درود

بامداد خوش

روی صندلی غم نشسته است...مردی از نگاه عشق پاک تر

با غرور دست های خسته اش..سرنوشت تازه ای ست بارور

جرعه جرعه می نویسد از بهار ...می نویسد از زلال آفتاب

می نویسد از ستاره ای که باز...استکان نور را کشیده سر

خاطرات مرد باز جان گرفت..سمت روز های دور پرکشید

سمت کوچه های عاشقانه و....مرد بود توی کوچه رهگذر

اشتیاق تازه ای به سمت نور...توی دفترش که دیده می شود

آتش دوباره ای به رنگ مهر ...می شود درون مرد شعله ور

سرنوشت دیگری شده شروع...آفتاب باز توی کوچه هاست

ایستاده ابتدای کوچه ها...مردی از نگاه عشق پاک تر

📚 #شیوا_فرازمند - وقتی تو هستی من آسمانم - کوچه ها

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih

درود

بامداد خوش

در آسمان بدون تو نوری نمانده است
سمت تو هیچ راه عبوری نمانده است

پیچیده حسرتی به تن کوچه های شهر
آن جا که از تو رد حضوری نمانده است

ما چون مترسکان سرا پا شکسته ایم
بی تو دگر عزیز غروری نمانده است

این جا کسی به فکر تپش در بهار نیست
دیگر برای عاطفه شوری نمانده است

ما گم شدیم در طلب لحظه ای سراب
در ذهن های خسته شعوری نمانده است

جاری ست التهاب در این کوره راه درد
با رفتن تو تاب صبوری نمانده است


📚 #شیوا_فرازمند - وقتی تو هستی من آسمانم - ما گم شدیم...

🆔 https://tttttt.me/manotanhaih