی تو ریه‌ات؟!
کاش همیشه شب بود. یه شب درست به اندازه چند وجب جا بین دستای اونی که می‌خوای. آروم ، تاریک ، پر از ستاره های نورانی...

#کامناز_دادخواه

#شبتون_آروم ❤️

@mitingg♥️♥️