🟣‌ ۳۰ هفته مقاومت علیه اعدام؛ تداوم کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۱۸ زندان کشور


متن: «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام که اکنون با پیوستن صدها زندانی در ۱۸ زندان سراسر کشور همراه شده، بنا بر بیانیه‌ها و مواضع کنشگران زندانی همراه با آن، از ابتدا مخالفت و اعتراض به نفس اعدام به عنوان یک مجازات غیرانسانی و بدون بازگشت را مستقل از نوع اتهام و یا انگیزه و اعتقادات محکومانِ به اعدام، و لغو این مجازات غیرانسانی را هدف خود قرار داده است.

تداوم و گسترش مداوم این کارزار در حالی است که مقامات قضائی و امنیتی "جمهوری اسلامی" از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون بیش از ۳۱۰ نفر را به دار آویخته و اعدام کرده‌اند، در میان این تعداد قربانی اعدام در چند ماه اخیر، ۱۶ نفر از زنان زندانی نیز اعدام شده‌اند و حکومت با سرعت بخشیدن به ماشین اعدام خود در هفته‌های اخیر، ۱۱۸ نفر را فقط در مردادماه اعدام کرده است.

گستردگی استفاده حاکمیت استبداد دینی در چند وقت اخیر از مجازات اعدام، به گونه‌ای بوده است که گویی کارگزاران استبداد به شکل سیستماتیک راه‌حل همه بحران‌ها را در پای چوبه طناب دار یافته و به تعبیری "انتقام سخت" خود را با "اعدام" از فرزندان این آب و خاک می‌گیرند.

در این بین جامعه زنان که می‌تواند نیروی محرکه تغییرات بنیادین در ایران باشد، هدف سرکوب بیشتر در خیابان و در زندان توسط حکومت بوده است؛ آمار ۱۶ اعدام زنان زندانی در ۵ ماه اخیر، دستگیری‌ها و خشونت علیه زنان در جامعه به بهانه "حکومت ساخته" حجاب، که در مواردی به مرگ یا نقض حق سلامت دختران و زنان این سرزمین نیز انجامیده، مصداق بارزی از این رویارویی خشونت‌بار حاکمیت با زنان به عنوان نیروی پیشرو در تغیرات بنیادین به حساب می‌آید.

روشن است که "جمهوری اسلامی" در این اعدام‌ها مجموعه‌ای ۱۰۰ یا ۱۲۰ نفره را اعدام نمی‌کند، بلکه ۱۲۰ "تک نفر" را در تنهایی خودشان اعدام می‌کند و همه دیگرانی که شامل هزاران زندانی هستند هم کماکان تنها و بی‌پناه در انتظار آخرین روز زندگی و اجرای حکم اعدام‌شان باقی می‌مانند؛ به همین دلیل  چنان‌که زندانیان زندان اوین و لاکان رشت به درستی اشاره کرده بودند؛ مقابله و متوقف کردن این ماشین کشتار و اعدام در اقدامات و اعتراضات دسته جمعی و سراسری ممکن خواهد بود، یعنی مستقل از انگیزه‌ها، اعتقادات و...از آنجا که اعدام مقوله‌ای اجتماعی است و توسط حکومت اجرا می‌شود، مقابله با آن نیز یک امر اجتماعی بوده که تنها به صورت دسته‌جمعی و با اتحاد امکان‌پذیر خواهد شد.

همین ضرورت اتحاد و همدلی برای مقابله با اعدام را زندانیان کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" بارها مطرح کرده و برای مقابله و جلوگیری از تداوم اعدام‌ها از همگان خواسته‌اند که به هر شکل ممکن بپا خیزند و  زندانیان را برای این مقابله و مقاومتی که از درون زندان شروع شده یاری دهند.

بنا بر اطلاع منابع موثق که به دست ما رسیده، زندانیان اعتصابی "کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام" امروز نیز برای سی امین هفته پیاپی در زندان‌های مختلف کشور از جمله زندان‌ اوین (بندزنان، بند۴، بند ۶ و بند ۸)، زندان قزاحصار ( واحد۳ و واحد۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز، زندان مشهد، زندان قائم‌شهر، زندان لاکان رشت (بندزنان و بند مردان)، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان خوی، زندان نقده، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام دست به اعتصاب غذا زده‌اند؛ و از همه هم‌وطنان، بویژه زندانیان زندانهای دیگر خواستار پیوستن به این کارزار و حمایت از آن شده‌اند. و از گزارشگر ویژه حقوق بشر خانم مای ساتو، خواستار توجه ویژه به اقدامات ضدانسانی بویژه اعدام در ایران و تلاش بی‌قفه در راستای توقف اعدام‌ها و پایان پذیرفتن این وضعیت غیرانسانی در ایران شده‌اند.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

۳۰مرداد۱۴۰۳»


#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

گسترش کارزار #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام" در آستانه سالگرد اعتراضات ۱۴۰۱؛

با پیوستن زندان اسدآباد اصفهان و زندان بم کرمان کارزار علیه اعدام به ۲۱ زندان گسترش یافت


در آستانه سالگرد قتل زنده‌یاد مهسا «ژینا» امینی، اقلیت حاکم بر کشور با نقض تمام موازین حقوق‌بشری، در یک هفته گذشته باز هم دست به اقداماتی ضدانسانی زده است.

در سه‌شنبه گذشته ششم شهریور و همزمان با اعتصاب غذای صدها زندانی در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در زندانهای مختلف کشور، دستگاه قضائی استبداد دینی حاکم بر ایران، در یک اقدام ضدانسانی در شهر سبزوار یک زندانی را در ملاء‌عام اعدام کرد. رفتاری قرون وسطائی که خشم و انزجار جامعه حقوق‌بشری و عموم مردم را درپی داشت.

هم‌زمان و در جاهای دیگری از جغرافیای این سرزمین گرفتار اقلیتی مستبد، دو جنایت دیگر نیز رخ داد، و دو بار دیگر "حق حیات" شهروندان در کمال قساوت از آنان گرفته شد. نخست یک زندانی به نام سیدمحمد میرموسوی، در بازداشتگاهی در شهر لاهیجان، و دوم زندانی دیگری به نام کمیل ابوالحسنی در زندان تنکابن توسط ماموران نیروی انتظامی و ماموران امنیتی زندان زیر شکنجه و به شکلی فجیع به قتل رسیدند.

انجام این دو قتل توسط ماموران حکومتی که بنا بر سابقه کمترین بازخواست و هزینه برای آمران و عاملان آن در پی نخواهد داشت؛ هم‌زمان بود با صدور حکم اعدام برای یک زندانی سیاسی به نام عباس تورنجی در زندان بم استان کرمان؛ عباس تورنجی زندانی سیاسی است که در روندی بسیار مبهم و با نقض حقوق بنیادین وی همچون حق "دادرسی منصفانه" و...به اتهام قتل یک مامور امنیتی پشت درهای بسته یک بی‌دادگاه محکوم به اعدام شده و جانش در خطر است.

بر کسی پوشیده نیست که جامعه ایران در این سالیان با فجایع گوناگونی در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و... روبه‌رو بوده‌است، و اعتراضات آنها توسط حکومت با سرکوب، زندان و اعدام پاسخ داده شده است. تحولات اخیر گویای آن است که جامعه ایرانی و شهروندان آن به درک روشنی رسیده‌اند که باید در مقابل این حکومت استبداد دینی مقاومت کرد، مقاومتی که نوک ِ پیکان آن در میان زندانیان تبلور یافته‌است، زندانیانی که اکنون با وجود تمام فشارهای دربند، برای سی‌ودومین هفته پیاپی در کارزار‌ "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در اعتصاب غذا به سر می‌برند.

این کارزار در یک هفته گذشته بنابر گزارش منابع موثق در رسانه‌های حقوق بشری با پیوستن شماری از زندانیان زندان اسدآباد اصفهان و زندان بم در استان کرمان، به ۲۱ زندان مختلف در سرتاسر کشور گسترش یافته است؛ و همچنین هفته گذشته شاهد حمایت ۶۸ نهاد و سازمان مدافع حقوق بشر ایرانی و بین‌المللی از آن بوده‌ایم.

بنا بر اطلاع منابع موثق زندانیان کارزار‌ "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۲۱ زندان مختلف از جمله زندان اوین (بندزنان،بند۴و۸)، زندان قزلحصار (واحد۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم‌آباد، زندان نظام شیراز، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائم‌شهر، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران، زندان اسدآباد اصفهان و زندان بم، ضمن محکوم کردن صدور و اجرای احکام غیرانسانی اعدام و تاکید بر لغو اعدام و پایان این "وضعیت غیرانسانی" قتل فجیع محمدمیر موسوی و کمیل ابوالحسنی و نقض "حق زندگی" شهروندان ایرانی به اشکال مختلف توسط حکومت را نيز با شدت محکم کرده، و بار دیگر از مردم آزادیخواه ایران و زندانیان دربند می‌خواهند که، برای مقابله با اعدام از کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"حمایت کرده و به آن بپیوندند.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه به اعدام
سه‌شنبه‌ ۱۳شهریور ۱۴۰۳

پی‌نوشت

۱۲ شهریور ۱۴۰۲, سیزده نفر از زندانیان سیاسی از زندان اوین در یک فرایند سرکوبگرانه به زندان قزلحصار تبعید شدند. آنها ابتدا به #بند_امن، ویژه زندانیان زیر حکم اعدام، منتقل شدند. دیدن زندانیان که برای اجرای حکم به بند امن منتقل می‌شدند و ظلم و ستمی که به زندانیان محکوم به اعدام و خانواده‌های آنان تحمیل می‌شد این زندانیان سیاسی را بر آن داشت که به اشکال مختلف به احکام ظالمانه اعدام اعتراض کنند. با شروع به اعدام زندانیان کورد و عقیدتی و اعدام فله‌ای زندانیان با اتهام غیرسیاسی، ۱۰ نفر از  این زندانیان با گرایش‌های مختلف را بر آن داشت که در بهمن ۱۴۰۲ #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام را به راه اندازند تبعید آنان یک ساله شد و کارزار آنان به ۲۰ زندان دیگر در سی و دومین هفته گسترش یافت.

تبعید آنان دو روز پیش یک‌ساله شد و آنان که این زندانیان را تبعید می‌کردند قصد خاموش کردن آنها را داشتند هرگز گمان نمی‌کردند که صدای #نه_به_اعدام آنان اینگونه مرزها را در نوردد و بین‌المللی شود.

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

🟣‌ هفته‌ی سی‌وسوم: تداوم کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" اعتصاب غذای جمعی از زندانیان در ۲۱ زندان کشور

در آستانه دومین سالگرد اعتراضات ۱۴۰۱ ، قتل ژینا امینی، شاهد تشدید خشونت در جامعه توسط نیروهای سرکوبگر حکومت هستیم که طبق اخبار منتشر شده در رسانه‌های مختلف در شهریور ماه چندین نفر زیر شکنجه در زندان‌ها توسط نیروهای امنیتی حکومت به قتل رسیده‌اند و دست‌کم در همین ماه ۲۹ نفر اعدام شدند.

ادامه این سرکوب‌ها در آمار دستگیری ده‌ها و صدها نفر از فعالان سیاسی در شهریور ماه، عیان بوده‌ که اکثر این دستگیری‌ها در کردستان و بلوچستان انجام شده‌است.

با گرامیداشت ششمین سالگرد سه هموطن کُرد (#رامین_حسین‌پناهی، #لقمان_مرادی و #زانیار_مرادی)که توسط حکومت اعدامی، درسال۱۳۹۷ حلق‌آویز شدند و پیکر آنها هیچ وقت به خانواده تحویل داده نشد. آنها نیز مانند صدها قربانی شامل ناپدیدسازی قهری شدند، رویه‌ای غیرانسانی که حکومت سالها است برای زجر و شکنجه خانواده‌های اعدام‌شدگان انجام می‌دهد. این اقدام سرکوبگرانه در گزارش اخیر آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران ،با عنوان«جنایت سبعانه» اشاره شده‌است که در آن به اعدام‌ها و ناپدید سازی قهری قربانیان دهه‌ شصت و سال ۶۷  می‌پردازد گزارشی که راه را برای حسابرسی و محاکمه آمران و عاملان این جنایات باز می‌کند.

تمام این اقدامات سرکوبگران توسط حکومت به دلیل ناتوانی در پاسخگویی به معضلات جامعه و ساختار فاسد و غیرقابل اصلاح است تا سدی در برابر  اعتراضات مردمی و قیام باشد؛ اما اعتراضات کارگران، بازنشستگان، پرستاران، معلمان، زنان و دانشجویان  و... روز به روز ادامه دارد و با شعارهای علیه اعدام با زندانیان محکوم به اعدام و کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام  همراهی و مقاومت می‌کنند.

در مقابل حکومت با این اعتراضات مسالمت‌آمیز برخورد قهری می‌کند که در هفته پیش طبق اخبار منابع موثق در زندان ارومیه با دستور رئیس این زندان پیمان خانزاده و رئیس حفاظت نادر آذرنیا ،زندانیان اعتصابی در کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"را تهدید کردند تا از اعتراض و اعتصاب خود در این کارزار دست بکشند.

⚪️ اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام " در ۲۱ زندان مختلف از جمله جمعی از زندانیان در زندان اوین(بندزنان،بند۴و۶)، زندان قزلحصار(واحد۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان اسدآباد اصفهان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت(بند زنان و مردان)، زندان قائم شهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان خوی، زندان نقده، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران ، روز سه‌شنبه، ۲۰ شهریور ۱۴۰۳، مقاوم و استمرار اعتصاب خود را ادامه می‌دهند. زندانیان اعتصابی، ضمن محکوم کردن احکام اعدام و دستگیری‌های بی‌اساس در هفته‌های اخیر و همچنین تهدید زندانیان زندان ارومیه توسط عوامل زندان، بر  تداوم کارزار و نفی کامل اعدام زندانیان با هر اتهامی که باشند تاکید می‌کنند و مجددا از تمامی زندانیان در زندانهای کشور می‌خواهند به این کارزار بپیوندند و خواهان بازدید گزارشگر ویژه خانم مای ساتو از زندان‌های ایران از جمله زندانیان سیاسی و زندانیان گمنام محکوم به اعدام هستند.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
سه‌شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳


#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در سی‌وچهارمین هفته خود با دومین سالگرد اعتراضات سراسری مردم ایران پس از کشته شدن مظلومانه ژینا [مهسا] امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ توسط نیروی سرکوب استبداد دینی حاکم بر ایران مصادف شده است.

زندانیان سیاسی در ۲۱ زندان کشور، امروز سه‌شنبه ۲۷ شهریور ضمن گرامیداشت یاد همه جانباختگان اعتراضات ۱۴۰۱؛ به یاد ده‌ها شهروند معترضی دست به اعتصاب غذا زدند که طی اعتراضات آن سال و پس از آن توسط دستگاه سرکوب حکومت ولایت‌فقیه و با هدف ارعاب مردم جان به لب رسیده، با نقض تمام موازین حقوق‌بشری، مظلومانه به دار آویخته شدند. از زنده‌یاد محسن شکاری، محمدمهدی کرمی، محمد حسینی، مجیدرضا رهنورد و ده‌ها زندانی دیگر از جمله زنده‌یاد رضا رسایی که چندی پیش با نقض تمام حقوق بنیادین و بدون برخورداری از حق دادرسی منصفانه، مظلومانه به دار کشیده شد.

کارزار " سه‌شنبه‌های نه به اعدام" که جهت لغو حکم اعدام و سرکوب، و اجرای عدالت با حسابرسی از عاملان و آمران تمام قربانیان اعدام در این سالها، از بهمن ماه ۱۴۰۲ توسط زندانیان سیاسی و زندانیان عمومی به راه انداخته‌ شده و تاکنون به ۲۱ زندان در سراسر کشور گسترش پیدا کرده است.

فعالان این کارزار در سی‌ و چهارمین سه‌شنبه پیاپی علاوه بر اینکه علیه مجازات غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند؛ یاد تمام جانباختگان اعتراضات سراسری در سال ۱۴۰۱ به ویژه "سربداران" این قیام را گرامی داشته و با تمام خانواده‌های دادخواه ابراز همدردی و همبستگی کردند.

فعالان این کارزار با اشاره به اینکه آمار اعدامها از زمان بر سر کار آمدن رئیس جمهور جدید ولایت فقیه تاکنون بیش از ۱۷۰ نفر بوده؛ نسبت به وضعیت بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که اکنون با خطر احکام اعدام مواجه هستند، هشدار جدی داده و خواستار توجه بیشتر فعالان سیاسی وحقوق‌بشری، رسانه‌ها و عموم مردم ایران به وضعیت این زندانیان سیاسی قیام "ژینا" و تلاش برای توقف ماشین اعدام و کشتار استبداد دینی حاکم بر ایران شدند.

زندانیان کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۲۱زندان مختلف امروز سه‌شنبه ۲۷شهریور ، برای سی و چهارمین هفته پیاپی علیه حکم اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند، که شامل زندانیان زندانهای اوین (بند زنان، بند ۴ و بند ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و واحد۴)، زندان تهران بزرگ، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز ، زندان اسد آباد اصفهان، زندان بم کرمان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائم‌شهر ، زندان اردبیل، زندان تبریز ، زندان ارومیه ، زندان سلماس ، زندان خوی ، زندان نقده ، زندان سقز ، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران می‌باشد.

فعالان این کارزار بار دیگر از تمامی زندانیان در زندان‌های سراسر کشور می‌خواهند که، برای لغو حکم اعدام و نهادینه شدن و سراسری شدن مطالبه لغو حکم اعدام در جامعه، به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" بپیوندند. و ضمن اشاره به حمایت ۱۰۰ نفر از زندانیان سیاسی سابق و ۱۵۰ نفر از فعالان مدنی و سیاسی از کارزار،مکررا از عموم نهادها، سازمان‌ها و تشکل‌های حقوق‌بشری، سیاسی، صنفی و کنشگران سیاسی و مدنی و رسانه‌های آزاد خاضعانه می‌خواهند، مساله " نه به اعدام" را در صدر فعالیت‌های خود قرار داده و با کمک به این کارزار و دفاع از "حق حیات" شهروندان؛ رسیدن به آینده روشنی را برای این سرزمین که همان "ایرانی آزاد، آباد و بدون سرکوب و اعدام" است میسر سازند؛ آینده‌ای که تنها در سایه اتحاد و عمل جمعی ممکن خواهد شد.


#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
هفته ۳۴
۲۷ شهریور ۱۴۰۳


#سه‌_شنبه_های_نه_به_اعدام
#جمهوری_اعدام
#علیه_اعدام #قیام_علیه_اعدام #زن_زندگی_آزادی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

🚩 سی‌ و پنجمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۲۱ زندان مختلف کشور :
«ما را در راه دفاع از حق زندگی زندانیان یاری دهید»


روز یکشنبه یکم مهر ماه با شروع سال تحصیلی جدید، شاهد فاجعه انفجار معدن  در شهر طبس بودیم که در این فاجعه ۵۲ نفر از کارگران معدن جان خود را از دست داده‌ و تعدادی نیز مجروع شدند. کارگرانی که در محیطی بدون کمترین ایمنی برای مخارج اولیه زندگی با به خطر انداختن جانشان، نان خانواده‌شان را تامین می‌کردند. این نوع فجایع که به دفعات در کشور اتفاق افتاده‌است حاصل فساد و ناکارآمدی ساختاری حکومت استبدادی است که ضمن چپاول و غارت دسترنج مردم زحمتکش ایران، هرگز پاسخگوی عملکرد فاجعه‌آفرین خود نیز نبوده است.

فعالان کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، با خانواده‌های جانباختگان صمیمانه ابرازی همدردی می‌کنند و آرزوی سلامتی برای مجروحین این حادثه را دارند.

همچنین در آغاز سال تحصیلی یادی می‌کنیم از بیش از یک میلیون کودک و نوجوانی که به دلیل فقر گسترده از تحصیل باز می‌مانند و عموما به دلیل فقر مجبور به کار کردن می‌شوند
و گرامی می‌داریم خاطرهٔ دانش‌آموزان و معلمانی که در قیام ژینا جان خود را از دست دادند و کشته شدند.

ما زندانیان کارزار سه‌شنبه‌ها در زندانها و در میان زندانیان غیرسیاسی  تعداد زیادی زندانی محکوم به اعدام به دلیل جرائم مواد مخدر و... دیده‌ایم و از نزدیک روایت زندگی آنها را شنیده‌ایم؛ ما نیک می‌دانیم که آنان عموما در کودکی و نوجوانی به دلیل فقر ترک تحصیل کرده و هم در کودکی و هم در بزرگسالی دچار آسیب‌های اجتماعی گوناگون شده‌اند. و حکومت ولایت فقیه که با گسترش فقر بستر زندگی سخت آنها را در کودکی و نوجوانی فراهم آورده، اکنون با به دار کشیدن‌اشان به وسیله حکم غیرانسانی اعدام نقطه پایانی بر زندگی کوتاه این قربانیان می‌گذارد.

در یک هفته گذشته استبداد دینی حاکم بر ایران دو زندانی سیاسی به نام‌های مهدی حسنی و بهروز احسانی را که در اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده‌ بودند؛ با نقض حق دادرسی منصفانه و پشت درهای بسته و با اتهامات ساختگی محکوم به اعدام کرد؛ همچنین دو زندانی سیاسی دیگر به اسامی محمدجواد وفایی ثانی و زندانی کُرد به نام حاتم اوزدمیر که از سال ۱۳۹۸ در زندان‌ هستند، به ترتیب بعد از سه و دو بار نقض حکم اعدام آنها، مجددا به اعدام محکوم کرده‌اند.

باور ما این است که این احکام غیر انسانی اعدام که با نقض تمامی موازین حقوق‌بشری صادر می‌شود، تنها در راستای ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه و جلوگیری از به راه افتادن موج تازه‌ای از اعتراضات سراسری و استفاده مردم از حق بنیادین «اعتراض» صورت می‌گیرد.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از تمامی نمایندگان دولت‌ها در سازمان ملل و همه  نهادهای حقوق بشری می‌خواهد که در سفر رئیس دولت حکومت اعدام که روانه سازمان ملل شده است؛ او را در ارتباط با موج گسترده کشتار و اعدام زندانیان مورد سوال و بازخواست قرار دهد. سوال اساسی این است که چگونه با تحریم گسترده انتخابات و بدون کسب رای اکثریت، پزشکیان خود را نماینده مردم ایران می‌داند!؟


کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در سی و پنجمین هفته از این کارزار، سه‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۳ در ۲۱ زندان مختلف از جمله زندان اوین (بند زنان ،بند ۴ و بند ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و واحد ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران‌ بزرگ، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز ، زندان اسدآباد اصفهان، زندان بم، زندان مشهد، زندان قائم شهر، زندان لاکان رشت، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان خوی، زندان نقده، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران علیه حکم غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند. و ضمن هشدار نسبت به اجرای حکم ده‌ها زندانی سیاسی و غیر سیاسی زیر حکم اعدام؛ صدور احکام اعدام برای چهار زندانی سیاسی مهدی حسنی، بهروز احسانی، محمدجواد وفایی ثانی و حاتم اوزدمیر و تمام محکومان به اعدام با هر اتهامی را محکوم می‌کنند؛ و از مردم و تمامی فعالان حقوق بشری داخلی و بین‌المللی می‌خواهند، با یاری کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ما را در جهت نجات جان این عزیزان و دفاع از «حق حیات» زندانیان و لغو حکم اعدام یاری دهند.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

سه‌شنبه‌ ۳ مهرماه ۱۴۰۳

https://tttttt.me/edalatxah/18669?single

سی‌وششمین هفتهٔ کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با پیوستن زندان اراک در ۲۲ زندان مختلف ادامه دارد.

ضمن گرامیداشت یاد جانباختگان جمعهٔ خونین در زاهدان که در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، حکومت استبداد دینی به طور غیر‌انسانی و سبعانه دستکم ۱۲۰ نفر از نمازگزاران و معترضان مسجد مکی را به خاک و خون کشید و مثل همیشه، هرگز پاسخگو نبوده است و کماکان بی‌شرمانه دادخواهان را از کردستان تا تهران و زاهدان و دیگر شهرهای میهن بازداشت و متهم می‌کند؛ کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» این جنایات را شدیداً محکوم می‌کند و همیشه در کنار ماداران دادخواه و خانواده‌های دادخواه به مقاومت خود ادامه می‌دهد.

حکومت اعدام کماکان در حال جابه‌جا کردن مرزهای جنایت و اعدام است؛ تنها با گذشت ۱۰ روز از ماه مهر بیش از ۲۳ نفر را اعدام کرده است و در عملی قرون‌‌وسطایی روز گذشته دو نفر را در شهر خمین در ملاء عام اعدام کرد و همچنین از ۲۴ شهریور تا ۴ مهر تنها ظرف ۱۰ روز در زندان شیراز ۲۰ نفر را اعدام کرده که این آمار در هیچ کدام از رسانه‌های داخلی منعکس نشده‌است.

آنچه که همیشه بحث اعدام‌ها را جدی می‌کرده، خصلت پایه‌ای بودن آن برای حکومت است که یعنی اعدام‌ها با هر اتهامی که انجام می‌گیرد، هدف نهایی سرکوب و اختناق است و به تجربه دیده‌ایم که آمار اعدام‌ها همبستگی معنا‌داری با اوضاع داخلی و بین‌المللی دارد؛ به همین دلیل با توجه به شرایط حساس و بحران‌های بین‌المللی که حکومت با آن مواجه است، طبعاً وقتی توان حل آن را در بیرون ندارد، در دسترس‌ترین ابزار انتقام، برپا کردن باز هم بیشتر طناب‌های دار و به عبارت دیگر انتقام از زندانیان و محکومان به اعدام است تا هم مشکل خود در ناتوانی مسائل بین‌المللی را کتمان کنند و هم ارعاب داخلی را که در این شرایط نیاز بیشتری بدان دارند را اعمال کنند.
از همین روست که هشدار می دهیم که هفته‌های آتی بنا به دلایل مذکور احتمال افزایش اعدام‌ها و احکام اعدام وجود داشته و ابراز نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز داشته زیرا که آنها اولین سوژهٔ جبران شکست‌ها و ناتوانی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.

لذا از همهٔ فعالان حقوق بشری مستقل و آزاد داخلی و بین‌المللی می‌خواهیم صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند که در سکوت خبری اعدام نشوند.

یکشنبه ۸‌ مهر جمعی از زندانیان سیاسی زندان اراک در بیانیه‌ای که در رسانه‌ها منتشر شده‌بود، اعلام کردند که در سی‌و‌ششمین هفتهٔ کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعتصاب غذا خواهند کرد و از این پس همراه با این کارزار در سه‌شنبهٔ هر هفته در اعتصاب غذا خواهند بود.
بنابراین این کارزار در سی‌وششمین هفتهٔ خود با پیوستن «زندان اراک» سه‌شنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۳ در ۲۲ زندان در اعتصاب غذا خواهند بود.

زندان‌های اعتصابی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تا کنون شامل زندان‌های زیر هستند:
زندان اوین(بندزنان، بند ۴و۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم‌آباد، زندان نظام شیراز، زندان اسد آباد اصفهان، زندان بم، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائمشهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس ، زندان خوی ، زندان نقده ، زندان سقز ، زندان بانه ، زندان مریوان ، زندان کامیاران و زندان اراک.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
۱۰ مهر ۱۴۰


📌📌📌

#مدرسه_رهایی
https://tttttt.me/edalatxah/18717?single

🔴 علیه اعدام؛ سنت ستمگران
به مناسبت دهم اکتبر، روز جهانی مبارزه با اعدام
#یادداشت_روز، پنجشنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۳

انسان، محکوم ‌به اعدام متولد نمی‌شود؛ انسان برای اعدام شدن آموزش نمی‌بیند؛ برای اعدام شدن میل نمی‌ورزد. جامعه توسط قدرتمندان که رویهٔ استبدادی و بهره‌کشی از انسان را آیین خود ساخته‌اند به تباهی کشیده می‌شود. انسانی که به اعدام محکوم می‌شود محصول مناسبات اجتماعی قدرتمندان، صاحبان سرمایهٔ نامشروع و قوانینی است که برای بقا و بازتولید این منطق وضع می‌شود.

هر اعدامی که رخ می‌دهد بستر آن را نه عدالت، که حاکمان از قبل فراهم کرده‌اند: با فقیر سازی جامعه، با ساختن وضعیتی استثنائی که در آن‌ همه مجرمند، با برساختن منطقی غیرانسانی که در آن ستمگری عادی‌سازی شده‌است، با طرد دیگران از زندگی حداقلی و با جنگ همه علیه همه.

خاستگاه اعدام اندیشه‌ای است که از قبل انسان را برای مطامع ناروای خود قربانی فرض کرده‌است. اندیشه‌ای که اول می‌کُشد، سپس به زندگی فرامی‌خواند. این سنت ستمگران است که انسانِ ترازِ اعدام می‌سازند. این سنت ستمگران در جهان ما برچیده نمی‌شود مگر با اراده و خواست همگانی، با اندیشیدن در مدار زندگی‌خواهی و آزادگی و برابری طلبی.

برای داشتن جهانی عاری از خواست اعدام و اندیشه‌هایی که بستر کشتن به نام اعدام در لوای قانون (!!) را ترویج می‌کنند، باید اندیشید، عمل کرد و جانب انسان را گرفت. بهای بقای کین‌توزی حاکمان را به نرخ اعدام دیگران پرداخت نکنیم. اعدام امری طبیعی نیست؛ تاریخ‌مند است، وجه مشترک دیکتاتورهای بازمانده از قرون‌وسطی است.
ما حق‌داریم با آگاهی از خویش، جهانی عاری از اعدام داشته باشیم، توان ما فراتر از خواست اقلیتی است که شکننده‌تر از آنند که در سر پرورانده‌اند.

در ایران تلاش‌هایی برای اعتراض به اعدام تاکنون صورت گرفته‌است اما یکی از مهم‌ترین آن‌ها #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام است که بهمن‌ماه ۱۴۰۲ توسط زندانیان سیاسی تبعیدی به #قزل‌حصار شکل گرفت و به‌مرور زندانی‌های بیشتری در زندان‌های کشور به آن پیوستند. سه‌شنبهٔ گذشته سی‌وهفتمین سه‌شنبهٔ متوالی بود که در ۲۲ زندان اعتصاب ادامه یافت. آن‌گونه که از بیانیه‌ها مشخص است، این کارزار به دنبال صدا دادن به زندانیان محکوم به اعدام از جمله زندانیان غیرسیاسی و گمنام است. این کارزار ماه‌ها توسط نهادهای مدعی حقوق‌بشری و فعالان صنعت حقوق‌بشر نادیده گرفته و بایکوت شد اما با ایستادگی زندانیان مبارز و مقاوم، کارزار امروز جهانی شده‌است. به خاطر همین کاسبان حقوق‌بشر امروز از آن حرف می‌زنند بی‌آنکه توضیح دهند در ماه‌های گذشته چرا صدای این کارزار را خفه کرده و آن را بایکوت کردند و حالا که کارزار جهانی شده‌است با ارجاع به کارزار برای خود به دنبال رزومه هستند. برخی از این فاندبگیران و جایزه‌بگیران و متإسفانه برخی زندانیان به اصطلاح سیاسی هنوز هم می‌کوشند صدای کارزار را خاموش کنند. چراکه در کارزار که عمل جمعی زندانیان سیاسی است، صدای فردی آنان شاید کمتر شنیده می‌شود.

به‌راستی بشر برای اینان چه کسانی هستند؟ آیا زندانیان گمنام در زندان خرم‌آباد یا خوی یا زندانیان بلوچ محبوس در قزلحصار که به این کارزار پیوسته‌اند از نظر این مدعیان، بشر هستند و حقوقی دارند؟

در پایان بر وظیفهٔ معلمان پیشرو در برابر ماشین اعدام و سرکوب تاکید می‌کنیم. معلمان پیشرو باید پرچم‌دار مبارزه با هر خشونت از جمله خشونت حکومتیِ اعدام باشند. دانش‌آموزان باید بدانند اعدام راهکار حل مشکلات نیست. اگر اعدام راهکار بود با اعدامِ متهمان به قتل و مواد مخدر باید جامعهٔ ما عاری از قتل و قاچاق و مصرف مواد مخدر می‌شد.

وقتی کلان‌دزدان و برهم‌زنان امنیت جامعه در  حاشیهٔ امنیت هستند، حکم محاربه و اعدام برای معترضان و حتی آن سارقی که ایجاد رعب نموده بی‌معناست. کلان‌دزدان علت معضل هستند و آن سارق، معلول شرایط کلان اقتصادی.

باید آگاهی بخشید، اتحاد و همبستگی جمعی و عملی برای توقف اعدام را گسترش داد و نسبت به کاسبان حقوق‌بشر توهمی نداشت.

🔸دربارهٔ روز ده اکتبر: مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۷، روز ۱۰ اکتبر را روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام تصویب کرد. از آن‌ پس هر ساله تجمعات و کنفرانس‌ها و جلسات علیه اعدام و دربارهٔ ضرورت لغو این مجازات غیرانسانی در سراسر دنیا برگزار می‌گردد. تعدادی از کشورها مجازات اعدام را در قانون یا در عمل لغو کرده‌اند. ۱۱۳ کشور از سال ۲۰۲۴ مجازات اعدام را برای همه جرائم لغو کرده‌اند، ۶۵ کشور آن را برای جرائم خاص (مانند جنایات علیه دولت یا در زمان جنگ) حفظ کرده‌اند. در ۵۰ کشور مجازات اعدام علیرغم اینکه هنوز قانوناً لغو نشده‌، ولی متوقف شده‌است و استفاده نمی‌شود. در ۳۶ کشور و از جمله ایران مجازات اعدام قانونی و مورد استفاده است.

📌📌📌
#مدرسه_رهایی

🆔 @edalatxah

🟣‌‌ روز جهانی لغو مجازات اعدام


امروز، روز جهانی لغو مجازات اعدام است. «مجازات اعدام از هیچ‌کس محافظت نمی‌کند»، شعار سال ۲۰۲۴ به‌مناسبت این روز است.

از ژانویه‌ی سال جاری میلادی تا کنون، بیش از ۵۰۰ زندانی سیاسی، عقیدتی، مواد و دیگر جرائم عمومی در زندان‌های سراسر کشور، اعدام شدند.

#عباس_دریس، #مجاهد_کورکور و بیش از ۳۶ زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر، با تایید حکم اعدام، جان‌شان در خطر جدی مرگ است.

همچنین #پخشان_عزیزی زندانی سیاسی کورد محبوس در زندان اوین و #شریفه_محمدی فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت، به اعدام محکوم شدند.


در این میان، از بهمن سال گذشته تاکنون #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام به سی‌وهفتمین هفته رسیده است. کارزاری که بار مسئولیت آن بیش از همه بر دوش زندانیانی در زندان‌های سراسر کشور است که هر سه‌شنبه با اعتصاب غذا، مخالفت بی‌چون و‌ چرای خود را با احکام اعدام، اعلام می‌کنند.

⚪️ اعدام، شنیع‌ترین و ارتجاعی‌ترین و ضدانسانی‌ترین جنایت علیه بشریت است. حاکمیت جمهوری اسلامی از ابتدای استقرار و قدرت‌گیری تا به امروز، با اهرم سرکوب، کشتار، ارعاب و اعدام، به حکم‌رانی خود ادامه داده است. احکام اعدام برای هر نوع اتهام و پرونده‌ای، می‌بایست ملغی گردد و این مهم جز با ایستادگی و مبارزه علیه تمامیت این حاکمیت سرکوبگر و مرتجع، میسر نمی‌شود.


#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani