« #بيان_قرينه‌ساز» تظاهر به ساختن تصاوير و تصورات و تجربياتي دارد كه به زعم خود استقلال بياني و بلاغي دارد و حتي به وجود آن نيز تفاخر مي‌نمايند، درحاليكه وقتي دقيق شدي مي فهمي كه اين نقاب چقدر شعر را لوس و ننر بار آورده است. آوردن تصاوير پي‌درپي و سريع بر زيبايي‌هاي هنري مي‌افزايد اما اين تصاوير نبايد بصورت تصنعي و متظاهرانه باشد. به تعبير ديگر در اين نوع از اشعار، تصويرپردازيها درقالب « #تخـيل_احسـاسـاتي» بروز مي‌يابد. تخيلي كه ريشه در احساسهاي آشنا ندارد بلكه خود نقش « #احساس_بيگانه» را بازي مي‌نمايد كه در آن مناسبات تخيل نيز غرق در هيجانات و فعل و انفعالات بدون تشخصي است كه حتي در قالب اغراق و مبالغه نيز نمي‌توان آن را گنجاند ‌زيرا در ‌مبالغه نوعي اعجاز هنري وجود دارد كه هر گونه تجربه‌هاي سست و بي‌عنصري را تبديل‌ به جذابيتهاي بي‌غل‌وغش حماسي كرده، نوعي تناسب عاطفي برقرار‌مي‌نمايد اما در‌اينجا شتابزدگي،‌ تخيل را به ‌شوريدگي‌هاي جنون‌آميز و بي‌منطقي ‌دچار‌كرده، ‌باعث استحالة ‌روان خواننده‌ در ضرب‌آهنگهاي احساس ‌مي‌شود...

منبع: #نقد_شعر_معاصر_آذربایجان:همت شهبازی صص 39-42

https://telegram.me/dusharge