🇮🇷 @Elham_ir
🔹پیروزی جوانمردانه
﷽
آن روز که مسلم بن عقیل در شرایط بسیار حساسی در منزل هانی بن عروه قرار شد عبیدالله زیاد را به قتل برساند، از این کار خودداری کرد و در برابر پرسش هانی گفت که در وقت تصمیم به انجام قتل یادم آمد که پیامبر از قتل پنهانی و ناگهانی یعنی فَتک نهی فرموده است: نهی النّبی عَنِ الفَتک و إِنَّ الْإِسْلَامَ قَیَّدَ الْفَتْک
اگر مسلم آن روز مبادرت به ترور عبیدالله خبیث می‌کرد، ما امروز چگونه می‌توانستیم ننگ داعش را از دامن اسلام پاک کنیم و این اتهام بر دامان دین ننشیند. آری مسلم سفیر حسین علیه‌السلام بود و مسیر انحرافی در شریعت را از ابتدا مسدود کرد.
رحمت و رضوان خداوند بر همه شهیدان مدافع حرم و حریم اباعبدالله (ع).
جهاد در اسلام، نه‌تنها مردانه که جوانمردانه است.
این پیروزی مبارک باد.
ٖ
💠 کانال تلگرامی دکتر غلامحسین الهام
🔹پیروزی جوانمردانه
﷽
آن روز که مسلم بن عقیل در شرایط بسیار حساسی در منزل هانی بن عروه قرار شد عبیدالله زیاد را به قتل برساند، از این کار خودداری کرد و در برابر پرسش هانی گفت که در وقت تصمیم به انجام قتل یادم آمد که پیامبر از قتل پنهانی و ناگهانی یعنی فَتک نهی فرموده است: نهی النّبی عَنِ الفَتک و إِنَّ الْإِسْلَامَ قَیَّدَ الْفَتْک
اگر مسلم آن روز مبادرت به ترور عبیدالله خبیث می‌کرد، ما امروز چگونه می‌توانستیم ننگ داعش را از دامن اسلام پاک کنیم و این اتهام بر دامان دین ننشیند. آری مسلم سفیر حسین علیه‌السلام بود و مسیر انحرافی در شریعت را از ابتدا مسدود کرد.
رحمت و رضوان خداوند بر همه شهیدان مدافع حرم و حریم اباعبدالله (ع).
جهاد در اسلام، نه‌تنها مردانه که جوانمردانه است.
این پیروزی مبارک باد.
ٖ
💠 کانال تلگرامی دکتر غلامحسین الهام
Instagram
غلامحسین الهام | Elham.ir
🔹پیروزی جوانمردانه ﷽ آن روز که مسلم بن عقیل در شرایط بسیار حساسی در منزل هانی بن عروه قرار شد عبیدالله زیاد را به قتل برساند، از این کار خودداری کرد و در برابر پرسش هانی گفت که در وقت تصمیم به انجام قتل یادم آمد که پیامبر از قتل پنهانی و ناگهانی یعنی فَتک…
⚫ عزاداری عاشورا در تطور دوران -١
۹۹٫۵٫۳۱
عزاداری اباعبدالله علیه السلام یک واقعیت دیرین تاریخی است. اگر از رفتار انبیا و اولیای الهی بویژه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین قبل از این واقعه صرف نظر کنیم، از نخستین لحظات پایان واقعه جگرسوز #کربلا و شهادت سید و سالار شهیدان حضرت #اباعبدالله آغاز می شود.
در طول تاریخ با تحول و تطورات متعدد همراه می شود و هر از چندی نیز چالش هایی را بویژه از سوی ظالمان را نیز شاهد بوده است. به همان دلیل که امام حسین علیه السلام مسأله زنده و همیشه تاریخ است عزاداری او نیز مسأله همیشگی جوامع است. در محرم امسال نیز به دلیل شیوع ویروس مرموز و پر خطر #کرونا ، این مسأله محل بحث و مناقشاتی واقع شده است.
دانشنامه امام حسین علیه السلام که به وسیله مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث منتشر شده ، دایرة المعارف ارزشمندی درباره سیدالشهداء بر پایه قرآن و حدیث و تاریخ است. یکی از مقالات جلد دهم این دانشنامه «تحلیلی درباره سیر تاریخی عزاداری امام حسین علیه السلام» است. این مقاله به وسیله محققان گروه سیره و تاریخ پژوهشکده دارالحدیث آقایان محمدحسین صالح آبادی و دکتر محمدعلی مهدوی راد تألیف و نظارت شده است. این مقاله البته دوران قاجار و پهلوی خصوصا پهلوی اول را بسیار به اجمال ذکر کرده و بعد از انقلاب اسلامی را به اذعان به وسعت و عمق آن به مجالی دیگر محول نموده، ضمن ارج نهادن به تلاش این محققان فاضل و آرزوی توفیق برای آنان بخش های از این تحقیق را به اشتراک می گذارم. امید است که خدمات معنوی مؤلفان نزد سالار شهیدان مأجور باشد؛
«عزاداری از زمان شهادت امام تا هنگام مرگ قاتلان
از جمله گزارش‌های اندکی که از سانسور شدید خبری فرهنگی و تاریخی بنی امیه گذر کرده، این است که اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله در غروب غم‌آگین عاشورا با دیدن پیکرهای خونین امام حسین علیه السلام و یارانش ، چنان از ژرفای دل فریاد بر آوردند که دشمنان نیز تحت تأثیر قرار گرفتند و در میان لشکر یزید، کسانی گریستند. پس از آن ، اسیرانی که رسالت روشنگری را بر دوش داشتند، در گذر از آبادی ها و شهرها، حوادث شگفتی آفریدند.»
«... مردم کوفه به هنگام دیدن خاندان پیامبر در هیئت اسیر و به هنگام شنیدن خطابه های شور انگیز خاندان رسالت چندان گریستند که به واقع شهر به یک پارچه تکان خورد. در شام نیز پس از حضور بیدار کننده و افشاگرانه اسیران حکومت به خاطر ملاحظات سیاسی ، رخصت سوگواری داد...»
🏴 @Elham_ir
۹۹٫۵٫۳۱
عزاداری اباعبدالله علیه السلام یک واقعیت دیرین تاریخی است. اگر از رفتار انبیا و اولیای الهی بویژه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین قبل از این واقعه صرف نظر کنیم، از نخستین لحظات پایان واقعه جگرسوز #کربلا و شهادت سید و سالار شهیدان حضرت #اباعبدالله آغاز می شود.
در طول تاریخ با تحول و تطورات متعدد همراه می شود و هر از چندی نیز چالش هایی را بویژه از سوی ظالمان را نیز شاهد بوده است. به همان دلیل که امام حسین علیه السلام مسأله زنده و همیشه تاریخ است عزاداری او نیز مسأله همیشگی جوامع است. در محرم امسال نیز به دلیل شیوع ویروس مرموز و پر خطر #کرونا ، این مسأله محل بحث و مناقشاتی واقع شده است.
دانشنامه امام حسین علیه السلام که به وسیله مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث منتشر شده ، دایرة المعارف ارزشمندی درباره سیدالشهداء بر پایه قرآن و حدیث و تاریخ است. یکی از مقالات جلد دهم این دانشنامه «تحلیلی درباره سیر تاریخی عزاداری امام حسین علیه السلام» است. این مقاله به وسیله محققان گروه سیره و تاریخ پژوهشکده دارالحدیث آقایان محمدحسین صالح آبادی و دکتر محمدعلی مهدوی راد تألیف و نظارت شده است. این مقاله البته دوران قاجار و پهلوی خصوصا پهلوی اول را بسیار به اجمال ذکر کرده و بعد از انقلاب اسلامی را به اذعان به وسعت و عمق آن به مجالی دیگر محول نموده، ضمن ارج نهادن به تلاش این محققان فاضل و آرزوی توفیق برای آنان بخش های از این تحقیق را به اشتراک می گذارم. امید است که خدمات معنوی مؤلفان نزد سالار شهیدان مأجور باشد؛
«عزاداری از زمان شهادت امام تا هنگام مرگ قاتلان
از جمله گزارش‌های اندکی که از سانسور شدید خبری فرهنگی و تاریخی بنی امیه گذر کرده، این است که اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله در غروب غم‌آگین عاشورا با دیدن پیکرهای خونین امام حسین علیه السلام و یارانش ، چنان از ژرفای دل فریاد بر آوردند که دشمنان نیز تحت تأثیر قرار گرفتند و در میان لشکر یزید، کسانی گریستند. پس از آن ، اسیرانی که رسالت روشنگری را بر دوش داشتند، در گذر از آبادی ها و شهرها، حوادث شگفتی آفریدند.»
«... مردم کوفه به هنگام دیدن خاندان پیامبر در هیئت اسیر و به هنگام شنیدن خطابه های شور انگیز خاندان رسالت چندان گریستند که به واقع شهر به یک پارچه تکان خورد. در شام نیز پس از حضور بیدار کننده و افشاگرانه اسیران حکومت به خاطر ملاحظات سیاسی ، رخصت سوگواری داد...»
🏴 @Elham_ir
⚫ عزاداری عاشورا در تطور دوران- ۳
عزاداری در دوره امام سجاد
۹۹٫۶٫۲
«در این دوره زمینه‌سازی لازم برای شکل‌گیری سنت سوگواری و آیین عزاداری انجام می‌شود و بستر مناسبی برای به وجود آمدن آیینی مذهبی رقم می‌خورد.
امام زین العابدین علیه‌السلام با آهنگ کلی رسالت امامت، برای بیداری جامعه اسلامی و جهل زدایی از آنان و رهایی بخشیدن آنان از دام تبلیغاتی بنی‌امیه، جهادی گسترده و برنامه‌ریزی‌شده و دقیق را پی گرفت. حرکت امام (ع) از رویارویی مسالمت‌آمیز و آرام تا مواجهه قهرآمیز و شکننده و صریح، پیش رفت و در این جهت، از یادکرد حادثه کربلا، با یادآوری عادی و گریستن تا تبیین ابعاد و گستره فاجعه، استفاده گردید.
گریه‌های امام گاه بسیار پرسش انگیز بود، خصوصاً هنگام نگاه کردن به آب و آماده شدن غذا. فراوانی و گستره گریه امام، نیز چنان بود که مردم، به ایشان توصیه می‌کردند که برای حفظ سلامت خود، کمتر گریه کند، اما امام با اشاره به عمق فاجعه کربلا و جایگاه اجتماعی و دینی چهره‌های به شهادت رسیده، از یک سو، گریه کردن بر آن عزیزان را امری لازم و منطقی می‌دانست و از سوی دیگر، دیگران را نیز بدان، ترغیب و تشویق می‌کرد.
حضرت سجاد، گریستن بر امام حسین (ع) و یاران شهیدش را مایه نجات از عذاب خدا و قرار گرفتن در دایره امن الهی و وارد شدن به بهشت دانست و خود نیز افزون بر ادامه دادن سوگواری تا مرگ عبیدالله زیاد و دیگر قاتلان شهیدان کربلا، تا پایان عمر، از آن دست برنداشت.
امام زین العابدین در سال‌های پایانی عمر شریفش، از یک سو پایگاه اجتماعی، فرهنگی و سیاسی والایی یافته بود و از سوی دیگر یاران و پیروان و گسترانندگان فراوانی برای اندیشه‌های خود پیدا کرده بود. در نتیجه موضع و رویکرد ایشان، بسیار اثر آفرین گشته بود.
از این‌رو، باید روزگار امامت امام چهارم را مرحله زمینه‌سازی و پی‌ریزی سنت عزاداری بر #اباعبدالله علیه‌السلام تلقی کرد.»
🏴 @Elham_ir
عزاداری در دوره امام سجاد
۹۹٫۶٫۲
«در این دوره زمینه‌سازی لازم برای شکل‌گیری سنت سوگواری و آیین عزاداری انجام می‌شود و بستر مناسبی برای به وجود آمدن آیینی مذهبی رقم می‌خورد.
امام زین العابدین علیه‌السلام با آهنگ کلی رسالت امامت، برای بیداری جامعه اسلامی و جهل زدایی از آنان و رهایی بخشیدن آنان از دام تبلیغاتی بنی‌امیه، جهادی گسترده و برنامه‌ریزی‌شده و دقیق را پی گرفت. حرکت امام (ع) از رویارویی مسالمت‌آمیز و آرام تا مواجهه قهرآمیز و شکننده و صریح، پیش رفت و در این جهت، از یادکرد حادثه کربلا، با یادآوری عادی و گریستن تا تبیین ابعاد و گستره فاجعه، استفاده گردید.
گریه‌های امام گاه بسیار پرسش انگیز بود، خصوصاً هنگام نگاه کردن به آب و آماده شدن غذا. فراوانی و گستره گریه امام، نیز چنان بود که مردم، به ایشان توصیه می‌کردند که برای حفظ سلامت خود، کمتر گریه کند، اما امام با اشاره به عمق فاجعه کربلا و جایگاه اجتماعی و دینی چهره‌های به شهادت رسیده، از یک سو، گریه کردن بر آن عزیزان را امری لازم و منطقی می‌دانست و از سوی دیگر، دیگران را نیز بدان، ترغیب و تشویق می‌کرد.
حضرت سجاد، گریستن بر امام حسین (ع) و یاران شهیدش را مایه نجات از عذاب خدا و قرار گرفتن در دایره امن الهی و وارد شدن به بهشت دانست و خود نیز افزون بر ادامه دادن سوگواری تا مرگ عبیدالله زیاد و دیگر قاتلان شهیدان کربلا، تا پایان عمر، از آن دست برنداشت.
امام زین العابدین در سال‌های پایانی عمر شریفش، از یک سو پایگاه اجتماعی، فرهنگی و سیاسی والایی یافته بود و از سوی دیگر یاران و پیروان و گسترانندگان فراوانی برای اندیشه‌های خود پیدا کرده بود. در نتیجه موضع و رویکرد ایشان، بسیار اثر آفرین گشته بود.
از این‌رو، باید روزگار امامت امام چهارم را مرحله زمینه‌سازی و پی‌ریزی سنت عزاداری بر #اباعبدالله علیه‌السلام تلقی کرد.»
🏴 @Elham_ir