🔴 کودکانِ حافظ حیات وحش
#یادداشت_روز، چهارشنبه ۱۴ آذر

به مناسبت روز جهانی حفاظت از حیات وحش و روز جهانی بوزپلنگ

کودکان در جامعه‌ای مصرف‌گرا بزرگ می‌شوند که در آن، تبلیغات، رسانه و فرهنگ حاکم، به‌طور مداوم آن‌ها را با پیام‌های مصرف‌گرایانه بمباران می‌کند. حیوانات در این نظام، به‌جای این‌که به‌عنوان موجودات زنده‌ای با احساسات، نیازها و حق حیات شناخته شوند،  به‌عنوان کالاهایی برای مصرف به تصویر کشیده می‌شوند. آن‌ها در قالب اسباب‌بازی، غذا (گوشت)، یا ابزار سرگرمی (باغ وحش، سیرک) به کودکان معرفی می‌شوند. این تصویرسازی، رابطه‌ی کودک با حیوانات را به رابطه‌ای صرفاً ابزاری و مصرفی محدود می‌کند.
در این ساختار، حیوانات به‌طور گسترده به‌عنوان کالا برای مصرف در نظر گرفته می‌شوند. صنعت گوشت،  صنعت لبنیات و صنعت پوشاک، از نمونه‌های بارز این مسئله هستند. در این صنایع، حیوانات در شرایطی وحشتناک و غیرانسانی نگهداری می‌شوند و به‌عنوان ابزاری برای تولید سود به کار گرفته می‌شوند. کودکان،  با مشاهده‌ی این تصاویر و پیام‌ها، به‌طور ناخودآگاه به این دیدگاه عادت می‌کنند و حیوانات را به‌عنوان موجوداتی بی‌ارزش و قابل مصرف می‌بینند.
برای تغییر این وضعیت، باید به تربیت کودکان در راستای ایجاد ارتباطی عمیق و احترام‌آمیز با طبیعت و حیوانات پرداخت. این کار نیازمند تغییر در سیستم آموزشی، رسانه‌ها، فرهنگ عامه، الگوهای مصرف و به شکل اساسی دگرگونی در وضعیت حاکم است. آموزش کودکان در مورد ارزش ذاتی طبیعت و حیوانات، حفظ محیط زیست و اهمیت زندگی پایدار، می‌تواند به ایجاد نسل آگاه‌تر و مسئولیت‌پذیرتر نسبت به محیط زیست کمک کند.
روز جهانی حفاظت از حیات وحش، فرصتی است تا به اهمیت حفاظت از تنوع زیستی و حیات وحش توجه کنیم. یکی از کلیدی‌ترین راه‌ها برای حفظ این منابع ارزشمند، آموزش نسل‌های آینده در مورد اهمیت حیات وحش و اکوسیستم‌های طبیعی است.
آموزش حیات وحش به کودکان نه تنها به آن‌ها کمک می‌کند تا با دنیای طبیعی آشنا شوند، بلکه احساس مسئولیت و احترام به محیط زیست را در آن‌ها تقویت می‌کند. فهم تنوع زیستی، آگاهی از تهدیدات و توسعه مهارت‌های حفاظتی از جمله آموزش‌هایی است که می‌توان کودکان را با دنیای حیوانات آشنا کرد. در این راستا ایجاد برنامه‌ها و کارگاه‌های آموزشی در مدارس، تورهای طبیعت‌گردی، فعالیت‌های عملی مثل کاشت درخت و استفاده از رسانه‌ها می‌تواند روش‌های موثری باشد.
با توجه به این مسائل، نیاز به ایجاد یک رویکرد جامع و چندجانبه در آموزش حیات وحش به کودکان بیش از پیش احساس می‌شود. این رویکرد باید شامل همکاری میان خانواده‌ها، مدارس و سازمان‌های غیردولتی باشد تا بتوانیم به یک تغییر فرهنگی عمیق دست یابیم.
نظام آموزشی باید به سمت ترویج یادگیری تجربی و تعاملی حرکت کند. به جای صرفاً انتقال اطلاعات نظری، باید فرصت‌هایی برای کودکان فراهم شود که با طبیعت در تعامل باشند. این تعامل می‌تواند شامل فعالیت‌هایی مانند باغبانی یا شرکت در پروژه‌های حفاظت از محیط زیست و حیات وحش باشد. این نوع تجربیات به کودکان کمک می‌کند تا ارتباط عاطفی و معنایی با طبیعت برقرار کنند و از آن به عنوان یک موجود زنده و ارزشمند یاد کنند.
با آموزش کودکان در مورد ارزش ذاتی طبیعت و حیات وحش، نسل جدیدی از شهروندان آگاه و مسئولیت‌پذیر شکل خواهد گرفت. این افراد نه تنها به حفاظت از محیط زیست اهمیت می‌دهند، بلکه در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی و سیاسی نیز به نفع حفظ تنوع زیستی و منابع طبیعی عمل خواهند کرد. این تغییر در نگرش می‌تواند منجر به حمایت از سیاست‌های محیط زیستی و پروژه‌های حفاظتی در سطح جامعه شود.

📌 ادامه یادداشت را در لینک زیر بخوانید:


https://shorturl.at/aJIby

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 وفاق با ستمگران ممکن نیست
#یادداشت_روز، جمعه ۱۴ دی ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 وفاق با ستمگران ممکن نیست
#یادداشت_روز، جمعه ۱۴ دی ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

یکی از کارویژه‌های اصلی اصلاح‌طلبان حکومتی در طول تاریخ معاصر ایران، بر هم زدن مرزبندی میان استبداد و نیروهای تحول‌خواه و انقلابی بوده است.

اصلاح‌طلبان با تهی کردن واژه‌ها از معانی واقعی خود و به واسطه کلی‌گویی‌هایی که منافع خود و حکومت مستقر را تأمین می‌کنند، به وهم‌پراکنی در جامعه دامن می‌زنند.

نمونه تاریخی آن، ظهور و بروز خط‌امامی‌های   دهه ۶۰ با عنوان جدید اصلاح‌طلب در میانه دهه ۷۰ بود. یکی از اصلی‌ترین کارویژه‌های آنان، خالی کردن مفاهیم بنیادی و مهم از محتوای واقعی‌شان بود. تصور کنید طرح جامعه مدنی، گفت‌وگوی تمدن‌ها، ضرورت توسعه سیاسی و غیره در فضای آن زمان، میان اقشار مختلف چه انتظارات و امیدهایی خلق کرد.

اما اصلاح‌طلبان حکومتی نه‌تنها موفق نشدند هیچ‌یک از این شعارها را عینیت ببخشند، بلکه باعث لوث شدن این مفاهیم شدند. حالا نیز با مطرح کردن مفاهیمی چون آشتی ملی و وفاق، در حال توهم‌پراکنی در جامعه و مخدوش کردن مرزبندی‌های تاریخی و طبقاتی هستند.

آخر چگونه می‌شود در جامعه‌ای که اقلیتی قدرت و ثروت را در اختیار دارند و به هیچ‌کس پاسخگو نیستند، صحبت از وفاق کرد؟ برای طبقه کارگر و زحمتکشان، وفاق با چه کسانی و چگونه ممکن است؟ مگر می‌شود با اقلیتی ظالم و غارتگر بر سر مسائل انسانی وفاق نمود؟ البته برای اصلاح‌طلبان، این مسائل به دلیل تلاششان برای کسب سهمی از قدرت، جایگاه ویژه‌ای دارد.

وظیفه تشکل‌های سیاسی منتسب به معلمان، که وابسته به اصلاح‌طلبان هستند، تئوریزه کردن این گفتمان است. این تشکل‌ها، با توجه به حوزه فعالیت خود، به نام مطالبه‌گری، در اصل به دنبال سهم خود از قدرت هستند و تلاش می‌کنند گفتمان وفاق و آشتی ملی را به اشکال مختلف در میان معلمان جا بیندازند.

تشکل‌های سیاسی وابسته مانند انجمن اسلامی معلمان از دهه ۶۰ تاکنون و مجمع فرهنگیان ایران اسلامی و سازمان معلمان ایران، نمونه‌های بارزی از این شکل‌های رانتی هستند. این تشکل‌ها هرجا که پای منافع باندی به میان آمده است، مطالبات معلمان را قربانی کرده‌اند یا در موسم انتخابات، معلمان را به هیزم‌گرم‌کنِ تنورِ انتخابات تبدیل کرده‌اند.

اما با افزایش آگاهی صنفی و طبقاتی معلمان، دیگر حنای این جماعت رنگی ندارد. شاهد این ادعا، برگزیده شدن رئیس‌جمهوری است که تنها می‌توان او را رئیس‌جمهور اقلیت حکومت نامید، نه مردم ایران.

https://tttttt.me/edalatxah/19367

🔴 نگاهی دیگر به ویدئوی نرگس محمدی از درون زندان
📌 در نقد سبک کار فردی
#یادداشت_روز، شنبه ۱۵ دی ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 نگاهی دیگر به ویدئوی نرگس محمدی از درون زندان
📌 در نقد سبک کار فردی
#یادداشت_روز، شنبه ۱۵ دی ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

ویدئویی از رقص و پایکوبی زنان زندانی، از جمله نرگس محمدی، در فضای مجازی منتشر شده و واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشته است. برخی این ویدئو را به سود نرگس محمدی تعبیر کرده و برخی دیگر آن را دستاویزی برای حمله به او و دیگر زنان زندانی قرار داده‌اند. عده‌ای نیز این ویدئو را اقدامی در راستای سفیدنمایی زندان‌های جمهوری اسلامی یا حتی توطئه‌ای برای سرکوب بیشتر زنان زندانی دانسته‌اند.

برای کسانی که از شادی و پایکوبی زندانیان انتقاد می‌کنند، باید گفت که این رفتار بخشی از مقاومت زندانیان سیاسی در برابر فشارها و سرکوب‌هاست. در مناسبت‌های مختلف، زندانیان سیاسی با شادی و پایکوبی روحیه مبارزه‌جویانه خود را تقویت می‌کنند.

انتقاد به وجود گوشی موبایل در دست زندانیان نیز ناعادلانه است، چراکه داشتن ابزارهایی برای برقراری ارتباط با بیرون از زندان، یکی از راه‌های مهم مقاومت و مبارزه آنهاست. زندانیان سیاسی حتی با پذیرش خطرات و هزینه‌های سنگین، از این ابزارها برای رساندن صدای خود به جهان بیرون استفاده می‌کنند.

🔹نقد عملکرد نرگس محمدی

اگر بخواهیم نقدی به نرگس محمدی داشته باشیم، این نقد باید متوجه سبک کار وی باشد و نوع فعالیتش در حقوق بشر. نرگس محمدی مانند بسیاری از فعالان حقوق بشر بیش از آنکه نگاهش به درون جامعه و در راستای تقویت کار جمعی و تشکیلاتی باشد، به مخاطب خارج و جلب نظر رسانه‌های جریان اصلی است. کنش منفرد، مازادی برای جنبش و قیام مردم ندارد.
گفتن بدیهیات در مورد وضعیت ایران نه تنها کنش سیاسی نیست بلکه سویهٔ حقوق بشری هم ندارد. این مسئله باعث کشیده شدن فرد به سمت فعالیت نمایشی و سلیبریتی شدن می‌گردد.

در گذشته نیز فعالیت مبتنی بر عکس و ویدئو از وی و برخی فعالان دیده‌ایم که مورد انتقاد قرار گرفته است. اما جذابیت رسانه‌ای این حرکات چنان این جماعت را شیفته نموده که نمی‌توانند از آن چشم‌پوشی کنند. تا جایی که برخی چپ‌ها هم که مدعی کار جمعی هستند نمی‌توانند از جذابیت و شوق دیده شدن این سبک کار چشم پوشی نمایند.

در همه جا سلیبریتی‌اکتیوست‌ها تنها فضای رسانه را اشغال می‌کنند و به الگوی انحرافی در امر مبارزه تبدیل می‌گردند. این سبک کار منحصر به نرگس محمدی نیست. نگاهی به عملکرد نسرین ستوده و حسین رونقی نشان می‌دهد که علی‌رغم اختلافات فردی بین محمدی، ستوده و رونقی که برای همگان آشکار است، چگونه این افراد از الگوی واحدی برای فعالیت فردی خود استفاده می‌کنند.

به نظر می‌رسد برخی از فعالان حقوق بشر برای جلب توجه رسانه‌ای و پر کردن رزومهٔ خود، اقداماتی برنامه‌ریزی‌شده انجام می‌دهند که ریشهٔ آن در نگاه بیرون برای کسب جایزه است؛ تا جایی که بین برخی از این فعالان، جلب توجه خارجی و رسانه‌ای برای گرفتن جایزه به رقابت‌های کینه‌توزانه منجر شده‌است. این نوع عملکردها و سبک کار باید مورد نقد قرار گیرد، نه اینکه به زندانی حمله شود که تو اگر بیماری چرا رقصیدی؟ یا چرا رو به قبله نیستی؟ و ...

🔸ابعاد امنیتی انتشار ویدئو

پس از انتشار این ویدئو، حملات گسترده‌ای از سوی سلطنت‌طلبان و نیروهای سایبری جمهوری‌اسلامی مشاهده شد. اگرچه انگیزه و هویت منتشرکنندگان مشخص نیست، باید به پیامدهای احتمالی آن توجه کرد. بازسازی بند ۷ و تخلیهٔ بند ۶ زندان اوین که گفته می‌شود برای انتقال زنان آماده می‌شود، ممکن است بخشی از برنامه‌های کنترلی سازمان زندان‌ها باشد.

انتقال زندانیان به این بند جدید، با افزایش سیستم‌های امنیتی و کاهش اشراف زندانیان بر محیط همراه خواهد بود، که این امر می‌تواند کیفیت زندگی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

امیدواریم افرادی که این ویدئو را منتشر کرده‌اند، ناخواسته در راستای این پروژه‌های امنیتی عمل نکرده باشند. در غیر این صورت، لازم است این افراد به جامعه معرفی شوند و مسئولیت اقدامات خود را بر عهده بگیرند.

https://tttttt.me/edalatxah/19376

🔴 معلمان بخشی از طبقه کارگر هستند.
📌 در نقد سخنان سخیف وزیر بی‌کفایت آموزش و پرورش

#یادداشت_روز ، سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 معلمان بخشی از طبقه کارگر هستند.
📌 در نقد سخنان سخیف وزیر بی‌کفایت آموزش و پرورش

#یادداشت_روز ، سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳


اظهارات اخیر کاظمی، وزیر آموزش‌وپرورش، که معلمان مدارس خصوصی یا غیرانتفاعی را «کارگر» نمی‌داند، نه‌تنها نادرست است، بلکه از انگیزه‌های سرکوبگرانه و تحقیرآمیز حکایت دارد.

🔸اول: به لحاظ حقوقی و قانونی، معلمان مدارس خصوصی یا همان غیردولتی ذیل قانون کار فعالیت می‌کنند. این قانون که مختص کارگران است، باید حقوق و مزایای این معلمان را تضمین کند. اما در عمل، این معلمان با معضلات متعددی مانند عدم عقد قرارداد رسمی، پرداخت‌نشدن حق بیمه، نداشتن مرخصی و نقض سایر حقوق قانونی مواجه هستند. این شرایط آنان را همانند سایر کارگران تحت استثمار قرار داده است.

🔸دوم: براساس یکی از تعاریف طبقه، هر فردی که نیروی کار خود را در ازای مزد در اختیار کارفرمای دولتی یا خصوصی قرار دهد، کارگر محسوب می‌شود. بنابراین، معلمان، پرستاران، نیروهای خدماتی و سایر افرادی که نیروی کار خود را می‌فروشند، بخشی از طبقه کارگر به شمار می‌روند.

برای اثبات این موضوع، پیش‌تر مطالب مفصلی در این زمینه ارائه شده است که ارجاع به آن‌ها ضروری به نظر می‌رسد.*

وزیر آموزش‌وپرورش با چنین اظهاراتی، در تلاش است معلمان را از هویت طبقه کارگر جدا کرده و آنان را در توهم تعلق به طبقه متوسط نگاه دارد. هدف از این سیاست، ایجاد شکاف و فاصله بین اقشار مختلف طبقه کارگر و جلوگیری از اتحاد آنان است.

این نگاه تحقیرآمیز به طبقه کارگر و افسون طبقه متوسط، تلاشی آشکار برای بی‌ارزش کردن مبارزات و حقوق صنفی معلمان و سایر اقشار زحمتکش است.

🔸هویت کارگری معلمان، مایه افتخار است

ما با افتخار اعلام می‌کنیم که معلمان، چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، به‌عنوان نیروی کار آموزشی، بخشی از طبقه کارگر هستند. این هویت، نه‌تنها مایه خجالت نیست، بلکه نشان‌دهنده نقش حیاتی آنان در تولید دانش و تربیت نسل آینده است.

اظهارات سخیف وزیر آموزش‌وپرورش، بار دیگر نشان داد که برای احقاق حقوق معلمان، چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، باید متحدتر و مصمم‌تر در مسیر مطالبات صنفی گام برداشت و پیوندهای عمیق‌تری با سایر اقشار طبقه کارگر ایجاد کرد.

احترام به معلمان و سایر اقشار کارگر، احترام به عدالت، برابری و کرامت انسانی است؛ چیزی که وزیر آموزش‌وپرورش از درک آن عاجز است.

* برای مطالعه بیشتر در باب کارگر بودن معلمان به لینک‌های زیر و دیدگاههای #محمد_دارکش مراجعه نمایید :

📌نئولیبرالیسم و تحولات نیرویِ کار آموزشِ عمومی

https://tttttt.me/edalatxah/17981

📌 معلمان کارگر یا طبقه متوسط

https://tttttt.me/farasookandokav/74

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴در دفاع از دمکراسی
ملاحظاتی مقدماتی
#یادداشت_روز، پنجشنبه، ۲۰ دی۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

دموکراسی نه شکلی از حکومت است که به الیگارشی اجازه دهد به نام مردم حکمرانی کند، نه شکلی از جامعه است که قدرت کالاها آن را سازماندهی کند. دموکراسی کنشی است که بی‌وقفه انحصار حکومت‌های الیگارشیک بر زندگی همگانی و چنگ‌اندازی ثروت بر زندگی‌ها را از بین می‌برد. دموکراسی توان بالقوه‌ای است که باید امروزه بیش از هر زمان دیگری علیه ائتلاف این قدرت‌هایی که صرفاً از قانون سلطه پیروی می‌کنند، به مبارزه برخیزد.

ادامه یادداشت را در لینک زیر بخوانید :

https://linkcuts.com/djnisecr

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 مسئله تراشی؛ یا چگونه توهم حل مسئله داشته باشیم.

#یادداشت_روز، ۲۳ دی ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

برای ورود به مدارس تیزهوشان، باید از طبقات مرفه و  فرادست جامعه بود، چراکه هزینه‌های بالای مرتبط با آمادگی برای این مدارس، از جمله کلاس‌های تست‌زنی، کتاب‌های کمک‌آموزشی، معلمان خصوصی و دیگر مخارج آموزشی، برای خانواده‌های مرفه قابل تأمین است. در فضایی که آموزش به شدت کالایی شده و نابرابری‌های آموزشی روزبه‌روز افزایش می‌یابد، این مدارس بیش از هر زمان دیگری به تسخیر فرزندان خانواده‌های مرفه درآمده‌اند.

در مقابل، بخش بزرگی (70 درصد) از کودکان بازمانده از تحصیل که تعدادشان حدود یک میلیون نفر برآورد می‌شود، متعلق به دهک‌های پایین درآمدی (دهک‌های ۱ تا ۴) هستند. این کودکان که فرزندان کارگران و اقشار فرودست جامعه هستند با موانع جدی برای دسترسی به آموزش روبه‌رو هستند. آموزش پولی و سیاست‌های طبقاتی موجود سدی محکمی در برابر ورود این کودکان به این مدارس است. در نتیجه، این کودکان نه تنها از شانس برابر برای تحصیل محروم هستند، بلکه فاصله طبقاتی نیز به طور ساختاری بازتولید و تثبیت می‌شود.
در چنین شرایطی، هرگونه بخشنامه یا اصلاحیه‌ای که بدون تغییر ریشه‌های طبقاتی نظام آموزشی طراحی شود، بیشتر پوپولیستی است تا اقدامی واقعی برای برقراری عدالت آموزشی. تا زمانی که ساختار طبقاتی آموزش عمومی تغییر نکند، روند نابرابری ادامه خواهد داشت و کودکان فرودست همچنان از دسترسی به آموزش باکیفیت محروم خواهند ماند.


📌 برای مطالعه بیشتر درباره موضوع آموزش طبقاتی، می‌توانید به مطلبی از #محمد_دارکش با عنوان «از آموزش عمومی طبقاتی تا دانشگاه طبقاتی» مراجعه کنید. لینک زیر اطلاعات بیشتری در این زمینه ارائه می‌دهد.
https://tttttt.me/pecritique/2328

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 تشکل‌های وابسته: جاده صاف‌کن سرکوب و انحراف مطالبات بازنشستگان
#یادداشت_روز، سه‌شنبه، دوم بهمن ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 تشکل‌های وابسته: جاده صاف‌کن سرکوب و انحراف مطالبات بازنشستگان
#یادداشت_روز، سه‌شنبه، دوم بهمن ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی

سازمان معلمان ایران، به‌عنوان یکی از تشکل‌های وابسته به دولت، اخیراً از قول سخنگوی وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده است که پاداش پایان خدمت بازنشستگان سال ۱۴۰۲ تا ماه آینده پرداخت خواهد شد.
این در حالی است که بازنشستگان سال ۱۴۰۲ تاکنون نهمین تجمع باشکوه اعتراضی خود را برگزار کرده‌اند، هرچند روز گذشته بازنشستگان مورد حمله وحشیانه نیروهای سرکوبگر قرار گرفتند. اما بازنشستگان همچنان خواستار دریافت حقوق معوقه و پاداش‌های خود هستند، اما به‌رغم وعده‌های مکرر، هیچ اقدام ملموسی در این زمینه صورت نگرفته است.

همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شده است، تشکل‌های وابسته‌ای مانند انجمن اسلامی معلمان، مجمع فرهنگیان ایران اسلامی و سازمان معلمان نقش کلیدی در سرکوب نرم معلمان و اعتراضات ایفا می‌کنند. این تشکل‌ها به جای حمایت واقعی از حقوق بازنشستگان، با پمپاژ دروغ و وعده‌های بی‌اساس سعی در انحراف افکار عمومی و کاهش فشار بر دولت دارند. منافع باندی و جناحی آنان ایجاب می‌کند که خیابان از حضور نیروی معترض، به‌ویژه معلمان بازنشسته، خالی بماند. هر از گاهی نیز با انتشار توییت‌هایی به مسئولان اندرز می‌دهند تا نشان دهند که همراه معلمان هستند. اما آیا این مکر نیست که دولت فعلی در دست همین جریان‌هاست و همین افراد هستند که معیشت معلمان را سرکوب می‌کنند؟
این رویکرد به‌طور هدفمند طراحی شده است تا معترضان را از خیابان‌ها دور نگه دارند. وظیفه فعالان پیشرو در این شرایط، مبارزه با این تشکل‌های زرد و وابسته و افشای سیاست‌های آن‌هاست.

🔹انتظار از تشکل‌های مستقل صنفی

از طرفی، بازنشستگان و معلمان کشور خواهان شفافیت، عدالت و پاسخگویی در مورد حقوق و پاداش‌های خود هستند. آن‌ها از تشکل‌های مستقل انتظار دارند که صدای واقعی مطالبات آن‌ها باشند. با این حال، عملکرد این تشکل‌ها تاکنون به اعلام حمایت محدود شده است.
شورای هماهنگی نیز، به دلیل شرایط خاصی که سپری می‌کند، در معرض حملات برخی از به‌اصطلاح فعالان صنفی قرار دارد که خود به بازوی سرکوب تبدیل شده‌اند. این افراد با حمله به ساختار شورا و مجمع عمومی، انرژی و توان تشکل‌های پیشرو را هدر می‌دهند. اما ارکان جدید شورا نباید در برابر فضاسازی‌های انحلال‌طلبان عقب‌نشینی کنند.

🔹ضرورت اتحاد و حمایت از مطالبات نیروی کار آموزشی

در شرایط فعلی، اتحاد معلمان و بازنشستگان و حمایت از تشکل‌های صنفی مستقل بیش از هر زمان دیگری ضروری است.

تشکل‌های مستقل باید:

با شجاعت و بدون مماشات از مطالبات نیروی کار آموزشی حمایت کنند.

به‌جای محدود کردن خود به واکنش‌های نمادین، برنامه‌ریزی هدفمند داشته باشند.
مطالبات صنفی و اجتماعی معلمان و بازنشستگان را به شکلی عملی و جدی پیگیری کنند.
تنها با مقاومت در برابر سرکوب عریان و نرم و ایستادگی در برابر تشکل‌های وابسته و هر نوع انحراف از مسیر مطالبه گری و افشای سیاست‌های سرکوبگرانه، می‌توان از حقوق معلمان و بازنشستگان دفاع کرد و گامی مؤثر در جهت تحقق عدالت و شفافیت برداشت.

https://tttttt.me/edalatxah/19494

🔴 اعتصاب علیه اعدام؛ بذری که در زندان پاشیده شد و در کردستان و کرمانشاه شکوفه زد 
#یادداشت_روز، پنجشنبه، چهارم بهمن ۱۴۰۳


📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 اعتصاب علیه اعدام؛ بذری که در زندان پاشیده شد و در کردستان و کرمانشاه شکوفه زد 
#یادداشت_روز، پنجشنبه، چهارم بهمن ۱۴۰۳
#مدرسه_رهایی


دیروز، سوم بهمن ۱۴۰۳ مردم کردستان و کرمانشاه در همبستگی با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» و در اعتراض به حکم اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی اعتصاب عمومی کردند. این اقدام جمعی و شجاعانه نشان داد که مردم کردستان با وجود تمام فشارها و سرکوب‌ها، به آرمان‌های آزادی و عدالت پایبند هستند. تا به حال اقدامی به این گستردگی توسط عموم مردم در همراهی با کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام رخ نداده بود. بیشتر اقدامات پیشین، مربوط به دانشجویان، معلمان و زندانیان بوده‌است. اعتصاب عمومی کردستان شروعی خواهد بود برای اعتصابات گسترده‌تر سراسری، کما اینکه کسبهٔ استان کرمانشاه هم امروز در اعتصاب بوده‌اند. 

چیزی که اعتصابات کردستان و کرمانشاه را از دیگر کنش‌های اعتراضی متمایز می‌کند، جمعی بودن و پشتوانهٔ مردمی داشتن آن است. کنش‌های فردی مثل سرود خواندن و رقصیدن در زندان، اعتصاب فردی و فعالیت مجازی هیچ‌گاه به تغییر بنیادین منجر نخواهد شد و حتی ممکن است به فرهنگ شهرت و سلبریتیسم دامن بزند. ما اسامی آنها که سرود می‌خوانند و می‌رقصند، اعتصاب فردی می‌کنند و پست و استوری می‌گذارند را می‌دانیم و تغییر مادی و محسوسی در نتیجهٔ فعالیتشان نمی‌بینیم؛ اما با اینکه اسامی زندانیان، دانشجویان، معلمان و کوردها و کرمانشاهی‌های اعتصاب‌کننده را نمی‌دانیم، نتایج مادی و عینی کنششان را به وضوح می‌بینیم: در وهلهٔ اول، گسترش اعتراض به بیرون از زندان وقتی که معلمان و دانشجویان نیز به اعتصابات پیوستند، در وهلهٔ دوم تصمیم مردم کردستان و کرمانشاه به همراهی با اعتصابات و در وهلهٔ سوم زمزمه متوقف شدن حکم پخشان عزیزی. حتی اگر خبر واقعی نباشد قطعاً جمهوری اسلامی در نتیجهٔ فشار عمومی و همبستهٔ مردم بوده که تصمیم به انتشار خبر توقف حکم پخشان گرفته‌است.

جدای از شکل جمعی اعتراض، موضوع و محتوای آن نیز اهمیت دارد. در ایران، اعدام امری به شدت طبقاتی است. بلوچ‌ها، کوردها، افغانستانی‌ها و دیگر افراد تحت‌ستم بدون دادرسی عادلانه، بدون طی روند‌ قانونی و محروم از وکلای غیر حکومتی اعدام می‌شوند. جرایم مواد مخدر بیشترین سهم از اعدام را دارد، درحالی که می‌دانیم مهمترین عامل روی آوردن افراد به مواد مخدر فقر و بیکاری است. حتی جرایمی مانند قتل نیز بعضاً ریشه‌‌ در فقر دارند. کودکانی که در مناطق حاشیه و فقیر بزرگ می‌شوند و از وقتی چشم باز می‌کنند دعوا و چاقوکشی و خشونت می‌بینند، چه نوع آموزشی از محیط دریافت می‌کنند و چه آینده‌ای خواهند داشت؟

جدا از طبقاتی بودن، اعدام‌های سیاسی در دوران جمهوری اسلامی تبعات جمعی گسترده‌ای داشته‌است. نیروهای مبارز و مقاوم نسل اول، قبل از اینکه بتوانند شیوه‌های مؤثر مبارزه و سازماندهی را که طبق تجربه به‌دست می‌آید به نسل بعدی خود آموزش دهند، اعدام و سر به نیست شدند. اگر جمهوری اسلامی در همان دههٔ شصت دست به این جنایات نمی‌زد، نمی‌توانست ساختار استبدادی خود را تثبیت کند. الآن نیز برای پیشگیری از قیام و اعتراض دست به سرکوب می‌زند و اعدام، اصلی‌ترین ابزار خشونت حکومتی است. حالا نیز اگر می‌خواهیم بساط کشتار و چپاول را بر بچینیم باید همگی یک‌صدا مقابل اعدام بایستیم و هر اعدام را با هر اتهام و در هر منطقه محکوم نماییم.
https://tttttt.me/edalatxah/19507

🔴 لنین یا مستشارالدوله؟ دمکراسی لطفاً

#مدرسه_رهایی
#یادداشت_روز، جمعه دوازدهم بهمن

״من بخت را به رود سرکشی همانند می‌کنم که چون سر برکشد، دشتها را فروگیرد و درختان و بناها را سرنگون کند و خاک را از جایی کَنَد و به جایی دیگر افکند و هرکسی از برابرش گریزد و در پیشگاه خروشش به خاک افتد و هیچ چیزی را در برابر آن یارای ایستادگی نباشد. با این‌همه، اگرچه طبعش چنین است اما چنین نیست که در روزگار آرامش از مردم کاری برنیاید؛ بلکه برآن سدها و خاکریزها بنا توانند کرد تا به هنگام سرکشی سرریزش به آبراهی ریزد یا آن‌که چنان بی‌امان و زیان‌بار برنجوشد. بخت نیز این‌چنین است و آن جا نیروی خود را نشان می‌دهد که هیچ ساز‌و‌برگی برای ایستادگی در برابرش فراهم نکرده باشند و خروشان بدان‌سو می‌تازد که می‌داند هیچ سد و سیل‌بندی در برابرش برپا نداشته‌اند.“

فراز بالا از کتاب شهریار بر ضرورت آمادگی یا به تعبیر ماکیاولی، آبدیده کردن ویرتو اشاره دارد و ...

ادامه یادداشت را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/Q1bEW

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah