ҚУТИЧАНИНГ СИРИ

Чол ва кампир 50 йил бирга яшадилар. Улар бахтли эдилар: доим бир-бирларига ташвишу сирларини айтишар, бир-бирига ҳамдард эдилар. Фақат кампирнинг бир илтимоси бор: чолига шкафда турган қутичани асло очмасликни илтимос қилган эди. Чол ҳам бунга ваъда бериб, қутичага ҳечам яқинлашмаган эди. У қутичада кампирининг шахсий, аёлларга хос буюмлари бор, деб ўйларди.
Бир куни кампир касал бўлиб, шифохонага тушди. Врачлар чолига кампирнинг умри қисқалигини айтишди. Кампир ҳам буни билгач, чолига ўша қутичани очиб кўриши мумкинлигини айтди. Чол қутини очгач унинг ичидан иккита тўқилган қўғирчоқ ва бир неча пачка пул топди. Санаб кўрса 95 минг доллар экан.
Қутини кўтариб буни изоҳлаши учун касалхонага, кампири ёнига борди.
Бунинг сири жуда оддий экан: кампирнинг бувиси 50 йил илгари унга турмушга чиқаётганида насиҳат қилиб, агар эри билан уришиб қоладиган бўлса ҳеч нарса демай, бақириб-чақирмай, қўғирчоқ тўқишга буюрган экан.
Унинг гаплари чолни қаттиқ ҳаяжонга солди. Қутида иккитагина қўғирчоқ борлиги учун чол: “Шунча йил мобайнида мендан атиги икки мартагина ғазабланганмисан?”, деб сўради. «Пуллар-чи, пуллар қаёқдан келди?» – сўради яна чол. «Бу пуллар эса, менинг сотилган қўғирчоқларимнинг ҳаққи», – табассум билан жавоб берди кампир.

Ёқуб Умар

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

MUHABBAT JILGALARI: Qirmizi OLMA...


JASUR:
- Yolgiz farzanda bolsang, yoshing 18 dan oshdimi, boldi! Orzu havasini korayin deb, uydagilar uylab qoyish payiga tushub qolishadi. Yoshim 20 da ikki yildan buyun onam: Hoy Jasur yoqtirganing bolsa ayt ammang bilan borib kelayin. Bolmasam ozim topayin, deya uygotadilar erta tongdan.
- Shoshmang ona biroz! -deyman.
- Bay-bay-bay, ozbegimning qizlari shunday gozallarki, daraxtdagi qirmizi olma misoli. Hammasi bir-biridan chiroyli bir-biridan gozal. Qaysi birini uzushni bilmaysan! -deb hazillashib kuladilar dadam, - Ha, oglim dimiz chiqmaydi?
- Qurtlagani uchramasin deb yaxshilab izlayabmanda dada! -deyman bosh kelgim kelmay.

Indinga kechga shahrchada bayram, sanatkorlar kelarmish. Hammayoqda hiyobon, park, kansert zallarida, stadionda bayramga tayorgarliklar korilmoqda. Tong sahardan turib olib, qanday sitilda kiyinish haqida oylab qoldim...

Ha, bir ikkita ogaynilarim bilan, bir aylanayinchi! Balki dadam aytganidek kongilga yoqqan qirmizi olmamni uchratarman.
Oylab zavqim oshdi. Kecha bozordan olib kelgan kiymlarimni oldim. Shimimni kiyib oynaga qaradim. Huddi ozimga tikilgan! Kelishgan bolamanda oziyam. Oynaga qarab, mashiqlarim natijasidan quvondim. Mushaklarim ancha ishib qolibdi...

- Munisa hola! -davroza tomondan ovoz keldi. - Hola...

Qoshnim Zarina sabzavotlar pochogini kotarib chiqibdi.

- Huu. Zarina kelaver qizim! -deb onam uydan chiqdilar.
- Assalom alaykum... Hola manashuni qoylarizga olib chiqqandim. Idishini boshatib bering!
Qolidagi plasmasa chelakni onamga berdi.

Uyni orqa tomonida ikkitagina qoy uchun joyimiz bor. Dadam oglimi toyiga deb ikkita qochqor boglab qoyishgan. Har kuni mahalladagi qoshnilar yegilib qolgan, kartoshka, piyoz, qovun-tarvuzni pochogini biznikiga olib chiqib berishadi.
Onam Zarinani qolidan olib, qochqorlarni ohiriga solib qoygani ketdilar. Zarina biroz turgach, men tomonga qaradi va derazadan meni korib qolini kotardi.

- Qalaysiz!
Sizlab qolibdi, demak kayfiyati yaxshi!
Bir gashiga tegaychi! Unga Bodibilding sportchilariday mushaklarimni koz-kozladim.
- Qalay zormanmi jonidan? -dedim doyimgidek gashiga tegib.

Kuldida, derazaga yaqin kelib.
- Hali homsan, kashahor! -dedi burnini jiyirib.
- Hoy senlama, chayooon... -dedim mushtimni korsatib.
- Kima chayon, hozir korasan, -dedida shosha-pisha oygidagi shippagini ostonaga yechib xonamga kirdi. Chayon degan laqabi bor, kimdur chayon desa qoni qaynab ketadi.

Xecham kutmagandim, shart yelkadan oshirib ``gurrrs!`` etib polga yeqitdi.
Uuuummm labimni tishladim. ``Bundan battar sharmandalik bolmasa kerak Jasur!!!` dedim ichimda ozimga achinib.
Yaxshiyamki yonimda ortoglarim yoq, bolmasa bir umir masxara qilishardi.
Bu chayon qiz mendan ikki yosh kichik, kop yillar kurash bilan shugullangan. Men qaydan bilibman bu jinnini honamgacha bostirib kirishini. Bir qarasam pastda yotibman. Ustimda Zarina tizzasini qornimga tirab yelkamdan boshib turib.

- Kim chayon... -deb yelkamdan niqtadi, - Jaska-maska!
Avvallari yaqindan yuziga qaramagan ekanman. Chiroylikkina qiz, ammo ogil boladanam battar bezori, tili zahar qiz.
Ozimni atay yeqilib berganday korsatdim. Yuz-kozlariga razim soldim, qosh-kozlariga surma suribdi, lablari ham qizargan...

- Ooo Zari senam boyanasanmi? -dedim. Duv etib yuzi qizarib, ornidan turmoqchi boldi. Shartta bilagidan tutdim, - Bitta otay...
- Eee olgur... -dedi tirsagi bilan kokragimga bir solib, - Yana birmarta shunqa gap qisen, kallangni uzvolaman...
Qovoglarini uyib, pupisa qildi. Doyim jahli chiqsa burnini ajoyib tarzda tortib, qoyadi. Qovog uyushlari ham ozgacha oziga yarashadi. Balki shunchun jahlini chiqargim kelaverar. Agar dadam aytganday qizlarni olmaga oxshatsak! Tochni Zarina achchiq olma bolardi...

- Tur yoqol uyatsiz. Yigit kishini xonasiga ham kirib kelaverasanmi?
- Yigit... - burni tortib qoyarkan, ustimdan kulib, - Sen hali bolasan... -dedi. Song xonamdan chiqib ketmasdan telvizi

rni qoyib yoniga otirib oldi.

Deyarli bolaligidan biznikida katta bolgan desam bolaveradi. Yoshlik paytlarda, onasi rahmatli betob bolganda biznikida yotibham qolardi.
Shuni uchun indadim. Egnimga futbolkamni kiydim. Oynaga qarab, sochimni tarayotgan paytim onam keldilar.

- Zarina qizim...
- Shettaman hola... -dedi birdan balan ovozda.
- Shangillamey ol. Katta holangni uyimi baralla baqirasan?
Jahlim chiqib dakki berdim.
- Ochir... -dedi telvizirdan koz olmay.

Onam ham honamga kirib keldilar.
- Qizim chelagingni yuvib qoydim...
- Hop...
- Akangni yoniga kirvobsanda? -dedilar onam.
- Bunaqa singildan hudo asrasin onam...
Onam borliklarigami indamadi. Odatda doyim ohirgi gapni u aytardi. Indamagan bolsada, namoyishkorona labini qishaytirib, bir oqrayib qarab qoydi va telvizir ustidagi, paketchadagi bir hovuch pistani olib kirsillatib chaqa boshladi.

- Tishinga oq teksin... -dedim oyna orqali uni kuzatar ekanman.
- Nega unaqa deysan ahmoq! -onam dakki berdilar, - Chaqaver qizim osh bolsin...

Birdan oyim hayratdan baqirvordilar:
- Vooy shorim, shimingni tizzasiga nima boldi? -dedilar ikki yuzlarini kaftlari orasiga olib, tizzamdagi yirtiqqa koz tikib, - Nega yirtiq bu?
- Onaaamm moda-bu moda...
- Eeeee modenga ot tushsin! Yech yoqot, tashlavor ahlatga...
- Hazillashyabsizmi, ahir bu palon ming turadi-yaa!..

Onam lablarini tishlagancha, hali ham kozlariga ishonmay boshlarini sarak-sarak qildilar.
- Seni aldabdi sotuvchi birovni eskisini sotibdi!
- Onaaa, eeey sizga tushuntirguncha bir qop jon kerak... Ana shaharga tushung hamma yoshlar, hatto qizlar ham tizzasi yirtiq shim kiyib yuribdi!.. - Zarinaga qaradim, - Zarina sen ayt...
- Hola oziz oylang! Bozorda kim ham manabunaqa oqarib, tizzalari chirib ketgan shim soatadi? Buniz laqma, bozorchi aldan ozini eski uychiga kiyadigan shimini sotgan! - achingandek boshina sarak-sarak qilarkan, - Eee ol laqma! -dedi.

Boygi ishim javobsiz qolmasligini sezgandim. Lekin chayon sovutmasdan alamini oldi...
- Voooy ona bu aldayabdi. Ahir Zarinaeyz jinniku!.. - korsatkich barmogimni chakkamga parma qildim, - Hali shoshmay tur...

Hali shimdagi yirtiq moda ekanligini tushuntirib ulgurmay, onam sochimga hamla qildilar.

- Vooy olmasam, necha soching, popishaynikiday tik turgan?
Taroqni ochib, tarmaklab olgan sochimni, buzib qaytadan ozlari tarab qoyishga taradudlandilar.
Zarina esa qiqirlab kulvordi.
- Tok urgandurda!

Onam esa qoyarga-qoymay, ongdan parqi ochib, silliq taray boshladilar.
- Hola bitta doppiyab kiygazib qoying! -dedi ustimdan kulib qiqirlab.
- Ovozingni ochir... -dedim tutaqib.
- Ha togri aytyabdi. Doppi yigitni korki!
- Onam rostini aytsam, ovora bolmang. Sochimni ozim istaganday turmaklab olaman. Hozir hechkim doppi kiymaydi. Doppi kiyib kochaga chiqsam, hamma ``Tinchlimi!`` deydi...
- Aldayabdi hola, hozirgi bollar hammasi doppi kiyib yuribdi...
Zarina yana onamni aldab, ustimdan kulib jigimga tega boshladi.
- Hee daf bolgin. Vapshem yoqolib qol...
- Bopti uyini yelkami chuquri korsin... -telvizirni ochirdiyu, pultini yotogim ustiga uloqtirdi, - Boptim hola, men kirayin, choy tayinlashim keray!
- Yogeee...
Onam yelkamga bir shapati urdilar.
- Mayli qizim chiqqin yana...

Zarina honamdan chiqib ketdi. Kozgudagi oz aksimga qaradim. Song chelagini kotarib darvozadan chiqib ketayotkan, Zarina ortidan tikilarkanman hafa qilganimdan afsuslandim.
Sochimni ozroq kaltalatishim kerak ekan. Zarinaga yalinishimni oylab turgandim. Onam yelkamdan bir chimchiladilar.
- Ha nima?
- Namuncha shu qizni jigiga tegavermasang?
- Kim, kimni jigiga tegyabdi? Uni oziku!
- Hazillashyabdi, bilib turibman. Ha yaxshiku, seni oz akasidek korib, haddi sigadida! Sen esa uni hafa qilib jonatding...
- Hecham hafa bomaydi. Mana korasiz ertaga yana xechnima bolmagandek chqaveradi!

Zarina avvallari hecham koylak, lozim kiyib yurmasdi, nuqul ogilbolaga oxshab kiyim kiyardi.
Yaqin-yaqindan b

er

i, kiyinishida, yurish turishida ozgarish bolib qolgandi.

- Ona Zarina kimnidur sevib qolganga oxshidi, qarang ozgarib qolgan, bugun qosh kozini boyab olibdi... -dedim kulgum qistab.
- Boyi yetdi... Tabiy holat! - erkalab yelkamni siladilar, - Balki seni yaxshi korib qolgandur?
- Eee yogeee... Mazamni qochirmang, onam...
- Nima qipti Zarina yaxshi qiz... Kelinim bolsa yoq demasdim... -onam jilmaydilarda eshik tomon yurdilar, - Nonushtaga chiq...

Onam chiqib ketganlaridan song oyga toldim.
Zarina qizbola sifatida chiroyli qiz, hudo chiroydan qismagan. Ammo... Tili zahar-da!.. Yoshlik paytlarimni eslasam etim uvushib ketadi. Onasi, onamni dugonasi edi. Dadasi, dadamga ulfat. Buni ustiga qoshnimiz.
Uni dastidan menga, nafaqat menga mahallani boshqa bolalariga ham kun yoq edi. Qizlar bilan oynamasdi, ogilbollarga qoshilib olardi. Bordiyu kimdur haydasa, bormi osha bolani urib yiglatmaguncha oz holiga qoymasdi. Ayab otirmasdi, qoliga nima tushsa solardi. Ozimni ham qoshimda shiram estalik bolib qolgan.
Otirib shunaqa bajjahil Zarinani juftim ornida tasovur qilib kordim. Negadur koz-ongimdan, faqa janjal lavhalari tasvirlanaverdi...
Bolishi mumkun emas, bizdan er-xotin chiqmaydi. Nonushtaga chiqsam, onam va dadam ham shu masalada suhbat qurib oltishgan ekan.

- Onaaa, bekorga umidvor bomeng! Zarina girt jinniku! Khee... Bilib boladimi jahli chiqqanda urib qolsa, qayoqqa qochaman? -dedi, mavzuni kulguga olib.
Bu safar Zarinani kamsitganim onamga hush yoqmadi. Bir-ikki tergagan boldilar. Zarinani yaxshi fazilatlarini sanab ham otdilar.
Oylab qarasam onamning sozlarida ham jon bor. Zarinani faqat yomon jihatlarini koraveribman. Aslida Zarinadagi shaht, gayrat uncha-muncha qizda yoq. Avvaliga oz, jahlini sportga berdi. Kurashga qatnab yurdi, bir necha medallar ham olgandi. Lekin taqdiru azal degan qismat uni onasidan erta ajratdi. Dadasi Vohob Sartarosh ichkilikka mukkasidan ketdi. Shundan keyin, Zarina kurashni tashladi. Dadasiga ham qiz, ham ogil bolaman deb qolidan kelgancha harakat qilmoqda. Qiz bolib supir-sidir, qozon-tovoqqa masul. Ogil ornida bolib, dadasini sartarashlik hunarini oldi. Kunduzi sartaroshxonada ishlaydi. Dadasi kattalarga qarasa, Zarina yosh bolalarni sochini kaltalab, olib qoyadi...

* * * * *

Uydagi bazi yumushlarni bajarib bolgach vaqtim borligida sochimni kaltalatib olishga qaror qildim. Kochaga chiqsam sartaroshxona berk. Qoshnini uyini chaqirdim.
Zarinani ovozi eshitildi. Koylagini etagini lippasiga qistirib olib, dorga yuvilgan kiyimlarni ilayotgan ekan. Qolidagi kiymlar solingan savatni qolidan qoymay, yuz korsatdi.

- Ha...
- Dadang qanilar?
Birnecha sonyaga uy derazasiga termulib qoldi. Tushundim-ki, kecha ichib kelgan bolsa, bugun boshi ogrib yotibdi.
- Dadamda nima ishiz bor?
- Sochimi kaltalatishim kerak!
Zarinani oziga aytsam boladi. Ammo ertalab hafa qilganim uchun, hijolat bolib turibman.

- Hozir manabularni dorga tashab qoyay, ozim chiqaman! -dedi.
- Tezlatvorgin... -dedimda darvozaga suyanib uni kuzata boshladim.
Darov ishini tugatdi. Egnida koylak, lozim. Biroz kozimda galati korinardi. Lekin yarashgan. Yaqinlashib kelarkan, salomlashib qol uzatdi. Qolini siqarkanman, negadur qitmirligim tutdi. Gashiga teygim keldi. Usti boshiga ayyorona bir koz tashladim.

- Aylanib ketay, biram koylaklaring ozinga yarashibdi... `Tuf, tuff!`` koz tegmasin...
- Hee, Jasur aka jahlimi chiqarmen... Bunaqa gaplarni nozik oyimchalarga aytasiz!
- Boldi-boldi tavba qildim! -dedimda qollarimni kokragimga qovushtirib, diqqat bilan tikildim.
Bunchalik tikilib qolganimdan, oziyam hijolat torib usti boshiga bir qarab oldi.
- Nima biror joyimda qora tegibdimi?
- Yoq... Zarina shu negadur chiroyli bop ketibsan!
- Aaaa! Eee boring eee! -dedi, uyalib sartaroshxona tomon keta boshladi. Keyin negadur, indamadi. Odatda mushtini korsatardi.
- Zarina rostdan aytyabman! -dedim uni ortidan ergashib, - Boshinga rumol orab, biroz muloyim bo`lsang bor

-

Zarinaxon, singiljonim! Agar tanishtirib qoysang, boshqa hech qachon gashinga tegmasdim! Yoq dema endi bir singillik qilvorgin...

Kozlarimni birozgina qisib yuzimni bechora qilib tikildim. Biroz oylanib qoldi. Men esa kozlariga qadab turaverdim.
- Bopti ertga...
- Bugun... Yoq dema Zari ertaga ishga boraman-da!..
- Hop tushlikdan keyin chaqiraman...

Zarinani yaxshi bilaman. Bazi ogil bolada yoq yaxshi odati bor, vada berdimi albatta bajaradi. Kongil hotirjam uyga kirdim. Yuvinib taranib oldim. Bu orada onam tushlikka taqirdilar. Tushlikni yeb bolishimizga, darvozaxonada Zarinani ovozi keldi:
- Jasur aka...
- Ha...
- Bir daqiqaga qaravoring...

Dasturxonga duo oqishdi. Onam savolus nigoh tashlab qoydilar. Javob tariqasida:
- Dokondan biror narsa kerakmasmi? -dedim.
- Shakar tugagandi...
- Hozir opkelaman... -deb ayvondan sakrab tushdimda kochaga otlandim.
Eshik yonida Zarina kutib turardi.
- Kettdik? -dedim.
- Yoq avval siz dadamga xovlidagi sorini surishib yuboring! -dedi.
- Obbooo... Ozini ham bir dunyo kuching bor, shundaq ozing surishib yubormadingmi?

Ensasi qotib labini qiyshaytirib miygida kuldi.
- Rosti koylagimni kir qilgim kelmadi! -koylagini etagini ohista hilpiratar ekan, ayyorona tabassum qildi, - Siz hozir menga `Yoq!` deyaolasizmi?
- Haaa, yoq deyolmayman! Yomon ichingdan pishgansanda Zarina lekin!
- Kop gapirmay uyga kiraqoling dadam kutib qoldilar... -dedi uyiga ishora qilib.
- Senchi?
- Men Ozodani yonida bolaman...
- Mayli Zarina menham darov ortingdan yetib boraman... Ha faqat unga men maqtab qoygim hopmi singlim?

Zarina dokon tomon, men esa Zarinani dadasiga yordamlashgani ketdik. Sorini surdik, ammo tezda chiqib ketolmadim. Gaplashib otirdik, dab durisdan turib ketgani hijolat boldim. Vohob akani esa hech gapi tugamasdi. Yaxshiyam sartaroshxonaga odam kelib qoldi. Shu boxona turdim-u, Ozoda va Zarina tomon oshiqdim. Dokonga kirsam chaq-chaqlashib otirishgan ekan.
Zarina aktiyorlik mahoratini ishga solib, tasodufday meni qarshi oldi. Salom alikdan song, Ozodagga ``Jasur akamlar`` deb tanishtirdi. Ozoda bilan esa tezda til topishdik. Ochiq kongil, kirishimlik qiz ekan. Zarina, bizni tez chiqishib ketganimizni fahimlab yolgiz qoldirib chiqib ketdi...
Hullas mijozlarni kirib, chiqishiga qaramay yaqin bir soat Ozodani yonida boldim. Ilk tassurotlarim kutganimdan ham alo darajada edi. Birinchi urinishdayoq telifon raqamini oldim...

Shu tariqa Zarina sabab Ozoda ikkimizning muhabbat qasrimizni poydevoriga tamal toshi qoyildi.
Ertalab ishga ketayotib, kechqurin ishdan qaytayotib dokoniga kirib otishni ozimga odat qildim. Yana uyda nima kam bolsa darov dokonga chopordim. Qancha kop bolsa shuncha Ozodani yonida bolgim kelardi. Uning husni, malohatiga shaydo edim. Tunda esa telifonda suhbat qurardik...
Sevgidan sarmast, odamdan ikki oy otib ketganini ham sezmabman.

Dam olish kuni edi. Yugur, yugur ishlarni tugatib, uyga qaytasam onam sandiq ochib otirgan ekanlar.
- Hormang onam nimalar qilyabsiz?
- Seni toying uchun... -onam sandiqdagi narsalarga ishora qildilar, - Qaragina oglim hammasi tayyor... Qani endi toyingni boshlab yuborsam!
- Onajon oz qoldi. Yana biroz kuting hop? -dedimda xonam tomon yurdim.
- Shoshma!.. -dedilar allaqanday tugunchani ocharkanlar. Tuguncha ichidan bir rummolchaga tugulgan narsani oldilar. Ichida bir juft sirga va uzuk bor ekan. - Tunov kungi yigilishni puliga oldim. Qarginchi chiroylimi?
Asta qolimga oldim, naqadan chiroyli zargarlik ishi.
- Betakror onajon didingizga tasanno!
- Bolgusi kelinim uchunda! -onam ajib entikish bilan, oftob misol mehir sochib chayqaldilar, - Kelinim uchun!
Onamning sozlaridan tolqinlanib ketdim.
- Onajon shu uzukni menga bering iltimos...
- Nega? -dedilar hayron bolib.
- Aytdingiz-ku ozingiz, kelinim uchun deb! -dedim suyganim borligiga shama qilib.
- Nima rosdanmi?
Onamning chehralari yanada yorishib ketdi.
- Ha...
- Voy bolajonim! Kim ozi u?
- Yaqinda b

mi!

Tamom. Yigitlar oyoging ostiga tappa-tappa yeqilardi...
Bunaqa gaplarga organmagan qiz. Indamayabdi ammo biroz hayajon bosganidan, sartaroshxona eshigini hecham ocholmasdi.

``Hee olgur ochilmayabdi!` dedi ozicha shivirlab.
- Nari turgunchi... - qolidagi kalitni oldim va osongina eshikni ochdim, - Zarina biroz, yengil harakat qilasan bunday ishlarda!

U qollarini beliga tirab chuqur `ufff`` tordi.
- Biram kopgap bop ketibsiz Jasur aka! Boshimni ogritvordiz bilasmi shuni?
Kursiga otirarkanman, kozgu orqali qaradim.
- Boshing ogriyabdimi? Yoki hayajonlanib ketdingmi?
- Jasur aka! -qolidagi qaychini, ochib yopib, oynatdi. - Hayjonlanib ketyabman. Bilmay qulogizni kesvolmay! -dedi kulib hayajonini yashrib.
- Bolmasa dadamlarni chaqrib qoyaqolay-aaa? -dedim yolgondan salgina ornimdan qozgalib.
- Oltiring joyizda! -yelkamdan usladi. - Hosh qanday kaltalay? -dedi sochimni barmoqlari bilan oynarkan.
- Avvalgidek... Faqat bakentimni buroz ingichkaroq va uzunroq qoldir...
- Hop boladi...

Devorga ilib qoyilgan radioning qologini burab qoydi. Ozi esa qoliga taroq, qaychini olib sochimni kaltalay boshladi. Ozicha past ovozda radiodagi qoshiqqa jor bolardi. Jimgina kuzgu orqali uning harakatlarini kuzatardim...
Birdan qongiroqday ovoz diqqatimizni buzdi. Yoldan otayotgan notanish qiz Zarinani ismini aytdi. U tomonga yuzimni burdim...
Eee voh dadam aytganidek qizmizi olmaku!
Qiz sartaroshxona derazasi yoniga keldi.

- Zarina yaxshimisiz?
- Ozoda qalisiz? -dedi Zarina ishini toxtatmay.
Qiz Zarinani harakatlarini qiziqish bilan tuzatarkan. Huddi meni payqamaganday sozida davom etdi.
- Bugun chiqasizmi?
- Vaqtimga qarayman! -dedi Zarina qisqagina qilib.
Qiz yana bir nima deyishga ogiz juflagandi. Nigohi menga tushdi. Bitta koz qisdim. Birdan gapini yoqotib, ongaysiz holatga tushdi.

- Yaxshimisiz? -dedim.
- Yaxshi... -dedi bir menga bir, Zarinaga koz tashlarkan, asta ortiga yurdi. - Haliroq ching... -dedi yengilgina bosh qimirlatish bilan hayrlashib.
Zarina boshimni ushlab kozgu tomon togirladi. Qiz tomonga qarashimga yol qoyman.
- Hop, mayli Ozoda...

Qiz ketarkan, nigohlarim uni ordidan yonaldi. Zarina esa bu gal biroz keskinroq harakat bilan boshimni kozgu tomon burdi. Song esa boyagidek qoshiq hirgoya qilib ishini davom ettirdi. Meni butun hayolim osha Ozoda isimli sohibjamol qizda ketdi.
Bir narsa qiziq Zarina odatda oddiy qizlar bilan dugona bolmasdi, qizlar bilan uncha munchaga chiqishavermasdi. Olifta, tannoz qizlarniku, umuman jini suymasdi. Dugonalari ham bor, faqat ular ham bir paytlar birga mushgulotlarda qatnashgan kurashchi qizlar...
Biroz Zarinani ogzini poyladim, miq etmasdi. Asta ozim gap qotdim.

- Zarina sanam qizlar bilan dugona bolasanmi?
- Hmm... -dedi jilmayib.
- Boyagi qiz kim?
- Kim?
- Ozing bilib turibsan-ku!
- Ozodami?
- Him!

Zarina gapirishga shoshmadi. Qoliga ustarani olib, sochimni songi ishlovini qila boshladi.
- Ana boldi, Jasur aka! -qollari bilan sochimni u yer-bu yerini togirladi, - Qalay?
- Zor... Qollaring dar kormasin. Umring uzoq bolsin. Dadanglarni baxtida doyim sog bolgin... -boyagi savolimga javob olish uchun atayin maqtovlar yollay boshladi. - Boringga shukur... Qancha boladi?
Chontak kovladim.
- Bugun sizga tekin... -dedi maqtovlardan erib ketib.
- Yogeee! Qol haqqini tolamasa bomaydi... -doyimgi narhda pulni uzatdim, - Zarina boyagi qiz kim?
- Himmmm! Uuummmi... Kocha boshidagi dokonda ishlida. Joyron kenayini singlisi... Jayron kenayi yaqinda kopayishgan edi. Shunga bir necha kundan beri dokonga singlisi Ozoda qarab turibdi. Tunov kun dokonda gaplashib qolgandik...
- Turmushga chiqmaganmi?
- Yoq hali chiqishga ulgurmabdilar! -birdan qolimdagi pulni yulib oldi, - Malumot tekin turmaydi, akajon... -dedi biroz zardali ohangda.
- Tanishtirib qoyolmaysanmi?
- Meni kimdeb oylayabsiz Jasur aka?!

Asta yolini tostdim. Muloyim ohangda avray boshladim. Anigrogi yalina...

ilib o

lasiz!

Onam jon deb uzukni menga berdilar. Bolajak yorim uchun atalgan uzikni qolimda oynagancha xonamga kirdim.
Qutichasini ochib uzukka termulgancha, ornimga yotib olib, Ozoda haqida oy surdim. Qanday yoqimli hislar, Ozodani oylaganim sayin, hayajon bosib yuragim allanechuk dupurlardi.

``Ertagayoq Ozodani qolini sorayman! Nega endi ertaga bugunoq!``

Tezda Ozodaga qongiroq qildim. Kechaga hiyobonga sayirga taklif qildim. Yoq demadi...

Astoydil, hafsala bilan kechki uchrashuvga taraddutlandim. Oylaganim sayin, quvonchim ozimga sigmasdi. Ozodaga yoqishimni bilganim uchun, uylanish taklifimni rat etmasligini his qilardim. U huddi mening konglimdagi qiz. Ozodani uchratishimga sababchi Zarinadan ham cheksiz minnador edim...

Nihoyat men intiq kutgan kech ham tushdi. Ozoda bilan aytilgan joyda uchrashdik.
Avval hiyobon yolaklarida yolgiz aylandik, muzqaymoq yedik, qayiqqa tushdik. Biroz havaskorlar qoyayotgan tomoshani kordik. Song yana aylandik. Ozoda tez-tez telifoniga qarab qoyardi.

- Tinchlikmi Ozoda?
- Jasur aka pochcham va opam bir soatga ruhsat berishdi! -dedi ketishi kerakligiga shamma qilib.
`Dedmak men kutgan vaqt boldi!`
- Mayli qaytaqolaylik! -chontagimdagi uzuk qutichasini qolimga olib, kaftim ortiga berkitdim. - Ozoda yana qancha vaqt pochchayznikida qolasiz?
- Yaqinda ketaman. Opam ham quvvatini ancha tiklab oldi! -dedi afsus bilan yengil hursunarkan.
- Ozoda bir umur shu opayzni mahallasida qoling! - yolini tostida uzukni barmogiga taqdim. - Menga turmushga chiqing...
Hayajondan ozini yoqotib qoydi. Kozlari porlab ketdi. Yuzidagi tabassumi roziligidan darak berib turardi. Bir necha sonya gapirorolmay turib qoldi. Kozlarini bir menga bir barmogidagi uzukka qaratardi.

Lekin... Lekin negadur labidagi tabassum goyib boldi. Song kozlarini olib qochdi. Istehzo aralash kulgan ham boldi.
- Jasur aka bilasizmi Zarina menga nima dedi? - huddi latifa aytishga taraddutlanganday kulimsiradi, - Siz haqizda nima dedi eshiting... Bir yelkayz qiyshiq, oygingizdan badboy hid taralarkan, bir koziz ham gilay ekan! -dedi qiqirlab kulib, - Yana olgiday hotinboz ekansiz, men esa siz uchun 30, 40 chisi ekanman!
- Voo hazilkash-eee! Shunday qoshning bolsa, dushmanni keragi ham yoq! -dedim. Ozoda bu gaplarga ishonmaganini tushunib.
Hech kutmagandim, Ozoda barmogidagi uzukni chiqardida qolimga tutqazdi.
- Kechring Jasur aka buni qabul qilolmayman!
- Nega ahir?
- Kechring... -dedi kozida miltiragan yoshini artib, - Kechring... Kuzatib qoyishiz shartmas!
Ozoda yugurgancha ketib qoldi. Bir necha sonya nima bolganini tushunmay qoldim. Qanday xato qilganimni bilmasdim.

Uyga yolgiz qaytarkanman, hayolimni birgina savol bant etgandi!
``Nega?``
Shoshildim deb oylamayman. Ahir hammasi olganimday ketayotgandi! Oylashimcha rat javob berishiga unda ham hech qanday asos yoq edi!
Yarim tungacha oyimga javob topolmay tolgonib yotdim. Song Ozodaga qongiroq qilishga, sababini ozidan sorashga qaror qildim. Yarim tun bolishiga qaramay unga telifon qildim. U ham mendek bedor ekan, telifonini darov kotardi. Bir necha soyalar skunat ichira bir-birimizdan sado kutdik.

- Ozoda... -u tomondan javob qaytmadi. - Ozoda oramizda qancha gaplar otdi. Jonim men chindan sizni sevaman!
- Men ham... -dedi ham past ovozda.
- Unda nima muammo?! Nahot Zarinani haziliga ishondiz?
- Yoq-yoq! - dedi gamginligini kulgusi ortiga yashirib.
- Ozoda seni tushuna olmayabman!
- Qanchalar ojizsiz Jasur aka!... - biroz jim bolib qoldi, - Nahotki Zarina sizni yaxshi korishini tushunmagan bolsanggiz?
- Yoqee, bolishi mumkun emas! Bizni munosabatimiz dostona Zarina bilan... U yaxshi qiz ammo... Ozoda bizni notogri tushungansiz! Men seni yaxshi koraman Ozoda...
- U sizni yaxshi koradi... -Ozoda ochiqchasiga rat eta boshladi. - Men birinchi bolib, siz haqizda unga aytdim... Yoqadilar dedim... U esa sizni yomonlay ketdi...
- Toxta-toxta, Zarina ozi doyim meni yomonlaydi. Meni yomon ko`radi, chunchi doyi

m uni g

ashiga tegaman... -kuldim, - Ozoda Zarina meni yaxshi korolmaydi, bu aniq...
- Jasur aka... Siz qizbola emassiz. Qiz qalbini, boshqa qiz bola yaxshi tushunadi... Chunki, u ham ayni shu hisni tuya oladi. Siz esa bunda ojissiz...
- Seni, meni qalabimizchi? Bizni tuygularchi?
- Bizdan mustahkam oyla chiqmidi... - orada uzoq skunat chokdi, - Biz hislarimiz yengiltak holos... Men sizni shirin sozlarizga uchdim. Tan oling siz ham chiroyimga qiyo boqdiz hols, aslida qanday ekanligimni bilmaysiz-ku?
- Sen yaxshi qizsan! -dedim.
- Faqat hozir! - u yana ozda kuch topib miygida kuldi. - Jasur aka ishoning sizlar bir-birlaringga juda mussizlar... Alvidooo!
Ozoda telifonni ochirdi.
Uning sozlari juda oyga chomdirib qoydi. Zarina va Ozoda haqida oy sura boshladim.
Ozoda haq uni chiroyiga maftun boldim. U haqida kop bilmay sevib qoldim! Negadur ohirgi sozlaridan keyin, meni rat etganidan uncha tashvish chekmadim. Lekin oziga yarasha martligi bor ekan. Yoqtirishini bilsada, Zarinaga yol ochib berdi...
Zarina... Zarina!
``Nahot meni rostdan sevsa?``
Ozodani oshkor qilgan sirlardan keyin. Qalbimda Zarinaga nisbatan iliqlik payno boldi. Bir vaqtni ozida ayibdorday qattiq ezilardim. Nozik qalb bolsada, necha bor konglini inobatga olmay gashiga tekkanman! Oylab oziamdan uyalib ketdim. Zarinani ogil bolacha fel-atvorini bilibman-u, qiz bola, qalbi nozik ekanligini unitayozibman. Afsus...

* * * * *

Zarinaga boshqacha koz bilan qarayboshlaganimdan keyin, undan ozimni oladigan bolib qoldim. Qancha ozimni olib qochsam, shuncha u haqida oylaydigan bolib qoldim. Hayolimdan sira ketmay qoldi. Yaqiniga borishga esa, yuragim dov bermasdi. Shu tariqa, bir, ikki haftani otqazib yubordim. Uzuk esa doyim chontagimda, oz egasini kutardi...

* * * * *

Ishdan kech qaytayotgan edim. Vohob aka qiyshayib, sarmast choyxonadan qaytayotgan ekan. Har qalay qoshnim, qoltiqlab uyigacha olib keldim.
Eshikdan otayotib ovoz berdim. Ichkaridan Zarina chiqdi.
- Dadaaa! Yanami? -dedi uyatdan yuzi qizarib, - Ichkariga olibkiraylik! -dedi.
Vohob aka yotogiga olib kirib qoydim. Song xovliga qaytib chiqdik. Zarina yonimda boshini egib turardi. Dadasini ichkilik harob qilayotganidan qattiq istirobda edi.

- Qoy hafa bolma... Dadanglarga ham oson emas! -dedim dalda berib.
- Rahmat Jasur aka... -dedi.

Asta kocha eshik tomon yurdik. Torroq yolakdan yurarkanmiz, deyarli yelkalarimiz bir biriga tegardi. Ajib bir his yuragimni churmab oldi. Zarina endi men uchun topori, qopol qizday emas, aksincha u shunchaki ozini kuchli qilib korsatishga urunadigan ojiza... Sevgisini yuragiga yashirgan malak...

Biz sassiz, yolak boylab asta yurib kelardik. U ohista qadam tashlardi. Hayo bilan boshini salgina egib olganida ham ozgacha joziba bor edi...

Eshik oldiga yetganda, havotirdan ozimni qoyarga joy topolmay qoldim. Yonimdan ketib qolishini sira istamasdim.

`Balki qoliga uzuk taqsamchi?` degan fikir aqlimni bant edi.

- Zarina sochimni kaltalab qoy...
- Jasur aka kech boldiyu, ertaga chiqing hop?
- Yoq dema ertaga vaqtim bolmaydi!
- Soat ham toqqizdan oshdi... -birdam tikildi, - Hop hozir kalitni olib chiqay...

Sartaroshxonani men uchun qayta ochdi. Kursiga otirarkanman, Zarinani qoliga qaychi va taroqni olganini korib fikrim ozgardi. Hozir sochimni kaltalatsam keyin, bosh yuvishim kerak boladi.
- Toxta... Sochimni emas, soqolimni olib qoy, qara ancha oshib qopti...
- Ogil bola soqolini ozi olmaydimi?
- Ozi oladi... Faqat sendek mehriboni bolmasa! -dedim.
Bir yutunib oldida. Idishchaga kupik tayorlashga kirishib ketdi. Orada radioni qulogini burab qoyishga ham ulgurdi.
Idishchadagi kopikni yuzimga ohista surar ekan, qollari qaltirayotgani sezdim. Albatta bu hayajondan. Shuni bilganim uchun, chontagimdagi uzukni idishchasini ochib kuzgu yoniga qoydim. Zarina harakatdan toxtab qoldi. Kozgi orqali uning yuz ifodasini diqqat bilan kuzatar ekanman jilmayib soz ochdim.

- Chiroylimi?
U uzuk tomon engashdi v

a birdam t

ermuldi.
- Juda chiroyli!
- Sevgilimday gozal uzuk... -dedim. U qolidagi ustarani mahkam siqimladi. - Nima deysan Ozodaga yoqarmikin?
- Men... Men... Men qaydan bilay...
- Ha sen qaydanam bilasan... Albatta yoqadi. Ertaga uni qoliga taqaman, song bir umurga yorim boladi. Ha hammani menga havasi keladi. Chunki bolgusi yorim hammadan gozal, hammadan latofatli... -u esa jim qotib turardi, - Voy nega turibsan bolaqo tez-tez... Ertaga Ozodani yoniga shu ahvolda boromiman-u... -dedim.

Birdan Zarinani nafas olishi tezlashib ketdi. Gazablanganidan qoshlari tutashdi. Atayin unga parvo qilmaganday, Ozodani maqtashda davom etdi.
- Ozoda chindan ham juda gozal. Togrimi Zarina?
Zarina qolidagi ustarani tigini, qaychiga ikki, uch bor ishqaladi va birdan sochimdan changallab ushladi. Tigi otmaslashgan ustarani, bosib yuzimga ishqadi. Uni kozgu orqali kuzatib turgandim. Kozlari yoshga tolgan, lablari pildirardi. Shuni uchun soqolimni qirish orniga yulib olayotgan, otmaslashgan tig ogrigiga ham ging demadim...
Zarina ikki, uch bor ustara tortgach, uni polga uloqtirdiyu ingroq ovozdan yiglab eshikka otildi. Darvoza hatlab otgani hamoni tutib oldim. Tutdimu, qattiq bagrimga bosdim...

Avvaliga quchogimdan chiqishga urundi, qoyib yubormaganimdan keyin tinchib qoldi. Hiq-hiq yiglardi.
- Afsus... Afsus... Yodim muattar iforli gul bolaturib, uzoqdan qizarib koringan gulga maftun bolibman... -asta quchogimdan boshatdim. Burniga ohista barmogimni teqqazdim. - Zarina seni sevaman... - korsatkich barmogimni labimga qoydim. - Tishshsh... Sevishimni senga aytmiman! -dedim kulib.

U ham yiglab, ham kulib yuzini kaftlari bilan berkitti.
Bir tizzamni sal bukub unga uzukni tutdi.
- Menga turmurmushga chiq zahar...
- Jaska-maska...
- Uyalma jonim, hechkim yoqku!
- Tishshsh... - yuzini yashirdi va jilmayib qolini uzatdi, - Hop...
Uzukni ohista barmogiga soldim va barmogidan ohista opdim.
- Qalay zaharcham ramantika oxshadimi?
- Himmm... -yuzimni qoplagan kopikni, barmogi bilan sidirarkan, ozicha kuldi. - Qoyillatdiz bunaqasi tarxda bomagan, bolmasaham kerak...
- Ozimni zaharcham...
Asta quchoqladim. Yuzimdagh kupichni uning yuziga ham yuqtirdim.
Quchogimda hayajondan titrab turarkan, pas ovozda shivirladi:
- Jasur aka, zaharmasmanu!
- Bilaman sen meni QIRMIZI OLMAMSAN... - uyatdan qizab turgan yuzidan ohista opdim. - Qirmizi Olman...

Uyalib ozini nariga tortdi. Sharta bilagidan tutdim.
- Ha aytgandek Zarina kelishvolaylik!
- Nimani?
- Menga tegvoganingdan keyin!
- Nimaaa?
- Uzur senga uylanvoganimdan key! -qoshimdagi shiramni korsatdim. - Avvalgidek tosh bilan urmaysanmi?
- Eee boring...
Yugurib ichkariga kirib ketdi.
- Hoy esar, sartaroshxonani yopmadin-ku?
Gapimni eshitmadi. Eshtmasdi ham, u ham huddi mandek muhabbat sharobidan sarhush edi...

Ey ozimni QIRMIZI OLMAM, uy doyim yonimda bolgan ekan, men esa uni boshqa shohdan izlabman...

@Hikoyalar

Тўйиб нон егим келяпти...”

 

Чиқиндиларни ахлат қутисига ташлагани бораётиб, йўл-йўлакай ижтимоий тармоқдан келган тасвирга қарадим. Суриялик болакай иззиллаб йиғлаяпти.

- Нега йиғлаяпсан?
- Укаларим учун... 
- Улар ярадорми?
- Йўқ...
- Унда нега йиғлайсан?
- Тўйиб нон егим келяпти.
- Юр, мен сенга нон бераман. 

Ҳарбий болакайга укалари учун нон ва касал синглисига ширинлик берди. Болакай хурсанд бўлиб, нонни кийими ичига яширди. Юрагим эзилиб, видеотасвирдан нигоҳимни уздим. Қўшни аёл бир халта нонни ахлат қутига ағдарди. Юрагимни алланима ғижимлагандай бўлди...

Саида ИБОДИНОВА

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

Аёлларга эслатма!

Турмушга чиқаётган сингилларим, учрашувда бериладиган саволлар аниқ бўлса, кимга тегаётганингизни қисман билиб оласиз, куёв билан илк бор учрашганингизда унга ушбу саволларни бериб кўринг.



1. Қуръондан қанча ёд олгансиз ?
2. Касбингиз нима ва қандай ривожлантиряпсиз ?
3. Дийний билим олиб турасизми ?
4. Онангиз нафси билан мени ёмон кўрса, адолат қилиб мени химоя қила оласизми ?
5. Одамларда қандай сифатларни ёмон кўрасиз ва қандай сифатларни ёқтирасиз?
6. Қуръон ва суннат хукми нафсингизга тескари бўлиб қолса, адолат қила оласизми ?
7. Оилада аёл ва эркакнинг ўрни қандай?



Иккинчи ёки учуинчи бор турмуш қураётган сингилларимга, бўлажак куёвга бериладиган саволлар:

1. Ота онангиз, ёки аёлингиз билиб қолганидаги жанжалларда мени ташлаб қўясизми ёки мени аралаштирмай ўзингиз хал
қиласизми ? (Хозир сўраб такидлаб олганингиз яхшироқ, кейин афсус чеккандан кўра)
Контракт пухта бўлса, кўп ёмонликлар олдини оласиз.
2. Уйланишингизда кўпроқ мени ёқтирганингиз учун уйланяпсизми ёки охиратга солих амал кўпайтиришгами ?
3. Агар семириб кетсамчи, ёки хусним йўқолиб қолса, наузубиллах касал бўлиб қолсамчи ?
4. Нафсингизга ёқмай қолсам хам адолат қилишга кўзингиз етадими ?



Анашу саволлар жавоблар, кўп нарсага ойдинлик киритиб беради.
Жавоблардан қониқсангиз, 2 ракаат истихора намози ўқиб, бисмиллаҳ



Билинг!
Кўп яхши эркаклар, гапга уста бўлмаслиги мумкин.
Лекин ғаюр бўлса қизғонадиган бўлса, сизни ўз номуси деб билса қаддингизни уринг ва уни махкам ушланг.
Яни мехр беринг, ишдан келса оёқларини ювиб қўйинг.



Билинг!
Эрингиз сизнинг жаннатингиз ёки жаханнамингиз.
Эр норози бўлса, фаришталар аёлга лаънат айтади.
Умр қисқа, шу эрингизни рози қилиб, жаннатга кириб олинг.
Нуқсонсиз одам йўқ.
Лекин тахажжуд намозларда қоим бўлсангиз, эрингиз сизга нисбатан юмшайди.
Чунки қалб, Аллохнинг икки бармоғи ўртасида. Истаса бундай ўгиради, истаса бундай.



Тоқатингиз кўтарса уйлантириб қўяман денг, кўнгил учун бўлса хам. Сиздан севимлироқ аёли бўлмайди.
Ишонаверинг!



1. Чиройли бўлсин
2. Буйи баланд бўлсин
3. Ақилли бўлсин
4. Машинаси бўлсин
5. Бизнесмен бўлсин
6. Уйи ремонтли бўлсин
7. Институтда ўқиган бўлсин
8. Марказда яшасин
Кўпгина қизлар учрашувга чиқиб йигит танлаётганда шу жиҳатларига эътибор беришади.
Лекин ёш 24-27 га борганида руйхат ўзгаради ва биттагина талаб қолади:
1. Мехрибон булсин!

Қиз бола турмуш қуролмаслиги тақдир албатта.
Лекин биз сабабларини килишга буюрилганмиз.



Кўп чиройли ва қоматли қизлар «гордый» бўлади.
Шу сабабдан учрашувга чиққан йигит:
— Агар мен бу қиз билан боғлансам, тўйдан кейин росса ўйнатади — деб ўйлайди.
Туғри қиз бола ахмоқ бўлмаслиги керак.
Лекин қизларни энг ақиллиси ўзини ақиллилигини билдирмайди. Хоп адажониси деб эрини кўнглини оладию…



Лекин аёл киш ақилли бўлиши керак, фақат эркакларни чучитиб юбормаслик учун, ўз интелектини ёки устунлигини намоиш қилиши керакмас.
Кўпгина қизларни 17-20 ёшида мухлислари кўп булади.
Лекин «аблахлар» негадир уйланишмайди.
Ва орадан кўп йиллар ўтиб кетгандан кейин қиз ўз ўзига савол беради:
- Нега мен бахтимга эришолмадим, айбим нима эди?



Эй қизлар ахамият беринг ! Социал сайтлардаги қайси қизларни атрофида йигитлар гавжум ?
Чиройли суратга тушган, озгина енгил табиатли, хар доим жилмаядиган.
Бу ахмоқлик.
Чунки йигитлар «симпатичний» қизлар билан ўйнашса хам, кейинчалик бу қиз билан кўпчилик ўйнашган деб уйланмайдилар.
Бу ерда йигитларни ўзи ахмоқ.
Қизлар билан юриб юриб ўзлари онаси ўпмаган, боллар билан юрмаган қизга уйланишни орзу қиладилар.
Бекорларни бештасини айтибсиз!



Роббим хаммасини кўриб турибди.
Сиз (йигитлар) қизлар билан гаплармушсизу, уйланаётганда покиза, афифа қизни олмоқчимисиз?
Роббим сизгаям худди шундай йигитлар билан юриб юриб юрган қизни, шундай олиб берадики тушунмай қоласиз.
Кейин тўйдан кейин англайсизу, тилингиз қисиқ бўлади.



Эй Роббим нега менга бу қизни олиб бердинг дея олмайсиз.
Чунки ўзингиз росса қилғилиқни вақтида қилгансиз.
Роббим китобида шундай дейди:
Зинокорга — зинокор, Покизага — покиза.

©FotimaSiddiqiy

@Qalbiim_malhami

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!

ҚАҲРАТОН ҚИШДА...

Қаҳратон қишда ҳам соғиниб сизни,
Келдим ўшал гўзал - хиёбон томон.
Мен хануз севарман, севарман сизни,
Соғинч мени жуда қийнади ёмон.

Хаёлан сиз билан - юраман бирга,
Кўз олдимда аксингиз туради ҳамон.
Ней бўлса бир-бор келинг хиёбонга,
Сукунат юракни ўртади ёмон.

Неча йил ўтдию - нелар бўлмади,
Биз юрган боғларни ўради хазон.
Севгимизни йиғлатиб кимлар яйради,
Қалбимнинг эгаси, сиз гўзал ҳамон.

Армон сизни менга эслатиб турса,
Мени домига тортар азобдир ҳижрон.
Сиз учун уради юрак тинмас хеч,
Биз учун севгимиз - бўлдими сарсон ?

Муҳаббат ҳажридан қутулмоқ учун,
Кимда жасоратдир, кимда пушаймон.
Хазон ўраб олди у, қадамларни,
Қийналиб ўксийди ҳатто хиёбон.

Сизни унутолмай яшаб юрубман,
Мени соғинишингиз ўзи бир гумон.
...Сизнинг бахтингизни сўраб турубман,
Қайда бўлсангиз хам - бўлинг деб омон.

©Абдувоҳид Сувонов
@Adabiyot_olami
@Hikoyalar

Bir yigit uylanish yoshiga yetdi. Onasi unga kelin qidira boshladi. U oʻgʻliga juda koʻp qizlarni koʻrsatdi. Ammo oʻgʻilga hech bir qiz yoqmasdi. Chunki, u ochiq-sochiq kiyinadigan qizga uylanishni xohlardi. Oʻranib yuradiganlarni esa “Roʻdapolar“ derdi.

Shunday kunlarning birida ona va oʻgʻil birga tushlik qilayotgan edilar. Dasturxonga qoʻyilgan nozu neʼmatlar orasida qogʻozga oʻralgan va oʻralmagan qandlar ham bor edi.

Yigit qogʻozga oʻralgan qandni yemoqchi boʻlganida onasi eʼtiroz bildirdi: “Oʻgʻlim, ochiqlari turganda nega qogʻozdagini ochib yeysan. Tayyor ochiq qandlar ham bor-ku! Shulardan birini yesang boʻlmaydimi?“

Oʻgʻil javob berdi: “Onajon, ochiq qandlar anchadan beri shunday turgan. Ehtimol, unga pashsha qoʻngandir yoki chang oʻtirgandir. Balki, biror kishi ogʻziga solib, yeya olmasdan yana qaytarib tashlagandir. Qogʻozdagi qandlarga esa hali hech kim tegmagan. Ular ishonchli va yeyishga yaroqli“.

Bu gaplarni eshitgan ona oʻgʻliga dedi: “Oʻgʻlim, bu oddiy qand. Shularni ham qogʻozga oʻralganini yeyishga intilyapsan. Qiz bola esa sening bir umrlik turmush oʻrtogʻing, hayotdagi yoʻldoshing boʻladi. Endi qanday qizga uylanish oʻzingga havola!“ dedi.

Aql egalari uchun bunda ko'p hikmat bor.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

​​📚 Ибратли ҳикоя​​: Кино тарихидаги энг машҳур комик актёр Чарли Чаплин шундай ҳикоя қилади:

Болалигимда отам билан цирк кўргани боргандик. Билет олишга навбатга турдик. Олдимизда эр-хотин ва олти болалик бир оила турарди. Кийимлари эскириб кетган, лекин озода эди. Болалар жуда хурсанд, цирк ҳақида гаплашишарди. Навбатлари келгач, ота билет сотиш ойнаси ёнига бориб, билет нархини сўради. Билет сотувчи нархни айтган эди, бироз тисарилиб, хотинига пичирлаб нимадир деди. Юзида безовталик аломатлари кўриниб турарди.

Шу пайт отам чўнтагидан 20 долларни олиб, ерга отди ва эгилиб уни олди-да, пулни ҳалиги кишининг кафтига қўйиб, пулингиз тушиб кетди, деди.

Ҳалиги одам кўзларида ёш билан, раҳмат, жаноб, деди.

Улар кириб кетганидан кейин отам қўлимдан тортди ва биз қатордан чиқиб кетдик. Чунки отамнинг ўша одамга берган 20 доллардан бошқа пули йўқ эди.

Ўша кундан буён отам билан фахрланаман. Бутун ҳаётимдаги энг гўзал манзара мана шу бўлганди. У ўша кўролмай қолганим циркдан ҳам чиройлироқ эди.

Тарбия назорат билан эмас, ибрат билан бўлишига кўпроқ амин бўлдим.
----------------------------------


@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
__________________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

O’zim bilmay

Sog’inmayman, degandim bir kun,
Sog’inmayman, degandim har kun.
Ontim buzib qo’ydim-ku bugun,
O’zim bilmay sog’inib qo’ydim.

Goho oshkor, goho yashirin,
Sog’inch toti bunchalar shirin.
Avvallari anglamay sirin,
O’zim sezmay sog’inib qo’ydim.

Yuragimga sanchilib hijron,
Hayolimda bo’ldi namoyon.
Ko’rgim kelib ketdi shu zamon,
O’zim bilmay sog’inib qo’ydim.

O’tgan yillar tushmi, ro’yomi,
Shirin hayot va yo hayolmi,
Uzoqdagi bir bevafoni
O’zim sezmay sog’inib qo’ydim.

@baxtiniso

Қадимги араб подшоҳларидан Нўъмон ибн Мунзирнинг бири ярамас ва бири яхши икки одати бор эди. У йилда бир кунни «Ғазаб куни» деб белгилаб, кўчага чиқарди-да, биринчи дуч келган одамни ҳибсга олдириб, ўлимга ҳукм қиларди. Яна бир кунни «Марҳамат куни» куни деб белгилаб, биринчи учраган одамга совғалар берарди.
Тоий лақабли камбағал бир киши «Ғазаб куни» да Нуъмон ибн Мунзирга дуч келди.Золим подшоҳ у бечорани ўлдириш қасдида жаллодни чақирди. Шунда Тоий ёлвориб деди:
- Менинг хотиним ва фарзандларим бор. Кунимни ўтқазишдан жуда-жуда қийналдим. Оилам оч-яланғоч яшайди. Гадойлик қилиб оиламни зўрға боқиб турибман. Бугун эҳтиётсизлик қилиб,« Ғазаб куни» да сизга дуч келиб қолдим. Биламан мени ўлдирасиз, ҳозирнинг ўзида ўлдириш ёки кечки пайт жонимни олиш сиз учун фарқсиз бир иш. Мен шаҳардан унча узоқ бўлмаган бир қишлоқда яшайман. Менга рухсат беринг, тиланчиликдан топган озиқ- овқатларимни оиламга олиб бориб берай. Сўнгра оилам ва ёру дўстларим билан хайрлашиб, кун ботарда қайтиб келаман. Ваъдамга хилоф қилмайман, бунга ишонинг.
Подшоҳ унга раҳм қилмади, бир кафил топилмагунча рухсат бермаслигини айтди. Нуъмон ибн Мунзирнинг суҳбатдоши Шурайк ибн Адий Тоийнинг қабиласидан эди. Тоий унга қараб мурожаат қилди:
- Эй Шурайк ибн Адий ! Мен ўлимдан қўрқмайман. Фақат оч-яланғоч қолаётган оиламга ачинаман. Менга кафил бўл. Уйимга бориб, топганларимни оиламга ташлаб, хайрлашиб олай. Кун ботгунча шу ерга етиб келаман.
Шурайк илтимосни қабул қилди.Подшоҳдан рухсат теккач,Тоий қишлоғига йўл олди. Кун ўтиб, қуёш уфққа бош қўйса ҳам Тоийдан дарак бўлмади. Подшоҳ жаллодни чақириб, кафилликка ўтган Шурайкни қатл этишни буюрди. Шу чоғда узоқда бир одамнинг югуриб келаётгани кўринди. Шурайк:
- Шошиб келаётган киши Тоий бўлса керак, озгина сабр қилинг, - деб ўтинди.
У адашмаган эди. Тоий терлаб - пишиб, ҳолдан тойганча, ҳансираб кириб келди ва подшоҳга деди:
-Ваъдамга вафо қилдим. Шомга етиб келолмасам, кафилим Шурайк менинг ўрнимга қатл бўлади, деб жуда - жуда қўрқдим. Аллоҳ таолога шукрки, вақтида етиб келдим. Олийжаноб Шурайкдан миннатдорман , энди эса подшоҳим, ихтиёр ўзингизда, « Ғазаб куни» да жон бериш қисматимда бор экан, мен ўлимга тайёрман.
Подшоҳ бу ҳолни кўриб, ҳайрат дарёсига чўмди. Сўнг Тоий ва Шурайкка қараб айтди:
-Сизлардан ажойиброқ кишини кўрмадим. Эй Тоий , дунёда ҳеч кимга ваъдага вафо қилиш майдонида турадиган жой қолдирмадинг. Эй Шурайк, карам, шавқат ва марҳаматинг билан ҳаммани ҳайратга солдинг. Мен сизларнинг учинчингиз бўлолмасам ҳам, олийжаноблигингизга қойил бўлиб, бугундан эътиборан «Ғазаб куни» ни бекор қилишга аҳд этдим.
Подшоҳ Тоий билан Шурайкка инъом-эҳсон қилиб, ҳурматлаб, уйларига қайтишга рухсат берди.

Ҳолбуки «Арбаин»да таъкид этилганидек:

Кимки ҳар кимга ваъда қилди-
Шарт эрур ваъдага вафо қилмоқ.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

PROFESSOR VA TALABA

Bir kuni bir aqilli professor institutda talabalarga savol berdi. U o'ziga juda ishongan edi:

Professor: Xudo yaxshimi ? Talaba: Ha.

Professor: Shaytonchi ?
Talaba: Yo'q.

Professor: To'g'ri... O'g'lim aytingchi, yerda yomonlik mavjudmi ?
Talaba: Ha

Professor: Yomonlik hamma yerda bor, shunday emasmi ? Va hamma narsani Xudo yaratgan to'g'rimi ?
Talaba: Ha

Professor: Unda yomonlikni kim yaratgan ?
Talaba: ......

Professor: Sayyoramizda xunuklik, mutakabbirlik, kasallik va jaholat bor. Bularning bari bor narsalar, to'g'rimi ?
Talaba: Ha, janob...

Professor: Xo'sh, ularni kim yaratdi ?
Talaba: .....

Professor: Fan inson o'z atrofidagi dunyoni kashf etishi uchun 5 tuyg'u bor deb aytadi. Aytingchi, siz hech Xudoni ko'rganmisiz ?
Talaba: Yo'q janob...

Professor: Aytingchi, siz hech Xudoni tinglaganmisiz ?
Talaba: Yo'q janob...

Professor: Siz hech Xudoni his qilganmisiz ? Uni ta'mini tatib ko'rganmisiz ? Hidini hidlab ko'rganmisiz ?
Talaba: Bunday emas deb qo'rqaman janob...

Professor: Va siz shunda ham unga ishonasizmi ?
Talaba: Ha!!!

Professor: Olingan tajribalarga asoslanib, fan Xudoni yo'q deb da'vo qilishi mumkin. Sizni bunga qandaydir qarshiligingiz bormi ?
Talaba: Yo'q professor, menda faqat ishonch bor!

Professor: Gap ham aynan shunda... Ishonch- bu fanning eng katta muammosi!

Talaba: Professor, sovuqlik mavjudmi ?

Professor: Bu qanaqa savol ? Albatta mavjud... Nima sen hech qachon sovuqqotmaganmisan ? (Talabalar yigitning savolidan kulishdi)

Talaba: Aslida esa, professor sovuqlik mavjud emas... Fizika qonunlariga muvofiq, biz sovuqlik deb ataydiganimiz aslida issiqlikning yo'qligidir... Demak sovuqlik yo'q... Biz bu so'zni faqat issiqlik yo'q paytda his qilayotgan narsamizni tasvirlash uchun o'ylab topganmiz... (Auditoriya jim bo'lib qoldi)

Talaba:Professor aytingchi, zulmat(qorong'ulik) mavjudmi ? Professor: Albatta mavjud, zulmat bo'lmasa tun bo'ladimi?

Talaba: Siz yana nohaqsiz! Janob... Zulmat ham mavjud emas. Zulmat aslida yorug'likning yo'qligi hisoblanadi. Biz yorug'likni o'rganishimiz mumkin, lekin zulmatni emas. Oddiy nur zulmat dunyosiga kirib uni yoritishi mumkin. Siz bir joyning qanchalik qorong'u ekanligini bilmoqchi bo'lsangiz nima qilasiz ? U yerda qancha miqdorda yorug'lik borligini o'lchaysiz, shunday emasmi ? Zulmat- yorug'lik yo'q vaqtda inson nimani his qilayotganini tasvirlash uchun o'ylab topilgan tushunarsiz atamadir...

Ana endi aytingchi o'lim mavjudmi ?
Professor: Albatta mavjud... Hayot bor va o'lim ham bor. Uning teskarisi.

Talaba: Siz yana nohaqsiz professor. O'lim- bu hayotning teskarisi emas, uning yo'qligidir. Sizning ilmiy nazariyangizda jiddiy yoriq paydo bo'libdi.

Professor: Bu bilan nima demoqchisiz?
Talaba: Professor siz barcha talabalarga biz maymunlardan paydo bo'lganmiz, deb o'qitasiz. Siz bu evolitsiya jarayonini o'z ko'zingiz bilan ko'rganmisiz?
Professor gap nima haqida ketayotganini tushunib, kulimsirab boshini chayqadi.??

Talaba: Bu jarayonni hech kim ko'rmagan. Demak bu sizni olim emas, ko'proq ruhoniy ekanligingizni anglatadi. (Auditoriya kulgudan baqirib yubordi??)

Talaba: Ana endi aytinglarchi, bu xonada professorni miyasini ko'rgan bironta inson bormi? Uni tinglagan, hidlagan va unga tegib ko'rgan inson bormi ? (Auditoriyadagilar kulishni davom ettirishdi)

Talaba: Ko'rinishidan hech kim ..!
Demak ilm-fan nazariyasidan va olingan tajribalardan kelib chiqib aytishimiz munkinki, professorning miyasi yo'q. Hurmatli professor, biz bunday holatda qanday qilib sizning maruzalaringizga ishonishimiz mumkin ?
(Auditoriya sukunatda)

Professor: Men. sizlar menga ishonishingiz kerak deb o'ylayman.
Talaba: Xuddi shunday ! Xudo va inson o'rtasida bitta aloqa vositasi bor Bu-ISHONCH Professor joyiga o'tirdi.
Bu talabaning ismi Albert Eynshteyn edi..

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

ҚОРОНҒУ ТУНЛАРИМ НУРИ
Ассалом Алайкум. Сизга бир қайғули ҳаётимни сўзлаб бермоқчиман . Бундан ярим йил муқаддам авто ҳалокатга учрадим. Кучли бош мия чайқалиши ва амнезия (хотиранинг буткул йўқолиши) ташҳиси қўйилибди.
Мен буткул тушкунликка тушиб қолгандим. Шифокорлар қанча умид бағишламасин менинг бўм бўш ва ғариб ҳаётга бўлган иштиёқим сўниб бораётганди.

Ана шунда “ У ” пайдо бўлди. Ёш ёқимтой келишган бақувват йигит. У ўзини танитди оҳҳҳ ! у менинг ЭРИМ (ўзини шунақа деб атади) экан. У пайдо бўлган кундан бошлаб ҳаётимда алланима пайдо бўлди. Менинг ўзим билмаган ва унутган ўтмишимдан ҳабардор бир нур борлигидан бахтли эдим. Унинг борлиги сабаб хам менинг яна яшашга яна хаммасини қайта такрорлашга қарор қилдим. У ҳар тарафлама мени қўллаб қувватлар. Овқатлантирар, кийимларимни кийишга кўмаклашар, қаёққа бўлса хам олиб борса атай ўтмишимиз ўткан кунларни ёдга солган маконларни айлантирарди. У бахтли ва шодон ўткан хотираларимизни эслатарди. Менинг ҳаётимдаги тасвири тушган суратларимни топиб келган экан уларни кўрсатар, нималарнидир эслагандек бўлардим. Тобора кунлар ўта бошлади мен эримнинг кўмагида анча эски дамларимни хотирлай бошладим. Аммо энг алам қиладиган тарафи менинг меҳрибон эримни сира хам эслай олмасдим. Уни битта хам суратда бирга кўрмадим. У эса мени яна ва яна ҳаётга бўлган муҳаббатимни уйғотарди.
Ваниҳоят уч ой деганда мен деярли хаммасини эсладим фақат эримни умуман эслай олмасдим . касалхонадан чиқанимга бир ой бўлган бўлса хам хотира машқлари сабаб эрим мени уйда бир ой ишлатмади. Фақат яна ишга чиқишниўзим талаб қилаверганим сабаб ахийри кўнди. Ишга чиққанимнинг икинчи куни кечки пайт ишхонамга мени олиб кетгани келди кўриниши анча маҳзун ва тушкун эди. мен юрак ютиб нима бўлди деб сўрадим у қаттиқ хурсиниб менинг руҳиятимдан ҳавотирланиб бир қараб қўйди ва секингина гап бошлади.
Ўшанда эшитган гапларимни қани эди ўчиб кетган хотирамга қўшиб унутсам эди мангуга ...

Ваниҳоят хаммаси ойдинлашди . У менинг эрим эмас экан, у менинг эримнинг энг яқин дўсти экан . Эрим эса ўшанда автоҳалокатга учраганимизда вафот этган экан... Менга у вақтда айтишмабди....
Менинг хотирамга Нур бўлиб кирган бу инсон эса менинг чиндан хам Зулматимдан олиб чиққан чироқ эди.

Мен уни кечиришимни минг марта айтсам хам уни эрим дея атай олмасдим у хам мени севиб қолганини айта олмасдан жимгина йиғлашиб бир умрга ажралишидик.

(тамом)

@Hikoyalar