#تحصیل_درجاده‌های_مرگ

✍ :فاطيما فردوس
«دورترين خانه‌ دنيا به مدرسه را دارند. چهار دانش‌آموز در صندوق‌عقب، 6 نفر در صندلي پشت، سه نفر جلو و راننده؛ مي‌شود 14 نفر در يک ماشين. ماشيني که سرويس مدرسه است و حداقل هفت کيلومتر در راه هستند.» چند سالي است که در روستاهاي مناطق محروم سيستان‌وبلوچستان معلمي مي‌کند. اولين‌بار که نامش تيتر رسانه‌ها شد، وقتي بود که با حقوق ناچيز معلمي براي دانش‌آموزان محرومي که به‌سختي به مدرسه مي‌آمدند، صبحانه آماده مي‌کرد. دانش‌آموزاني که در بهترين حالت بايد ماشين‌هاي شخصي کرايه کنند و مسيرهاي طولاني را از خانه به مدرسه بروند. «آموزش‌و‌پرورش دو، سه ميني‌بوس در اختيار مدرسه‌ها گذاشته اما اين تعداد جوابگوي منطقه نيست. ماشين‌هاي شخصي هم هستند اما خيلي از خانواده‌ها توانايي پرداخت هزينه‌ها را ندارند. مشکل از آموزش‌وپرورش هم نيست؛ وقتي بودجه نداشته باشند نمي‌شود کاري کرد.» از دانش‌آموزاني مي‌گويد که هر روز 10 تا 15 کيلومتر را پياده به مدرسه مي‌روند و برمي‌گردند. «جاده‌ها کم‌عرض است و پسرها از حاشيه جاده‌ها پياده به مدرسه مي‌روند. دخترها هم اکثرا به‌خاطر مسافت زياد و مشکلاتي که براي سرويس مدرسه دارند، ترک تحصيل کرده‌اند.» دختراني که قرباني مسير طولاني مدرسه شده‌اند و براي آرام‌کردن خودشان، ترک‌تحصيل را قسمت تلقي مي‌کنند. «زماني که دانش‌آموز بودم، خانه‌ دوستمان سر راه مدرسه بود. هر روز صبح از جلوي خانه آنها رد مي‌شديم و مي‌گفتيم خوش به حالت که خانه‌تان به مدرسه نزديک است؛ البته الان که مي‌بينم آن‌قدرها هم نزديک نبود ولي ما با پاهاي کوچکمان کلي راه مي‌آمديم تا به خانه آنها برسيم؛ پس از نظر ما خيلي نزديک بود و به همين ترتيب، هر کسي خانه‌اش نزديک‌تر به مدرسه بود، «خوش به حالت» بيشتري گيرش مي‌آمد.» از شاگردانش گفته و حالا رسيده به دوران دانش‌آموزي‌اش؛ دانش‌آموزاني که شايد هيچگاه راوي «خوش‌ به حالت» نباشند. 

ادامه در 🔰

http://vaghayedaily.ir/fa/News/63535



معلمان عدالت خواه🔰🔰
https://tttttt.me/joinchat/AAAAAEEP2fJ_V0AIiozKEg