جامعه اسلامی دانشجویان شهید رجایی تهران

نوشته ای از سید مرتضی حسینی حبیبی برای علاقه مندان به مسایل آموزش و پروش
طرح بحث:
بیاییم مثلا فرهنگ را معنا کنیم،
هوایی که در آن نفس می کشیم!
مثلا "رانندگی" و ترافیک و "نظم"
مثلا "کاغذ بازی" و ادارات و کارآیی
مثلا "اشراف گرایی" و فیش حقوقی و عدل
مثلا "تلاش" و رکود و کار
و...
ما کشوری داریم از لحاظ منابع طبیعی و منابع فکری و دینی و حتی علمی و در بیشتر موارد غنی است...
اما هم درگیر فقر اقتصادی است هم فقر اجتماعی...
همه می دانیم برنامه ی اسلام بی نقص است
همه می دانیم کشورمان مملو از منابع معدنی و طبیعی است
پر از دانشمند امروزی و میراث دار بزرگان ادبی و علمی و دینی و... است.
چه کم داریم؟چرا مشکل داریم؟
تعلیم و تربیت چه می تواند بکند تا فرهنگ و اقتصاد و سیاست و سلامت و... که خودشان شدیدا به هم وابسته اند مشکلشان حل بشود!
#تعلیم
آموزش یک سری مطالب می شود تعلیم.
چه می شود که در یک نظام آموزشی با تعلیم فلان کتاب، بازدهی می شود 20 ولی در کشور ما همان کتاب می شود 12؟
در اکثر موارد ما مراجع و کتب علمیمان حتی غنی تر است از آثار و کتب درسی خیلی دیگر از کشور ها.
#تربیت
اگر تعلیم ما تبدیل بشود به "رفتار" می شود تربیت!
نمرات 20 دینی چه قدرشان بی نماز اند؟
میزان موفقیت مهندسان چه قدر است؟
میزان موفقیت پزشکان چه قدر است؟
کمی که فکر کنیم بینیم ریاضیات چه قدر به کار "دانش آموز" آمده و رشد علمی و صنعتی را در کشور به بار آورده؟؟؟
و این رشد با آن چه باید باشد و آن چه دیگران استفاده می کنند چه قدر کم دارد؟
وضعیت پیشرفت شرکت های دانش بنیان چگونه است؟
چه قدر از دانش علمی پزشکان موقع ویزیت و مداوا و تجویز و تامین دارو در عمل به کار آمده؟؟؟؟
رتبه های بالای کنکور انسانی نسبتشان با وضعیت مدیریت اقتصادی و اجتماعی کشور چیست؟
می بینیم در اکثر موارد تبدیل دانش به رفتار ضعیف است!
*هرگز نمی گویم ضعف در دانش نداریم بلکه در دانش هم خیلی ضعف داریم.
ولی حتی این ضعف در دانش هم به خاطر تبدیل نشدن آن دانش ها به عقیده و سپس رفتار است!
به نظرم تفاوت نظام آموزشی ایران و آن ها که موفق تراند، تواناتر بودن آن ها در تبدیل دانش به عقیده و سپس رفتار است.
تبدیل دانش به عقیده و رفتار خودش علم و دانش می خواهد.
مفاهیم و روش هایی دارد...
هم در ذهنی و جسمی و هم قلبی و عقلی و روحی!
اگر عده ای عقل و قلب انسان را که روح در او دمیده شده است را می توانند به بند بکشند و حیوانیت را آزاد کنند با آن که هم خلاف فطرت انسان است و هم از دانش الهی و انسان شناختی و... بی بهره اند یعنی دانش اندک تربیتی خود را به رفتار تبدیل می کنند.
ما دانش بی حد و مرز خود را نه می شناسیم یعنی ضعف در تعلیم !
و نه حتی آن چه را دریافته ایم را به رفتار تبدیل کرده ایم!
"طرح کلی تربیت اسلامی" که حقیر مدتی است روی آن کار می کنم ناظر بر "مفاهیم" و " روش"هایی است که به تعلیم دانش تجربی و دینی و اخلاقی و اندیشه و تبدیل دانش ها به رفتار و تحقق تربیت می پردازد.
این طرح ، چند سرفصل دارد:
1)شناخت استعداد های انسان و روش پرورش آن ها
طبیعت انسان (جسم و سلامت و...)
غریزه ی انسان(ذهن و حواس)
فطرت انسان(عقل و قلب و گرایش )
2) شناخت حوزه های ارتباطی و رساندن آن به وضعیت مطلوب
ارتباط با خالق،خود، خلق و خلقت
3) روش های ارتباط گیری و اثر گذاری
یافتن روابط بدون رابطه سازی اضافی
#مودت(تثبیت ارتباط)(در همه ی حوزه های ارتباطی)
مودت یعنی محبتی که بهترین اقدام را در پی داشته باشد
یعنی محبتی که شناخت دارد و رو به سوی تبدیل شدن به عقیده دارد.
اگر نسبت دانش آموز با کتاب دینی مودت بود نمره ی بیست عملی متناسب و رو به سوی عقیده را در پی داشت.
#ولایت (انتقال دانش و ایجاد عقیده به صورت فردی و اجتماعی)
*ما دانش را فقط برای فرد تعریف نمی کنیم بلکه با این که جامعه از فرد تشکیل می شود ولی "اثر پیوند های بین افراد،ایجاد ساحات (فرهنگ و اقتصاد و سیاست و...) و روابط بین ساحات باعث می شود ما به جای جمع جبری اثر هر انسان برای تشکیل جامعه،جامعه را یک تابع فوق
پیچیده تعریف کنیم و برای اثرگذاری بر آن تعلیم دانش را در این تابع قرار دهیم تا به یک عقیده ی اجتماعی و تشکیل صف و جبهه بیانجامد!
ولایت یعنی این صف و جبهه ای که به دانشی مودت(شناخت و محبت و اهل اقدام) و عقیده دارد.
#اطاعت(در همه ی حوزه های ارتباطی)
*اطاعت در این نگاه صرفا نسبت به خدا یا امام یا فرد خاصی نیست که آن هم هست.
در این تعریف اطاعت در همه ی حوزه های ارتباطی بر اساس تعلیماتی است که در ولایت حول آن جبهه و صف فردی و اجتماعی تشکیل دادیم!
این می شود تعلیم و تربیت!

262 views23:13