می‌دانی ... ؟


می‌دانی! من هرگز هیچ عاشقِ عصبانی ،
بی‌رحم ، بَد‌دِل یا بی‌وفایی را
در زندگی‌ام ندیده‌ام ،

اگر درونِ کسی
چیزی از اینها را یافتی ،
باید بدانی که او عاشق نیست ،
یا لااقل عاشقِ تو نیست ؛


عشق ، وجودِ آدمی را ،
بزرگ ، آرام ،
مهربان و رئوف می‌کند ،

این
خاصیتِ عشق است ،
که درمان کند و شفا ببخشد ،
نه اینکه زخم‌ بزند
و سپس رهایت کند ...




#عباس_ناظری

@asheghanehaye_fatima

بُرشی از یک مصاحبه


آتشِ روح ... یا روحِ آتشین ...




سوسن تسلیمی






آتشِ روح ، به معنای فرارَونده بودن
و اشتیاق به رسیدن است ؛

درونِ تو هم
آتشی برای فرارَفتن وجود دارد ،
اگر می‌خواهی آن را بیابی
مَحوِ تماشای آتشِ دیگران مباش .

آن روزی که
دست از تشویقِ دیگران برمی‌داری ،
به جستجوی آتشِ روحِ خویش برو ،

آتش را که یافتی ،
با اشتیاقی افزون در آن بِدَم
تا شعله‌وَر شود ،

سپس
مراقبِ آتشی که بَراَفروخته‌ای باش !
که مبادا خاموش شود ...



@asheghanehaye_fatima



#عباس_ناظری

بُرشی از یک گفتار

سهمِ انسان از خوشبختی ...


بانو #ایران_درودی


سهمِ انسان از خوشبختی ،
به اندازه‌ی عشقی است که ایثار می‌کند
و من خیلی خوشبختم ...
من خیلی خوشبختم ...



عشق ،
دهان‌کجی به زندگی‌ِ مَملو از رنج است ،

عشق عصیان است ،
عصیانی علیهِ اندوه ؛

و آنکه عشق ورزیدن را
آرمانِ خویش می‌کند ،
با حربه‌ی عشق بر اندوه پیروز می‌شود .

هیچ یاری‌رسانی
بزرگ‌تر و با شکوه‌تر از عشق نیست

و می‌دانی
اگر در پیِ اعتلای خویش باشی
تلألوی عشق ،
به شکوهمندی بر تو ظاهر خواهد شد ؛

پس
آنکه با صراحت عشق می‌ورزد ،
وجودش را
از یأس‌هایش وسیع‌تر می‌کند
تا سرانجام
خوشبختی بر وی ظاهر شود ...



#عباس_ناظری

@asheghanehaye_fatima

عشق دهان‌کجی به زندگی‌ِ مملو از رنج است، عشق عصیان است، عصیانی علیه اندوه؛ و آنکه عشق ورزیدن را آرمان خویش می‌کند، با حربه‌ی عشق بر اندوه پیروز می‌شود.

هیچ یاری‌رسانی بزرگ‌تر و با شکوه‌تر از عشق نیست و می‌دانی اگر در پی اعتلای خویش باشی تلألوی عشق، به شکوهمندی بر تو ظاهر خواهد شد؛ پس آنکه با صراحت عشق می‌ورزد، وجودش از یأس‌هایش وسیع‌تر می‌شود و سرانجام خوشبختی بر وی ظاهر خواهد شد.

✍ #عباس_ناظری
دکلمه #خسرو_شکیبایی

@asheghanehaye_fatima

عشق زمانی از میان ما می‌گریزد که قدردانی را از یاد می‌بریم و فراموش می‌کنیم چه شوقی برای بدست آوردن محبوب داشته‌ایم.
می‌دانی عزیز، عشق تلاشِ قلب است برای دوری کردن از عادت، اما درست در همان لحظاتی که به اشتیاق عشق عادت می‌کنی و قدردانی را از یاد می‌بری، تاثیر و نفوذ عشق از تو دور خواهد شد تا باغ روشن عشق به گورستانی تاریک مبدل شود، تصدقت گردم اگر خوشی‌ها و شادی‌هایی یافتیم بیا مراقب باشیم، بیا مراقب باشیم که زیر هجوم عادت‌ها نرویم، عادت کردن به خوشی‌ها به معنای دمیدن در آتش اتفاقات ظالمانه‌ی زندگی است.
عادت مرگ است، عادت انتهاست، عادت پایان است، نه! انسان نباید به روزهای خوش‌ِ عاشقانه عادت کند.

#عباس_ناظری


@asheghanehaye_fatima

عشق دهان‌کجی به زندگی‌ِ مملو از رنج است، عشق عصیان است، عصیانی علیه اندوه؛ و آنکه عشق ورزیدن را آرمان خویش می‌کند، با حربه‌ی عشق بر اندوه پیروز می‌شود.

هیچ یاری‌رسانی بزرگ‌تر و با شکوه‌تر از عشق نیست و می‌دانی اگر در پی اعتلای خویش باشی تلألوی عشق، به شکوهمندی بر تو ظاهر خواهد شد؛ پس آنکه با صراحت عشق می‌ورزد، وجودش از یأس‌هایش وسیع‌تر می‌شود و سرانجام خوشبختی بر وی ظاهر خواهد شد.

#عباس_ناظری

پ.ن:ما نباید بگذاریم این زمانه خشن و بی رحم گرمای قلب مان را نابود کند


@asheghanehaye_fatima

گفت: عاشقم بود اما بعد از آنکه دلم را شکست، رهایم کرد!
به او گفتم: اگر واقعا عاشقت بود چرا آن کار را با تو کرد؟
گفت: نمی‌دانم!
گفتم: می‌دانی اما به‌خودت دروغ می‌گویی، چون برایت راحت‌تر است که او را در ابتدا، عاشق خودت بدانی بعد یک آدم بی‌معرفتِ نامهربان...

می‌دانی! من هرگز هیچ عاشقِ عصبانی، بی‌رحم، بد‌دل یا بی‌وفایی را در زندگی‌ام ندیده‌ام، اگر درون کسی چیزی از اینها را یافتی، باید بدانی که او عاشق نیست، یا لااقل عاشق تو نیست؛ عشق، وجود آدمی را، بزرگ، آرام، مهربان و رئوف می‌کند، اصلا همان که مولانا می‌گوید: «آخر معشوق را دل‌آرام گویند، یعنی که دل به وی آرام گیرد، پس به غیر او چگونه آرام و قرار گیرد؟» حتی جایی فروید نوشته است: «روان‌درمانی یعنی معالجه از طریق عشق.»

این خاصیت عشق است، که درمان کند و شفا ببخشد، نه اینکه زخم‌ بزند و سپس رهایت کند...


#عباس_ناظری


@asheghanehaye_fatima

به زبانِ فروید :
«احساساتِ ابراز نشده هرگز نمی‌میرند.
آنها زنده دفن می‌شوند!
و بَعدها
به صورت‌های زشت‌تری بیرون می‌زنند. »

این عبارتِ جناب فروید
به این معناست که احساسات
سرانجام به طریقی بیرون می‌آیند،
یعنی اگر از طریقِ کلام و زبان
ابراز نشوند،
از طریقِ بدن به بیرون رانده می‌شوند؛

با این حساب
بهتر خواهد بود اگر مقتدرانه
احساسات را تجربه کنی
و به زبان بیاوری،
یعنی همراه با مهربانی و قاطعانه.

قاطعانه بدین معنا که
به مرزهای خویش احترام بگذاری
و مهربانی به معنای
احترام گذاشتن به حریمِ دیگران،

در این صورت
پریشان حال و مضطرب نخواهی بود ...







#عباس_ناظری




پ‌.ن :

شما اگر به گذشته برگردید
چه چیزی را تغییر خواهید داد؟

@asheghanehaye_fatima

گفت: عاشقم بود

به او گفتم: اگر واقعا عاشقت بود
چرا آن کار را با تو کرد!؟

گفت: نمی‌دانم!

گفتم: می‌دانی اما به‌خودت دروغ می‌گویی،

می‌دانی...!!!
من هرگز هیچ عاشقِ عصبانی، بی‌رحم،
بد‌دل یا بی‌وفایی را در زندگی‌ام ندیده‌ام،
اگر درون کسی چیزی از اینها را یافتی،
باید بدانی که او عاشق نیست،
یا لااقل عاشق تو نیست؛
عشق، وجود آدمی را،
بزرگ، آرام، مهربان و رئوف می‌کند.

اصلا همان که مولانا می‌گوید:
«آخر معشوق را دل‌آرام گویند،
یعنی که دل به وی آرام گیرد،
پس به غیر او چگونه آرام و قرار گیرد؟»

حتی جایی فروید نوشته است:
«روان‌درمانی یعنی معالجه از طریق عشق.»

این خاصیت عشق است،
که درمان کند و شفا ببخشد،
نه اینکه زخم‌ بزند و سپس رهایت کند...


#عباس_ناظری


@asheghanehaye_fatima