#بخش_سوم
#نقطه_ذوب

مک کنزی در مورد توانایی‌های تهاجمی و دکترین نظامی ایران در کتاب خود با عنوان "نقطه ذوب" چنین می‌‌نویسد:

سیستم های هوایی بدون سرنشین ایران تهدید فوری برای امنیت خاورمیانه به دلیل هزینه کم و دسترسی‌ گسترده و انکار بالقوه به دلیل مسیر پروازی نامنظم هستند. همه این قابلیت ها بی ثبات کننده و خطرناک می‌ باشند. در پاییز سال ۲۰۲۲ این تهدید به اروپای شرقی هم گسترش یافت. ایران شروع به تجهیز روسیه به هواپیماهای بدون سرنشین و آموزش روس ها برای حمایت از جنگ تهاجمی خود در اوکراین کرد. تهدید پهپادی ایران در طول سال ها به سرعت تکامل یافته، در حالی که پاسخ های منطقه ای به تهدید‌های مربوطه اغلب بی‌ حال و بی‌ رمق بودند. در نتیجه شکاف در حال گسترش بوده و تهدید هر روز رشد بیشتری می کند. ایرانی ها توانایی روشنی برای به دست آوردن "برتری" در برابر همسایگان خود دارند. "برتری" (overmatch) به شرایطی گفته می‌‌شود که مهاجم می تواند توانایی مدافع را برای محافظت از اهداف کلیدی خود از بین ببرد. بهبود دفاع هوایی منطقه ای پیوسته یک اولویت بلند مدت برای سنتکام بوده است [🤚: که نتیجه آن را در عملیات حمله به اسقاط هم دیدید، مخصوصا که دو هفته هم به طرف مقابل فرصت دادند که طرف هر آنچه هم که نداشت به میدان آورد].

@ghaemshahrya

جنگ در منطقه با استفاده از قابلیت های نامتقارن قوی ایران به چه صورت خواهد بود؟ چنین درگیری بین ایران و دشمنانش "جنگ آتش" و نه جنگی مبتنی‌ بر مانوور و حمله‌های زمینی‌ خواهد بود. بعضی از این ها به دلیل ضرورت بود. ایران لشکری با توانایی های اعزامی ندارد، اگرچه نیروهای نیابتی آن در سراسر منطقه نوعی از قدرت را ارائه می دهند. نیروی هوایی ایران کوچک و بی تفاوت نگهداری و آموزش داده می‌‌شوند. ایران نیروی دریایی دارد، اما فراتر از عملیات‌های ایجاد منطقه های عدم دسترسی‌ برای دشمنان خود کاری بیشتر نمیتواند انجام دهد. ایران سیاست استفاده از آتش دوربرد را به عنوان روش اصلی جنگ آشکار خود، احتمالا بر اساس ارزیابی این که چنین رویکردی در برابر همسایگانی که زیرساخت های گسترده و آسیب پذیری دارند، اتخاذ کرده است. این روش همچنین می تواند در برابر اسرائیل، اگر ایران بتواند دفاع موشکی اسرائیل را اشباع کند موثر واقع خواهد شد [نوترینو: که شوربختانه با انجام تنها یک موج حمله بالستیک، ایران خود ضرب حمله را گرفت].

اين جنگ چطور جنگيده می‌ شود؟ سه گانه سیستم های بدون سرنشین ایرانی (پهپاد، کروز و بالستیک) برای حمله به پایگاه های هوایی، پایگاه های زمینی و دریایی و مراکز جمعی خواهند بود. مرحله اولیه هر حمله ایرانی به کاهش سنسورها و رادار‌های هشدار اولیه و رادارهای مدیریت نبرد و کنترل آتش اختصاص داده خواهد شد، البته که کشور‌های خلیج فارس میتوانند به ایران حمله کنند، اما شبکه پدافندی بهبود بخشیده ایران هر گونه عملیاتی در ایران را بسیار سخت خواهد کرد. حمله به اهداف در ایران نیاز جدی به حمایت هوایی و دریایی آمریکا ایالات متحده خواهد داشت تا بتوان موفقیتی را تجربه کرد.

اگر آمریکا در جنگ علیه ایران شرکت کند، موفقیت بر اساس نرخ نسبی ایران برای تحقق ضربه به اهداف دور و توانایی ایالات متحده و شرکا برای کاهش این توانایی تهاجمی در حالی که از مناطق حیاتی‌ خود دفاع میکنند، خواهد بود. نظریه پیروزی ایران بر این استوار است که به کشورهای همسایه درد زیادی وارد کند که جنگ در نهایت با شرایط مطلوب ایران به پایان برسد. در مقابل، نظریه پیروزی برای ایالات متحده بر دو دستاورد استوار خواهد بود: کاهش تعداد پرتاب کننده های متحرک که ایرانی ها می توانند از آنها حمله کنند و همچنین تحمیل سطح دردی به ایران که آن را به مذاکره سوق دهد. پرتاب کننده‌ های متحرک تهدیدی بس جدی تر از موشک‌های مدفون هستند که به راحتی‌ میتوانند نابود شوند، اگر کشف بشوند. حفظ رژیم الهی هدف استراتژیک و اصلی ایران است. اقداماتی که به بی ثباتی آن کمک می کنند، یا از طریق مشکلات اقتصادی یا کاهش توانایی هایی حکومت، بسیار مورد توجه مقامات ایرانی‌ قرار می‌‌گیرند.

@ghaemshahrya

#خبر_فوری_قائمشهر
اگر دقت کنید میبینید کل شرایط رو روانشناسی کرده بودند 🤚