خاطرات خوش، اگر با غم عجین باشند طعمِ بهتری دارند. اینست که من در واقع غمگین نیستم، بلکه جویای لذتم.

#فرانتس_کافکا
گفتکو با کافکا

🌐جامعه‌شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA

کتاب باید تبری برای درهم شکتسن دریای منجمد وجودمان باشد.

آمریکا | #فرانتس_کافکا

📚به کتابفروشی برخط‌ بپیوندید👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAAERYNFzptkeSmPQ-fw

🔗 #تاملات

فقط بخواب بخواب ...
بیداری مرگ به همراه می آورد.

🔗 #فرانتس_کافکا

🌐 جامعه‌شناسی
🆔 @IRANSOCIOLOGY

اگر کتابی که می‌خوانیم مثل یک مشت نخورد به جمجمه‌مان و بیدارمان نکرد، پس چرا باید آن را بخوانیم؟ کتاب باید پُتکی محکم برای دریای منجمد درون ما باشد.

#فرانتس_کافکا

🌎جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY

📃کافکا و خشونت مدرنیته
✍️ #رامین_جهانبگلو

ملینا یشنسکا در متنی که برای آگهی درگذشت #فرانتس_کافکا نوشته او را با این کلمات به تصویر می­‌کشد: "او شخصی گوشه‌گیر بود. مرد بابصیرتی که زندگی باعث هراسش می‌شد. جهان را مملو از شیاطین پنهانی می‌دید که به انسان بی­‌دفاع حمله کرده و او را به تباهی می‌کشند. تمام کارهای کافکا روایت­‌کنندۀ وحشت ناشی از برداشت‌های غلط و رازآلود و گناهانی است که بدون منظور از انسان سر می‌­زنند." کافکا عادت داشت خود را "فکری پوچ گرایانه" بخواند که "در ذهن خدا ایجاد شده". به طور قطع، پوچ‌­گرایی بخشی از مفهوم اساسی "خشونت" مورد نظر کافکا را تشکیل می­‌دهد چنان که با استفاده از نبوغش زوایای بسیاری از شخصیت افراد را با بهره گرفتن از پیش ­زمینۀ آن­‌ها از وحشت و سرکوب روشن می­‌کند. جهان کافکا جهان ادارات کهنه و بایگانی­‌های منسوخی است که بخش تاریک مدرنیته در آن‌­ها به صورت فساد، مجازات و خشونت دیده می­‌شود.

کارهای کافکا تصویرگر بیماری مدرنیته هستند چنان که والتر بنیامین می­‌گوید: "ما دیگر نمی‌توانیم از خرد صحبت کنیم. اکنون تنها محصولات ناشی از فساد مدرنیته باقی مانده‌اند." به این خاطر است که در نوشته‌­های کافکا، حالت ظاهری خشونت با رازآلودی مکان‌ها و انزوای افراد ترکیب می­‌شود. برای کافکا، انزوا فقط به معنای تنها زیستن نیست بلکه گم شدن در دنیای مدرن است. وضعیت پایدار اندوه و ناراحتی در شخصیت‌ها که از دیده نشدن، درک نشدن و پذیرفته نشدن از سوی دیگران رنج می­‌برند. برای افراد کافکایی، شیطان همه­ جا حضور دارد و نجات دور از دسترس است.

کافکا می­‌نویسد: "انسان نمی‌تواند بدون اعتماد دائمی به چیزی تباهی­‌ناپذیر زندگی کند، و همزمان این ماهیت تباهی‌ناپذیر و همچنین اعتماد آدمی به آن ممکن است همیشه از او دور باقی بماند." کافکا ما را به جهانی مملو از فریب می‌برد که شیاطین در آن‌جا به حکمرانی مشغولند. شیاطینی که در تجربۀ زندگی خود نیز با آن‌­ها آشنا هستیم. به همین خاطر است که در قصه­‌های کافکا مرز خیلی مشخصی میان جهان خارج و تجربۀ درونی فرد وجود ندارد. در جهان کافکا فرد همان‌­قدر که باید در معرض ترسی ناشناخته قرار بگیرد، با خشونتی مبهم و پوچ نیز روبرو می­‌شود. به عبارت دیگر، زندگی فرد در گروی قدرت قرار دارد. این قدرت از دایرۀ بستۀ خانواده به کل جامعه گسترش می­‌یابد...

🌎جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY