#دانشجویی_نوشت | #دلنوشته_اربعین

✍ یکسال بهت امید داشتم. می گفتم مریضی من فقط بدست تو شفا پیدا میکنه. مریضی که فقط مریضی جسمانی نیست. من قلبم مریض بود. میگفتم حساب آقا جداست. چون دوسش دارم و توش شکی ندارم که واقعی میخوامش، پس اونم منو روبه راه می کنه. یکسال! یکسال می گفتم کی میرسی؟ همه ی عقده هامو بیارم. قدم به قدم سبک بشم. نو بشم. اصلا برم و بیام همه بگن یکی دیگه اومده! و تا آخر پای هرچی که عهد بستم بمونم! یکسال شد. آی کربلا با تو ام. چه کردی با دل من؟ الان میفهمم.. الان که زورم به خودم نمیرسه، زورم به تغییر خودم نمیرسه میفهمم که انگاری درست محاسبه کرده بودم. فقط تو می تونستی من ضعیفو تغییر بدی آی زیارت حسین. آی پیاده روی اربعین. باشه. دل شکستن هنر نمی باشد.. ولی یجوری منو هم برسون. من تنبلم. من بی اراده ام. من نالایقم. یجوری منو هم بین این بیست سی ملیون آدم جا کن! آخه رواست؟ مسیحیی و استرالیایی و هلندی و اروپایی و چه و چه به تو میرسن.. ما که به نامت خوردیم، جا بمونیم و دق کنیم؟

🔗 @mataboshohada_uma