🔹«محمد عفیف نافیه» از سال۲۰۱۱ تا اوایل ۲۰۱۸، (زمانی که به همراه خانوادهاش به آلمان فرار کرد)، مجبور به حفر گورهای دستهجمعی برای مقامات تحت امر بشار اسد بود.
🔹نافیه از یک هفته کاری هفتروزه و بیوقفه که در آن بر دفن جریان فزایندهای از اجساد نظارت داشت، سخن گفت. این کار ۷سال طول کشید.
🔹اجساد در کامیونهای یخچالدار ۱۶متری تحویل داده میشدند که میتوانستند تا ۴۰۰جسد را همزمان حمل کنند.
🔹او گفت: «تمام ابزارها و روشهای شکنجه روی اعدامشدگان استفاده میشد. وقتی آنها را میدیدم، در ذهنم تصور میکردم که این فرد چقدر درد کشیده است تا به نقطه اعدام برسد، چقدر قبل از رسیدن به ما جان میداد. او قبل از رسیدن به آخرین مرگ، صدبار میمرد.»
🔹نافیه میگوید: «در چنین رژیم سرکوبگری نمیتوانستم نه بگویم. کلمه «نه» ممنوع بود. حتی گفتن اینکه خستهام هم ممنوع بود. گفتن اینکه بیمارم ممنوع بود. گفتن هر آنچه از این دست کاملا ممنوع بود. یک رژیم تمامیتخواه بود.»
🔹او گفت: «اولین باری که کامیونهای یخچالدار به «نجها»، من شوکه شدم. آنها کامیون یخچالدار را باز کردند و این فاجعهای بود که ذهنم نمیتوانست آن را درک کند. بیش از ۳۰۰ یا ۴۰۰جسد وجود داشت.»
🔹وظیفه نافیه مستندسازی دفن اجساد بود، از جمله ذکر اینکه از کدام شاخه امنیتی هستند و چند جسد در خاک دفن شده است. از هر گزارشی که او ارائه میداد، چهار نسخه تهیه میشد و یک نسخه به کاخ ریاستجمهوری، محل اقامت رسمی رئیسجمهور وقت، بشار اسد ارسال میشد.
🔹نافیه میگفت وقتی «نجها» پر شد، دو افسر اطلاعاتی او را به قطعه زمینی بایر در «قُطیفه»، محل دیگری در حومه دمشق، بردند.
🔹«در قُطیفه، هفتهای یک یا دو کامیون یخچالدار میآوریم. سپس دوبار در هفته، دو کامیون میآمد. چهار کامیون هم میآوریم. اجساد از زندان صیدنایا، جایی که به گفته او، مردم نیمهشب اعدام و سپس ساعت ۳بامداد دفن میشدند و نیز از بیمارستانهای مختلف در منطقه دمشق میآمدند.
🔹او گفت: «شبها نمیتوانستم بخوابم. جیغ میزدم. احساس میکردم افرادی که دفن کردهام مرا تماشا میکنند.» در نهایت، نافیه شروع به برنامهریزی برای خروج از کشور کرد.
#دنیای_اقتصاد #بشار_اسد #جنازه #گورکن
@den_ir
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
😱61👍24😢10❤5😐2😁1