بُرشی از یک مصاحبه
#کارل_گوستاو_یونگ



به زبانِ #آنتون_چخوف
یک پهنه‌ی گسترده
نهفته است میانِ خدا هست و خدا نیست.

شخصِ واقعاً دانا،
از میانِ آن با دشواریِ زیاد رد می‌شود.
و این یعنی
پذیرشِ مسئولیتِ بودن در لحظه‌ی اکنون
و رو در رو شدن با آنچه هستی.

از گام گذاشتن در شهود آغاز می‌گردد
و در شناخت پایان.

آنگاه است که
به ایمان نیازی نخواهی داشت،
چرا که شناخت برایت کافی‌ست.

می گویند ایمان به اِمکان،
خیال را حقیقت می‌بخشد!
اما مهربانا
بدون گام‌گذاشتن در وادیِ شهود،
ایمان
تعللی بوالهَوسانه است برای کوتاهی در
مسئولیتِ حضور.

به زبانِ شوپنهاور
زمانی که فرد نمی‌تواند تن به مرگ دهد
فلسفه‌ها و خداشناسی‌های متعدد را
پدید می‌آورد.

زمانی که همه‌جا
ایمان به خلود و بقا دیده می‌شود
دلیل بر این وحشتِ شدید از مرگ است.

اگر تمامِ دارایی‌اَت ایمان به غیر است،
بدان هرگز نه خویش را باور کرده‌ای
و نه به شناخت دست یافتی ...







خشایار شفیعی


پ.ن : چه منظره‌ی غم‌انگیزی است،
تماشای مردمی که
منتظرند خدا همه‌ی کارها را
درست کند ...


#کامیلو_خوزه_سلا

@asheghanehaye_fatima