#گزارش_برخط
دکتر راحمی:
مدلی که میدان را مطالعه میکند چالش ها را در نظر میگیرد.
یک وقتایی منظور ما از مدل الگو هست.
یعنی یکی از واقعیت‌های میدان را در دست بگیریم و آنقدر خوب توسعه بدهیم که دیگران از این الگو برای کنش‌هایشان استفاده کنند.
بخش زیادی از انسان‌ها وقتی میگویند مدل ارائه کنید منظورشان همان چارچوب نظری است. مثلا توضیح بدهند که چه مبنای نظری‌ای دارد و بسطه‌های نظری را ارائه بدهند.
تلقی من این است که هیچکدام از این تعاریف نمیتواند ما را به هدف برساند چون مسئله تکثر وجود دارد. ایران ترکیب اجتماعی بسیار متکثری دارد. در زبان ها، در قومیت و …
که مدیریت آن پیچیدگی دارد. شما نمیتوانید یک الگو ارائه کنید و آن را همه جا ترویج کنید. انتظارات و نوع سبک زندگی انسان‌ها باهم متفاوت است.

#گزارش_برخط
دکتر راحمی
یک کارگروه در ارومیه هدف تاسیس یک مدرسه علوم انسانی را داشت و سراغ ما آمده‌بود.
من عرض کردم کمی درباره بومت توضیح بده.
ایشان در محله‌ای بودند که ترکیبی از شیعه و سنی و مسیحی و مسلمان بودند و به زندگی درکنار هم عادت کرده بودند اما تصور کنید بخواهیم درسی مثل تاریخ را در این مدرسه تدریس کنیم. با این تکثر قطعا دچار چالش خواهیم شد.

مدل باید آنقدر کفایت داشته باشد که وقتی به آن رسیدگی شد، به ثمر برسد و به یک نوع مانند بذر باشد.

#گزارش_برخط
دکتر راحمی:
هر اکادمی علوم انسانی باید چهار عمل را انجام دهد وگرنه اکادمی عقیمی است
۱. باید بتواند توصیف واقعی و ملموس از وضع موجود ارائه بدهد.
۲. بتواند توصیف ملموس و واقعی و معتبر از وضع مطلوب ارائه بدهد.
۳. تجویزاتی برای گذر از وضع موجود به وضع مطلوب ارائه بدهد.
۴.مجموعه توصیف ها و تجویزات را نقد کند.
اگر در چنین فرایندی موفق شد میتواند مدلسازی کند.

#گزارش_برخط
دکتر راحمی:
هروقت ما راجع به تربیت دختران حرف میزنیم به سرعت ذهنیت سمت حوزه های جنسیتی میرود مثلا فرق دختران و پسران در فلان موضوع چیست و چگونه باید تربیت کرد؟
یکی از مهمترین پیشنهادات مدلسازی تربیت دختران این است که از تمرکز صرف بر تمایزات جنسیتی پرهیز کنیم.
گاهی دیده می‌شود که بحث آنقدر تقلیل پیدا می‌کند که مسئله عکس دختران روی کتاب درسی می‌شود مرکز ثقل مسائل تمایز جنسیتی در تعلیم و تربیت. گرافیست کتاب می‌شود بزردگترین کنشگر.

#گزارش_برخط
دکتر راحمی
تقریبا همه مدارس ایران یک نوعی از گزینش را در پایه تعریف کردند.
ما معتقدیم در فرایند تربیتی دختران از زمان مواجهه کودک با بستر اجتماعی بر مبنای هویت و سبک زندگی خانواده باید یک غربال واگرا وجود داشته باشد. یعنی کودک نباید وارد محیطی بشود که سبک زندگی‌های خیلی متفاوتی در آن وجود داشته باشد.
به نسبتی که قدرت تشخیص در کودک شکل میگیرد، جامعه باید واگرا تر شود.
بعد از مقطع تثبیت هویت نباید محیط اجتماعی از محیط واقعی دور باشد.
باید تعارض را مدیریت کرد.
میتوانیم یک محیط متکثر بسازیم که مثلا معلمین متعددی وجود داشته باشد اما بحث این است که آیا آن معلم میتواند القای اندیشه نکند؟
آزاد اندیش باشد ولی القا و کتمان اندیشه نکند؟

#گزارش_برخط

صحبت‌های آقای سرخان:
افکار عمومی نشان‌دهنده تغییرات فرهنگی است. تغییرات فرهنگی تدریجی‌ست و مطالعه آن ابزار جدید و مناسبی می‌خواهد. یکی از این تغییرات، میزان شرکت در انتخابات و تغییر نگرش‌ها نسبت به آن است. با استفاده از نظرسنجی‌های آنلاین، انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ دو را پیش‌بینی می‌کنیم؛ اما همچنان‌ این روش پاسخگوی نیازها نیست؛ فلذا به سراغ ابزاری تحت عنوان پانل‌ها رفتیم.
در رابطه با تفاوت نظرسنجی و پانل باید گفت که در نظرسنجی، نمونه‌ متغییر است و سیر تغییر جامعه‌ را به خوبی نمی‌شود مطالعه کرد؛ اما در پانل، نمونه ثابت‌ و واحد است، مطالعات علی و بررسی تغییرات را ممکن می‌سازد.

#گزارش_برخط

ادامهٔ صحبت‌های آقای سرخان:
ما در کنار مطالعات نظری، رصد نهادهای بین‌المللی و مهندسی معکوس در رابطه با جمع‌آوری اطلاعات فهمیدیم که فرضیه راجع به نوجوانان زیاد بوده و باید به سمت مطالعات کیفی برویم.
بدین منظور، حدود هشت جلسه گروه کانون را تشکیل دادیم و نوجوانان ۱۵ تا ۲۵ سالهٔ دختر و پسر را مطالعه کردیم تا مسائل نوجوان ایرانی و زمینهٔ بروز این مسائل را از زبان خود آنها بشنویم.
از دل این مصاحبه‌ها و گفت‌‌وگوها اطلاعاتی به دست آمد که با مطالعهٔ نظری به آنها دست پیدا نمی‌کردیم.
۱۵ تا ۲۵ ساله‌ها حدود ۱۴ میلیون از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.

بعد از پژوهش‌ها، نتیجه گرفتیم که داده‌های میانگین اطلاعات صحیح و مناسبی به ما نمی‌دهد.
مثلا در مسئلهٔ مهاجرت، آمار می‌گوید که وضع مهاجرین ایران در منطقه خیلی بهتر از سایر کشورهای همسایه بود؛ اما وقتی همین موضوع را در برش‌های سنی مطالعه کردیم، متوجه شدیم که حدود ۶۵ درصد نوجوانان قصد مهاجرت بدون بازگشت دارند و همین زنگ خطری بود که میانگین، لزوما معرف طیف وسیعی از جامعه نیست و نباید به آن تکیه کرد.

#گزارش_برخط

جمع‌بندی صحبت‌های آقای سرخان:
در مطالعات و پژوهش‌های دانشکده‌های روانشناسی و علوم تربیتی همیشه بیشتر به کودکان توجه شده تا نوجوانان و نتیجهٔ این غفلت‌ورزی بعد از جنبش‌های سال ۱۴۰۱ خود را نشان داد و باعث شد تا مطالعات، پژوهش‌ها و... به سمت نوجوانان و مسائل آنها برود.

#گزارش_برخط

صحبت‌های آقای عبدیایی در راستای بررسی پرسشنامه‌ای که از دانش‌آموزان  گرفته شده:
به دلیل وجود نمونه‌های غیر معرف جامعه و خطاهای زیاد، اعتبار نمونه‌گیری زیر سؤال می‌رود.
بر اساس گزارش انجام شده، ایران پر از امامزاده‌ست! زیرا نمونه‌گیری‌ها تصادفی نیست؛ چون صرفا دانش‌آموزان درس‌خوان یا حرف‌گوش‌کن برای پر کردن پرسشنامه داوطلب شده و همین روی نتیجهٔ پژوهش اثر گذاشته و باعث می‌شود وضعیت آموزش و پرورش مطلوب به نظر برسد.
میانگینِ حاصل از پیمایش‌ها صرفا زنگ خطر هستند و به تنهایی مشکلی را حل نمی‌کنند.

#گزارش_برخط
استانداردهای تجهیزات آموزشی بسیار جالب و متنوع بود.
مثل ارتفاع میز و صندلی بچه دبستانی!
برای سنین مختلف صندلی‌های متفاوت و با اندازه دقیق طراحی کرده بودند.
ما فکر می‌کنیم بچه‌ای که سر کلاس نشسته انگیزه ندارد در صورتیکه صندلی او مناسب نیست و زود خسته می‌شود و این به کیفیت آموزش خدشه وارد می‌کند.

یا کشورهای مختلف در این نمایشگاه وسایل آموزشی بسیار جالبی آورده بودند که به یادگیری کمک می‌کرد مانند:
Interactive panel (Flat panel display)
تلویزیون‌ها یا پنل‌های تعاملی داشتند که امکان جستجو و ذخیره صفحه و تعویض رنگ تخته و پخش سه بعدی و استفاده زنده از خط‌کش و گونیا و... داشتند.

یا تکنولوژی دیگری بود که ماسه تعاملی داشت که کاربردهای زیادی دارد. روی یک صفحه‌ای ماسه ریخته بودند و تصویری سه بعدی روی آن انداخته بودند که افراد باید آن را حفظ می‌کردند تا روی ماسه آن را به صورت سه بعدی در یک بازه زمانی دربیارند.
استفاده همزمان از ذهن و حافظه و دست و هوش مصنوعی مهارت افراد را در دست‌ورزی و فهم جغرافیا تقویت می‌کرد.

یا تکنولوژی دیگر CNC بود که نقشه‌کشی و برنامه‌نویسی و استفاده از دست را توامان داشت. برنامه را می‌دهی و بسیار دقیق آن را در میاورد و برای دروس حرفه‌ و عملی و کاربردی بسیار مفید است، چرا که امکان تصور قطعات بود.

لینک پیوستن به جلسه:
https://meet.google.com/udo-cdws-jjb

#گزارش_برخط
تکنولوژی‌های نوین
گیمیفیکیشن (بازی‌وارسازی) در آنجا بسیار زیاد بود.
بازی‌های بود که با گرافیک بسیار خوب‌، مفاهیم کارآفرینی و رهبری و بازاریابی و اقتصاد خرد و کلان و... (سواد اقتصادی- مالی) را مرحله به مرحله به افراد آموزش می‌داد.
یا برای مشاغل مختلف اموری که نیاز به پیش‌بینی واقعیت داشت را یاد می‌داد.
خصوصا وقتی کودکان عادت به استفاده game دارند، این استفاده خوبی از تکنولوژی است که به کودکان در قالب بازی آموزش بدهیم.
استفاده از ربات در اشکال مختلف بسیار جدی بود. طرح درس‌های بسیار متعددی داشتند. شخصی‌سازی آموزش کاملاً جدی گرفته می‌شد. در آنجا Future museum وجود داشت که تکنولوژی‌های آینده در آنجا بود.
ربات‌هایی وجود داشت که طرح درس را اجرا می‌کرد و با بچه‌ها حرف می‌زد. فقط جنبه بازی و سرگرمی نداشتند، بلکه جنبه تربیتی و آموزشی دارند. حتی ربات‌ دستیار معلم وجود داشت و ضعف آموزش ضمن خدمت معلم را جبران می‌کرد و به سوالات معلم به خوبی و با جزئیات جواب می‌داد. آن ربات تعامل می‌کرد و جاهایی می‌گفت بیشتر توضیح بده... AI تخصصی در حوزه تعلیم تربیت بود.
طبق گفته کیسینجر هوش مصنوعی واقعیت سیستم‌های آموزشی را تغییر خواهد داد.

#تکنولوژی_آموزشی

#گزارش_برخط

یکی از ویژگی‌های این همایش، ایده‌های نو و نوآوری‌های گسترده‌ای بود که در قالب پنل‌ها و دورهمی‌ها و گفتگوهای گروهی در وسط نمایشگاه اجرا می‌شد و آموزش و تعامل و تبادل ایده‌ها را در برداشت.
تکنولوژی‌هایی بود که امکان تعامل با والدین و بازخورد به آن‌ها و ارائه تحلیل و ارزیابی معلمان را میسر می‌ساخت.

نمونه‌ای از ایده‌ها:
مدارس باید این عناصر Deijb را داشته باشد که مخفف این مفاهیم می‌باشد:
تنوع
برابری
دربرگیری (همه دانش‌آموزان)
عدالت
تعلق

گردآوری data باید در جهت حال خوب همه‌ی دانش‌آموزان باشد. (Reclaiming data)
به تعبیری یعنی همه دانش‌آموزان دیده و شنیده و فهمیده شوند و همه احساس تعلق و انگیزه نسبت به مدرسه داشته باشند. هر دانش‌آموزی یک پرونده زندگی داشته باشد؛ بدانیم آن دانش‌آموز چه روحیه و علایق و ویژگی‌ها و محدودیت‌هایی دارد. هر فردی منحصر به فرد است.

#گزارش_برخط

جلسه با بلندخوانی کتاب قصه "ای همچین" آغاز شد. سپس میهمان نشست خانم حیدری به معرفی خود و سابقه ورودشان به حوزه سوادآموزی پرداختند. تجربه ایشان در خانه یادگیری رها، که به توسعه سوادآموزی بدون استفاده از کتب درسی و روش رایج می‌پرداختند، بر اساس رویکرد whole-language بود. یکی از پیشفرض‌های این رویکرد این بود که با وجود اینکه همه باسواد می‌شوند، ولی دوره سوادآموزی تا ۹-۱۰ سالگی طول می‌کشید. با این حال ما بچه‌هایی داشتیم که کامل باسواد نشدند.
پس از رها که یک نامدرسه بود، برای آزمایش این رویکرد وارد مدرسه مفید شدم تا آن را بیازمایم. آنجا گفتند که بچه‌ها حتما باید تا زمان معینی باسواد شوند. خب ما تلاشمان را خیلی بیشتر کردیم، با این حال وقتی بچه‌ها به کلاس دوم رفتند، معلم سال دوم می‌گفت بچه‌ها ضعف‌های زیادی دارند.
از آنجا به بعد مطالعات تخصصی‌ام را در این حوزه شروع کردم و دیدم که تاکید روی فونیکس و آگاهی واج شناختی در میان منابع خیلی زیاد است. در این مطالعات با خانم لزلی مورو آشنا شدیم.

#گزارش_برخط

در فصل اول کتاب ایشان با عنوان توسعه سواد در سالیان اولیه، دیدیم که نمونه‌ای از کلاس خانم مورو را بیان کرده‌است. خیلی برایمان جذاب بود. در ابتدای همین کتاب ارزش‌های رویکرد سوادآموزی تعادلی بیان شده که برخی در ادامه بیان می‌شود:
- ایجاد محیط غنی از طریق محتوای دسترس‌پذیر
- لزوم داربست‌زنی و به نمایش‌گذاشتن راهبردهای آموختنی توسط معلم
- محیط حمایتگرانه که احساسات مثبت درباره خویشتن را ترویج کند

#گزارش_برخط
آقای محسن کریمیان، مستندساز:
جرقه این مستند از مقاله صنعت تربیت بود که خواندم.
این مقالات از نشریاتی که نگاه انتقادی دارند برای مخاطب عام جذاب است.
این مستند تلاش می‌کند تجارب کشورهای دیگر به خصوص آنجایی که منجر به چالش و بحرانی ختم شده، به تصویر بکشد.

انجمن علمی علوم تربیتی دانشگاه تهران

#گزارش_برخط

دکتر عالی:

نقدی که به مستند وارد است، این است که در تله‌ای که خودش ترسیم می‌کند می‌افتد. یعنی می‌گوید والدگری افراطی و سبک هلکوپتری کودک امروز را ضعیف بار آورده‌است، و در مقابل آخرش جنس تحلیلی که ارائه می‌دهد از همین سبک است؛ تقلب می‌کند، دچار فروپاشی روانی می‌شود و... . شاید اینها نوع زیست جدیدی است که کودک امروز بر اساس فهمش از جهان و تکنولوژی و... خلق کرده‌است.
ما در هنگام قضاوت باید خودمان درگیر گرداب نشویم، باید طور دیگری فکر کنیم و لیبل نزنیم. ما در تربیت مدرن درگیر بهنجارسازی شدیم و انتهای مستند دوباره می‌خواهد بچه‌ها را بهنجار کند.

انجمن علمی علوم تربیتی دانشگاه تهران

#گزارش_برخط

دکتر مهرمحمدی:
بحثی که می‌خواهم ارائه کنم مخاطبش دانشجویان و در واقع متخصصان بالقوه هستند.
یک سوال کلیدی می‌تواند مطرح باشد:
من در جامعه دانش‌اموختگان رشته خودم چه نقشی می‌خواهم ایفا کنم و چه شانی در این رشته می‌خواهم داشته باشم؟
این پرسش جوهری و وجودی است.
مراتب کنشگری طیف و درجاتی دارد.
کنشگری را به مثابه یک کارگردان و نسبت او با خلق یک هنر و اثر نمایشی‌اش در نظر بگیرید.
به سمت یک عاملیت و کنشگری حداکثری بروید و هویتی از جنس کارگردان‌مآبی را در توسعه رشته تخصصی برای خود قائل شوید.
شخصیتی مولد و تاسیسی در میان جامعه دانش‌آموختگان داشته باشید.
اول باید سرزمین رشته را دوست داشته باشید در غیراینصورت ایفای نقش عاملیتی کان لم یکن می‌شود.

شرکت در پخش زنده:
https://gharar.ir/r/a59c6995

انجمن علمی علوم تربیتی دانشگاه تهران

#گزارش_برخط

دکتر مهرمحمدی:
برای شناخت و ساخت هویت یا می‌توانی هویتی را برگزینی یا ضلعی به اضلاع رشته اضافه کنی!!
تهدید عدم قطعیت، فرصت رنگ علایق خود را به رشته زدن و خلق عرصه‌های فرادانش‌وری را ایجاد می‌کند.
در خره روایت‌های رشته بالاخره باید یک جایی بایستی و چیزی را به عنوان نقطه اتکای خود برگزینی.
در مقاله "برنامه درسی به عنوان رشته" نوشته‌ام که در قالب یک کلان روایت و شش خرده روایت می‌توان حدود و ثغور مفهومی رشته را تبیین کرد.
رساله دکتری شما فرصت خودیابی، کسب تمایز و تشخص می‌باشد و نماینده وجهی از وجوه حرفه‌ای و تخصصی رشته شماست. به رساله دکتری به عنوان ایفای نقش عاملیتی پررنگ نگاه کنید.
زمان‌آگاهی و آینده‌آگاهی و مساله‌شناسی (آگاهی نسبت به بحران‌ها و کاستی‌ها...) سه نکته مهم برای سوژه رساله دکتری و سویه پژوهشی شما است.

انجمن علمی علوم تربیتی دانشگاه تهران

#گزارش_برخط
دکتر کورش فتحی واجارگاه:
یادگیرنده فقط در مدارس و آموزش پرورش یافت نمی‌شود.
آیا یافته‌های رشته‌ی ما (برنامه‌ریزی درسی) به درد بقیه صنایع (نفت و پتروشیمی و...) نمی‌خورند؟
ما فقط درباره برنامه‌های درسی صحبت می‌کنیم. چندنفرتان درگیر طراحی برنامه درسی بوده‌اید؟
بستری که تمرکز من زیاد روی آن بوده، بحث سازمانی است.
برای مثال الگوی کرک پاتریک در بانک و الگوی فیلیپس در شرکت اداری خدماتی طراحی شده.

لینک شرکت در پخش زنده مجازی:
https://gharar.ir/r/7bc9e93d

انجمن علمی علوم تربیتی دانشگاه تهران
https://tttttt.me/educational_PsUT