@asheghanehaye_fatima




در جهانی به خواب می‌رویم
و در جهانی دیگرگون بیدار می‌شویم
ناگاه، دیزنی افسون فرومی‌نهد
پاریس از شور باز می‌ماند
نیویورک دیگر برپا نیست
دیوار چین، برج و بارو نیست
و مکّه تهی‌ست
آغوش‌ها و بوسه‌ها تیغه‌ی مرگ‌اند
و گریز از یار و والدین
نشان مهرورزی است
یک‌باره می‌بینی زیبایی و زور و زرها
بی‌ارزش است
و نمی‌تواند اکسیژنی را
که برای‌اش پرپر می‌زنی فراهم کند!

هنوز جهان، زندگی و زیبایی خود را داراست
اما انسان را به قفسی واسپرده است؛

تو گویی پیامی برای ما دارد:

«به شما نیازی نیست.
آب، خاک، آسمان و هوا، بدون شما سر پاست.
پس اگر باز آمدید، به یاد بیاورید که
مهمان من‌اید نه سرور من!»

"We fell asleep in one world, and woke up in another...
Suddenly Disney is out of magic,
Paris is no longer romantic,
New York doesn't stand up anymore,
the Chinese wall is no longer a fortress, and Mecca is empty.

Hugs & kisses suddenly become weapons, and not visiting parents & friends becomes an act of love.

Suddenly you realise that power, beauty & money are worthless, and can't get you the oxygen you're fighting for.

The world continues its life and it is beautiful. It only puts humans in cages. I think it's sending us a message:

"You are not necessary. The air, earth, water and sky without you are fine. When you come back, remember that you are my guests. Not my masters."

■●شاعر: #فرانچسکا_ملاندری | Francesca Melandri | ایتالیا |