و ناگهان در نبودن ها
هيچ تسلايي نمى بينى
نه پيراهنى فراموش شده، آويخته در كمد
نه يك كتاب نيمه باز، كنارِ تخت
نه آن چمدانِ كهنه زير پله ها
نه چروكِ پرده اي
نه قلم ودفترى افتاده زيرِ مبلِ سبز
نه بوى عطرى
نه خطى
نه شعرى
نه خاطره اي
نه حتى عكسي
كدام عكس تسكينت مى دهد وقتى كسي در آن نمى خندد؟

#نيكى_فيروزكوهی
📚پاييز صد ساله شد

@asheghanehaye_fatima

آدم جنگیدن نباشید!
به خصوص برای آنهایی که ثابت کرده اند ارزش این جنگ، ارزش وقت و نیرو و ارزش زخمی شدنِ شما را ندارند.
آدم آرامش باشید!

#نيكى_فيروزكوهی


@asheghanehaye_fatima

در سینه هامان
نه عشق مرده بود
نه آرزوى پرواز
نه طپش های موقرانه ی قلبی بی شتاب
در سینه هامان
یك پرنده
در هوای جنون جان داده بود
یك پرنده
كه بی هیچ جراحتى
جان داده بود

#نيكى_فيروزكوهی
📕از کتاب گوشی را بردار/نشر شالگردن


@asheghanehaye_fatima

صبحِ جمعه‌ ات بخیر
هر کجا هستی‌
به یاد من باش
من با تو چای نوشیده ام
سفر‌ها کرده ام
از جنگل، از دریا، از آغوشِ تو شعر‌ها نوشته ام
رو به آسمانِ آبیِ پر خاطره
از تو گفته ام
تو را خواسته ام
آه ‌ای رویای گمشده
هر کجا هستی‌
صبحِ جمعه ات بخیر

#نيكى_فيروزكوهی

@asheghanehaye_fatima

سالها طول كشيد تا بفهمم گاهى بد نيست كنترل را از دست بدهم. بفهمم گاهى بايد از فكر آن جايزه هايي كه روى طاقچه روياهايم چيده ام بيرون بيايم. بفهمم آن مدال هايي كه قرار است اطرافيانم به گردنم بياندازند، همان بهتر كه به ميخ كج و كهنه اى آويزان بماند تا بر گردنِ قهرمانى كه از رنج ِ خود و رنجاندنِ ديگران دچار خوف دائمى ست.
بفهمم قرار نيست هميشه از همه چيز راضي باشم و قرار نيست هميشه همه از من رضايت داشته باشند. بفهمم آن روزى كه نمى دانم بايد چه بكنم و نمى توانم تصميمى بگيرم، آخرين روز دنيا نيست. چرا كه فردا ها يي هم هست براي تصميم هاي بهتر. بفهمم گاهى بهتر است بار سنگين زندگى را روى زمين بگذارم، كمرى راست كنم، عرقي از پيشانى پاك كنم، به شانه ى خودم بزنم و با خيالي راحت و با صدايي بلند به خودم بگويم..... خدا قوت.... فردا روز ديگريست

#نيكى_فيروزكوهی
📗راس ساعت هیچ/نشر ایجاز
@asheghanehaye_fatima

همیشه آخرین سطر برایش می‌‌نوشتم
" روزی بیا که برایِ آمدن دیر نشده باشد "
می‌ نوشتم
" روزی بیا که هنوز دوستت داشته باشم ، که هنوز دوستم داشته باشی‌ "
می‌ نوشتم
در نبودنت به تمام ذرات زندگی‌ کافر شده ام
جز ایمانِ به بازگشتِ تو
امروز برایِ شما می‌‌نویسم
یقینا آمده است
ولی‌ روزی که من از هراسِ دیوار ها
خانه را که نه
خودم را ترک کرده بودم

#نيكى_فيروزكوهی


@asheghanehaye_fatima

با من برقص
چرخشِ عشق روی نبض زمین
پابپای تو
چرخش گیسوانِ سیاهِ من
روی شانه‌های تو
بازی بوسه ات با گوشواره ها
بازی دامنم روی ساقِ پا

مرا به خود بخوان
به رویایی
که خواب ببینم در سفرم
مرا ببر به آن لحظه هایی‌
که دنیا بداند
همرقصِ دیوانه ات
تنها منم

#نيكى_فيروزكوهی

@asheghanehaye_fatima

آدم‌هایی‌ را که زیاد دوستت دارند
بیشتر دوست داشته باش
و آنهایی را که زود ترکت میکنند،
زودتر فراموش کن
زندگی‌ همین است
تعادل میان عشق و نفرت
تعادل میان بودن‌ها و نبودن ها
تعادل میان آمدن‌ها و رفتن ها
زندگی‌ مرزیست که میگذاری تا کسی‌،
هستی‌ تو را نیست نکند...
مرزی برای آنهایی که می‌گویند
«دوستت دارم» و
«همیشه با تو خواهم ماند»


#نيكى_فيروزكوهی

@asheghanehaye_fatima

آدم‌ها ذرّه ذرّه محو می‌‌شوند . آرام ... بی‌ صدا ... و تدریجی‌

همان آدم‌هایی‌ که هر از گاهی پیغام کوچکی برایت میفرستند ، بی‌ هیچ انتظار جوابی‌ ، فقط برایِ آنکه بگویند هنوز هستند. برای آنکه بگویند هنوز هستی‌ و هنوز برای آنها مهم ترینی ...

همان آدم‌هایی‌ که روزِ تولد تو یادشان نمی‌رود. همان‌هایی‌ که فراموش می‌‌کنند که تو هر روز خدا آنها را فراموش کرده ای. همان‌هایی‌ که برایت بهترین آرزو‌ها را دارند و می‌دانند در آرزو‌های بزرگِ تو کوچکترین جایی‌ ندارند ...

همان آدم‌هایی‌ که همین گوشه کنار‌ها هستند برای وقتی‌ که دل‌ تو پر درد می‌‌شود و چشمان تو پر اشک. که ناگهان از هیچ کجا پیدایشان می‌‌شود ، در آغوشت می‌‌گیرند و می‌‌گذراند غمِ دنیا را رویِ شانه‌هایشان خالی‌ کنی‌. همان‌هایی‌ که لحظه‌ای پس از آرامشت ، در هیچ کجای دنیای تو گم می‌‌شوند و تو هرگز نمی‌‌بینی‌ ، سینه ی سنگین از غمِ دنیا را با خود به کجا می‌‌برند ...

همان آدم‌هایی‌ که آنقدر در ندیدنشان غرق شده‌ای که نابود شدن لحظه‌هایشان را و لحظه لحظه نابود شدنشان را در کنار خودت نمی‌‌بینی‌. همان‌هایی‌ که در خاموشیِ غم انگیز خود ، از صمیمِ قلب به جایِ چشمان تو می‌‌گریند ، روزی که بفهمی چقدر برای همه چیز دیر شده است.

#نيكى_فيروزكوهی
📕در خانه ما عشق كجا ضيافت داشت /نشر ماه باران


@asheghanehaye_fatima

...
مجالی باشد
زیرِ سایبانِ سنگینِ روزگار
پیراهنم را هزار پاره کنم
بی‌تابانه
بر زخم‌های این تن‌ِ غریب
بر درکِ خاموش ذهن از فاصله
بر تصورِ محزونِ لحظه از خداحافظی
بر دیوانه‌ای که دست هایش بوی ویرانگی می‌‌دهند
و بر خودم
و بر روحِ خسته ی خودم
ببارم
و ببارم
و ببارم

#نيكى_فيروزكوهی

@asheghanehaye_fatima