اگر طاقچه نداری از طریق این لینک میتونی نصبش کنی.


http://www.taaghche.com/invitation/fie564916

هنوز وقتی می‌بینم یکی که همسن منه، چون از همون زمان کنکور رفته روانشناسی خونده و علاقه‌شو تو همون مسیر پیدا کرده، الان ارشدشم گرفته و شماره نظام روانشناسی هم داره و دوره‌هاشم گذرونده و داره کار درمان و حتی تدریس انجام میده، حسرتم برانگیخته میشه که چرا وقتی ۱۸ سالم بود هیچ تصوری از علاقه‌م به روانشناسی نداشتم؟ چرا حتی جزو انتخابامم نبود؟ من که راحت می‌تونستم تو بهترین دانشگاه‌های سراسری روانشناسی قبول شم!
این فکرا میاد و میاد و میاد و مغزمو می‌خوره و در نهایت میگم اوکی مانگ! نشده!
تو اون زمان تو رشته تجربی مدرسه فرزانگان، تو محیط خانواده، بدون سوشال مدیا، بدون حضور آدم‌های نزدیک زندگیت که روانشناسی رو بهت بشناسونن، از کجا میخواستی بدونی روانشناسی دوست داری و میخوای بری سمتش؟ حالا مگه اول دبیرستان رشته انسانی و برای دانشگاه ادبیات دوست داشتی گذاشتن بری بخونی؟ شد؟
در نهایت هرچی شده تو دیگه از ۲۷ سالگی مسوولیت زندگیتو خودت به عهده گرفتی و یه سال نشستی فکر کردی و دو دوتا چهارتا کردی و فهمیدی که آره واقعا دلت میخواد روانشناس و روان درمانگر بشی. حالا سختیاشم باید تحمل کنی و صبوریشو به خرج بدی.
چون مسیرت تازه شروع شده و خیلی طولانیه و گاهی سختی داره.
بخشی از سختیشم به خاطر همون درسیه که قبلاً خوندی اما خب رشته و کار تغذیه این شانسو بهت داده که تجربه مراجع دیدن و مشاوره دادن داشته باشی.
با عجله و مقایسه کردن خودت با بقیه فقط مانع سر راهت میچینی.
آروم باش و از مسیرت لذت ببر. به خودت ببال که انتخابتو زندگی می‌کنی. انتخابی با تمام عقل و احساست. چیزیو زندگی میکنی که معتقدی پَشِن توعه! (Passion علاقه و اشتیاق)

اول صبحی اینا رو نوشتم که شماام بخونید. چون میدونم این احساس بین خیلیامون مشترکه. و تو فضایی که ما میایم موفقیتامونو به اشتراک میذاریم و شاید با تک تک اون موفقیتا به دیگران همین حسا رو میدیم، من با خودم قرار گذاشتم از نقص‌ها و مشکلات و احساسات و افکار منفیمم بگم.

چون در نهایت هممون مث همیم. و وجودمون یکپارچه نور و روشنی نیست و زوایای تاریکی هم داره.

اگر اینستا ندارید این کپشن پست امروز صبح من بوده!

داشتم به خودم می‌گفتم مانگ روی هرچیزی که بهش باور و ایمان داری کار کن!
تو بارها تو مسیری قرار گرفتی که ته دلت مردد بودی و فکر می‌کردی اشتباهه و خب جز هزینه روانی چیزی برات نداشته.
پس آروم و آگاهانه فقط مسیری رو برو جلو که قلباً ایمان داری درسته!

من بعد مدیتیشن دلم میخواد برم به منِ تایمایی که مدیتیشن نمی‌کنم بگم عزیزم بیا چند دیقه مدیتیشن کنیم شاید آروم‌تر شدی!

ما ADHDها یا رو یه چیزی تمرکز نمی‌کنیم یا بیش تمرکزی‌مون میزنه بیرون و دیگه بهش گیر میدیم قشنگ!
داشتم فکر می‌کردم منی که شونصدتا سریالو باهم می‌بینم اما تو دور دوم عشق منطق انتقامم هیچیو نمی‌بینم وسطش، عشق منطق انتقام تونسته اون نقطه مغزمو درگیر کنه!

درمورد کتاباام داستان همونه و هزارتا نصفه خونده و رها کرده دارم و مثلاً انسان خردمند برام متفاوت بود. چند دور خوندم. چند دور هایلایتامو دوره کردم. همیشه‌ام حریصم به دوباره خوندنش. و قشنگ تک تک حرفاش حک شده تو مغزم و روم تاثیر گذاشته.

آره خلاصه!
اون بیش تمرکزیامون بیاد رو چیزای مفید و مهم و موثر همیشه کاش🚶‍♀️

Arealme.com/fa

نمیدونم تست‌هاش اصلا معتبر هست یا نه اما همینجوری محض فان دارم همه تستاشو انجام میدم :)

این ویدیو در مورد عزت نفسه
پیشنهاد میکنم ببینیدش

هر شرکت و سازمان و ارگانی به یه دونه ازین روانشناسا و چندتا ازین دستبندا نیاز داره

هروقت کار اداری باشه دستبند قرمزه واقعاً لازم میشه :)

مسیر طولانیه و صبوری می‌طلبه!

هرروز اینو به خودم میگم.

کشف جدید: پادکست داکس😍🤌

چون که علاقمندید این کانالو میذاریم واسه حرفای جدی و به درد بخور. خودمونی‌هامونو همون تو پاندای خسته میگیم :)

https://tttttt.me/+79oelL6T60hmMjg0

کاشش هرکدوممون یه ادا ییلدیز بودیم. با وجود همه سختی‌های زندگیش، باز پر از شوقه برای زندگی و عمیق و اصیل زندگی رو زندگی می‌کنه.

البته نباید خودمونو سرزنش کنیم که چرا ادا ییلدیز نیستیم. اما میتونیم ازش الهام بگیریم و روی خودمون کار کنیم که تو هر شرایطی بازم تشنه‌ی اصیل زیستن باشیم و لحظه لحظه زندگی رو با قلبی گشوده در آغوش بگیریم.


(ادا ییلدیز شخصیت اول زن سریال سن چال کاپیمی که هانده ارچل بازی کرده.)

سریال dönence که تازه شروع شده رو پیشنهاد می‌کنم واسه آشنایی با بچه‌های اوتیسم و دنیاشون و ویژگی‌هاشون و اینکه در برخورد باهاشون باید چه چیزایی رو رعایت کنیم.

چه خوب میشه اگر از هر کتابی که میخونیم یه پادکست یا ویدیو مدل مجتبی شکوری و علی بندری وجود داشته باشه که بعد خوندن کتاب بریم حرفای اوناام گوش بدیم و تحلیل و خلاصه کتاب باعث شه مطالب تو ذهنمون شفاف و همچنین تثبیت بشه.

یه پیشنهاد سه مرحله‌ای دارم:
اول پادکست خلاصه کتاب واقعیت از علی بندری رو بشندید.
بعد کتاب واقع نگری رو بخونید. (این ترجمه بهتره)
و بعد از سایت gapminder.org یک مجموعه عکس و فیلم از جزئیات زندگی آدما در سطوح مختلف درآمد رو ببینید.
سایت به زبان انگلیسیه اما اگر با گوگل کروم برید خودش پیشنهاد ترجمه میده و اگر فارسی رو انتخاب کنید محتوا براتون فارسی میشه.
ترجیحا سایت رو تو مانیتور باز کنید.
امروز خودم میخوام بشینم قشنگ تصویرای این سایت رو شخم بزنم‌‌.

بعد از تموم کردن کتاب و زیر و زبر کردن سایت تو پیجمم درموردش می‌نویسم.

یه خطی کتاب اینه که برعکس تصورمون جهان داره به جای بهتری تبدیل میشه نه بدتر!

من زمان کرونا داشتم کتابو میخوندم و تقریبا هم به آخراش رسیدم. یه فصل مونده که الان دارم میخونمش.

لینک پادکست
لینک کتاب
لینک سایت



اینم لینک‌ها برای راحتی کارتون

من یه تایم طولانی به پادکست و ویدیوی خلاصه کتاب گارد داشتم و می‌گفتم آدم باید بره خود کتابو بخونه! آماااااا اگر کتابو نخونده اون پادکست یا ویدیو ترغیبت می‌کنه و بهت کمک می‌کنه روون‌تر کتابو بخونی. اگرم خونده باشی مث دوره کردن کتابه و از یه زاویه جدید نگاهش کردن.
اگرم نخونده باشی و کلاً نخوای بعدنم بخونی خب حداقل چندتا چیزشو از این راه یاد می‌گیری.
پس چیز خوبیه!
حتی اگر آدما دارن باهاش بیزینس می‌کنن هم بکنن :)
مهم اینه که ما انتخاب کنیم که چیزای خوب که مورد علاقه‌مونم هست رو دنبال کنیم.