وقتی انسانی #موفق نشود #عشق و آرامش را در درون خود بیابد، شروع به جستجوی آن‌ها در دیگران می‌کند،

این انسان وقتی با قطعه‌های #گم‌شده‌ی درونی‌اش در دیگران رو به رو می‌شود، وابسته به آن‌ها می‌شود،

سپس وقتی آن اشخاص از زندگی‌اش خارج می‌شوند او احساس #بدبختی، #رنج و #وابستگی می‌کند،

برخی این حالت #گم‌گشتگی و #خلاء درونی را به اشتباه عشق می‌نامند، در حالی که این حالت تنها یک کیفیتِ #روانی حاصل از عدم عشق به خود و #عدم شناخت خود است،

تا زمانی که شخص نتواند ابتدا عشق را درون خود بیابد، #اسیر دیگران خواهد بود.
‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌