🛑رژیم اشغالگر قطب کشاورزی جهان؛
📝نوشته دکتر زین‌العابدین اسماعیلی زاده
🔸قسمت دوم
🔰برای درک بیشتر موضوع ابتدا باید بفهمیم که 230 میلیون متر مکعب آب در سال یعنی چقدر؟ به عنوان مثال، سد امیرکبیر که به همراه سد لتیان، منابع اصلی تأمین آب آشامیدنی و زراعی تهران می‌باشند را در نظر می‌گیریم که در مجموع چیزی در حدود 290 میلیون متر مکعب آب (برابر با 290 میلیارد لیتر) در پشت مخازن خود دارند که تازه از این مقدار آب، در طول سال حداکثر تا 65% از ظرفیت آنها مصرف می‌شود. به عبارتی، بخش اعظم آب استان #تهران و استان #البرز با جمعیتی در حدود 15میلیون نفر که عمدتاً از این دو سد تامین می‌شود، چیزی در حدود 250 میلیون مترمکعب در سال است که دقیقا برابر است با ظرفیت یکی از این نیروگاه‌های آب شیرین کن هسته‌ای! که البته با ارقام جمعیتی در سرزمین‌های اشغالی هم‌خوانی دارد و نشان می‌دهد که یک نیروگاه آب‌شیرین‌کن از این نوع می‌تواند (در بدترین حالت) برای مصرف حداقل #ده_میلیون نفر آب آشامیدنی و زراعی کافی تولید کند! به طور خلاصه رژیم صهیونیستی از روش آب‌شیرین‌سازی، بیش از نیمی از آب مورد نیاز بخش‌های صنعتی و کشاورزی و آشامیدنی خود را به دست می‌آورد و این در حالی است که در یکی از خشک‌ترین مناطق دنیا واقع شده است.
🔹اکنون به ادامه بحث خود برمی‌گردیم و اینکه چرا عدم حرکت در مسیر ساخت چنین نیروگاه‌هایی برای منافع ملی ایران حکم #زهر را دارد که به آرامی کشور را دست‌خوش نا آرامی کرده و شاید تا آستانه #جنگ پیش خواهد برد.
🔰با توجه به بحران آب در کشور و خشک‌سالی روزافزون که ناشی از تغییرات اقلیمی منشعب از اثرات گلخانه‌ای می‌باشد، نیاز آب کشور روز به روز بیشتر شده است. هم اکنون مناطق وسیعی از کشور با پدیده #بیابان‌زایی که بخشی از آن حاصل حرکت شن‌های روان و بادهای تند می‌باشد، دست به گریبان هستند و قسمت عمده‌ای از گرد و غباری که در ده سال اخیر هر تابستان و زمستان در مناطق غربی و جنوبی کشور مجال نفس کشیدن را از هموطنان‌مان گرفته است، ناشی از همین پدیده و خشکیِ خاک می‌باشد. در حالی که ما در ایران با داشتن منابع بی‌نظیر، تنها و تنها به خاطر سوءمدیریت، فرصت‌ها را از دست می‌دهیم، این رژیم با مساحت بسیار کوچک، در حال برنامه‌ریزی برای استقرار جمعیتی بیش از #20_میلیون نفر می‌باشد و از یهودیان سراسر جهان هر ساله دعوت می‌کند که به سرزمین‌های اشغالی #مهاجرت کنند و برای این کار، زیرساخت‌های لازم را نیز فراهم آورده است.
🔸سوال:در این شرایط ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
🔰در قسمت #جنوبی ایران، از سواحل ایران در منتهی‌الیه جنوب استان سیستان و بلوچستان در دریای عمان و چابهار، تا مرز غربی ایران با عراق و سواحل خلیج فارس در خرمشهر، ایران دارای بیش از دوهزار کیلومتر مرز دریایی می‌باشد. اگر و تنها اگر سه نیروگاه آب شیرین کن هر یک با ظرفیت 500 هزار متر مکعب تصفیه در روز، یکی در محدوده چابهار، دومی در محدوده میناب در استان هرمزگان و سومی هم در همین نیروگاه بوشهر که اکنون نیروگاه اتمی آن در حال تولید برق هسته‌ای می‌باشد، احداث گردد، با انرژی حاصل از خود این نیروگاه‌ها، نه تنها آب آشامیدنی به راحتی تولید خواهد شد، بلکه آب کشاورزی نیز به میزان بسیار بیشتر و با صرف هزینه و انرژی کمتری، تولید شده و با انرژی حاصل از همین نیروگاه‌ها به راحتی به عمق دویست کیلومتری داخل استان‌های مرکزی پمپاژ خواهد شد.
🔰برای مثال اگر نیروگاه اول در #چابهار احداث گردد، هر هزار لیتر آب در حدود 1800 تومان هزینه خواهد داشت و به ازای پمپاژ تا ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان که از سطح دریا حدود 504 متر ارتفاع دارد، به ازای هر متر مکعب (هزار لیتر آب)، هزینه پمپاژ با برق هسته‌ای چیزی در حدود 500 تومان خواهد بود که در مجموع آب آشامیدنی و البته کشاورزی با قیمتی در حدود 3000 تومان برای هر متر مکعب به عمق دویست کیلومتری داخل خاک ایران پمپاژ شده و البته مناطق بین راه را نیز آبیاری خواهد کرد.
🔰نیروگاه دوم نیز می‌تواند از #میناب تا کهنوج به همین ترتیب آبرسانی کرده و مناطق و نواحی بین این دو شهر را نیز آبیاری کند. نیروگاه سوم نیز به همین منوال می‌تواند فواصل بین استان‌های #بوشهر و فارس تا شیراز را آبرسانی کند. اگر نواحی جنوبی کشور که به این طریق آبیاری می‌شوند را با هم جمع کنیم در نهایت منطقه‌ای به وسعت بیش از سیصد هزار کیلومتر مربع که برابر با وسعت کشور آلمان است را در جنوب ایران می‌توان آبرسانی کرد و تمام این اتفاقات تنها با استفاده از نیروگاه‌های آب شیرین کن که با انرژی هسته‌ای کار می‌کنند توجیه اقتصادی خواهد داشت.
❌پایان قسمت دوم
🆔 @basijut_ir
🆔 @basijutcan_ir
📝نوشته دکتر زین‌العابدین اسماعیلی زاده
🔸قسمت دوم
🔰برای درک بیشتر موضوع ابتدا باید بفهمیم که 230 میلیون متر مکعب آب در سال یعنی چقدر؟ به عنوان مثال، سد امیرکبیر که به همراه سد لتیان، منابع اصلی تأمین آب آشامیدنی و زراعی تهران می‌باشند را در نظر می‌گیریم که در مجموع چیزی در حدود 290 میلیون متر مکعب آب (برابر با 290 میلیارد لیتر) در پشت مخازن خود دارند که تازه از این مقدار آب، در طول سال حداکثر تا 65% از ظرفیت آنها مصرف می‌شود. به عبارتی، بخش اعظم آب استان #تهران و استان #البرز با جمعیتی در حدود 15میلیون نفر که عمدتاً از این دو سد تامین می‌شود، چیزی در حدود 250 میلیون مترمکعب در سال است که دقیقا برابر است با ظرفیت یکی از این نیروگاه‌های آب شیرین کن هسته‌ای! که البته با ارقام جمعیتی در سرزمین‌های اشغالی هم‌خوانی دارد و نشان می‌دهد که یک نیروگاه آب‌شیرین‌کن از این نوع می‌تواند (در بدترین حالت) برای مصرف حداقل #ده_میلیون نفر آب آشامیدنی و زراعی کافی تولید کند! به طور خلاصه رژیم صهیونیستی از روش آب‌شیرین‌سازی، بیش از نیمی از آب مورد نیاز بخش‌های صنعتی و کشاورزی و آشامیدنی خود را به دست می‌آورد و این در حالی است که در یکی از خشک‌ترین مناطق دنیا واقع شده است.
🔹اکنون به ادامه بحث خود برمی‌گردیم و اینکه چرا عدم حرکت در مسیر ساخت چنین نیروگاه‌هایی برای منافع ملی ایران حکم #زهر را دارد که به آرامی کشور را دست‌خوش نا آرامی کرده و شاید تا آستانه #جنگ پیش خواهد برد.
🔰با توجه به بحران آب در کشور و خشک‌سالی روزافزون که ناشی از تغییرات اقلیمی منشعب از اثرات گلخانه‌ای می‌باشد، نیاز آب کشور روز به روز بیشتر شده است. هم اکنون مناطق وسیعی از کشور با پدیده #بیابان‌زایی که بخشی از آن حاصل حرکت شن‌های روان و بادهای تند می‌باشد، دست به گریبان هستند و قسمت عمده‌ای از گرد و غباری که در ده سال اخیر هر تابستان و زمستان در مناطق غربی و جنوبی کشور مجال نفس کشیدن را از هموطنان‌مان گرفته است، ناشی از همین پدیده و خشکیِ خاک می‌باشد. در حالی که ما در ایران با داشتن منابع بی‌نظیر، تنها و تنها به خاطر سوءمدیریت، فرصت‌ها را از دست می‌دهیم، این رژیم با مساحت بسیار کوچک، در حال برنامه‌ریزی برای استقرار جمعیتی بیش از #20_میلیون نفر می‌باشد و از یهودیان سراسر جهان هر ساله دعوت می‌کند که به سرزمین‌های اشغالی #مهاجرت کنند و برای این کار، زیرساخت‌های لازم را نیز فراهم آورده است.
🔸سوال:در این شرایط ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
🔰در قسمت #جنوبی ایران، از سواحل ایران در منتهی‌الیه جنوب استان سیستان و بلوچستان در دریای عمان و چابهار، تا مرز غربی ایران با عراق و سواحل خلیج فارس در خرمشهر، ایران دارای بیش از دوهزار کیلومتر مرز دریایی می‌باشد. اگر و تنها اگر سه نیروگاه آب شیرین کن هر یک با ظرفیت 500 هزار متر مکعب تصفیه در روز، یکی در محدوده چابهار، دومی در محدوده میناب در استان هرمزگان و سومی هم در همین نیروگاه بوشهر که اکنون نیروگاه اتمی آن در حال تولید برق هسته‌ای می‌باشد، احداث گردد، با انرژی حاصل از خود این نیروگاه‌ها، نه تنها آب آشامیدنی به راحتی تولید خواهد شد، بلکه آب کشاورزی نیز به میزان بسیار بیشتر و با صرف هزینه و انرژی کمتری، تولید شده و با انرژی حاصل از همین نیروگاه‌ها به راحتی به عمق دویست کیلومتری داخل استان‌های مرکزی پمپاژ خواهد شد.
🔰برای مثال اگر نیروگاه اول در #چابهار احداث گردد، هر هزار لیتر آب در حدود 1800 تومان هزینه خواهد داشت و به ازای پمپاژ تا ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان که از سطح دریا حدود 504 متر ارتفاع دارد، به ازای هر متر مکعب (هزار لیتر آب)، هزینه پمپاژ با برق هسته‌ای چیزی در حدود 500 تومان خواهد بود که در مجموع آب آشامیدنی و البته کشاورزی با قیمتی در حدود 3000 تومان برای هر متر مکعب به عمق دویست کیلومتری داخل خاک ایران پمپاژ شده و البته مناطق بین راه را نیز آبیاری خواهد کرد.
🔰نیروگاه دوم نیز می‌تواند از #میناب تا کهنوج به همین ترتیب آبرسانی کرده و مناطق و نواحی بین این دو شهر را نیز آبیاری کند. نیروگاه سوم نیز به همین منوال می‌تواند فواصل بین استان‌های #بوشهر و فارس تا شیراز را آبرسانی کند. اگر نواحی جنوبی کشور که به این طریق آبیاری می‌شوند را با هم جمع کنیم در نهایت منطقه‌ای به وسعت بیش از سیصد هزار کیلومتر مربع که برابر با وسعت کشور آلمان است را در جنوب ایران می‌توان آبرسانی کرد و تمام این اتفاقات تنها با استفاده از نیروگاه‌های آب شیرین کن که با انرژی هسته‌ای کار می‌کنند توجیه اقتصادی خواهد داشت.
❌پایان قسمت دوم
🆔 @basijut_ir
🆔 @basijutcan_ir