#فتوا ی اندماج میان فصائل معارض #سوریه جلوه‌ای جالب توجه از کشمکش‌ها بر نقش #علما در روندهای سیاسی نظامی شده است.
عبدالله #المحیسنی که اخیرا به همراه 15 تن از شیوخ، انضمام فصائل معارض از جمله النصره، احرار، زنکی و پنج گروه دیگر را «واجب» و مخالفت با آن را «گناه» اعلام کرده بود ( https://goo.gl/gaX5TE) با واکنش تند مخالفان مواجه شده است.
هر دو گروه احرار و النصره مشتمل بر جناحی هستند که یکی به علت تندروی و دیگری به هوای بقا در گروه های معتدل پیوستن این دو به هم را نفی می کنند. همانطور که پیداست، محیسنی که از همان ابتدا نیز به لحاظ فکری جایی میان النصره و احرار قرار داشت بعد از فتح #حلب جرات و صراحت لفظ بیشتری برای برخورد با جناح ضد اندماجی دو گروه یافته است. دقیقا همین معنا را می توان با ملاحظۀ امضای #ابوماریا_القحطانی ذیل این فتوا دریافت. او هم شرعی تراز اول #النصره بود که تلاش بسیاری برای تعدیل این گروه نمود و بر اثر اصرار بر همین مطلب با النصره فاصله گرفت. به هرطریق حال که جناح راست النصرة و چپ #احرار دست به فتوی شده اند جناح راست احرار برآشفته است. تندترین واکنش در این میان مربوط به لبیب نحاس -مسئول مکتب سیاسی و چهرۀ شبه لیبرال احرار- بود که فتوا را «کودتایی شرعی با فتوایی کهنوتی» عنوان داده است. احمد محمد نجیب، رئیس هیأت قضایی احرار نیز که چهره ای اعتدالی شناخته می شود فتوای مزبور را سیاسی و نوعی «ارهاب فکری» خوانده است (https://goo.gl/VugoKT).
طبعا اینکه مخالفان اساس «فتوای سیاسی» را با عناوینی چون ارهاب و #کهنوتیه و طاغوت هدف قرار دهند فارغ از مورد خاص آن می تواند الگویی پایدار درون #اسلام_سیاسی را برسازد.
______________
@dolatedin
(https://telegram.me/dolatedin/104) :معرفی کانال