استعاره‌های عاطفه، عقلانیت و جنسیت آثار #هانس_بلمر
آثار هانس بِلمِر، طی دوره‌ی بین دو جنگ جهانی تا شروع جنگ جهانی دوم، ارتباط تنگاتنگی با سوررئالیست‌های پاریس داشت. آثار عکاسی، طرّاحی، چاپ نقش و جُستارهای مدرنیستیِ این هنرمند در جراید سوررئالیستی و نمایشگاه‌ها، و تصاویر آشکارِ جنسی و حتی منحرف او برای آثار و نوشته‌های شهوانی که به‌قلم اعضای شاخصِ این جنبش تحریر شده بود – ازجمله ژرژ باتای، لوئی آراگون و رُنه کِرِول – نشان‌دهنده‌ی اشتیاق سوررئالیست‌ها به خیال‌پردازی، پوچی و بیهودگی، و – روی‌هم‌رفته – آن چیزی است که زیگموند فروید در تحلیل‌هایش از امیال جنسی کودکان، «دارای انحراف جنسی نسبت به اعضای مختلف بدن/ چندگانگی میل جنسی» توصیف می‌کرد. بلمر، بیشترین رسوایی و سوءشهرتش را به‌واسطه‌ی ساخت‌های عروسکی‌اش که از چوب، فلز، گچ و پاپیه ماشه (خمیرکاغذ و چسب) تهیه شده بودند به‌دست آورد.
#معرفی_هنرمند
Hans Bellmer - German artist (1902 – 1975)
@asheghanehaye_fatima
آثار هانس بِلمِر، طی دوره‌ی بین دو جنگ جهانی تا شروع جنگ جهانی دوم، ارتباط تنگاتنگی با سوررئالیست‌های پاریس داشت. آثار عکاسی، طرّاحی، چاپ نقش و جُستارهای مدرنیستیِ این هنرمند در جراید سوررئالیستی و نمایشگاه‌ها، و تصاویر آشکارِ جنسی و حتی منحرف او برای آثار و نوشته‌های شهوانی که به‌قلم اعضای شاخصِ این جنبش تحریر شده بود – ازجمله ژرژ باتای، لوئی آراگون و رُنه کِرِول – نشان‌دهنده‌ی اشتیاق سوررئالیست‌ها به خیال‌پردازی، پوچی و بیهودگی، و – روی‌هم‌رفته – آن چیزی است که زیگموند فروید در تحلیل‌هایش از امیال جنسی کودکان، «دارای انحراف جنسی نسبت به اعضای مختلف بدن/ چندگانگی میل جنسی» توصیف می‌کرد. بلمر، بیشترین رسوایی و سوءشهرتش را به‌واسطه‌ی ساخت‌های عروسکی‌اش که از چوب، فلز، گچ و پاپیه ماشه (خمیرکاغذ و چسب) تهیه شده بودند به‌دست آورد.
#معرفی_هنرمند
Hans Bellmer - German artist (1902 – 1975)
@asheghanehaye_fatima
#هانس_بلمر از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۷۰، با اونیکا تسورن، شاعر سوررئالیست آلمانی که به روان‌گسیختگی (اسکیزوفرنیا) مبتلا بود، زندگی و کار می‌کرد. ارتباط هنرمند با تسورن، کیفیت موحشی را آشکار می‌نمود که در آن، خلاقیت به‌طرزی خیال‌انگیز با رنج و عذاب روحی – حتی آسیب‌شناسی – همسو می‌گشت. یکی از نخستین همکاری‌های این دو، در قالب یک مجموعه‌عکسِ سیاه‌وسفیدِ «آزادگرانه ـ آزارخواهانه» تحت‌عنوان «اونیکای محصور»نمود یافت. درآنجا، تسورن با توده‌ای از یک ریسمان درهم‌پیچیده و مفتولی که به‌صورت زیگزاگ از روی بدن برهنه‌اش رد می‌شد، به نمایش درآمده بود – طوری که دیگر شباهتی به انسان نداشت. بیننده صرفا بعد از وارسی دقیقِ این تصویرِ بی‌شکل و انتزاعی که در پاییز ۱۹۵۸ روی جلد مجله‌ی «خودِ سوررئالیسم» ظاهر شد، پشت و کفل بسته‌شده‌ی یک تسورنِ جانورسان را که روی تشکی درهم‌پیچیده شده بود تشخیص می‌داد. ساختن یا «به‌صورت مجسمه‌درآوردنِ» ریخت‌شناختیِ گوشت و پوست تسورن به‌شکل یک توده‌ی غیرانسانیِ بی‌آرایه و بی‌حفاظ توسط بلمر، در این عکس در قالب تقدیس از ساختار‌شکنیِ هولناک و ظالمانه‌ی فرم زنانه قابل خوانش است.
@asheghanehaye_fatima
@asheghanehaye_fatima