🔴 اعتیاد دانش‌آموزی و جدیتی که در کار نیست
✍نرگس ملک‌زاده
🔸 هرازگاهی بحث آسیب‌های اجتماعی و بالاخص اعتیاد دانش‌آموزی صدایش بلند می‌شود و بعد از ارائه نظرات متفاوت کارشناسان آموزشی و اجتماعی دوباره سکوت بر این فضا حاکم خواهد شد تا باز صفحه ش به بهانه‌ای ورق بخورد. نبود برنامه‌ریزی مدون و جدیت در پیگیری برنامه و اولویت قرار ندادن آسیب‌های اجتماعی در سطح کلان سبب خواهد شد نظام آموزشي ما نیز توجه جدی به این مسئله نداشته باشد .در حاشیه قرار گرفتن و نگاه کلیشه‌ای به آن بدون در نظر گرفتن تغییرات رشدی و تربیتی دانش‌آموزان در معاونتی که باید در آن خیمه بزند و آنقدر راحت آن را رها نکند سبب شده است که هر ساله درصد آسیب‌پذیری دانش‌آموزان بیشتر و خانواده و مدرسه درگیرتر شوند. اعتیاد در چرخه دوستانه گروه همسالان ضریب خواهد یافت و همین دلیل ضرورت برنامه‌ریزی و عمل‌گرایی را در این حوزه دو چندان خواهد کرد.
🔸 آموزش و پرورش هرگاه صحبت از آسیب‌های اجتماعی می‌شود دست به دامان طرح نماد می‌شود. نماد در واقع سند ائتلاف نظام مراقبت اجتماعی دانش‌آموزان است که چند دستگاه با هدف دستیابی به چهار چوب‌های همکاری نظام یافته، برای مداخله به موقع قرار بوده و است که یک تجربه ائتلاف ملی در حوزه امور اجتماعی را داشته باشند. سوال اینجاست که خود آموزش و پرورش برای آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان چه برنامه‌ریزی کرده است و آیا توانسته است با برنامه‌های اختصاصی درون سازمانی باعث تقویت عوامل محافظت‌کننده و یا کاهش عوامل مخاطره‌آمیز داشته باشد یا خیر؟
🔸 چند سالی است که جشنواره نوجوان سالم و کانون یاریگران زندگی در کانون توجه آموزش و پرورش برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی قرار گرفته است و طیف فعالیت آموزش ارتقایی و توانمندسازی را به حاشیه برده است. آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر دانش‌آموزی همانند هر مسئله اجتماعی دیگر نیاز به متخصص و کاربلدانی دارد که هم توانایی غربالگری را داشته باشند و بتوانند با آموزش به موقع و هدفنمد آغازگر تغییر باشند و در نهایت در صورت لزوم ارائه خدمات به دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان داشته باشند.
🔸 کمبود نیروی متخصص مشاوره در مدارس یکی از دلایلی است که می‌توان آموزش و پرورش را متهم به کم‌کاری در این مهم کرد. مشاوران مدارس نیروهای تخصصی و اموزش دیده این بحران‌ها هستند. مدارس خالی از مشاور و نبود فرصت کافی برای مدیر و معاونین مدارس سبب خواهد شد دانش‌آموزی آسیب‌دیده کمتر مورد توجه قرار گیرد و با عادی‌سازی اعتیاد یا هر رفتار پرخطری در گروه دوستان و همسالان خود در یک فرصت کوتاه مدرسه‌ای را فلج و درگیر حاشیه‌های آموزشی و تربیتی بعدی کند. آموزش و پرورش در استخدام این نیروها و حتی مربیان پرورشی که در نبود مشاوران که عصای حرکتی مراقبت اجتماعی در مدارس هستند باید تخصصی‌تر عمل کند و شرایط حضور افرادی با تحصیلات مرتبط را فراهم کنند. هر چه نیروی انسانی توانمندتر جذب شود آسیب‌های بیشتری از مدرسه به عنوان کانون تربیتی محله دفع خواهد شد و در این‌مهم نباید دست یاری سمن‌ها و مددکاران اجتماعی شناسنامه‌دار که تجربه زیسته آنها برای آموزش و پرورش بسیار کارا خواهد بود را پس زد.
🔸 معاون پرورشی وزارت و آموزش و پرورش از اردوهای جهادی برای کاهش آسیب‌های اجتماعی نام برده است. این طرز تفکر و سطحی‌نگری نشان می‌دهد که سيستم آموزش و پرورش نیازمند به روزرسانی رویکردها در این حوزه است. اگر بخواهیم همچنان با این اقدامات اميدوار به نتیجه باشیم سلامت اجتماعی دانش‌آموزان را بیشتر در معرض تهدید قرار خواهیم داد دانش‌آموز لحظه به لحظه فضای فکرشان توسط عوامل بیرون از مدرسه سازماندهی خواهد شد کند. حرکت کردن هیچ فرقی با ایستادن و حرکت نکردن ندارد. عدم تناسب برنامه‌های پیشگیرانه با سطح آسیب‌دیدگی دانش‌آموزان فقط هدر رفت نیرو هزینه‌ای است که آن را بودجه ناچیز معاونت پرورشی در بحث آسيب‌هاي اجتماعي می‌خوانند.
#کودکان_اولویت_ما_هستند
#ژن_ژیان_ئازادی
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra
🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews
✍نرگس ملک‌زاده
🔸 هرازگاهی بحث آسیب‌های اجتماعی و بالاخص اعتیاد دانش‌آموزی صدایش بلند می‌شود و بعد از ارائه نظرات متفاوت کارشناسان آموزشی و اجتماعی دوباره سکوت بر این فضا حاکم خواهد شد تا باز صفحه ش به بهانه‌ای ورق بخورد. نبود برنامه‌ریزی مدون و جدیت در پیگیری برنامه و اولویت قرار ندادن آسیب‌های اجتماعی در سطح کلان سبب خواهد شد نظام آموزشي ما نیز توجه جدی به این مسئله نداشته باشد .در حاشیه قرار گرفتن و نگاه کلیشه‌ای به آن بدون در نظر گرفتن تغییرات رشدی و تربیتی دانش‌آموزان در معاونتی که باید در آن خیمه بزند و آنقدر راحت آن را رها نکند سبب شده است که هر ساله درصد آسیب‌پذیری دانش‌آموزان بیشتر و خانواده و مدرسه درگیرتر شوند. اعتیاد در چرخه دوستانه گروه همسالان ضریب خواهد یافت و همین دلیل ضرورت برنامه‌ریزی و عمل‌گرایی را در این حوزه دو چندان خواهد کرد.
🔸 آموزش و پرورش هرگاه صحبت از آسیب‌های اجتماعی می‌شود دست به دامان طرح نماد می‌شود. نماد در واقع سند ائتلاف نظام مراقبت اجتماعی دانش‌آموزان است که چند دستگاه با هدف دستیابی به چهار چوب‌های همکاری نظام یافته، برای مداخله به موقع قرار بوده و است که یک تجربه ائتلاف ملی در حوزه امور اجتماعی را داشته باشند. سوال اینجاست که خود آموزش و پرورش برای آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر دانش‌آموزان چه برنامه‌ریزی کرده است و آیا توانسته است با برنامه‌های اختصاصی درون سازمانی باعث تقویت عوامل محافظت‌کننده و یا کاهش عوامل مخاطره‌آمیز داشته باشد یا خیر؟
🔸 چند سالی است که جشنواره نوجوان سالم و کانون یاریگران زندگی در کانون توجه آموزش و پرورش برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی قرار گرفته است و طیف فعالیت آموزش ارتقایی و توانمندسازی را به حاشیه برده است. آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر دانش‌آموزی همانند هر مسئله اجتماعی دیگر نیاز به متخصص و کاربلدانی دارد که هم توانایی غربالگری را داشته باشند و بتوانند با آموزش به موقع و هدفنمد آغازگر تغییر باشند و در نهایت در صورت لزوم ارائه خدمات به دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان داشته باشند.
🔸 کمبود نیروی متخصص مشاوره در مدارس یکی از دلایلی است که می‌توان آموزش و پرورش را متهم به کم‌کاری در این مهم کرد. مشاوران مدارس نیروهای تخصصی و اموزش دیده این بحران‌ها هستند. مدارس خالی از مشاور و نبود فرصت کافی برای مدیر و معاونین مدارس سبب خواهد شد دانش‌آموزی آسیب‌دیده کمتر مورد توجه قرار گیرد و با عادی‌سازی اعتیاد یا هر رفتار پرخطری در گروه دوستان و همسالان خود در یک فرصت کوتاه مدرسه‌ای را فلج و درگیر حاشیه‌های آموزشی و تربیتی بعدی کند. آموزش و پرورش در استخدام این نیروها و حتی مربیان پرورشی که در نبود مشاوران که عصای حرکتی مراقبت اجتماعی در مدارس هستند باید تخصصی‌تر عمل کند و شرایط حضور افرادی با تحصیلات مرتبط را فراهم کنند. هر چه نیروی انسانی توانمندتر جذب شود آسیب‌های بیشتری از مدرسه به عنوان کانون تربیتی محله دفع خواهد شد و در این‌مهم نباید دست یاری سمن‌ها و مددکاران اجتماعی شناسنامه‌دار که تجربه زیسته آنها برای آموزش و پرورش بسیار کارا خواهد بود را پس زد.
🔸 معاون پرورشی وزارت و آموزش و پرورش از اردوهای جهادی برای کاهش آسیب‌های اجتماعی نام برده است. این طرز تفکر و سطحی‌نگری نشان می‌دهد که سيستم آموزش و پرورش نیازمند به روزرسانی رویکردها در این حوزه است. اگر بخواهیم همچنان با این اقدامات اميدوار به نتیجه باشیم سلامت اجتماعی دانش‌آموزان را بیشتر در معرض تهدید قرار خواهیم داد دانش‌آموز لحظه به لحظه فضای فکرشان توسط عوامل بیرون از مدرسه سازماندهی خواهد شد کند. حرکت کردن هیچ فرقی با ایستادن و حرکت نکردن ندارد. عدم تناسب برنامه‌های پیشگیرانه با سطح آسیب‌دیدگی دانش‌آموزان فقط هدر رفت نیرو هزینه‌ای است که آن را بودجه ناچیز معاونت پرورشی در بحث آسيب‌هاي اجتماعي می‌خوانند.
#کودکان_اولویت_ما_هستند
#ژن_ژیان_ئازادی
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra
🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews