یاداوری از ۲۰۱۸
#ایرانشهرِ اوشستری (شرقی)
(برگرفته از: «ابر خرد و کام ایرانشهر» #خردکام_کیخسرو_آرش_گرگین
)
*
#اشو_زرتشت نه تنها در #چین ناشناخته نبود، که ما نشانه های بسیار مهندی از گسترش بسیار بزرگ #بهدینی و #زرتشتیان در چین را داریم. چین هم #اوستا را می شناخت، هم #نوروز را، و هم #اورمزد را. ما می دانیم که همی در #مغولستان نیز نخستین پایه گذاران دودمان کوک ترک ها، که به #اشین ها نامدارند، خاقان های ایرانی زبانی چون #بومین، یا برادر اش #ایشتمی بودند. زبان این خاقان ها #سغدی بود، چنان که نام اشین نیز، از اوستائی ائیشن، همتبار با پارسی خشین، به چم آبی می باشد. کوک، ترجمان مغولیِ واژه ی ایرانی اشین بود: ترک های آبی = ترک های آسمانی. نخستین فرستاده ی پادشاه چین نزد دودمان اشین، یک زرتشتی سغدی به نام #ننه_بنده بود، از شهر #بخارا، که نام اش به چمِ بنده یِ ایزد ایرانی ننه باشد. لیک در خود چین نیز #زرتشتیان به بلندترین پایگاه های کشوری دست می یافتند تا جائی که همی پایه ی شهرب ایا #ساتراپ نیز، به میانجی سغدی سرتپو (s’rtp’w)، به دیوان سالاری چینی اندر شده بود، زیر نام سابائو ایا سَبَئو (Sabao). آرامگاه برخی از این زرتشتیان، که 51 سال پیش از تازش محمد درگذشته اند، به ما نشان می دهد که ما با بهدینانی بسیار باورمند روبرو بوده ایم که همه ی آئین ها را به جای می آوردند، از آئین «آفرینگان»، تا آئین «چهارم». چهارم آئینی بوده است ویژه که در روز چهارم پس از مرگ انجام می گرفت، روزی که روان درگذشته از پل چینود می گذشت. در زیر، آتشدان های آرامگاه چهار بهدین ایرانی در چین را می بینیم، بهدینانی با نام های خدای #آن_جیا، #خدای_شی، #خدای_یو_هنگ، و #خدای_انیانگ. در یکی از جنگ های درونی در چین، به سال 899 کوروشی، برابر با 349 ترسائی، زرتشتی ستیزان، چه بسا با پاپوش ترسایان، نیرو گرفتند، رویدادی که به مسکُشی و نابود شدن بیش از 200.000 زرتشتی انجامید و یکی از ناگوارترین رخدادهای ماهروز ایرانشهر پس از تازش #الکسندر و پیش از تازش محمد را پدید آورد.
@iranshahrig
#زرتشتیان_چین #ahuramazda
#zoroastrian
#琐罗亚斯德
#瑣羅亞斯德