لیبرال‌ها چه درسی می‌توانند از محافظه‌کاران بگیرند؟

دموکرات‌ها به‌دنبال یک ریگان

🔹به محض اینکه یک انتخابات پایان می‌پذیرد، انتخابات بعدی آغاز می‌شود. نامزدهای بالقوه دموکرات‌ها کم‌کم سر و صدا به پا می‌کنند. گوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا، در پادکستی حضور داشته است که در آن با «صدای محافظه‌کاران» صحبت می‌کند تا حسن نیت میانه‌رویی خود را نشان دهد.

🔹دموکرات‌ها باید با عدم محبوبیت عمیق حزب خود پس از ریاست‌جمهوری جو بایدن دست و پنجه نرم کنند. طبق نظرسنجی‌ها، دموکرات‌های کنگره مورد اعتماد یا علاقه نیستند.

🔹یک نظرسنجی بزرگ دیگر نشان داد که به‌رغم جنجال سیاست‌های تعرفه‌ای، تا اواخر ماه آوریل آمریکایی‌های بیشتری به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، اعتماد داشتند که در مقایسه با دموکرات‌ها، عملکرد بهتری در اقتصاد داشته باشد.

🔹رای‌دهندگان می‌گویند دموکرات‌ها کمتر از جمهوری‌خواهان با رای‌دهندگان ارتباط برقرار می‌کنند. موج جدید کتاب‌ها درباره کمپین ۲۰۲۴، بی‌اعتمادی نسبت به دموکرات‌ها را تشدید می‌کند که ناشی از این برداشت است که رهبران حزب درمورد وضعیت روانی بایدن صادق نبوده‌اند.

🔹پیدا کردن بهترین کاندیدا آسان نخواهد بود. بخشی از جست‌وجو حول شخصیت و کاریزمای افراد علاقه‌مند به این شغل خواهد چرخید. چه کسی در اکوسیستم رسانه‌ای معاصر بهترین عملکرد را دارد؟ کدام کاندیدا بیشترین انرژی و جمعیت را در گردهمایی‌ها به خود جذب می‌کند؟

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #آمریکا #انتخابات #دموکرات_ها #ریگان

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

تقابل ترامپ با محافل آکادمیک، سابقه دار است

🔹دونالد ترامپ، تنها رئیس جمهور آمریکا نیست که آموزش عالی را هدف قرار داده است.

🔹دولت او بودجه دانشگاه‌های فدرال را به‌شدت کاهش داده یا تهدید به این کار کرده، پیشنهاد تصاحب خصمانه فعالیت‌های دانشگاهی در دانشگاه کلمبیا و دانشگاه هاروارد را داده و به دنبال متوقف کردن جریان دانشجویان بین‌المللی بوده است.

🔹 این سرکوب ترامپ بی‌سابقه نیست. در واقع، انتقاد از آموزش عالی بیش از نیم‌قرن است که محور اصلی محافظه‌کاری بوده است.

🔹این رونالد ریگان، رئیس‌جمهور سابق بود که در دوران فرمانداری کالیفرنیا از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۵، این مهارت را به کمال رساند.

🔹ریگان با هدف قرار دادن دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، این دانشگاه را به‌عنوان مدرک نهایی مبنی بر نخبه‌گرا، رادیکال و خطرناک بودن دموکرات‌ها معرفی کرد.

🔹در طول دهه۱۹۵۰، دانشگاه‌ها منبع غرور ملی بزرگی بودند.

🔹حملات سیاسی به دانشگاه پس از ظهور جنبش آزادی بیان در سال۱۹۶۴ به اوج خود رسید.

🔹اعتراضات، تحصن‌ها و تجمعات ماه‌ها ادامه یافت. برکلی به‌سرعت، به‌عنوان مکانی که در آن اعتراض کردن جالب است، شهرت یافت.

🔹در همین حال، ریگان، پس از سخنرانی در مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری بری گلدواتر جمهوری‌خواه در سال۱۹۶۴، توجه ملی را به خود جلب کرد.

🔹ریگان از اینکه چگونه دانشگاه «توسط یک اقلیت مخالف پر سر و صدا به زانو درآمده است» ابراز تاسف کرد. او قول داد که «آشفتگی در برکلی را پاک‌سازی کند».

🔹لفاظی‌های تند ریگان، دانشجویان و استادان را افرادی غیرمسوول، افراطی و خطرناک به تصویر می‌کشید. او حتی محیط دانشگاه را در ترور سناتور رابرت کندی در سال۱۹۶۸ مقصر دانست.

🔹پس از آنکه ریگان با اختلاف زیادی براون را شکست داد، بسیاری از جمهوری‌خواهان پیروزی او را نشانه‌ای از تجدید حیات و گواهی بر این دانستند که سیاستمداران محافظه‌کار می‌توانند با حمله به دانشگاه‌ها در انتخابات پیروز شوند.

🔹فراتر از سرکوب اعتراضات و ناآرامی‌ها، دولت ریگان بودجه ایالتی برای دانشگاه‌های دولتی را کاهش داد. با بودجه‌های کمتر و منابع کمتر، سیستم دانشگاه کالیفرنیا دوره سختی را پشت سر گذاشت.

🔹امروز، ترامپ جنگ صلیبی ریگان علیه دانشگاه‌ها را ادامه می‌دهد. اما جهان از زمان فرمانداری ریگان تغییر کرده است. مردم ایالات متحده اعتماد کمتری به آموزش عالی دارند و حزب جمهوری‌خواه مدرن رویکرد ضد دانشگاهی را در پیش گرفته است.

🔹به نظر می‌رسد بسیاری از جمهوری‌خواهان دیگر فکر نمی‌کنند که تولید دانش برای یک اقتصاد قوی یا برنامه امنیت ملی ضروری است.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #دانشگاه #جمهوری_خواهان #ترامپ #ریگان

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

رونالد ریگان، قدیس نبود

جن هیلی؛ حقوقدان

🔹تقریبا همه آمریکایی‌ها رونالد ریگان، رئیس‌جمهور سابق را دوست دارند. این موضوع از سرمقاله‌ باراک اوباما که ریگان را به خاطر «توانایی منحصر به فردش در الهام بخشیدن به دیگران برای رسیدن به عظمت» ستایش می‌کرد، کاملا مشخص است.

🔹اما نباید هیچ رئیس‌جمهوری را به یک قدیس تبدیل کنیم. کاملا درست است: ریگان آزادیخواه نبود. به جای اینکه خودمان را در لباس او بپیچیم، آن دسته از ما که از کاهش شدید اندازه و قدرت دولت حمایت می‌کنیم، باید نگاهی دقیق به سابقه ریگان بیندازیم.

🔹در دوران ریگان، هزینه‌های فدرال در واقع از ۲۳ درصد به ۲۴ درصد از تولید ناخالص ملی افزایش یافته است، درحالی‌که افزایش مالیات بر حقوق و دستمزد منجر به افزایش خالص مالیات برای اکثر آمریکایی‌ها شده است.

🔹ریگان نه تنها از وعده خود برای لغو وزارتخانه‌های جدید کابینه رئیس‌جمهور کارتر، آموزش و انرژی، عدول کرد، بلکه دبیرانی را منصوب کرد که به حفظ آنها اختصاص داشتند.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #ریگان

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

ریگانومیکس افسانه بود؟

🔹اگرچه دولت رونالد ریگان را با سیاست‌های بازارگرایانه خود می‌شناسند، اما بررسی انتقادی عملکرد دولت او نشان می‌دهد که این شهرت با واقعیت همخوان نیست.

🔹بر این اساس، با در نظر گرفتن نسبت مخارج دولت فدرال به تولید ناخالص ملی، این شاخص در سال 1980 برابر با 21.6 درصد به ثبت رسیده بود و با گذشت شش سال از دولت ریگان، این عدد به 24.3 درصد می‌رسد.

🔹در زمینه کسری بودجه نیز ریگان عملکرد درخشانی ندارد و رکورد بالاترین سطح بودجه تا آن زمان را به خود اختصاص داد. بر این اساس، در حالی که بالاترین میزان کسری بودجه دولت کارتر 74 میلیارد دلار به ثبت رسیده بود، ریگان این رقم را در سال 1984 به 200 میلیارد دلار رساند.

🔹شاید فکر کنید که شهرت بازارگرا بودن ریگان از سیاست‌های مالیاتی او نشات گرفته است. اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که ریگان اصلا مالیات‌ها را کاهش نداد بلکه مالیات‌ها هر سال با تأیید دولت ریگان افزایش یافته‌اند. با این حال به واسطه برخی اصلاحات مالیاتی، نسبت مالیات جمع‌آوری شده به تولید ناخالص ملی، کاهش ناچیز 0.6 واحد درصدی را در دوران ریگان تجربه کرد.

🔹در بخش تجارت نیز ریگان کارنامه مثبتی ندارد. در دولت او تعرفه‌ها و سهمیه‌های وارداتی بارها افزایش یافته و با ژاپن مانند یک جذامی دشمن رفتار کرده است. این موارد نشان می‌دهد میان واقعیت و تصورات درباره اقتصاد ریگانی فاصله زیادی وجود دارد.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #تعرفه #مالیات #ریگان #آمریکا

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir