#غدیریه
#غافل_مازندرانی

🌼غافل مازندرانی از شعرای کم‌آشنا و قصیده‌سرای شیعی در قرن ۱۳ و ۱۴ است. نامش محمّد صادق و شهرتش آقاجان و لقبش حضورعلی و تخلّصش «غافل» است.
▫️اصلش طبرستانی و اصالتش مازندرانی ولی در تهران متولّد شد. تاریخ ولادتش تخمینی حدود سال ۱۲۴۷ ه‍ ق است. نه از سال دقیق فوتش باخبریم و نه از محلّ دفنش؛ فقط می‌توانیم بگوییم تا سال ۱۳۱۰ ه‍ ق را درک کرده و یا احتمال بدهیم که در نجف اشرف مدفون باشد.
▫️دیوان اشعار او چند بار چاپ شده است: یک بار در هند و باقی در تهران امّا گفتنی است که کامل‌ترین چاپ دیوانش به تصحیح مهدی آصفی و جواد هاشمی «تربت» در سال ۱۳۹۱ منتشر و در سال ۱۳۹۵ نیز توسّط انتشارات محمل تجدید چاپ شد.
▫️یکی از مزایای این تصحیح نسبت به چاپ‌های قبلی، افزوده داشتن قصیده‌ی ۸۸ بیتی در ولادت باسعادت حضرت امام زمان۷ با مطلع ذیل است (مأخذ نقل این قصیده، تذکره‌ی انجمن قدس، اثرِ عبرت نایینی است):
دلا! تن را رها کن، فکر جان کن
علاج درد جان ناتوان کن
▫️در این مجال و مقال، بنا داریم تا قصیده‌ی ذیل که از اشعار علوی اوست و کم‌تر دیده شده را تقدیم کنیم؛ اگر همه‌ی شعر را نمی‌خوانید، فرصت خواندن این دو بیت را از دست ندهید:
چه حاجت وصف تیغش؟ ز‌آن‌که از اوّل نمودستی
ز لای «لا فتی»، نفیِ وجودِ مردِ میدانش

«سَلُونی» گفتنش فضلی نبود، ار گفت در منبر
غرض می‌خواست آموزد «سَلُونی» را به سلمانش

و اینک متن قصیده:
دلم، سرگشته‌ی عشق است و حیرانی، بیابانش
طلب در پیش و مرگ اندر قفا، امّید پایانش

ز هر بیغوله نتْوان یافت ره، بر جانب مقصد
دلیلی باید از «لاحَول» جُستن، بهر غولانش

ادامه این غدیریه در صفحه صُراحی سخن در
http://thaqalain.ir/?p=85595

#جواد_هاشمی_تربت

@javadhashemi_torbat

#غدیریه
#عنقای_یزدی

🌻در پیشینه‌ی ادب فارسی بعضاً شعرایی یافت می‌شوند که هیچ اطّلاعی از زندگی آنان در دست نیست. فقط شعری از آن شاعر باقی مانده و بس. نه سال تولّد و نه سال درگذشت و نه مدفن و نه دیوان.
یکی از این شاعران، «عنقای یزدی» است که قصیده‌ای غدیریه از او سراغ داریم و بس.
▫️برای این نوشته طبیعتاً به دو اثر گران‌سنگ سری زدیم تا بلکه ردّ و نشانی از او بیابیم که بی حاصل بود:
تذکره‌ی شعرای یزد: عبّاس فتوحی یزدی؛ قطع وزیری.
دانشنامه‌ی مشاهیر یزد (۳ جلد): میرزا محمّد کاظمینی، قطع رحلی.
پس مأخذ و منبع این شعر از کجاست؟
▫️حاج مهدی آصفی که از ذاکران و مدّاحان معاصر ماست؛ در دو تألیف خود این شعر را آورده‌اند و در صحبت حضوری با ایشان، معلوم شد که مأخذ قصیده، بیاض یکی از مدّاحان دهه‌های قبل به نام مرحوم حاج حسن محمّدی دولابی بوده؛ مدّاحی زحمت‌کش با محفوظاتی بسیار بالا و با صدایی خاص که ضمناً کتاب «گلستان سخن» را به یادگار از خود گذاشت.
و امّا آن دو کتاب که این قصیده امروزه در آن چاپ شده است:
نوادر یا سفینه‌ی شمشیری: تهران، انتشارات جمهوری، سال ۱۳۷۳، ص ۵۲ ـ ۵۴٫
غدیر در آیینه‌ی شعر فارسی: تهران، انتشارات منیر، سال ۱۳۹۳، ص ۵۸ ـ ۶۰٫

▫️اینک متن قصیده که طبیعتاً در فضای مجازی تا به امروز نبوده است:

ز جابلقا سحر، خُور کرد چون آهنگ جابلسا
ز یُمنش این تل خاکستری شد غیرت سینا

قدم زد نخوت فرعون شب در قعر نیل یم
عیان شد ز آستین کسوت مشرق، کف موسی

ادامه این غدیریه در صفحه صُراحی سخن در
http://thaqalain.ir/?p=85594

#جواد_هاشمی_تربت

@javadhashemi_torbat

@Ekmal110

#غدیریه
#احمدی_افغانی

🌼صفرعلی احمدی افغانی از چهره‌های ارزنده و گمنام افغانستان و از شاعران شیعی معاصر است.
▫️او هم شاعر است و هم مناقب‌خوان. مناقب‌خوانی یک نوع مدّاحی و ذاکری در آستان حضرات آل الله (علیهم السّلام) است که شعر به صورت دکلمه اجرا می‌شود.
▫️احمدی به برکت همین مناقب‌خوانی محفوظات فراوانی از شاعران فارسی زبان در ذهن و دل دارد و همین امر، سال‌هایی است که توفیق سرودن شعر را نیز برای او به ارمغان داشته است. هنوز مجموعه‌ای از او چاپ نشده است.
▫️ایشان دو نسخه از مجموعه اشعارشان را با خطّ خودشان نوشته و در اختیار این جانب قرار داده‌اند. در سفر اخیرشان نیز همان اشعار را به صورت حروف‌چینی شده از کابل آوردند که اینک در دست مقابله و بازخوانی است و امید می‌رود به زودی و ان شاءالله توسّط انتشارت محمل چاپ شود.
▫️قصیده‌ی ذیل در موضوع غدیر و با ردیف «خرابات» در حدود هفتاد بیت، نمونه‌ای از اشعار ایشان است که شاعر دو بار هم تجدید مطلع کرده است؛

ای تشنه‌لب باده‌ی عرفانِ خرابات!
خواهی که شوی همدم خاصان خرابات

همّت طلب از نعره‌ی مستان سحرخیز
تا ره دهدت در صف رندان خرابات

ادامه این غدیریه در صفحه صُراحی سخن در
http://thaqalain.ir/?p=85160

#جواد_هاشمی_تربت

@javadhashemi_torbat

@Ekmal110

ثقلین • غدیریه احمدی افغانی
اي تشنه‌لب باده‌ي عرفانِ خرابات!خواهي كه شوي همدم خاصان خرابات همّت طلب از نعره‌ي مستان سحرخيز[1]تا ره دهدت در صف رندان خرابات از آينه‌

#غدیریه
#عنقای_یزدی

🌻در پیشینه‌ی ادب فارسی بعضاً شعرایی یافت می‌شوند که هیچ اطّلاعی از زندگی آنان در دست نیست. فقط شعری از آن شاعر باقی مانده و بس. نه سال تولّد و نه سال درگذشت و نه مدفن و نه دیوان.
یکی از این شاعران، «عنقای یزدی» است که قصیده‌ای غدیریه از او سراغ داریم و بس.
▫️برای این نوشته طبیعتاً به دو اثر گران‌سنگ سری زدیم تا بلکه ردّ و نشانی از او بیابیم که بی حاصل بود:
تذکره‌ی شعرای یزد: عبّاس فتوحی یزدی؛ قطع وزیری.
دانشنامه‌ی مشاهیر یزد (۳ جلد): میرزا محمّد کاظمینی، قطع رحلی.
پس مأخذ و منبع این شعر از کجاست؟
▫️حاج مهدی آصفی که از ذاکران و مدّاحان معاصر ماست؛ در دو تألیف خود این شعر را آورده‌اند و در صحبت حضوری با ایشان، معلوم شد که مأخذ قصیده، بیاض یکی از مدّاحان دهه‌های قبل به نام مرحوم حاج حسن محمّدی دولابی بوده؛ مدّاحی زحمت‌کش با محفوظاتی بسیار بالا و با صدایی خاص که ضمناً کتاب «گلستان سخن» را به یادگار از خود گذاشت.
و امّا آن دو کتاب که این قصیده امروزه در آن چاپ شده است:
نوادر یا سفینه‌ی شمشیری: تهران، انتشارات جمهوری، سال ۱۳۷۳، ص ۵۲ ـ ۵۴٫
غدیر در آیینه‌ی شعر فارسی: تهران، انتشارات منیر، سال ۱۳۹۳، ص ۵۸ ـ ۶۰٫

▫️اینک متن قصیده که طبیعتاً در فضای مجازی تا به امروز نبوده است:

ز جابلقا سحر، خُور کرد چون آهنگ جابلسا
ز یُمنش این تل خاکستری شد غیرت سینا

قدم زد نخوت فرعون شب در قعر نیل یم
عیان شد ز آستین کسوت مشرق، کف موسی

ادامه این غدیریه در صفحه صُراحی سخن در
http://thaqalain.ir/?p=85594

#جواد_هاشمی_تربت
#بازنشر

@javadhashemi_torbat

@Ekmal110