🔴اعتراض و اعتصاب پرستاران بیمارستان‌های شیراز بخشی از مبارزه طبقه کارگر
✍🏼 رضا امانی‌فر/ فعال صنفی معلمان
#دیدگاه_معلم
بارها و به درستی استدلال شده است که پرستاران، معلمان، بخش زیادی از جامعه زنان، کارگران بخش‌های مختلف و همه مزدبگیران و استثمارشدگان در یک طبقه اقتصادی و اجتماعی قرار می‌گیرند. #طبقه_کارگر_به_معنای_عام، طبقه‌ای‌ست که در مناسبات اقتصادی و اجتماعی برساخت شده از نظام نئولیبرالیستی هم‌سرنوشت شده‌اند. در آن سوی نیز، کارفرمای دولتی و غیر دولتی - که این یکی معمولا از رانت دولتی بهره می‌برد - قرار می‌گیرد و صف واحدی را تشکیل می‌دهد.
نیروی سرکوب نیز در همه موارد - اعتراضات پرستاران، معلمان، کارگران، مالباختگان و… - یکدست و یک‌شکل عمل می‌کند و نشان می‌دهد که دولت و نیروهایش در تحلیل نهایی، ابزاری برای سلطه طبقات حاکم اقتصادی و سیاسی است که در نقاط مختلفی به هم گره می‌خورند.
با این منطق، همه مزدبگیران و زحمتکشان و سرکوب‌شدگان جامعه بایستی به این درک مشترک برسند که صفی طولانی از استثمارکنندگان و استثمارشوندگان در مناسبات سرمایه‌سالار این نظام در مقابل هم می‌ایستند و مبارزه پرستاران، معلمان، کارگران و…. مبارزه‌ای‌ست که از مرز قشربندی‌های شغلی فراتر می‌رود و صف‌بندی‌ها را هر روز مشخص‌تر می‌کند.
#پرستاران_بیمارستان‌های_شیراز در چند روز اخیر بخشی از این صف‌بندی را به نمایش گذاشته‌اند. تهدید نیروهای امنیتی نیز - از حراست و مدیران داخلی تا نیروهای بیرون از دانشگاه - به خوبی نشان می‌دهد که کارفرمای دولتی و غیردولتی و نیروهای سرکوبش بدنه واحدی را تشکیل می‌دهند و در هر قسم از اعتراض بازنشستگان، معلمان، کارگران، مالباختگان و حتی جامعه استثمارشده زنان به صورت مشابهی ورود می‌کنند.
بنابراین، پرستاران بیمارستان‌های شیراز نیز مانند دیگر اقشار هم‌سرنوشت خود، باید به این درک از نظام سلطه و غارت و سرکوب و همچنین جایگاه خود در مناسبات همراه این نظام برسند که بخشی از طبقه بزرگ‌تر کارگرند و مرزبندی مشخص استثمارکننده و استثمارشونده جایگاه و حتی پراتیک صنفی و اجتماعی آنها را تعیین می‌کند. این مرزبندی و فهم و درک درست از آن است که به مبارزه رهایی‌بخش اقشار مختلف سامان می‌دهد و در نقاط تعیین‌کننده‌ای سبب وحدت آنها می‌شود.
نیروهای سرکوب در بیمارستان‌های شیراز مانند موارد دیگر، قوانینی چون اصل ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی که مسبب اتفاقات محیط کار را به کارگر و معلم و پرستار و…. ارجاع می‌دهد، پیش کشیدند تا با تهدید و ارعاب مطالبات به حق پرستاران را - که برخی از آنها حدود سه ماه است، حقوقی دریافت نکرده‌اند - به حاشیه ببرند و معترضان را زمبن‌گیر سازند.
استفاده از این شیوه‌های تهدید و پیش کشیدن این نوع از قوانین تنها در مورد پرستاران بیمارستان‌های شیراز اعمال نشده، بلکه سالهاست که حکومت به این روش‌ها چنگ انداخته است؛ در حالی که مسبب هر آنچه در محیط کار اتفاق می‌افتد، کارفرمای دولتی و غیر دولتی است که با دزدی و غارت و استثمار نیروی کار، هستی اجتماعی و اقتصادی و حتی روانی آنها را مورد تعرض قرار داده است.
📚 منبع : کانال صنفی معلمان ایران
#تشکل‌یابی_مستقل
#کارگر_معلم_پرستار_اتحاد_اتحاد
📌📌📌
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
✍🏼 رضا امانی‌فر/ فعال صنفی معلمان
#دیدگاه_معلم
بارها و به درستی استدلال شده است که پرستاران، معلمان، بخش زیادی از جامعه زنان، کارگران بخش‌های مختلف و همه مزدبگیران و استثمارشدگان در یک طبقه اقتصادی و اجتماعی قرار می‌گیرند. #طبقه_کارگر_به_معنای_عام، طبقه‌ای‌ست که در مناسبات اقتصادی و اجتماعی برساخت شده از نظام نئولیبرالیستی هم‌سرنوشت شده‌اند. در آن سوی نیز، کارفرمای دولتی و غیر دولتی - که این یکی معمولا از رانت دولتی بهره می‌برد - قرار می‌گیرد و صف واحدی را تشکیل می‌دهد.
نیروی سرکوب نیز در همه موارد - اعتراضات پرستاران، معلمان، کارگران، مالباختگان و… - یکدست و یک‌شکل عمل می‌کند و نشان می‌دهد که دولت و نیروهایش در تحلیل نهایی، ابزاری برای سلطه طبقات حاکم اقتصادی و سیاسی است که در نقاط مختلفی به هم گره می‌خورند.
با این منطق، همه مزدبگیران و زحمتکشان و سرکوب‌شدگان جامعه بایستی به این درک مشترک برسند که صفی طولانی از استثمارکنندگان و استثمارشوندگان در مناسبات سرمایه‌سالار این نظام در مقابل هم می‌ایستند و مبارزه پرستاران، معلمان، کارگران و…. مبارزه‌ای‌ست که از مرز قشربندی‌های شغلی فراتر می‌رود و صف‌بندی‌ها را هر روز مشخص‌تر می‌کند.
#پرستاران_بیمارستان‌های_شیراز در چند روز اخیر بخشی از این صف‌بندی را به نمایش گذاشته‌اند. تهدید نیروهای امنیتی نیز - از حراست و مدیران داخلی تا نیروهای بیرون از دانشگاه - به خوبی نشان می‌دهد که کارفرمای دولتی و غیردولتی و نیروهای سرکوبش بدنه واحدی را تشکیل می‌دهند و در هر قسم از اعتراض بازنشستگان، معلمان، کارگران، مالباختگان و حتی جامعه استثمارشده زنان به صورت مشابهی ورود می‌کنند.
بنابراین، پرستاران بیمارستان‌های شیراز نیز مانند دیگر اقشار هم‌سرنوشت خود، باید به این درک از نظام سلطه و غارت و سرکوب و همچنین جایگاه خود در مناسبات همراه این نظام برسند که بخشی از طبقه بزرگ‌تر کارگرند و مرزبندی مشخص استثمارکننده و استثمارشونده جایگاه و حتی پراتیک صنفی و اجتماعی آنها را تعیین می‌کند. این مرزبندی و فهم و درک درست از آن است که به مبارزه رهایی‌بخش اقشار مختلف سامان می‌دهد و در نقاط تعیین‌کننده‌ای سبب وحدت آنها می‌شود.
نیروهای سرکوب در بیمارستان‌های شیراز مانند موارد دیگر، قوانینی چون اصل ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی که مسبب اتفاقات محیط کار را به کارگر و معلم و پرستار و…. ارجاع می‌دهد، پیش کشیدند تا با تهدید و ارعاب مطالبات به حق پرستاران را - که برخی از آنها حدود سه ماه است، حقوقی دریافت نکرده‌اند - به حاشیه ببرند و معترضان را زمبن‌گیر سازند.
استفاده از این شیوه‌های تهدید و پیش کشیدن این نوع از قوانین تنها در مورد پرستاران بیمارستان‌های شیراز اعمال نشده، بلکه سالهاست که حکومت به این روش‌ها چنگ انداخته است؛ در حالی که مسبب هر آنچه در محیط کار اتفاق می‌افتد، کارفرمای دولتی و غیر دولتی است که با دزدی و غارت و استثمار نیروی کار، هستی اجتماعی و اقتصادی و حتی روانی آنها را مورد تعرض قرار داده است.
📚 منبع : کانال صنفی معلمان ایران
#تشکل‌یابی_مستقل
#کارگر_معلم_پرستار_اتحاد_اتحاد
📌📌📌
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
⭕️ حذف فلسطین در سیستم آموزشی آلمان: مرزهای نژادی و دم خروس آزادی بدون مرز لیبرال!
🔻آنا یونیس و هنا الطاهر، مجله آکادمیک نقد خاورمیانه
🔹آنا یونِس یک پژوهشگر انتقادی است که با نظریه‌های انتقادی نژاد، استعمارگری اسکانی و رویکردهای روانکاوی کار می‌کند. او دکترای خود را در سال‌های ۱۶-۲۰۱۵به پایان رسانده است. پیشینه خانوادگی آنا به آلمان برمی‌گردد و مسیر زندگی او به شدت به فلسطین گره خورده است.
🔹او در برلین شرقی و غربی بزرگ شده، در ایالات متحده تحصیل کرده و با وجود دانش وسیعش در حوزه مهاجرت و مطالعات انتقادی جنسیتی و نژادی، به دلیل صراحت لهجه خود علیه رژیم اسرائیل و الگوهای استعمار اسکانی،به‌طور کامل در حوزه عمومی آلمان بایکوت شده است و دادگاهی نیز در برلین با دستاویز «یهودستیزی» علیه او در جریان است. او اکنون در آستانه ترک کشوری که در آن به دنیا آمده، بزرگ شده و هر گوشه آن را مطالعه کرده، قرار گرفته است.
🔹جدیدترین مقاله مشترک آنا یونس و هنا الطاهر در مورد ماهیت سیستم آموزشی آلمان در رابطه با فلسطین و رژیم اسرائیل است.
به گفته نویسندگان، از زمان اولین دولت مرکل در سال ۲۰۰۹، اصل دولتی آلمان (Staatsräson) به طور فزاینده‌ای به عنوان «همبستگی بی‌قید و شرط» با دولت اسرائیل فرمول‌بندی شده است و بدین ترتیب به منطق و عملی برای حذف فلسطین و فلسطینیان تبدیل شده است.
🔹در چنین زمینه‌ای، این مقاله به بررسی رویدادهای اخیر در مدارس و دانشگاه‌های آلمان از تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه این فضاهای آموزشی به عرصه‌های اساسی برای تأیید مجدد اصل دولتی آلمان تبدیل شده‌اند؛ در حالیکه در عین حال پتانسیل‌هایی برای مقابله با آن نیز فراهم می‌آورند. این دو نویسنده با ترکیب کارهای لیزا لو و نادره شالوب-کروکیان، نشان می‌دهند که چگونه مفاهیم لیبرال آزادی به دنبال مرزهای نژادی حرکت می‌کنند و به طور سیستماتیک فلسطین را در ساختارهای آموزشی، از مدارس تا دانشگاه‌ها، حذف می‌کنند.
🔹در حالیکه این فرآیندها اصل دولتی آلمان را تحکیم می‌بخشند، جنبش‌های اعتراضی دانشجویان و دانش‌آموزان رادیکال‌ترین فضاها را برای مقاومت در برابر آن ارائه می‌دهند. در واقع در میدان مبارزه، این الگوی دولت آلمان ضد خود را به‌وجود آورده و از همین روست که در شهرهای آلمان، از ابتدای اشغال فلسطین توسط اسرائیل پس از ۷اکتبر، اعتراضات زیادی علیه اقدامات دولت آلمان در همدستی با صهیونیست‌ها شکل گرفته.
🔹این مقاله به چند و چون قواعد حذف ادغامی مساله فلسطین در ساختار کلان آموزشی آلمان می‌پردازد و نشان می‌دهد چرا سطح آگاهی از حقوق فلسطینیان در آلمان در طی سالیان متوالی کمتر شده و اساسا چیزی به نام مساله فلسطین، حداقل تا پیش از تهاجم اخیر اسرائیل، محلی از اعراب در نزد اکثریت دانشجویان و دانش‌آموزان آلمانی نداشته.
منبع : کانال تلگرامی #طبقه
این مطلب را می‌توانید در سایت طبقه به آدرس زیر بخوانید 👇👇👇
https://tabaghe.com/2024/08/12/erasing-palestine-in-germanys-educational-system/
📌📌📌
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
🔻آنا یونیس و هنا الطاهر، مجله آکادمیک نقد خاورمیانه
🔹آنا یونِس یک پژوهشگر انتقادی است که با نظریه‌های انتقادی نژاد، استعمارگری اسکانی و رویکردهای روانکاوی کار می‌کند. او دکترای خود را در سال‌های ۱۶-۲۰۱۵به پایان رسانده است. پیشینه خانوادگی آنا به آلمان برمی‌گردد و مسیر زندگی او به شدت به فلسطین گره خورده است.
🔹او در برلین شرقی و غربی بزرگ شده، در ایالات متحده تحصیل کرده و با وجود دانش وسیعش در حوزه مهاجرت و مطالعات انتقادی جنسیتی و نژادی، به دلیل صراحت لهجه خود علیه رژیم اسرائیل و الگوهای استعمار اسکانی،به‌طور کامل در حوزه عمومی آلمان بایکوت شده است و دادگاهی نیز در برلین با دستاویز «یهودستیزی» علیه او در جریان است. او اکنون در آستانه ترک کشوری که در آن به دنیا آمده، بزرگ شده و هر گوشه آن را مطالعه کرده، قرار گرفته است.
🔹جدیدترین مقاله مشترک آنا یونس و هنا الطاهر در مورد ماهیت سیستم آموزشی آلمان در رابطه با فلسطین و رژیم اسرائیل است.
به گفته نویسندگان، از زمان اولین دولت مرکل در سال ۲۰۰۹، اصل دولتی آلمان (Staatsräson) به طور فزاینده‌ای به عنوان «همبستگی بی‌قید و شرط» با دولت اسرائیل فرمول‌بندی شده است و بدین ترتیب به منطق و عملی برای حذف فلسطین و فلسطینیان تبدیل شده است.
🔹در چنین زمینه‌ای، این مقاله به بررسی رویدادهای اخیر در مدارس و دانشگاه‌های آلمان از تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه این فضاهای آموزشی به عرصه‌های اساسی برای تأیید مجدد اصل دولتی آلمان تبدیل شده‌اند؛ در حالیکه در عین حال پتانسیل‌هایی برای مقابله با آن نیز فراهم می‌آورند. این دو نویسنده با ترکیب کارهای لیزا لو و نادره شالوب-کروکیان، نشان می‌دهند که چگونه مفاهیم لیبرال آزادی به دنبال مرزهای نژادی حرکت می‌کنند و به طور سیستماتیک فلسطین را در ساختارهای آموزشی، از مدارس تا دانشگاه‌ها، حذف می‌کنند.
🔹در حالیکه این فرآیندها اصل دولتی آلمان را تحکیم می‌بخشند، جنبش‌های اعتراضی دانشجویان و دانش‌آموزان رادیکال‌ترین فضاها را برای مقاومت در برابر آن ارائه می‌دهند. در واقع در میدان مبارزه، این الگوی دولت آلمان ضد خود را به‌وجود آورده و از همین روست که در شهرهای آلمان، از ابتدای اشغال فلسطین توسط اسرائیل پس از ۷اکتبر، اعتراضات زیادی علیه اقدامات دولت آلمان در همدستی با صهیونیست‌ها شکل گرفته.
🔹این مقاله به چند و چون قواعد حذف ادغامی مساله فلسطین در ساختار کلان آموزشی آلمان می‌پردازد و نشان می‌دهد چرا سطح آگاهی از حقوق فلسطینیان در آلمان در طی سالیان متوالی کمتر شده و اساسا چیزی به نام مساله فلسطین، حداقل تا پیش از تهاجم اخیر اسرائیل، محلی از اعراب در نزد اکثریت دانشجویان و دانش‌آموزان آلمانی نداشته.
منبع : کانال تلگرامی #طبقه
این مطلب را می‌توانید در سایت طبقه به آدرس زیر بخوانید 👇👇👇
https://tabaghe.com/2024/08/12/erasing-palestine-in-germanys-educational-system/
📌📌📌
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
طبقه دات کام
Erasing Palestine in Germany’s Educational System
«حذف فلسطین در سیستم آموزشی آلمان: مرزهای نژادی آزادی لیبرال»آنا یونیس و هنا الطاهر، مجله آکادمیک نقد خاورمیانه آنا یونِس (ضمیر اوی موئنث) یک پژوهشگر انتقادی است که با نظریه‌های انتقادی نژاد، استعم…