‍ #حضرت_ابوالفضل_ع



بر لب آبم و از داغ لبت میمیرم
هردم از غصة جانسوز تو آتش گیرم


مادرم داد بمن درس وفاداری را
عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم


گاه سردار علمدارم و گاهی سقا
گه بپاس حرمت گشت زنان چو نشیرم


در نگاه غضب آلودة من دشمن دید
که چوشیری من از این جیفة نیاسیرم


بوتة عشق تو کرده است مرا چون زرناب
دیگر این آتش غمها ندهد تغیرم


گرمرا شورو جوانی و بهار عمر است
ازخران تود گرایگل زهرا پیرم


اکبرت کشته شد و نوبتم آخر نرسید
سینه ام تنگ شد از بسکه بود تأخیرم


غیرتم گاه نهیبم زند از جا برخیز
لیک فرمان مطاع تو شود پاگیرم


تا که مأمور شدم علقمه را فتح کنم
آیت قهربیان شد ز لب شمشیرم


سایة پرچم تو کرد سرافراز مرا
عشق تو کرد عطا دولت عالمگیرم


کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام
شد در این قبله عشاق دوتا تقصیرم


دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آبروان تصویرم


باید این دیده و ایندست دهم قربانی
تا که تکمیل شود حج من آنگه میرم


زاینجهت دست بپای تو فشاندم بر خاک
تا کنم دیده فدا چشم براه تبرم


ای قد و قامت تو معنی قدقامت من
ایکه الهام عبادت زوجودت گیرم


وصل شد حال قیامم زعمودی بسجود
بی رکوع است نماز من و این تکبیرم


جسدم را بسوی خیمة اصغر نبرید
که خجالت زده زآن تشنه لب بی شیرم


تا کند مدح ابوالفضل امام سجاد
نارساهست حسان شعر من و تقریرم


#حبیب_الله_چایچیان_حسان