@asheghanehaye_fatima


قلبِ من به‌سانِ درياچه‌اى گسترده است،
كه لب‌خند مى‌زند بر آن
آفتابِ چهره‌ى تو.
در ژرفا،
در تنهايىِ جان
موج روى موج
آرام فرو مى‌ريزد.
شب است يا روز؟
نمى‌دانم
هنوز امّا بر من لب‌خند مى‌زند
عاشقانه و آرام
روشناى آفتابِ چهره‌ى تو،
و من خوش‌بخت‌ام
به‌سانِ يكى كودک.

Mein Herz ist wie ein See so weit,
drin lacht dein Antlitz sonnenlicht.
in tiefer, süsser Einsamkeit,
wo leise Well an Well, sich bricht.

Ist's Nacht, ist's Tag? Ich weiss es nicht.
Lacht doch auf mich so lieb und lind
dein sonnenlichtes Angesicht,
und selig bin ich wie ein Kind.



#فریدریش_نیچه | Friedrich Wilhelm Nietzsche | آلمان، ۱۹۰۰-۱۸۴۴ |

برگردان: #مهرداد_میرزایی