درود

بامداد خوش

دل می ستاند از من و جان می دهد به من
آرام جان و کام جهان می دهد به من
دیدار تو طلیعه ی صبح سعادت است
تا کی ز مهر طالع آن می دهد به من

دلداده ی غریبم و گمنام این دیار
زان یار دلنشین که نشان می دهد به من
جانا مراد بخت و جوانی وصال توست
کو جاودانه بخت جوان می دهد به من

می آمدم که حال دل زار گویمت
اما مگر سرشک امان می دهد به من
چشمت به شرم و ناز ببندد لب نیاز
شوقت اگر هزار زبان می دهد به من

آری سخن به شیوه ی چشم تو خوش ترست
مستی ببین که سحر بیان می دهد به من
افسرده بود سایه دلم بی هوای عشق
این بوی زلف کیست که جان می دهد به من

📚 #سایه - سیاه مشق - غزل - شرم و شوق

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

سود اينكه در دلم هستي ببر جانم تنم
گرچه قانوني نباشد سود بالا دادنم
او كه شيرين داشت كوهي كند و كامش تلخ شد
تلخ تر يعني كه بي شيرينم و جان مي كنم

تا هواي شمع را پروانه دارد روشن است
شعله اي هستم كه حتي بي هوا هم روشنم
هر گل پيراهنت بذر هزاران شعر بود
با خيالت پر شد از صدها غزل پيراهنم

خسته خواهي شد عزيزم استراحت كن كمي
من به جايت خود بيازارم دلم را بشكنم

📚 #احمد_پروين

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

بگشود نگار من نقاب از طرفی
برداشت سفیده دم حجاب از طرفی

گر نیست قیامت ز چه رو گشت پدید
ماه از طرفی و آفتاب از طرفی

📚 #ابوسعید ابوالخیر - رباعیات - رباعی شماره ۶۶۸

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih

درود

بامداد خوش

ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا
چون شمع به بزم درد افروخت مرا

من گریه و سوز دل نمی دانستم
استاد تغافل تو آموخت مرا

📚 #خاقانی - دیوان اشعار - رباعیات - رباعی شماره ۴

🆔 https://xn--r1a.website/manotanhaih