کاش مى‌شد که حرف‌هایم را
روبروى تو، مو به مو بزنم
تا که آزرده‌خاطرت نکنم
باز باید به شعر رو بزنم
 
شعر، دنیاى کوچکى که در آن
تو براى همیشه مال منى
من، جواب سکوت مبهم تو
و تو زیباترین سوال منى
 
وهم زیباى من سلام، کمى
بنشین باز پاى صحبت من
بنشین دردِ دل کنم با تو
حامى روزهاى غربت من
 
تو در آغوش من؟ چه رویایى
حیف در شعر واقعیت نیست
عاقبت در مجاز مى‌میرم
بودنت حیف بى‌نهایت نیست
 
در کنار منى و تصویرت
در دل استکان نمى‌افتد
چای خود را بنوش عزیز دلم
حرف من از دهان نمى‌افتد
 
همه‌ی من براى تو، تو بخند
ترکمن‌چاى عهد ننگینی است
 
ضربه‌اى سخت زد به احساسم
عشق، با این‌که حسن نیت داشت
رفتى و بعد رفتنت گفتم
آه پس مرگ هم حقیقت داشت
 
عشق یک واژه است بعد از تو
خانه‌ام از سکوت لبریز است
تو مبادا به فکر من باشى
فکر کردن به من غم‌انگیز است
 
وهم من، بیش از این نمى‌خواهم
علت بغض و هق‌هق‌ات باشم
تو براى خودت کسى هستى
من نباید که عاشقت باشم
 
گرچه لبخند می‌زنى، بر عکس
سرد و بى‌اشتیاق مى‌افتى
لنگ پیچیدگی است فعلِ شدن
ساده باش، اتفاق مى‌افتى
 

#شعر_خوانی
#سید_تقی_سیدی


@asheghanehaye_fatima

یادم نمی کنی و ز یادم نمی روی
یادت بخیر یار فراموشکار من...



#شعر_خوانی
#شهریار
#رشید_کاکاوند
#سروش_صحت
#کتاب_باز


@asheghanehaye_fatima