تنهایی گاهی یک جزیره دوست داشتنی است که بعضی ها دوست دارند به آنجا بروند و گاهی هم یک زندان نمور و تاریک است که خیلی ها می خواهند از آن بگریزند.
تنهایی گاهی پاداش اندیشه ورزی و شناخت خود است و گاهی تاوان اشتباهات است و شکنجه ای ناخواسته و عذاب آور.
تنهایی هزار و یک چهره و قیافه دارد، هم قیافه های مهربان و دوست داشتنی و صمیمی و هم چهره هایی ترسناک و خشن و نامهربان.

آدم ها می توانند در جمع باشند و احساس تنهایی کنند یا تنها باشند و احساس کنند که به تنهایی یک جماعتند.
تنهایی هیولا_فرشته ای است که باید او را شناخت. باید او‌ را فهمید، باید او را یاد گرفت.
تنهایی قواعدی دارد و آدابی، راه و رسمی دارد، قانون هایی دارد نانوشته.
گاهی باید از تنهایی به در آمد، گاهی باید به آن پناه برد.
راستی با تنهایی های هستی شناسانه چه کنیم؟ با غربت انسان در فاصله عدم و وجود؟
اگر می خواهید با هیولای تنهایی تن به تن بجنگید، پس به غار تنهایی من بیایید تا فن این رزم را بیاموزید.
اگر می خواهید با فرشته تنهایی همنشین شوید باز هم به غار تنهایی بیایید تا به شما الفبای این همنشینی را بگویم.

تنهایی، تنها دارایی انسان است، بیایید این دارایی را با هم قسمت کنیم.


#عرفان_نظرآهاری


@asheghanehaye_fatima

.

ما عشق را پیدا می کنیم حتی اگر آن عشق در سینه کرگدنی باشد و لابه لای یک عالم زُمختی و سختی.ما جهان مان را لطیف می کنیم با همین لبخندهای ظریف و با همین قلب های نازکمان.

📙#کرگدنها_هم_عاشق_می_شوند
✍️#عرفان_نظرآهاری

@asheghanehaye_fatima

از هر تعلقی که گذشتم، تواناتر شدم.
هر روز چیزی را تَرْک کردم و هر روز چیزی مرا تَرْک کرد. با هر تَرْکی، خاکِ تنم تَرَکی برداشت و چیزی از آن رویید، بالی شاید، کوچک و شفاف و نامرئی. پریدن با پرهایی نا پیدا مرا بی پروایی آموخت.
آخرین تمنایم سنگی است سهمگین که بر شانه هایم چسبیده است، باری که قرن هاست به ناگزیر هر زنی آن را برده است. فردا آن را از شانه هایم پایین خواهم گذاشت زیرا که در این کوله پشتی، توشه نیست؛ تقاضا و تمناست و آدمی زیر بار تقاضاها و تمناهایش تلف خواهد شد. رهیدن، رنج بسیار دارد اما پاداشی نیز دارد که آن رنج را التیام می بخشد.
چه ناچاری دلپذیری است که راه رستگاری جز از گذشتن نمی‌گذرد.

#عرفان‌_نظرآهاری

@asheghanehaye_fatima

گفت: اندوهت را بتکان
جهان منتظرت نمی‌ماند تا حالت خوب شود.

جهان صبر نمی‌کند تا غصه ات سر آید.
جهان برای هیچکس منتظر نمی‌ماند و برای هیچکس صبر نمی‌کند.

جهان می‌رود چه تو غمگین باشی و چه شادمان، چه سوگوار باشی و چه رقصان.

می‌دانی این جهانی که می‌رود نامش چیست؟
نامش عمر است و تو ناگزیری که دنبالش بروی حتی اگر سینه خیز.

تو ناگزیری که اندوهت را بتکانی و غمت را بشویی و بروی وگرنه جهان می‌رود و عمر می‌رود و تو جا می‌مانی از جهان و از عمر و از خودت...این ها را فرشته ای به من گفت که اسمش هانیل بود.

‏
✍ #عرفان_نظرآهاری


@asheghanehaye_fatima

زنانه خورشید باش ...

هر زنی ناگزیر است آنقدر به خورشید
خیره شود تا روزی سرانجام
تکه ای آفتاب شود ...
خورشید چیست جز دانایی که
روشن می کند و
جز عشق که گرما می بخشد ...

#عرفان_نظرآهاری


@asheghanehaye_fatima

‍

فرهاد، شیرین را تلخ می خواست

یک هم شاگردی داشتم به نام فرهاد. اهل کابل بود و زنی داشت بزرگ شده هلند، هر چند که کودکی زن در افغانستان گذشته بود.
فرهاد به واسطه ازدواج با این زن توانسته بود به هلند بیاید.
هر وقت می پرسیدیم، فرهاد چه خبر؟
می گفت: زنم حامله ام است، فردا پس فردا می زاید!
خلاصه فرهاد خانِ عمل گرا و جهادی در عرض چند سال یک عالم پسر بچه قد و نیم قد به صف کرده بود.
یک بار به او گفتم: فرهاد! آخر این انصاف نیست. این زن گناه دارد، بچه های قبلی خیلی کوچکند، یک صلح موقت بین دو جهاد برای این زن اعلام کن.
خندید و گفت: خواهرجان! زن باید مصروف باشد. زن اگر آزاد باشد، وقت پیدا می کند و فکر می کند و می بیند در زندگی اش چه کسری ها دارد. دنبال هوای دلش می رود. دردسر می شود.
بگذار متواتر، مشوش و مصروف بماند!
*
چند روز پیش عبدالقادر را دیدم، او استاد ادبیات عرب است، اهل ادلب است و سه تا فرزند نوجوان دارد.
عبدالقادر لابه لای حرف هایش گفت: از طریق سایت فرزند خواندگی تقاضای دو فرزند موقت کرده ام.
گفتم: چه جالب، شما که خودتان سه تا بچه دارید!
گفت: به تازگی زنم پایش را کرده در یک کفش که می خواهم بروم سر کار. این فکر به ذهنم رسید تا از سر کار رفتن منصرفش کنم. تازه دولت یک کمک هزینه ای هم خواهد داد. با پنج تا بچه، دیگر وقت ندارد به پر و پای من بپیچد، او در گیر می شود و من آسوده!

خلاصه فرهادها و‌ عبدالقادرها دستشان که به قدرت برسد و پایشان که به سیاست باز شود، برای مصروف کردن ما چه نقشه ها که نمی کشند.
چنانچه سال ها کشیده اند و‌ همچنان دارند می کشند…


#عرفان_نظرآهاری


@asheghanehaye_fatima

شهرزاد قصه ات را بگو

هر زنی شهرزاد است. هر زنی باید جرأت کند و راوی قصه شگفت خودش باشد. هر زنی باید سرانجام روزی از این هزار و یک‌ شب ترس و تردید بیرون بیاید.
شاید قصه گو‌ی تاریخ بخواهد تا ابد تو‌ را در روزی روزگاری در سرزمینی دور زندانی کند. اما تو‌ باید کلیدی پیدا کنی، تدبیری، چاره ای، تیشه ای، کلنگی…و از زندانِ روزی روزگاری به در آیی.
زندگی در قصه های این و آن و محبوس ماندن در خطوط سوگنامه سرنوشت، روایت تکرار و قصه دردناک بسیاری از زنان است.

من زنان زیادی را می شناسم که در قصه دیوان گیر افتاده اند و زنان زیاد تری را می شناسم که دلبرِ دیواند. نه آن دیو که سرانجام به بوسه ای انسان می شود، آن دیو که دلبرش را در آخر دیوگونه می کند.
گاهی من از دلبران، بیشتر از دیوان می ترسم. زیرا هر بار که زنهاری درباره دیوی می دهم، حتماً دلبری از گوشه ای خیز بر می دارد، خنجر دیوش را قرض می گیرد و بانگ می کند که من زندگی به جادوی دیو‌ را دوست تر دارم تا هراس رهایی را. من به دیو و دیومنشی و دیو سالاری محتاج و‌ مبتلایم!

اما باور کن که هیچ شجاعتی بالاتر از دلیریِ دلبری نیست که از فرمان دیوی سر می پیچد.
دلبر باش اما نه در بند دیو.

روزی روزگاری در سرزمینی دور، دیگر بس است.
هم اینک، هر جا که هستی،
قصه تازه ات را شروع کن…

#عرفان_نظرآهاری


@asheghanehaye_fatima

از هر تعلقی که گذشتم، تواناتر شدم
هر روز چیزی را تَرْک کردم
و هر روز چیزی مرا تَرْک کرد.
با هر تَرْکی، خاکِ تنم تَرَکی برداشت
و چیزی از آن رویید
بالی شاید، کوچک و شفاف و نامرئی

#عرفان‌_نظرآهاری

@asheghanehaye_fatima

به آیینه نگاه کن:
در آیینه زنی شجاع می بینی
تو پرنده ای می توانی پرواز کنی
آسمان برای توست
امروز روز زیبای پرواز است

دنیای امروز، دنیای جنگ و ناامنی ست
زنان اما می توانند صلح بیاورند

دستت را به من بده
ما می توانیم جهان تازه ای برای زنان بسازیم
می توانیم از امروز شروع کنیم
ما می خواهیم جهان را عوض کنیم
اما این ممکن نمی شود مگر این که هر کسی از خودش شروع کند.


#عرفان_نظرآهاری


@asheghanehaye_fatima