#ماره_پنجاه_سالگی🤚
رسیدیم به دوره پنجاه - شصت سالگی.
در روزگاری نه چندان دور، پنجاه - شصت سالگی سن آرام و قرار بود! پنجاه-شصت ساله ها جزو بزرگان فامیل بودند،
برای خودشان احترام و برو و بیایی داشتند. برای نوجوانان و جوانان فامیل الگو بودند. اما امروز پنجاه شصت ساله های ایرانی وضع ديگرى دارند. نه مانند پنجاه شصت ساله های جوامع سنتی و سالیان قبل، احترام بزرگتری و ریش سفیدی دارند! نه همچون پنجاه شصت ساله های جوامع پیشرفته، ثبات مالی و امنیت اجتماعی!
پنجاه-شصت ساله امروز ایرانی، هنوز دارد زبان خارجی یادمیگیردتا ببیند بعداً چه باید بکند!
نگرانیهای یک آدم بیست ساله را دارد. در روزگاری که فرزندانش، خیلی برایش تره خُرد نمیکنند! او باید حواسش به همه آنها باشد. و باید مشکلات همه را سر و سامان بدهد وگرفتاریهای خودش را نیز ب تنهایی به دوش بکشد.
پنجاه-شصت ساله امروز باید به فکر فراهم کردن مسکن و شغل فرزندانش باشد، و برآورده کردن کوهی از توقّعات ریز و درشت آنها
بدتر این که هیچکس حال و روزگار اورا درک نمیکند ونمیفهمد! برای رسیدن به خیلی از خواسته هایش،۵۰- ۶۰ سال دویده است، اما هنوز چشم به آینده دارد! باید به تنهایی با همه این مشکلات کنار بیاید، همه منتظر او و متوقّع از او هستند. اگر بازنشسته شود، ماندن در خانه همان و اوقات تلخیهای سرزنش کننده، همان !!
پنجاه - شصت ساله امروز روزگارش ثبات اقتصادی ندارد. و آینده اش نيز هنوز مبهم است! اما دیگر بدنش طاقت ندارد. فشارش گاهی بالا میرود و گاهی پایین می آید، گاهی تپش قلب میگیرد، گاهی بی حوصله. گاهی نفس نفس میزند وگاهی تنگی نفس میگیرد. خلاصه ...حتّی جرأت نمیکند بگوید: بابا عمری از من گذشته است! نیم قرن و اندی…
پنجاه - شصت ساله هاى این روزگار همانهایی هستند که در بلاتکلیفترین دوران این سرزمین بزرگ شدهاند، نسل سوختهای که همهٔ آزمون و خطاها، روی آنها صورت گرفت! ساده ترین تفریحات دوران نوجوانی و جوانی برای آنها جرم به حساب میآمد، هر چیز خوبی، برایشان بد بود! همه چیز، گناه سنگینی بود…حتی خندیدن! دلهره، ترس و نگرانی جزئی از وجودشان شده است و با آنها بزرگ شده اند.
به جای لذّت دوران جوانی،تیر و ترکش نصیبشان شده و ب جای نجوای عاشقانه های یار، نفیر موحش آژیرخطروسوت کر کنندهٔ خمپاره و بمب!
او همهٔ راهها را رفته است، همهٔ سدها را شکسته است، اما هنوز پشت درهای بسته ایستاده! چون باید به دیگران کمک کند، تا قفل های واقعی و مصنوعی را باز کند.
این پنجاه - شصت ساله های امروز در بچگی مطیع بودند و پُر کار، در هر صفی که تصور کنید ایستاده اند.
در بزرگسالی نیز مطیع هستند و آماده به کار! همیشه منتظر سرابی به نام آیندهٔ بهتر بوده اند، توهّمی که نیامد و شاید هیچوقت هم نیاید!
به امید روزی که زنده باشیم و روی خوش آرامش را ببینیم🌹
پنجاه - شصت ساله عزیز قوی باش و آرامش و آسایش نصیبت باد🍀🤚
💎 @maareh
رسیدیم به دوره پنجاه - شصت سالگی.
در روزگاری نه چندان دور، پنجاه - شصت سالگی سن آرام و قرار بود! پنجاه-شصت ساله ها جزو بزرگان فامیل بودند،
برای خودشان احترام و برو و بیایی داشتند. برای نوجوانان و جوانان فامیل الگو بودند. اما امروز پنجاه شصت ساله های ایرانی وضع ديگرى دارند. نه مانند پنجاه شصت ساله های جوامع سنتی و سالیان قبل، احترام بزرگتری و ریش سفیدی دارند! نه همچون پنجاه شصت ساله های جوامع پیشرفته، ثبات مالی و امنیت اجتماعی!
پنجاه-شصت ساله امروز ایرانی، هنوز دارد زبان خارجی یادمیگیردتا ببیند بعداً چه باید بکند!
نگرانیهای یک آدم بیست ساله را دارد. در روزگاری که فرزندانش، خیلی برایش تره خُرد نمیکنند! او باید حواسش به همه آنها باشد. و باید مشکلات همه را سر و سامان بدهد وگرفتاریهای خودش را نیز ب تنهایی به دوش بکشد.
پنجاه-شصت ساله امروز باید به فکر فراهم کردن مسکن و شغل فرزندانش باشد، و برآورده کردن کوهی از توقّعات ریز و درشت آنها
بدتر این که هیچکس حال و روزگار اورا درک نمیکند ونمیفهمد! برای رسیدن به خیلی از خواسته هایش،۵۰- ۶۰ سال دویده است، اما هنوز چشم به آینده دارد! باید به تنهایی با همه این مشکلات کنار بیاید، همه منتظر او و متوقّع از او هستند. اگر بازنشسته شود، ماندن در خانه همان و اوقات تلخیهای سرزنش کننده، همان !!
پنجاه - شصت ساله امروز روزگارش ثبات اقتصادی ندارد. و آینده اش نيز هنوز مبهم است! اما دیگر بدنش طاقت ندارد. فشارش گاهی بالا میرود و گاهی پایین می آید، گاهی تپش قلب میگیرد، گاهی بی حوصله. گاهی نفس نفس میزند وگاهی تنگی نفس میگیرد. خلاصه ...حتّی جرأت نمیکند بگوید: بابا عمری از من گذشته است! نیم قرن و اندی…
پنجاه - شصت ساله هاى این روزگار همانهایی هستند که در بلاتکلیفترین دوران این سرزمین بزرگ شدهاند، نسل سوختهای که همهٔ آزمون و خطاها، روی آنها صورت گرفت! ساده ترین تفریحات دوران نوجوانی و جوانی برای آنها جرم به حساب میآمد، هر چیز خوبی، برایشان بد بود! همه چیز، گناه سنگینی بود…حتی خندیدن! دلهره، ترس و نگرانی جزئی از وجودشان شده است و با آنها بزرگ شده اند.
به جای لذّت دوران جوانی،تیر و ترکش نصیبشان شده و ب جای نجوای عاشقانه های یار، نفیر موحش آژیرخطروسوت کر کنندهٔ خمپاره و بمب!
او همهٔ راهها را رفته است، همهٔ سدها را شکسته است، اما هنوز پشت درهای بسته ایستاده! چون باید به دیگران کمک کند، تا قفل های واقعی و مصنوعی را باز کند.
این پنجاه - شصت ساله های امروز در بچگی مطیع بودند و پُر کار، در هر صفی که تصور کنید ایستاده اند.
در بزرگسالی نیز مطیع هستند و آماده به کار! همیشه منتظر سرابی به نام آیندهٔ بهتر بوده اند، توهّمی که نیامد و شاید هیچوقت هم نیاید!
به امید روزی که زنده باشیم و روی خوش آرامش را ببینیم🌹
پنجاه - شصت ساله عزیز قوی باش و آرامش و آسایش نصیبت باد🍀🤚
💎 @maareh