عشق زمانی واقعی است که: #مراقبه_گون باشد.
عشق مراقبه گون، انرژی عشق #همانند خودش را جذب خواهد کرد.
تو آنچه را که به آن متمایل باشی، به دست خواهی آورد،
به یاد داشته باش، نه کم نه زیاد.
همیشه دقیقا آنچه که میلش را داری، به دست می آوری.
#هستی، خیلی دقیق و عادل است.
پس اگر یار جانی نداشته باشی، جستن او، کمکی نخواهد کرد. به درون بنگر.، چیزی کم داری،
ویژگی های عشق در وجودت نیست. حساس و احساسی نیستی،
هشیاری نداری.
بخشیدن و سهیم شدن
بی چشمداشت را بلد نیستی.
عشق تو، نیاز است،
عشقی شرطی.
نوعی آلودگی است.
می خواهی از جسم "دیگری" سوءاستفاده کنی،
و #هیچ_زنی_از_سوءاستفاده_خوشحال نمیشود که هیچ
#بلکه_متنفر_هم_هست.
میلیون ها زن، از شوهرانشان متنفرند، تنها به این دلیل که احساس می کنند از آنها سوءاستفاده شده،
همانند ماشین سکس که فقط برای ارضای شهوت توست تا شبها راحت بخوابی.
اگر زنی احساس کند که از او سوءاستفاده شده،
هیچ احترامی به تو نخواهد گذاشت. هر موجودی، ارزشمند است.
از هیچ مردی،
از هیچ زنی و
از هیچ فردی سوءاستفاده نکنید.
هیچکس وسیله ای برای اهداف تو نیست.
#احترام_بگذار،
عشق سهیم شدن است.
نه سوءاستفاده از "دیگری" ،
عشق تلاشی برای گرفتن چیزی از "دیگری" نیست.
در عوض، عشق سهیم شدن از دل و جان است، بی هیچ دلیلی،
تنها به خاطر شعف و شادی حاصل از سهیم شدن است که باید بخشید.
روزی، ناگهان فردی خواهی یافت که انرژی هایت با انرژی های او،
در هماهنگی و هارمونی باشد.
و یافتن حتی یک نفر که با او در هماهنگی باشی، تجربه ای است زیبا.
هماهنگی عمیق، هارمونی فوق العاده. پس عشق به اوج قله اش می رسد.
این عشق، جنسی نیست،
بلکه #نیایشی_محض می باشد.
و آن هنگام که عشق نیایش باشد،
یار جانی را یافته ای.
اگر عشق، شهوانی باشد،
نمی توانی یار جانی پیدا کنی،
تنها رابطه ای جسمانی می توانی پیدا کنی.
و جسم، کمکی بر اشتیاق تو نمی کند. تو نیازمند هماهنگی با روح و جان هستی،
هماهنگی با درون زن و یا مرد.
این هماهنگی، حداقل اگر با یک نفر اتفاق بیافتد، شعفی عظیم برخواهد خواست.
و آن هنگام که هنر هماهنگی را بفهمی، با افراد زیادی می توانی هماهنگ باشی.
عشق مراقبه گون، انرژی عشق #همانند خودش را جذب خواهد کرد.
تو آنچه را که به آن متمایل باشی، به دست خواهی آورد،
به یاد داشته باش، نه کم نه زیاد.
همیشه دقیقا آنچه که میلش را داری، به دست می آوری.
#هستی، خیلی دقیق و عادل است.
پس اگر یار جانی نداشته باشی، جستن او، کمکی نخواهد کرد. به درون بنگر.، چیزی کم داری،
ویژگی های عشق در وجودت نیست. حساس و احساسی نیستی،
هشیاری نداری.
بخشیدن و سهیم شدن
بی چشمداشت را بلد نیستی.
عشق تو، نیاز است،
عشقی شرطی.
نوعی آلودگی است.
می خواهی از جسم "دیگری" سوءاستفاده کنی،
و #هیچ_زنی_از_سوءاستفاده_خوشحال نمیشود که هیچ
#بلکه_متنفر_هم_هست.
میلیون ها زن، از شوهرانشان متنفرند، تنها به این دلیل که احساس می کنند از آنها سوءاستفاده شده،
همانند ماشین سکس که فقط برای ارضای شهوت توست تا شبها راحت بخوابی.
اگر زنی احساس کند که از او سوءاستفاده شده،
هیچ احترامی به تو نخواهد گذاشت. هر موجودی، ارزشمند است.
از هیچ مردی،
از هیچ زنی و
از هیچ فردی سوءاستفاده نکنید.
هیچکس وسیله ای برای اهداف تو نیست.
#احترام_بگذار،
عشق سهیم شدن است.
نه سوءاستفاده از "دیگری" ،
عشق تلاشی برای گرفتن چیزی از "دیگری" نیست.
در عوض، عشق سهیم شدن از دل و جان است، بی هیچ دلیلی،
تنها به خاطر شعف و شادی حاصل از سهیم شدن است که باید بخشید.
روزی، ناگهان فردی خواهی یافت که انرژی هایت با انرژی های او،
در هماهنگی و هارمونی باشد.
و یافتن حتی یک نفر که با او در هماهنگی باشی، تجربه ای است زیبا.
هماهنگی عمیق، هارمونی فوق العاده. پس عشق به اوج قله اش می رسد.
این عشق، جنسی نیست،
بلکه #نیایشی_محض می باشد.
و آن هنگام که عشق نیایش باشد،
یار جانی را یافته ای.
اگر عشق، شهوانی باشد،
نمی توانی یار جانی پیدا کنی،
تنها رابطه ای جسمانی می توانی پیدا کنی.
و جسم، کمکی بر اشتیاق تو نمی کند. تو نیازمند هماهنگی با روح و جان هستی،
هماهنگی با درون زن و یا مرد.
این هماهنگی، حداقل اگر با یک نفر اتفاق بیافتد، شعفی عظیم برخواهد خواست.
و آن هنگام که هنر هماهنگی را بفهمی، با افراد زیادی می توانی هماهنگ باشی.