⭕️ سخنرانی سوران لطفی در تجمع مونستر آلمان به مناسبت دومین سالگرد قیام ژینا

به همت فعالین چپ مونستر آلمان در دومین سالگرد ژینا تجمع و راهپیمایی اعتراضی برگزار شد. بخش قابل توجهی از شرکت کنندگان  مراسم  از ملیت‌های مختلف بودند. از سندیکای معلمان آلمان هم نمایندگانی شرکت کرده بودند.
تجمع در سه مکان مختلف و راهپیمایی نسبتا طولانی بین مکان‌های مختلف، از شاخصه‌های این تجمع بود در این ویدیو بخش‌ اول صحبت‌های سوران لطفی، که به زبان آلمانی برای مخاطبان دیگر  هم ترجمه شد منتشر می‌گردد.

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

⭕️ ملاحظاتی درباره #قیام_ژینا، به مناسبت دومین سالگرد جانباختن ژینا امینی

#یادداشت_روز ، ۲۶ شهریور ۱۴۰۳

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

⭕️ ملاحظاتی دربارهٔ #قیام_ژینا، به مناسبت دومین سالگرد جان باختن ژینا امینی

آن قیامی که در پی قتل ژینا امینی رخ داد و نام جنبش زن‌زندگی‌آزادی به خود گرفت اگر چه در ظاهر، سرکوب خونین گردید اما در تار و پود جامعه جاری و ساری است. این قیام واجد ویژگی‌هایی است که آن را از قیام‌های پیشین متمایز می‌کنند. از جمله می‌توان به:‌ ۱) سراسری بودن قیام ۲) محله‌محور بودن قیام و ۳) استمرار چهار ماههٔ قیام اشاره نمود. اما آن چیز که این قیام را برجسته‌تر می‌کند، حضور و بروز مؤثر زنان انقلابی بود که می‌خواستند خود را از زیر ستم جنسیتی و مردسالاری رها نمایند. زنان چون شعار قیام نشان دادند که قادرند در امر تغییر مؤثر باشند و عاملیت داشته باشند.
اگر همین امروز قیام را بالفرض خاتمه یافته تلقی کنیم که نیست، این قیام دستاوردهای ملموس و عینی داشته‌است که می‌شود به موارد زیر اشاره نمود:

- عقب راندن نیروی سرکوب در خیابان تا حدی
- تحمیل حجاب اختیاری بر حاکمیت
- بروز و ظهور ادبیات سایر محذوفان مانند LGBTQIA
- تقویت جنبش دادخواهی و ...
- شنیده شدن صدای ملل تحت ستم

بی‌شک به این موارد می‌شود مواردی را افزود. اما قیام در ادامه تاکنون نتوانسته‌است به تغییرات بنیادین و رادیکال دست یابد که از جمله می‌توان به موانع زیر اشاره کرد:

- صدای بلند و رسانه‌ای جریان فاشیستی که در واکنش به دستاوردهای قیام آشکار گردید
- غلبه یافتن نگاه لیبرالی به مسألهٔ زنان بدون درک طبقاتی از مسألهٔ زنان
- ائتلاف‌ در هم شکستهٔ سلبریتی‌ها و بازماندگان نظام ارتجاعی پهلوی که ناامیدی را به جامعه تزریق نمود
- سرکوب گستردهٔ فعالان سیاسی، مدنی و صنفی در داخل و ...

به نظر می‌رسد برای عبور از شرایط موجود وظیفهٔ امروز طبقه کارگر این است که:

➖گفتمان سازی کند
➖ستم طبقاتی را در کنار سایر ستم‌ها، از جمله جنسیتی، ملی، مذهبی و ویرانگری محیط زیست را به عنوان مسألهٔ اصلی طرح و پیگیری نماید.
➖تشکل‌های صنفی واقعی را تقویت کند و در جایی که تشکل وجود ندارد تشکل مستقل ایجاد نماید و از افراد فعال و متوهم و تشکل‌های تک‌نفره و روی کاغذ عبور نماید.
➖ضمن حفظ استقلال، با جریانات مترقیْ همسویی مرحله‌ای و تاکتیکی داشته باشد.
➖ با هر شکل از استبداد مرزبندی جدی نماید و مقهور فضاسازی داخلی و خارجی به سود ارتجاع نگردد.
➖و در نهایت، بتواند با پیوند زدن مطالبات خود به سایر جنبش‌های اجتماعی و ایجاد همگرایی گسترده‌تر، نیروی لازم را برای ایجاد تغییرات بنیادی و ساختاری فراهم نماید.

لازم است که طبقهٔ کارگر و سایر نیروهای پیشرو در جامعه با بهره‌گیری از تجربه‌های قیام ژینا و شناخت دقیق نقاط قوت و ضعف آن، راهبردهای خود را به‌روز رسانی کنند و به سوی آینده‌ای که در آن برابری و آزادی برای همگان تضمین شده باشد، گام بردارند.

این مهم تنها از طریق سازماندهی هوشمندانه، همبستگی پایدار و تلاش مشترک برای ایجاد جامعه‌ای عاری از ستم و نابرابری میسر خواهد شد.

https://tttttt.me/edalatxah/18598

🎥 تصاویری از ضرب و شتم کودکان کار در یک مرکز نگهداری/ مرکز تعطیل و پروندهٔ قضایی تشکیل شد

سازمان بهزیستی کشور:

🔸به دلیل فرار مددجو، کودک مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.

🔸با حکم دادستانی این مرکز تعطیل شد و مدیر و نگهبان آن بازداشت موقت شدند.

🔸اقدامات لازم برای جابجایی هشت کودک به یک مرکز ساماندهی کودکان کار و خیابان انجام شد.

#مدرسه_رهایی: روزانه این وحشی‌گری در مراکز مختلف صورت می‌گیرد. در حالی نهادهای مستقل حامی حقوق کودکان در تنگنا هستند و سرکوب می‌شوند و از بودجه عمومی محرومند که پیمانکاران بخش خصوصی وابسته به باندهای مافیایی با گرفتن بودجه و شکنجه کودکان به کار و غارت خود ادامه می‌دهند. مراکزی که باید به خاطر عدم رعایت کنوانسیون حقوق کودک همگی تعطیل شوند و نهادهای مستقل امکان فعالیت داشته باشند. این مهم بدون تغییر ساختاری در عرصه سیاسی و اقتصادی امکان پذیر نیست.

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

#معلمان_جان‌باختهٔ راه آزادی و برابری
دربارهٔ #مینو_مجیدی

در آستانهٔ سال تحصیلی جدید شایسته است یادی کنیم از تمام جان‌باختگان راه آزادی و برابری، از جمله معلمانی که جان خود را در راه مردم فدا کردند.

خانم مینو مجیدی متولد روز ۲۰ تیر ۱۳۳۹ در شهرستان قصرشیرین استان کرمانشاه است. او دوران کودکی و بزرگسالی را در کرمانشاه گذراند. خانم مجیدی، فارغ‌التحصیل مرکز تربیت معلم تبریز بود و در سال ۱۳۶۰ موفق به دریافت مدرک کاردانی تربیت معلم در رشتهٔ علوم تجربی شد. به گفتهٔ فرزندانش، او بعد از «انقلاب فرهنگی» #پاکسازی شد و دیگر نتوانست تدریس کند اما مدتی مربی تنیس روی میز ناشنوایان و کم شنوایان بود.

خانم مجیدی به مسائل سیاسی و اجتماعی حساس بود و به گفتهٔ فرزندش رویا پیرایی «همیشه به آزادی باور داشت و به آدم‌ها اهمیت می‌داد. با همه مهربان بود و شخصیت حمایت‌گری داشت.» خانم پیرایی، می‌گوید: «مادرم زندگی‌اش را در راهی گذاشت که به آن باور داشت. او در تلاش برای آزادی بود و به دنبال عدالت برای مهسا و همهٔ نسل جوان، کسانی مثل من بود.» 

وی همچنین به ورزش، ادبیات و برای مدتی به اسب‌سواری علاقه‌مند بود. «او پر از انرژی و شور زندگی بود و با محبت سرشار تکیه‌گاه خانواده بود. با مادر ژینا امینی احساس همدردی می‌کرد و نمی‌خواست جوانان معترض را تنها بگذارد. آن روز عصر از شوهرش جدا شد تا به معترضان بپیوندد.»

خانم مجیدی در زمان به قتل رسیدن ساکن کرمانشاه بود. او سه روز بعد از قتل ژینا امینی در اعتراضات مربوط به آن شرکت کرد. او روز حادثه پیش از جدا شدن از همسرش و پیوستن به تظاهرات در پاسخ به نگرانی او گفته بود: «من نروم، شما نروید، جوان مردم بروند و کشته شوند و بعد از سقوط بگوییم ما انقلاب کردیم؟»

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 کارگران را به کشتارگاه سود فرستاده‌اند؛ سودی که از گوشت و خون آن‌ها تغذیه می‌شود

✍️ شیوا عاملی‌راد

جان‌های عزیز زیر آوار در طبس، نمایی دردناک، تلخ و زشت از منطق سرمایه‌داری را به تصویر می‌کشد؛ قتل‌عام روزانه‌ی صدها کارگر در سراسر جهان و ده‌ها نفر در ایران که در بستر خصوصی‌سازی قربانی شده و به کام مرگ فرستاده می‌شوند.

این مرگ‌ها را نمی‌توان یک رخداد تصادفی نامید و با سهل‌انگاری توجیه کرد. بلکه این واقعیت به این دلیل است که در چشم سرمایه‌دار، ارزش کارگر تنها به اندازه‌ی سودی است که می‌تواند به جیب او بریزد. نظام سرمایه‌داری به طور بنیادی ناعادلانه و غیرانسانی است و بر پایه‌ی استثمار و فقر بنا شده است.

آمارها منتشر شده نشان می‌دهد که سالانه بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در جهان در اثر حوادث کاری جان خود را از دست می‌دهند. در ایران، تنها در سال ۱۴۰۲ حدود ۲۱۱۵ کارگر در محل کار جان باختند و ۲۷ هزار کارگر دچار جراحات شدند. این‌ها فقط ارقام نیستند، بلکه زندگی‌هایی‌اند که قربانی شده‌اند. و این ‌مصداق همان جمله‌ی معروف مارکس است که "سرمایه‌داری با هر قطره خون کارگران ساخته شده است.”

خشم و اعتراض ما نباید در کپشن‌ها و توئیت‌ها گم شود. باید سرمایه‌داران، حامیان و نظریه‌پردازان این نظام ناعادلانه را به محاکمه کشاند. تنها با تحقق عدالت واقعی می‌توانیم از تکرار کشتار کارگران جلوگیری کنیم و به ساختن جامعه‌ای انسانی‌تر و عادلانه‌تر بپردازیم.

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 طبس، مرگ را زیست و ما...
#یادداشت_روز ، دوشنبه ، دوم مهر ۱۴۰۳

تا کنون بیش از پنجاه کارگر معدن زغال سنگ متعلق به شرکت خصوصی معدن جو در طبس خونین، به سبب ارزانی جان انسان در برهوت جمهوری اسلامی از اقمار سرمایه داری جان باختند.
در جایی که همه باید قربانی یک تن شوند این عادی ترین حادثه است، چرا که فریادی برنیامد!!
در جایی که " نظام" این مجهول ترین اراده، به فرمان سرمایه حکم می راند و برای اثبات حکومت خود خون می ریزد، مُردن رایج ترین مفهومی است که جامعه را نمی آزارد!!
خصوصی سازی که مذهب رسمی " نظام" است، برای بقا، نه به نیروی کار ارزان، که به " جان دادن ارزان " نیاز دارد. نه به عرق پیشانی که به خون وابسته است!!
آنچه در نظام سرمایه محور حاکم برما متعین شده است، قربانی شدن انبوه فرودستان به پای منویات صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی است که دولت ها و حکومت های دست نشانده را برده ی مطامع خود ساخته اند.
شنیع ترین اندیشه این است که پنداشته شود در جهان مدرن، فاشیسم به مدد دموکراسی و در سایه پارلمانتاریسم هستی ندارد.
فاشیسم همچنان به لطف دموکراسیِ مبتنی بر پول و پارلمانِ بی مردم حکمرانی می کند.
حادثه طبس اولین نبوده و آخرین حادثه هم نخواهد بود، این سنت قربانی گرفتن، از ملزومات فاشیسم است، آشویتس سرنوشت ماست، گاز اسباب مردن ما، این تکرار، تمام شدنی نیست، اگر صرفا تماشاچیان بی روح " جامعه نمایش" باشیم.

🔴  طبس نیازمند فریاد است، طبسِ ماتم زده تسلیت را نمی پذیرد، همه، باید همه را بازتولید کنیم.

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

⭕️ خط فائزه رفسنجانی و توقعات حداقلی
سخنی با فعالین چپ و کارگری

رهام یگانه

«طرفداران استراتژی سوم یا گذارطلبان اگر چه ساختار موجود را قابل اصلاح نمی‌دانند - یعنی امکان حل مسائل ایران را در چهارچوب ساختار موجود نمی‌بینند - وارد منازعه یا جنگ و کنش انقلابی با ساختار موجود نمی‌شوند؛ بلکه سعی می‌کنند با روش‌های خشونت‌پرهیز و مقاومت مدنی به صورت مرحله‌ای، ساختار موجود را وادار به عقب‌نشینی به سمت اصلاح ساختار کنند.»۱
گفت‌وگوهای زندان حسین رزاق با سعید مدنی

گذار ادامه اصلاحات است.

ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید :

https://tinyurl.com/22v5dr9t

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

#بیانیه

🖌 ۵۲ کارگر در ساعت ۲۱ شنبه در معدن زغال‌سنگ معدنجوی طبس‌ کشته شدند و خانواده‌ی این کارگران داغدار و مردم پریشان شده‌اند.
۱۷ نفر مجروح و ۲۴ تن نیز تاکنون مفقود هستند. در سال ۹۶ معدن یورت نیز ۴۳ کشته داد. کارگران معدن یورت می‌گفتند، جرئت گفتن نارسایی‌ها به بازرسان را نداشتیم؛ چرا که از قبل تهدید به اخراج شده بودیم.

در معدن زغال‌سنگ معدنجوی، گاز متان و سپس مونوکسیدکربن نشت کرده و سبب مرگ کارگران زحمتکش و رنج‌دیده شده است.
کاملا روشن است کارفرما به مسائل ایمنی توجه نداشته، سیستم ایمنی برای ‌هشدار وجود نداشته، غیاب بازرسان هم از عوامل تعیین کننده در این کشتار بوده‌است.
میدری، وزیر کار می‌گوید:
این معدن ایمنی‌های لازم را داشته و مشکلی نداشته است و فقط یک حادثه بوده و همه ضوابط را مسئولان معدن‌ رعایت کرده بودند.
میدری آمده با مطرح کردن مستمری خانواده‌ها و دیه بر روی این فاجعه‌ی بزرگ سرپوش بگذارد.

شرکت «معدنجو» یک شرکت خصوصی است که در دهه‌ی ۷۰ به نام «خصوصی سازی» به وابستگان نظام واگذار شده است.
مدیرعامل شرکت، محمد مجتهدزاده سال‌هاست رئیس انجمن زغال‌سنگ ایران بوده و با بهره‌گیری از نفوذ حکومتی خود در معادن متعددی سهیم است.
واگذاری بنگاه‌های اقتصادی به مقامات و کارگزاران نظام در دهه‌های گذشته، به نام خصوصی سازی، به بدتر شدن وضع کارکنان این بنگاه‌ها شده و یا کار به تعطیلی آنها رسیده است. طی ۴ ماه اخیر، طبس دوازدهمین حادثه‌ی مرگبار در معادن ایران بوده است.

مهدی خرم‌نیا می‌گوید:
ده سال پیش، قراردادی بستیم برای "امکان سنجی ساخت پایگاه امداد و نجات در معادن زغال‌سنگ طبس"
با وجود داشتن قرارداد رسمی با دولت، معادن خصوصی، نه اجازه بازدید دادند، نه اطلاعات تعداد نیرو و نه تجهیزات امدادی و ایمنی موجودشان را.

در این گونه فجایع، حاکمیت سعی دارد مقصر را به‌طور فردی در نظر بگیرد، و آن را به بی‌احتیاطی کارگران تقلیل دهد، حال آن که ساختار سودجو و فاسد چنین بلایی را بر کارگران نازل می‌کند و بار اصلی را از دوش نهادهایی که مسئولیت ایجاد فاجعه را داشته‌اند، بردارد. مقصران واقعی باید از پشت پرده‌ی این فجایع بیرون آیند و پاسخگوی این حوادث مرگبار باشند.

ما فراموش نمی‌کنیم که ۱۷ تن از کارگران "معدن طلای آق‌دره" که در مقابل کارخانه برای اعتراض به اخراج ۳۵۰ تن از همکارانشان دست به تجمع زده بودند، در ملاء عام شلاق زده شدند. تک تک این رخدادها، ماهیت حکومت‌های ضد کارگر را نمایان می‌سازند.

اتحاد بازنشستگان

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

📌 #مدرسه_رهایی : گزینش توسط نهادهای امنیتی و حراستی در آموزش و پرورش با رویکرد عقیدتی و ایدئولوژیک، محصول تثبیت حاکمیت اسلامی در فردا پس از انقلاب ۵۷ است بعد از انقلاب فرهنگی در مدارس همین تشکل وابسته موسوم به #انجمن_اسلامی_معلمان بازوی اصلی پاکسازی در آموزش و پرورش بود. تشکلی که هزاران معلم و دانش‌آموز را اخراج و حتی زمینه پرونده قضایی و اعدام برخی را فراهم نمود. الان هم اعضای این باند در هیات‌های گزینش و تخلفات حضور مستمر و موثر در سرکوب دارند.
این تشکل در انتخابات اخیر کوشید تا در کنار #سازمان_معلمان_ایران و #مجمع_فرهنگیان برای پزشکیان بازار گرمی نماید. بی‌آنکه نقش خود را در ایجاد وضعیت موجود بپذیرند. برخی فعالان صنفی هم بلندگوی آنان شدند که جای تأسف دارد.
گزینش امروز میراث همین تشکل‌های وابسته به دو جناح است گزارش زیر را بخوانید :

🔴 گفت و گوی دیده‌بان ایران با داوطلبان کد ۱۹ آزمون استخدامی آموزش و پرورش؛

🔻گزینش آموزش و پرورش یا گرفتن اقرارنامه!

نحوه رصد سبک زندگی و صفحات مجازی داوطلبان معلمی چگونه است؟

📍یک داوطلب زن:

از من خواستند "اقرارنامه" بنویسم

📍یک داوطلب مرد:

عکس با تیشرت آستین کوتاه ممنوع است


مریم(داوطلب استخدامی معلمی) اسم مرحله دوم استخدامی‌اش را «گرفتن اقرارنامه» می‌گذارد و به دیده بان ایران می گوید:

در آن روز، مسئول گزینش، مدام به او دستور می‌‎داده است که اقرار کند. او اما نمی‌دانسته است که باید به چه کارهای کرده و نکرده خود اقرار کند؛ زمانی که گفته است «نمی‌دانم باید به چه چیزی اقرار کنم»، به او گفته‌اند که «اقرار کن که در سال ۱۴۰۰، چه استوری‎هایی را در اینستاگرام منتشر کرده‌ای؟» در صورتی که صفحه اینستاگرام این داوطلب، شخصی (پرایوت) است و او تعریف می‎کند که اصلا به یاد ندارد که در آن زمان، چه کارها کرده و چه چیزهایی را منتشر کرده است./دیدبان ایران


متن کامل گزارش را اینجا بخوانید

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah

🔴 به یاد صدها کودکی که خونشان را بر زمین ریختند و دیگر زنگ ماه مهر را نشنیدند

نامه‌ی احمدرضا حائری از زندان قزل‌حصار


احمدرضا حائری، زندانی سیاسیِ محبوس در زندان قزل‌حصار، به مناسبت اول مهرماه و بازگشایی مدارس، در نامه خود از زندان از کودکانی یاد می‌کند که توسط جمهوری اسلامی کشته شده‌اند یا همچون دختر ۱۰ ساله خود از مراقبت پدر و مادرِ زندانی و اعدام شده محروم گشته‌اند.

احمدرضا حائری، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسیِ محبوس در زندان قزل‌حصار، به مناسبت اول مهرماه و بازگشایی مدارس، در یک نامه از مکالمات تلفنی خود خود با دختر ۱۰ ساله خود «هستی» می‌نویسد که برای سومین سال پیاپی در اول مهر از او دور بوده است. او از کودکانی چون کیان پیرفلک و محسن محمدپور (کودک کار ۱۷ ساله، کشته‌شده در آبان ۹۸) یاد می‌کند که جمهوری اسلامی «با قساوت خونشان را بر زمین ریخت و دیگر زنگ ماه مهر را نشنیدند»؛ و همچنین کودکانی که از مراقبت پدرومادر زندانی یا اعدام شده خود محروم شده‌اند:

با گرامی‌داشت یاد قاسم آبسته، ایوب کریمی، آسو عبدالهی و صدها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگری که در این سال‌ها به دار آویخته شدند تا امروز کودکانشان مهری بدون مهربانی پدر یا مادر را تجربه کنند. و با درود به معلمانی که درس آزادگی را به فرزندان‌ این سرزمین می‌آموزند.

احمدرضا حائری که از شهریور ۱۴۰۱ در زندان محبوس است، پیش از این در یک نامه‌ سرگشاده شکنجه و آزار سامان یاسین را افشا کرده بود و طی چندین نامه نظام قضایی را به نقد کشیده و آن را «آپارتاید قضایی» خوانده بود. او اردیبهشت سال جاری به دلیل «اعتراض به وضعیت بغرنج سامان یاسین»، که در آن زمان محکوم به اعدام بود، از بند عمومی زندان قزل‌حصار به سلول انفرادی بند امن واحد سه منتقل شد.

حائری به خاطر اطلاع‌رسانی در مورد نقض حقوق بشر در زندان با یک پرونده قضایی جدید روبرو است که به دلیل رعایت نشدن مراحل قانونی ابلاغیه، تا کنون حاضر به حضور در بازپرسی شعبه یک دادگاه انقلاب کرج نشده است. او در کنار سایر زندانیان سیاسی قزل‌حصار و دیگر زندانیان در اوین، مشهد، خوی، سقز و … در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بارها در اعتصاب بوده و نسبت به نقض حقوق زندانیان افشاگری کرده‌ است.

متن کامل نامه احمدرضا حائری که در رادیو زمانه منتشر شده بود را در ادامه بخوانید:

تماس تلفنی:
هستی: بابا راستی یه سوال؟ شما زندان اوین راحت‌تر بودی یا قزل‌حصار!؟
من: عزیزم سوال سختیه! اوین یه بدی‌‌هایی داشت، اما یه سری امکاناتش بیشتر بود، قزل‌حصار هم خوب کمی پیچیده‌ است وضعیتش!
هستی: اما بابا به نظرم اشتباه جواب دادی!
من: چرا!؟
هستی: چون باید می‌گفتی هیچ‌کدوم!
من: قربونت برم من، کاملاً درست می‌گی! جواب اشتباهی دادم، اوین باشه یا قزل‌حصار یا تهران بزرگ! هیچ‌کدوم خوب و راحت نیست! این اشتباه‌ترین جوابی بود که توی زندگی به یک سوال دادم!!

پی‌نوشت: یاد پارسال افتادم، که به قزل‌حصار تبعید شدیم، آن روزها هم نزدیک مهر بود. در بند امن تماس سه دقیقه‌ای در روز داشتیم؛ در اولین مکالمه با صدای بغض‌آلود پرسید: «بابا چرا شما را بردن "اوین حصار"»!؟

از ۹۸ به این سو، این سومین مهرماهی است که نخستین روز رفتن دخترکم به مدرسه را پشت میله‌های زندان بودم، نه در کنارش! مهر ۱۳۹۹ که در زندان تهران بزرگ دربند بودم، مهر پارسال و اکنون نیز مهر ۱۴۰۳!
روشنگری «هستی» به عنوان دختربچه‌ای ۱۰ ساله درباره رنج زندان که از اعماق وجودش برمی‌خواست؛ پاسخی بود در خور به دوستانی که چند وقت اخیر به بهانه اختلاف نظرهای سیاسی یا غیرسیاسی در داخل زندان، «سیاهی» زندان را «سفید» جلوه می‌دادند، یا دست‌کم حاصل نوشته‌هایشان این بود.
زندان بد است، و هیچ کسی نباید به خاطر عقاید سیاسی، مذهبی و یا فقر شدید و تضاد طبقاتی حاکم بر جامعه و نتایج آن زندانی شود. درد دلم به خصوص درباره زندانیان غیرسیاسی را اگر بر کاغذ آورم، مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد شد. اما فعلاً به همین پاسخ دخترکم اکتفا می‌کنم.

به یاد همه دختران و پسرانی که در این سال‌ها روز اول مدرسه را در حالی سپری کردند که پدر یا مادرشان به خاطر عقاید سیاسی، مذهبی و… پشت میله‌های زندان دربند بودند؛ و به یاد محسن، کیان و صدها کودک و نوجوانی که در همه این سال‌ها با قساوت خونشان را بر زمین ریختند و دیگر زنگ ماه مهر را نشنیدند، و با گرامی‌داشت یاد قاسم آبسته، ایوب کریمی، آسو عبدالهی و صدها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگری که در این سال‌ها به دار آویخته شدند تا امروز کودکانشان مهری بدون مهربانی پدر یا مادر را تجربه کنند. و با درود به معلمانی که درس آزادگی را به فرزندان‌ این سرزمین می‌آموزند.

احمدرضا حائری
زندان قزل‌حصار 
اول مهر ۱۴۰۳

📌📌📌

اینستاگرام #مدرسه_رهایی

https://www.instagram.com/freedomschool__?igsh=MTY1ZW9qYXV3cHhldQ==

🆔 @edalatxah