🔷شاه آرمانی در اسطوره های ایرانی
🖋بخش دوم
براي فرّه از نظر اصطلاح، تعاريفی بيـان
شده است:
فرّه يا خُرّه همان موهبت ايزدی است كه تجلی ظاهری آن نـور اسـت.همراهی آن بـا
مردمان موجب نيک بختی و جدايی آن از آنان سبب بدبختی است.
فرّه ايزدی از آن كسی است كه خصايصی و فضائلی والا و عالی دارد.
در كـرده 12 بنـد و 79 زامياد يشت، اين فضايل چنين بيان شده است:فرّه از آن زردشت است كه دينی انديشيد، كه دينی سخن گفت كه دينی رفتار كرد. و همچنين كی گشتاسب دارای فرّه است كه دينی انديشد و دينی سخن گفت.
اما ممكن بود كه شاه فرّه را از دست بدهد،آنچه از متون باستانس و شاهنامه بر می آيد
فرّه ايزدی به دو طريق از دست شاه می رفته :يكي تمرّد مسـتقيم در برابر خداوند ،يعنی
ادعای خدايی كردن شاه،و ديگری تمرّد غير مستقيم در برابر خدا،يعنی #بيدادگری_بـه_مردم
وقتی كه بيدادگری گسترده و طاقت فرسای شاه به اثبات ميرسيد، #عصيان_عمومی می شد، اگر عصيان به پيروزی می رسيد در حقيقت همين ثابت می كرد كـه فـرّه ايزدی از دست شاه رفته ،يعنی خدا او را از نمايندگی اش در روی زمين خلع كـرده است.اهورامزدا از شهريار نيک خواسته كه #خودكامه نباشد(هات19،بند10)سروری كه
نتواند كشور را ايمن و مردمان را بی ستم دارد بدترين سرور است(مينوی خـرد، بند140)
بنابراين در اساطير ايرانی اگر شاهی ستمگر شود فرّه شاهی از او جدا می شود ولی از
خاندان او خارج نميگردد،واگر پسر دارد به او ميرسد.
فرّه به كسانی كه ستمكارند و روح اهريمنی دارند تعلق نميگيرد چنانكه #ضحاک و #افراسياب بارها بـرای بدست آوردن فرّه كوشيدند ولی هر بار ناكام ماندند.
شاه علاوه بر داشتن فرّه ميبايست، الزامات و ويژگی هايی داشته باشـد كـه اولاً:بتوانـد
جايگاه شاهی را حفظ كند.ثانياً : بتواند نیات آرمانی را محقق کند
ادامه دارد....
🖋بخش دوم
براي فرّه از نظر اصطلاح، تعاريفی بيـان
شده است:
فرّه يا خُرّه همان موهبت ايزدی است كه تجلی ظاهری آن نـور اسـت.همراهی آن بـا
مردمان موجب نيک بختی و جدايی آن از آنان سبب بدبختی است.
فرّه ايزدی از آن كسی است كه خصايصی و فضائلی والا و عالی دارد.
در كـرده 12 بنـد و 79 زامياد يشت، اين فضايل چنين بيان شده است:فرّه از آن زردشت است كه دينی انديشيد، كه دينی سخن گفت كه دينی رفتار كرد. و همچنين كی گشتاسب دارای فرّه است كه دينی انديشد و دينی سخن گفت.
اما ممكن بود كه شاه فرّه را از دست بدهد،آنچه از متون باستانس و شاهنامه بر می آيد
فرّه ايزدی به دو طريق از دست شاه می رفته :يكي تمرّد مسـتقيم در برابر خداوند ،يعنی
ادعای خدايی كردن شاه،و ديگری تمرّد غير مستقيم در برابر خدا،يعنی #بيدادگری_بـه_مردم
وقتی كه بيدادگری گسترده و طاقت فرسای شاه به اثبات ميرسيد، #عصيان_عمومی می شد، اگر عصيان به پيروزی می رسيد در حقيقت همين ثابت می كرد كـه فـرّه ايزدی از دست شاه رفته ،يعنی خدا او را از نمايندگی اش در روی زمين خلع كـرده است.اهورامزدا از شهريار نيک خواسته كه #خودكامه نباشد(هات19،بند10)سروری كه
نتواند كشور را ايمن و مردمان را بی ستم دارد بدترين سرور است(مينوی خـرد، بند140)
بنابراين در اساطير ايرانی اگر شاهی ستمگر شود فرّه شاهی از او جدا می شود ولی از
خاندان او خارج نميگردد،واگر پسر دارد به او ميرسد.
فرّه به كسانی كه ستمكارند و روح اهريمنی دارند تعلق نميگيرد چنانكه #ضحاک و #افراسياب بارها بـرای بدست آوردن فرّه كوشيدند ولی هر بار ناكام ماندند.
شاه علاوه بر داشتن فرّه ميبايست، الزامات و ويژگی هايی داشته باشـد كـه اولاً:بتوانـد
جايگاه شاهی را حفظ كند.ثانياً : بتواند نیات آرمانی را محقق کند
ادامه دارد....