بازيابی ايرانشهريگ
#صهیونیست سرخ علوی، میم #نامجو، آوازه خوان #شیعه و همزمان چپ اللهی، در برنامه ی «پرگار» به گردانندگی یک #آنتی_ایرانیست و بهاء اللهی حرفه ای، در آیت الله بی بی سی پرسیده ... @iranshahrig
#صهیونیست سرخ علوی، میم #نامجو، آوازه خوان #شیعه و همزمان چپ اللهی، در برنامه ی «پرگار» به گردانندگی یک #آنتی_ایرانیست و بهاء اللهی حرفه ای، در آیت الله بی بی سی پرسیده است: "ما در #ایران حتی یک شهر ۳۰۰ ساله مانند #پراگ نداریم! #تهران ما مگه چقدر قدمت داره؟"
او همچنین در راستای پیشینه زدائی از #ایرانزمین، که رویکرد همیشگی مافیای بهائی-شیعی از #ویرانیکا تا من و تو و آیت الله بی بی سی است، گفته است ایران یک مفهوم نو و دویست سی سد ساله است و #کوروش و حافظ ایرانی نبوده اند. اینکه #شیعیان و #بهائیان اینگونه از ایرانزمین بیزارند که چنین یاوه هایی می گویند، از حوادث طبیعی ست و نباید شگفت زده شد، اگر بیزار نمی بودند و چیون نمی گفتند می بایست انگشت افد به دندان می گزیدیم. پاسخ ایرانی نبودن حافظ و کوروش و بی پیشینه بودن نام ایران ایا #ایرانشهر را به جوانان بازیاب وامی نهیم، در زیر، که گفتاوردی برگرفته از « #ابر_خرد_و_کام_ایرانشهر» است، به پیشینه ی تهران نشانه می دهیم که همزمان ما را از #آنوسی بودن #شیرین، همسر #خسرو_پرویز آگاه می کند و نشان می دهد که خسرو از #ترسا بودن شیرین، که زنی خوزستانی بود، آگاهی نداشته و او را یک زرتشتی می شناخته است:
***
در این جا یادآوری این نکته نیز ارزان باشد کو ما نشانه هایی داریم کو دست کم شیرین ترسامنشنی خویش را آشکار نه نموده و به #زرتشتی بودن فرانمائی می کرد. چیون، شیرین یک ترسای #استر منشن و پنهان بوده است. گواه را اندر سالمر سرت می یابیم:
“When Chosroes Anushirwan planned to attack the Greeks, the latter equipped a fleet and placed the Cross in the vessel with the treasure. A strong wind arose and blew the vessel from the Greek side to the sea of Khorasan ( = Caspean Sea?). The ship with the Cross was captured and taken to Chosroes, who took the Cross for a weapon of war and put it in his arsenal. [Later in the reign of Chosres II] Shirin, secretly a Christian, learned of this and asked for and received the Cross. When the Byzantine Emperor learned that the Cross had fallen into the hands of Chosroes, he agreed to many suggestions made by Chosroes and asked him for the return of the Cross. Chosroes agreed. Shirin was sad and broke off a piece to be blessed by it. It is said that this is the only part of the cross that Eastern Christians still have. Shahdost, bishop of Tehran, said of the Cross that Heraclius during the Persian wars took all of the royal treasures of Syria and sent them to Constantinople with the Cross that he had taken at Jerusalem. A strong wind blew the vessel off course to Alexandria. The Persians seized the vessel and took the contents and sent them to Seleucia-Ctesiphon whit the Cross.” (The Chronicle of Seert, 17: Helena the faithful and her victorious son, trans., Anthony Alcock, 2014, p. 33)
این ازد نشان دهد که شیرین بخشی از برنامه ی ترسایان و جهودان ابر به زیر کشیدن ایرانشهر بوده است و خسرو، از ترساگی این زن آگاه نه بوده است. ازد گران ارج دیگر یادکرد از شهرستان تهران است و #شاهدوست، #بیشوپ تهران. ما این را کهن ترین یادکرد از تهران می دانیم. و بی شک تهران آوام خسروپرویز می بایست شهرستانی بزرگ بوده باشد، چه، هم دارای بیشوپ بوده است و این نشان دهد که این شهرستان، شهرستانی مهین و برای #زرتشتیان ارج اومند بوده است و هم از این رو ترسایان به رخنه کردن در آن می کوشند و دو دیگر آن که بیشوپ آن، شاهدوست، رهبر ترسایان سراسر اوشستر بوده است و چیون که ازد دهند، #شاهپور، بی شک برای دغایی که به ایرانشهر کرده است، فرمان کشته شدن او را می دهد:
“[Shahdost] ‘Friend of the king’. Primat of the Eastern Church from 341-343 AD, he was martyred under Shahpur II.” (ibid, fn. 90)
#خردکام_کیخسرو_آرش_گرگین
@iranshahrig
#سپاه #ارتش #کودتا
او همچنین در راستای پیشینه زدائی از #ایرانزمین، که رویکرد همیشگی مافیای بهائی-شیعی از #ویرانیکا تا من و تو و آیت الله بی بی سی است، گفته است ایران یک مفهوم نو و دویست سی سد ساله است و #کوروش و حافظ ایرانی نبوده اند. اینکه #شیعیان و #بهائیان اینگونه از ایرانزمین بیزارند که چنین یاوه هایی می گویند، از حوادث طبیعی ست و نباید شگفت زده شد، اگر بیزار نمی بودند و چیون نمی گفتند می بایست انگشت افد به دندان می گزیدیم. پاسخ ایرانی نبودن حافظ و کوروش و بی پیشینه بودن نام ایران ایا #ایرانشهر را به جوانان بازیاب وامی نهیم، در زیر، که گفتاوردی برگرفته از « #ابر_خرد_و_کام_ایرانشهر» است، به پیشینه ی تهران نشانه می دهیم که همزمان ما را از #آنوسی بودن #شیرین، همسر #خسرو_پرویز آگاه می کند و نشان می دهد که خسرو از #ترسا بودن شیرین، که زنی خوزستانی بود، آگاهی نداشته و او را یک زرتشتی می شناخته است:
***
در این جا یادآوری این نکته نیز ارزان باشد کو ما نشانه هایی داریم کو دست کم شیرین ترسامنشنی خویش را آشکار نه نموده و به #زرتشتی بودن فرانمائی می کرد. چیون، شیرین یک ترسای #استر منشن و پنهان بوده است. گواه را اندر سالمر سرت می یابیم:
“When Chosroes Anushirwan planned to attack the Greeks, the latter equipped a fleet and placed the Cross in the vessel with the treasure. A strong wind arose and blew the vessel from the Greek side to the sea of Khorasan ( = Caspean Sea?). The ship with the Cross was captured and taken to Chosroes, who took the Cross for a weapon of war and put it in his arsenal. [Later in the reign of Chosres II] Shirin, secretly a Christian, learned of this and asked for and received the Cross. When the Byzantine Emperor learned that the Cross had fallen into the hands of Chosroes, he agreed to many suggestions made by Chosroes and asked him for the return of the Cross. Chosroes agreed. Shirin was sad and broke off a piece to be blessed by it. It is said that this is the only part of the cross that Eastern Christians still have. Shahdost, bishop of Tehran, said of the Cross that Heraclius during the Persian wars took all of the royal treasures of Syria and sent them to Constantinople with the Cross that he had taken at Jerusalem. A strong wind blew the vessel off course to Alexandria. The Persians seized the vessel and took the contents and sent them to Seleucia-Ctesiphon whit the Cross.” (The Chronicle of Seert, 17: Helena the faithful and her victorious son, trans., Anthony Alcock, 2014, p. 33)
این ازد نشان دهد که شیرین بخشی از برنامه ی ترسایان و جهودان ابر به زیر کشیدن ایرانشهر بوده است و خسرو، از ترساگی این زن آگاه نه بوده است. ازد گران ارج دیگر یادکرد از شهرستان تهران است و #شاهدوست، #بیشوپ تهران. ما این را کهن ترین یادکرد از تهران می دانیم. و بی شک تهران آوام خسروپرویز می بایست شهرستانی بزرگ بوده باشد، چه، هم دارای بیشوپ بوده است و این نشان دهد که این شهرستان، شهرستانی مهین و برای #زرتشتیان ارج اومند بوده است و هم از این رو ترسایان به رخنه کردن در آن می کوشند و دو دیگر آن که بیشوپ آن، شاهدوست، رهبر ترسایان سراسر اوشستر بوده است و چیون که ازد دهند، #شاهپور، بی شک برای دغایی که به ایرانشهر کرده است، فرمان کشته شدن او را می دهد:
“[Shahdost] ‘Friend of the king’. Primat of the Eastern Church from 341-343 AD, he was martyred under Shahpur II.” (ibid, fn. 90)
#خردکام_کیخسرو_آرش_گرگین
@iranshahrig
#سپاه #ارتش #کودتا