فراموشم مکن

«فراموشم مکن». این گل را می‌شناسید؟ اسم فارسی ندارد چون اصالتا ایرانی نیست و ترجمه Forget me not می‌باشد. از خانواده گل گاوزبان است و اتفاقا الان فصل گلدهی‌ش است. در مورد نام‌گذاری‌اش افسانه‌های مختلفی هست. مثلا آلمانی‌ها می‌گویند: «خدا همه گل‌ها را نام‌گذاری کرد و تنها یک گل کوچک بدون نام باقی ماند و از این بابت شروع کرد به گریه کردن و به خدا گفت «فراموشم مکن». و خدا جواب داد «همین نام تو خواهد بود.» حالا در این شب‌های قدر و دهه آخر ماه مبارک رمضان ما هم باید همین ذکر را بگیریم «خدایا فراموشم مکن.» سلاحی که نداریم جز همین محبت اندک. با همین نجات‌مان بده.
« إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلا فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ. خدایا من قدرتی ندارم که از معصیت بازگردم مگر آن که تو با محبتت بیدارم گردانی.[١]


١. [مناجات شعبانیه]


#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

چون که صد آید نود هم پیش ماست


اگر از باغبانان بپرسید بهترین آرزویتان برای درختان باغ‌تان چیست چه می‌گویند؟ خیلی‌هاشان به درخت مثل بچه‌هایشان نگاه می‌کنند. می‌گویند خدا کند همیشه سالم و سرحال باشند. آن‌ها خوب باشند حال ما هم خوب است. دعای عافیت می‌کنند برای باغ‌شان. مثل مادرها که طاقت مریضی بچه‌هایشان را ندارند. حاضرند خودشان مریضی بکشند ولی بچه‌هایشان نه. برای همین بزرگترین دعایشان همیشه عافیت و عاقبت به خیری است. مریضی و بدحالی ضد عافیت است و عافیت ضد هر چه بدی. برای همین توصیه‌مان کرده‌اند همه چیز را همراه عافیت بخواهیم. عافیت در مال، در اولاد، در آبرو و ... . در عافیت خواستن همه چیز هست. چون که صد آید نود هم پیش ماست. یکی از دعاهای ما در شب قدر باید همین دعا باشد «اللهم عافنا فی جمیع الامور... خدایا در همه کارها به ما عافیت بده.» چنان که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند :سلوا الله العافیه، فما اعطی افضل من العافیة الا الیقین» [١] از خداوند عافیت مسئلت کنید چرا که برتر از عافیت به بنده چیزی اعطا نشده مگر یقین .منظور از نعمت یقین هم عافیت قلب از آفت جهل و شک است که از عافیت بدن به مراتب بالاتر است .

١. [جامع السعادات ج ٣ ص ٢٧٢]


#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

فرصت هوشیاری

مادرم می‌گوید جو و گندم الان به هوش رفته‌اند. یعنی هوشیار شده‌اند. از نظر فیزیولوژیکی و عادت رشد؛ این هوشیاری کی اتفاق می‌افتد؟ قبلش باید یک توضیح بدهم. شاید دیده باشید غلات اول خوشه می‌دهند خوشه دهی که تمام شد حالا باید خوشه‌ها پر شوند و به اصطلاح به دان بروند. در این مرحله گیاه حتما باید آبیاری شود تا بتواند خوب به دانه بود. اگر در این مرحله آبیاری صورت نگیرد دانه‌ها کوچکتر شده، وزن آن‌ها کم می‌شود و در نتیجه عملکرد کم می‌شود. قدیمی‌ها خوب این دو تا را کنار هم گذاشته‌اند: آبیاری و هوشیاری. دو جزیی که مکمل هم هستند. آن نباشد دیگری اتفاق نمی‌افتد. ما هم چنین مرحله هوشیاری‌ای داریم به یقین. فرصت‌هایی برای به دانه رفتن، برای ثمر دادن برای بالا رفتن عملکرد و کیفیت زندگی که اگر بهش توجه کنیم برده‌ایم وگرنه غفلت ازشان باعث کاهش کیفیت و خالی ماندن دست‌مان در زمان برداشت می‌شود. عاقل آن است که این فرصت‌های هوشیاری را دریابد. «چه بسا از دست رفته‌ای که دیگر قابل جبران نیست.» (١)


١. (حضرت امیر علیه السلام، شرح غرر الحکم، ج ۴، ص ٣۵۵)


#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

طبیب خود باش

درختان هم مبتلا به بیماری می‌شوند. عوامل بیماری زایشان ممکن است قارچ باشد یا ویروس و باکتری. مثلا یکی از این بیماری‌ها شانکر باکتریایی درختان میوه است که احتمالا علائم آن را که نشانه واضح‌ش صمغ زدگی است، روی درختان گیلاس، هلو، بادام و زردآلو دیده‌اید. از راه‌های اصلی نفوذ عامل بیماری به درختان وجود زخم یا ترک خوردگی روی پوست است. زخم ممکن است بر اثر هرس (زخم شدن با قیچی و اره) ایجاد شود. ترک خوردن هم به علت سرما زدگی در پاییز و زمستان به وجود می‌آید. درست مثل ترک خوردگی در پوست دست و پای انسان. یک راه دیگر ورود باکتری‌ها این است که در پاییز که برگ درختان می‌ریزد جایی که برگ می‌افتد منافذی دارد دیگر. این منفذها می‌توانند محل ورود باکتری باشند. دقت کنید همه راه‌های نفوذ به وجود منافذ بر می‌گردد. یعنی تا راه نفوذی نباشد این باکتری هر چند در باغ هم لانه کرده باشد کاری از دستش بر نمی‌آید. البته پیش آمدن بعضی شرایط محیطی هم کار را برایش راحت می‌کند مثلا وجود شرایط سرد و مرطوب در بهار. چیزی که امسال داشتیم. باران زیاد و هوای سرد. وظیفه باغدار چی است این وسط؟ مراقبت بر راه‌های نفوذ. که با این کار درختان‌ش را از گزند چنین بیماری خطرناکی محافظت کرده. آدم هم باید مدام روی خودش کار کند. مراقب این گذرگاه‌های ورودی باشد. اول سعی کند آنها را بشناسد مثل همان عامل بیماری. تا جایی که می‌تواند راه نفوذ را ببند. نفوذ با خودش سلطه و سیطره می‌آورد. خودسازی دائمی نتیجه‌اش سلامت نفس است. «ایاک‌نعبدوایاک‌نستعین» را روزی ده بار تکرار کردن؛ برای چیست؟ که یادمان بماند دائم مشغول خودسازی باشیم.
 

#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

تله‌های رنگی

اگر در اردیبهشت ماه که بیشتر درختان گل­ می‌کنند به باغ رفته باشید می‌بینید بعضی باغدارها کاسه‌های آبی رنگی را زیر درختان گذاشته‌اند که تویش آب ریخته‌اند و بعد از مدتی پر می‌شوند از حشرات سیاه رنگ. یا ممکن است توی گلخانه دیده باشید که کارتهای زرد و آبی چسبناکی از سقف آویزان است که رویش حشرات چسبیده‌اند. این دو تا کارکردشان جلب حشرات است تا به جای مصرف سموم، آفات به این وسیله مدیریت شوند. اصل کار هم برای ابداع چنین روشی استفاده از قدرت جذابیت رنگ است. تله‌هایی که برای گمراهی رد خور ندارند. توی زندگی ما هم دقیقا چنین اصلی جریان دارد. اطراف­مان پر است از زرق و برق­های جذابی که خواه ناخواه به سویش کشیده می‌شویم بدون این که حواسمان باشد این­ها ممکن است یک تله باشند. مثال هم برایش زیاد است. مثلا چه؟ زیبایی. خیلی‌ها با تمسک به الله جمیل و یحب جمال می‌روند سمت زیبایی­ ولی تمام توجهشان را صرفا معطوف زیبایی ظاهری می‌کنند. زیبایی اگر فاقد باطن باشد و غیر درونی، چیزی می‌شود شبیه همین تله‌های رنگی. به نقش شکارگر در می‌آید و کشنده.


#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

ردّ پای کوچولوها

کی توی این فصل باغ سیب رفته؟ دیدید پای بعضی درخت‌ها پر است از سیب‌های کوچک. یا اگر توی حیاط درخت سیب داشته باشید می‌بینید این شب‌ها باد که می‌آید تلپ تلپ صدای افتادن سیب می‌آید. از خودتان می‌پرسید حیف نباشد درخت این همه سرِ حوصله گل‌های به  آن قشنگی داد. گلها میوه شدند. نخودی، فندقی و حالا که شده‌اند قد گردو چرا باید بریزند؟ از سر کنجکاوی و بیشتر دلسوزی، می‌روید سر وقت میوه‌ها. رویشان یک سوراخ کوچک است. ای دل غافل! بازش می‌کنید؛ کرم زده. «چطور شده ما کرم را ندیدیم؟»
چون این کرم زمستان در باغ بوده. با خیال راحت برای خودش در پناهگاه‌هایی مثل زیر پوست تنه درختان یا لا به لای میوه‌های ریخته شده توی کف باغ، علف‌ها و کلوخه‌ها به سر برده. بهار از تخم درآمده، تبدیل به کرم شده و خودش را رسانده بالای شاخه و از سوراخ دم میوه واردش شده. کجا از آن‌جا بهتر؟
خب حالا راه مبارزه‌اش چیست؟
مهم‌تر از همه پاك كردن پوسته‌های درخت که پناهگاه زمستانی آفت هستند. بعد هم جمع کردن میوه‌های کف باغ، مخصوصا گندیده‌ها. معلوم است یک باغدار سیب باید بیشتر از هرکار دیگری حواسش جمعِ این کوچولوی مخرب باشد که می‌تواند تا نود درصد محصول باغش را آلوده کند.
خیلی از آفات روحی ما هم به همین شکل در درون‌مان رخنه می‌کنند. کم کم در قلب‌مان، چشم‌مان، دست و زبان‌مان لانه می‌کنند. ما جدی‌شان نمی‌گیریم. نادانسته و ناخواسته بهشان پناه هم می‌دهیم. یک روزی به خودمان می‌آییم که پیشروی کرده‌اند تا عمق جانمان. ردّ پای این کوچوها را نباید نادیده گرفت. کوچولوهایی که باعث نابودی و خسارت محض‌اند.


#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

بهار را صدا بزن

بهار که می‌شود همه در این فکریم باغچه‌ها و گل و گلدان‌هایمان را سر و سامان دهیم. خاک را شخم بزنیم. بذر تازه بکاریم. قلمه بزنیم. شاخ و برگ خشک و آفت زده و بیمار را هرس کنیم. برای تغذیه و آبیاری این موجودات سبز برنامه ریزی کنیم. گلدان‌های تنگ و کوچک و کهنه را عوض کنیم و صدتا کار خرد و ریز دیگر انجام دهیم تا نفسی تازه بدمیم در جان خاک و گل و گیاه. قاعده دنیا همین بده بستان‌هاست. زحمت می‌کشی، وقت می‌گذاری و هزینه می‌کنی تا دور و برت سبز و تازه شود و بعد بنشینی به لذت و تماشا.
حالا فکر کنید وجود مهربانی پیدا شود و بدون این‌که اجازه دهد ما زحمتی متقبل شویم خودش در این لذت شریک‌مان کند. کی است دلش نخواهد از چنین فرصتی نهایت بهره را ببرد؟ همین که زنده‌ایم و توانسته‌ایم وارد ماه رحمت و مغفرت الهی شویم یعنی حضرت باری تعالی خودش خواسته لذت این حال خوب نصیبمان شود. ما چرا زرنگ نباشیم و ننشینیم پای سفره پر برکتش؟ که پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «إنّ أبوابَ السماءِ تُفتَحُ في أوَّلِ ليلةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ و لا تُغلَقُ إلى آخِرِ ليلةٍ مِنهُ. درهاى آسمان در نخستين شب ماه رمضان گشوده مى‌شود و تا آخرين شب آن بسته نمی‌شود.» [۱]  


۱. [بحار الأنوار ج۹۶، ص ۳۴۴.]
 

#منبرهای_گیاهی


 @HarfeHezafeH

خانه‌تان را دسته گل کنید

فکر کنید تصمیم گرفته‌اید خانه‌تان را دسته گل کنید. پس می‌روید سراغ رفت و روب خانه. از تمیز کردن کابینت‌ها گرفته تا میز، مبل، آینه، عسلی‌ها، کتاب‌خانه، قاب عکس، تابلوهای روی دیوار و هر خرد و ریز دیگری که توی خانه هست. اگر گل و گلدان ندارید که کارتان همین جا تمام می‌شود. خسته نباشید. ولی اگر چندتایی هم گلدان دارید حالا نوبت تمیز کردن آن‌هاست. شاید با خودتان بگویید به اندازه کافی برای دسته گل کردن خانه زحمت می‌کشیم حالا همین دسته گل‌ها را هم باید جدا نظافت کنیم؟ معلوم است اگر سلامتی و شادابی گل‌ها برایتان مهم است، بله. چون برگ‌ها هم مثل هر سطح دیگری جاذب گرد و خاکند. این را با کشیدن انگشت روی سطح برگ می‌توانید حس کنید. برگ‌ها منبع تغذیه گیاهند. هر چه راه روزنه‌های آنها بسته‌تر باشد فتوسنتز کمتر می‌شود چون تبادلات هوایی برای دریافت نور و تبدیل آن به غذا کاهش می‌یابد. در نتیجه ممکن است گیاه زرد و بی حال به نظر برسد. بنابراین بهتر است با گل‌ها دست کم مثل یک ظرف تزیینی رفتار کنید و تمیزشان کنید. درخشش برگ‌ها رابطه مستقیمی با انتقال حس خوب حاصل از نگهداری‌شان دارد. ضمن این‌که هر چه برگ‌ها تمیزتر باشند هم دیرتر به آفات و بیماریها مبتلا می‌شوند و هم این‌که اگر چنین اتفاقی برایشان بیفتد زودتر متوجه می‌شویم و آن را مدیریت می‌کنیم.
دل آدمی هم کم از یک ظرف تزیینی و گل و گلدان ندارد که. زود زود لای روبی می‌خواهد و جلا و صفا دادن و چه فرصتی بهتر از روزهای ماه مبارک رمضان و شب‌های پر قدر قدر. برای همین است حضرت رحمة للعالمین وقتی ماه رمضان فرا می‌رسید می‌فرمودند: «سُبحانَ اللّه! ما ذا تَستَقبِلُونَ و ما ذا يَستَقبِلُكُم. قالَها ثلاثَ مَرّاتٍ. سبحان اللّه به پيشواز عجب ماهى مى‌رويد و عجب ماهى به شما روى می‌آورد و اين را سه بار تكرار می‌کردند.» [۱]
 


۱. [بحار الأنوار : ج ۹۶، ص۳۴۸، ح۱۳]


#منبرهای_گیاهی


@HarfeHEzafeH

گناه زهر است

شاید اسم گل‌های سمی را شنیده باشید. گل‌هایی به گزاف از آنها به نام گیاهان مرگبار یا کشنده نام برده می‌شود. برگ، ریشه، ساقه، دانه یا شیرابه این گیاهان ممکن است در انسان ایجاد حساسیت و التهاب کند یا اگر هر کدام از این اندام‌ها خورده شوند آن‌هم در مقادیر زیاد، منجر به مسمومیت می‌شود. اتفاقی که رخ دادنش بسیار نادر است. چون این گیاهان آن‌قدر طعم تلخ و بد مزه‌ای دارند که بعید است کسی خوشش بیاد بخوردشان حتی از سر بی حواسی. اما از آن‌جایی که بشر ذاتا اهل احتیاط است و آن را شرط عقل می‌داند رعایت همین احتمال کم را هم منطقی می‌داند و خودش را به ملزم به رعایت نکات ایمنی پس از خرید این گل و گیاهان می‌کند. حالا فکرش را بکنید همین آدم محتاط، چه‌طور در مقابل گناهی که به سمیت و مهلک بودنش یقین دارد حتی موضع احتیاطی هم نمی‌گیرد چه رسد به اتخاذ موضع ترک کنندگی؟ از این رو آیت الله بهجت می‌فرماید: «هیچ ذکری بالاتر و مهم‌تر از عزم پیوسته و همیشگی بر ترک گناه نيست؛ یعنی تصمیم داشته باشيد اگر خداوند صد سال هم به شما عمر داد، حتی يک گناه نکنيد، هم‌چنان که اگر صد سال عمر کنید، حاضر نخواهید شد يک بار ته استکانی زهر بنوشید؛ حقیقت و واقع گناه هم، زهر و سّم است.»
 

 #منبرهای_گیاهی

دیوار اعتماد

بچه که بودیم یکی از تفریحات تابستانه‌مان این بود توی باغچه‌مان نخود و لوبیا بکاریم و گل لاله عباسی. این‌ها زود به بر می‌نشستند و ما از زارع بودن‌مان به ذوق می‌آمدیم برای همین تند تند به فکر توسعه مزرعه کوچک‌مان می‌افتادیم. اول از همه هم یک چاه می‌زدیم. خاک را بکَن و بکَن. و تویش را پر از آب می‌کردیم اما بعد از چند دقیقه آب چاه فرو می‌رفت و زمین‌مان تهی. ما به زمین اعتماد کرده بودیم برای حفظ آب. اما اعتمادمان بی ثمر بود. تا آن‌که کم کم یاد گرفتیم چاه باید دیواره داشته باشد تا این اعتماد هدر نرود. برای همین می‌رفتیم سراغ قوطی‌های فلزی که روی هم سوارشان کنیم تا چاه‌مان چاه بشود. از آن موقع تا حالا چاه برایم نماد راز است و امانتداری. آدمی که رازدار نیست همان گودالی است که آب را در خودش نگه نمی‌دارد و به همین چاه بی دیواره می‌ماند. چرا می‌گویند: «برملا کردن راز، (مایه) سقوط است.» [۱] به خاطر همان دیوار اعتمادی که فرو می‌ریزد.
 


۱- امام صادق علیه السلام، ابن شعبه حرانی، تحف‌العقول، ص ۳۱۵.



#منبرهای_گیاهی
 

پیچک بدگمانی

می‌دانید چرا به کشاورزان می‌گویند با علف‌های هرز مبارزه کنند؟ چون علف‌های هرز معمولا رشد سریعی دارند و همین سرعت رشد باعث می‌شود در رقابت بین گیاه اصلی و علف هرز در جذب مواد غذایی، نور و آب و هوا، علف هرز پیروز شود. یکی از این علف‌های هرز پر زور پیچک صحرایی است که جزو ده گیاه هرز مهم و مشکل ساز در تمام دنیا است و خسارت زیادی به مزارع گندم و دیگر محصولات تابستانه می‌زند. چون پیچک سیستم ریشه‌ای بسیار گسترده‌ای دارد. یعنی هم نفوذ عمقی زیادی دارد و هم تا شعاع زیادی پراکنده می‌شود. همین خصوصیت آن را به یک رقیب قوی برای محصولات زراعی تبدیل کرده است. اگر کشاورز حواسش جمع مزرعه‌اش نباشد علف هرز فرصت رشد را از گیاه اصلی فرا می‌گیرد. پیچک می‌شود گیاه غالب مزرعه و کشاورزی بی کشاورزی. بدگمانی هم مثل پیچک است وقتی به جان انسان بیفتد کم کم برآرامش او غلبه می‌کند و اگر به موقع درمان نشود، در جانش ریشه می‌دواند و تا آدم به خودش بیاید بد بینی و شکّاکی از پا درش می‌آورد. برای همین خداوند فرموده: «از بسیاری گمان‌ها دوری کنید که برخی گمان‌ها معصیت است.» [۱]


۱. [سوره حجرات/ آيه ۱۲]


#منبرهای_گیاهی

رهایم مکن

پاییز است. کشاورزان در تکاپوی کشت و کار تازه‌اند. همه دنبال بذر بهتر می‌گردند و کود مقوی‌تر. آن‌ها که ادوات کشاورزی دارند یا دنبال تأمین سوختش هستند یا تنظیمش برای کاشت. زمین‌ها را شخم زده و آماده کرده‌اند. حتی اگر آبیاری یا علف کشی پیش از کاشت نیاز باشد این کار را هم زودتر انجام داده‌اند. تازه همه این‌کارها شاید یک سوم کارهای لازم برای به ثمر نشستن محصول نباشد. بعد از این‌هم باید مدام مراقبتش کند که آفت نزند. دچار بیماری نشود. تشنه نماند. اگر وجین علف هرز نیاز دارد این‌کار را بکند. برای تقویتش به آن کود بدهد. زمان مناسب و اندازه استاندارد مواد شیمیایی مثل کود و سم  کوددهی را رعایت کند تا هم محصول سالمی تولید کند و هم به محیط زیست آسیب نزند. بعد هم که زمان برداشت رسید آن‌قدر به موقع برداشت کند که محصول به اندازه کافی رسیده باشد. نه آن‌قدری که خشک باشد که از دستگاه ریزش کند و نه آن‌قدری تر که موقع سیلو کردن کپک بزند یا طعمش طعم خوبی نباشد و خیلی کارهای ریز و جزیی که نوشتن‌شان در مجال کوتاه ما نمی‌گنجد. غرض این‌که وقتی کشاورز برای تولید محصولات یک‌ساله‌ای مثل گندم و جو این همه توجه و مواظبت می‌کند و لحظه‌ای از حال‌شان غافل نیست چطور ممکن است خدایی که یک عمر دارد خدایی ما را می‌کند فراموش‌مان کند و دست از حمایت‌مان بردارد؟ مگر خودش وعده نداده «مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ. پروردگارت هرگز تو را به حال خودت رها نکرده.» [۱]
 

۱. [سوره ضحی، آیه۳.]


#منبرهای_گیاهی

قیمت تضمینی بهشت


کشاورزان وقتی می‌خواهند الگوی کشت پاییزه و بهاره برای خودشان طراحی کنند یکی از فاکتورهای بسیار مهم برایشان قیمت محصولات در بازار است. چه محصول استراتژیک باشد مثل گندم، دانه‌های روغنی و چغندر قند که دولت آن را تضمینی می‌خرد و چه سایر محصولات مثل جو، علوفه، حبوبات و... . اصطلاح خودشان این است اگر ببینند قیمت خوار است محال است بروند سراغ آن کشت. قیمت تعیین کننده الگوی کاشت و ارزش‌گذاری محصولات است. سال به سال هم ممکن است خوار و زاری و قدر و قیمت یک محصول عوض شود. بالا برود یا پایین بیاید. همه چیز به نرخ و مظنّه بازار بستگی دارد. حالا فکرش را بکنید وقتی برای محصولاتی با چنین عمرکوتاهی قیمت این‌قدر اثر دارد برای انسان، ارزش گذاری چطور است؟ خدا کار را راحت کرده و خودش برایمان قیمت تضمینی گذاشته، یک کلام و با برچسب سفت و محکم؛ فقط بهشت. هم خودش پای وعده‌اش را امضا کرده «همانا خدا جان و مال اهل ایمان را به بهای بهشت خریداری کرده... و از خدا با وفاتر به عهد کیست؟» [۱] و هم معصومین علیهم السلام. پس با این همه قول و قرار محکم چطور حاضریم برویم سراغ نااهلان و جان و مال‌ و دین و ایمان و سلامت نفس‌مان را به تاراج بگذاریم؟ کدام آدم عاقلی حاضر است بهشت را بگذارد و خود را به غیرآن بفروشد که اگر بفروشد معامله را به بهای اندک باخته‌. بی سود و بی حاصل. «دنیا چه بد بازاری برای معامله است که تو بخواهی آن را بهای خویش قرار دهی» [۲]
 
 
۱ [سوره توبه، آیه ۱۱۱.]
۲. [نهج البلاغه، خطبه ۳۲.]


#منبرهای_گیاهی

پیوندمان مبارک

در پیوند کاکتوس دو گونه به هم وصل و تبدیل به یک گیاه می‌شوند. این اتصال چند شرط دارد اولی‌ش هم این است که پایه و پیوندک از یک خانواده باشند تا پیوند بگیرد. بعد هم بافت دو قسمت با هم خوب چفت شود تا ارتباط بین آوندها برقرار شود. همین که پیوندک محکم به پایه بچسبد و بین‌شان باز نشود یعنی پیوند موفق بوده. این کار آن قدر ظرافت دارد که حتی می‌گویند بعد که دو قسمت پیوندی را روی هم گذاشتید کمی دو سطح را بر هم بلغزانید تا چنان یکدیگر را در آغوش بگیرند که اصلا راهی برای رفتن هوا بین‌شان نباشد. مثل رابطه بین محب و محبوب. سفت و محکم و بی ذره‌ای خلأ. بنده اگر خدایش را مثل محبوبش دوست بدارد تمام تلاشش را می‌کند تا ظاهر و باطنش را منطبق با آن‌چه کند که او ازش خواسته. مسیر زندگی‌اش را طوری انتخاب می‌کند که مشمول رضوان و رضایت محبوبش شود. که اگر چنین شد خدا هم از چنین بنده‌ای راضی است. آن وقت است که باید گفت پیوند الهی بندگی برقرار شده. چفتِ چفت. گرفتنی و با رضایتمندی دو سویه.


#منبرهای_گیاهی

رفاقت به طعم نفت

دیدید بعضی وقت‌ها هویج که می‌خرید تا گاز اول را می‌زنید طعم نفت می‌دهد. هر چه بیشتر رو به ته هویج بروید نفتی بودن بیشتر خودش را نشان می‌دهد. این اتفاق در جعفری و بعضی سبزیجات دیگر هم می‌افتد.
علتش چیست؟
چون کشاورزان به خاطر ارزانی از نفت سفید برای سمپاشی این مزارع استفاده می كنند. همنشینی هر چند هم کوتاه باشد همین‌قدر مؤثر است. طبع انسان هم از طبع همنشین تاثیر می‌پذیرد. چه خیر باشد و چه شر. معاشرت با افراد ناجنس کم کم در قلب انسان مثل همین طعم ناخوش رخنه می‌کند. از این روست امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: «منْ یَصْحَبُ صاحِبُ السّوءِ الایُسْلَمُ؛ کسی که با رفیق بد هم نشین شود، سالم نمی‌ماندو سرانجام به ناپاکی آلوده می‌شود».


#منبرهای_گیاهی

نفحه‌ای دیگر بیامد هوش باش

کار خدا چقدر حساب کتاب دارد آخر. این همه گل و گیاه خلق کرده تا ما از زیبایی شان حظ بصری که می‌بریم هیچ، از خواص درمانی‌شان هم بی نصیب نمانیم. یکی از این خواص رایحه درمانی یا به قول خارجی‌ها آروماتراپی است. علم روز دنیا به این نتیجه رسیده به وسیله عطر و رایحه خوش می‌شود بعضی بیماری‌های روحی و جسمی را درمان کرد. در این باره حتی تحقیقات زیادی هم در حالت بالینی و بر روی بیماران مختلف انجام شده که نتایجش مثبت ارزیابی شده. حالا فکرش را بکنید همین بوهای خوش کوچک دنیایی که درمان‌گر باشند نفحات رحمت الهی چگونه‌اند؟ برای همین گفته‌اند اگر گاهی نفحه‌ای می‌وزد خود را در معرض آن قرار دهید و از این نسیم خوش، نهایت بهره را ببرید. سراسر ماه مبارک رمضان نفحات رحمت الهی در حال وزیدن است. اگر استفاده کرده‌ایم که گوارایمان وگرنه حواسمان باشد در فرصت باقیمانده از این رایحه خوش کام بگیریم. «إنّ لِرَبِّكُم في أيّامِ دَهرِكُم نَفَحاتٍ، فَتَعَرَّضُوا لَهُ لَعَلَّهُ أن يُصِيبَكُم نَفحَةٌ مِنها فلا تَشقَونَ بَعدَها أبدا. همانا از سوى پروردگار شما در طول عمرتان نسيم‌هايى مى‌وزد، پس خود را در معرض آنها قرار دهيد، باشد كه نسيمى از آن نفحات به شما بوزد و زان پس هرگز به شقاوت نيفتيد.»[۱]


۱.[رسول اکرم صلى الله عليه و آله، كنز العمّال: ۲۱۳۲۴ ]

#منبرهای_گیاهی

رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود

در تقویمِ محلیِ کشاورزان منطقۀ ما اصطلاحی هست به نام ۵۴. یعنی ۵۴ روز از زمستان گذشته که می‌شود ۲۴ بهمن. مردم باور دارند در این روز درختان زنده و هوشیار می‌شوند. هوای کوهسار و گرمسار یکی می‌شود و به نقطۀ اعتدال می‌رسد. زمزمۀ این روزهای کشاورزان این است که از روز ۵۴ آب دویده در دل درختان. تا نوک شاخسار‌ها، تا تمام تن و بدنشان.
از نظر علمی هم این‌طور نیست که روز اول بهار یک‌دفعه درخت از خواب بیدار شود. از قبل، کم‌کم با تغییر طول روز، افزایش ساعات روشنایی و بالا رفتن دما، تغییرات فیزیولوژیکی و هورمونی در آن ایجاد می‌شود و درخت تنظیم می‌شود برای شکوفایی در بهار.
بدن آدمیزاد هم برای عبادت همین طبع را دارد. نباید یک‌دفعه نفس را وادار به عبادت کرد. چه کسی یک‌روزه عابد و زاهد شده‌است؟ درخت برای رسیدن به بهار و سرسبزی، آرام‌آرام از درون آمادۀ بیدار شدن می‌شود. آدمی هم اندک‌اندک باید نَفْسش را که به بازی‌های دنیا خو گرفته به بندگی عادت دهد. عبادت، آهسته و پیوسته و با برنامه‌اش خوب است. به جان آدم می‌نشیند و ماندگار می‌شود. نه در افراطش خیری هست نه تفریطش. اگر می‌خواهی مثل درخت شکوفه بزنی، باید بدانی برای شکوفا شدن، چه تغییراتی لازم است. برایش برنامه بریز و برو جلو
«خَادِعْ نَفْسَكَ فِي الْعِبَادَةِ وَ ارْفُقْ بِهَا وَ لَا تَقْهَرْهَا وَ خُذْ عَفْوَهَا وَ نَشَاطَهَا إِلَّا مَا كَانَ مَكْتُوباً عَلَيْكَ مِنَ الْفَرِيضَةِ»؛ برای عبادت، نفس خود را فریب بده و با او ملایمت کن. با زور وادار به عبادتش نکن و در زمان فراغت و نشاطش او را به عبادت نگیر، مگر در واجباتی که باید آن‌ها را در وقتشان به‌جای آوری. [١]


١. [نهج البلاغه، نامه ۶٩]



#منبرهای_گیاهی

@HarfeHEzafeH

خدا با ما است

می‌گویند دوبیشتر باغبان‌ها بیشتر از بقیه مردم عمر می‌کنند. این را نه فقط تجربهٔ آدم‌ها گفته باشد ها، پژوهش‌گران هم گفته‌اند. باغبانی چند جوره خوب است چون باغبان‌ها معمولاً در روز مشغول فعالیتند، وقتی آفتاب می‌تابد و حضور آفتاب یعنی جذب ویتامین دی و سلامت اسکلت بندی بدن. خاک‌بازی هم خودش چه فایده‌ها که ندارد از تقویت سیستم ایمنی بدن گرفته تا تخلیهٔ بارهای اضافی‌اش. از طرفی برو و بیا در باغ خودش چندین ورزش‌ به حساب می‌آید. فایدهٔ جسمی‌اش بماند، همین آرامش حین کار با گل و گیاه و درخت و مزرعه خودش یک دنیا می‌ارزد.
گوش کردید؟
اما حرف حسابم مانده. باغبان همیشه توی قلبش امید دارد. می‌کارد و مراقب کاشته‌هایش است تا برسد به فصل برداشت. می‌داند این تلاش‌ها بی سرانجام نمی‌ماند. خاطرش جمع است خدا همیشه سر قول و قرارش هست: از تو حرکت از او برکت. مگر خودش وعده نکرده «إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا».*



*توبه، آیه ۴۰.
#منبرهای_گیاهی
#از_ولفیا_تا_ساگوارو