@asheghanehaye_fatima
#سوال
اشوی عزیز، برایمان از #عشق_حقیقی بگویید.
#پاسخ:
عشق یعنی پذیرفتن.
یعنی اعتماد و نترسیدن. عشق زندگی است.
عشق یعنی آنکه درهای وجودتان باز است.
هر که عشق را طالب است باید بی خود شود.
باید خودش را قربانی کند.
بایستی غرورش، منیتش، خودنمایی اش، و نفسش را قربانی کند.
بدانید که هرگز عشق در شما متولد نمیشود تا مهیای از دست دادن سرتان نشوید.
و سر یعنی آنجا که همه موانع عشق در آن جمع اند. سر سمبول غرور و منیت است.
شما میگویید که عاشق همسرتان هستید،
اما تمام تلاشتان در جهت به مهار درآوردن و مهمیز کشیدن فردیت اوست.
شوهر تلاش میکند فردیت زنش را منهدم کند و آزادی اش را از او بگیرد
و او را سایه خویش کند و مالکش شود .
و هر نوع استفاده ای از او ببرد .
زن نیز همین کار را میکند و اسمش را هم عشق میگذارند .
این عشقی کاذب است. اما اکثریت به آن مبتلا هستند.
گل عشق هرگز نمیتواند به دلیل شوق سوزان شما برای غلبه بر همه چیز ،
همه چیز بودن و در همه چیز برتر و مالک بودن جوانه بزند .
عشق هنری است که نَفس شما را از بین میبرد . عشق سمبول خداوند است .
آگاه باشید عشقی که فرسوده شود و تحلیل برود و کهنه شود اصلا عشق حقیقی نبوده است . فقط یک احساس قوی و میل برای لذت جنسی بوده است . که تنها به جسم مربوط میشود. هرآنچه به روح وابسته باشد پایانی ندارد .
یک انسان دارای امیال جنسی میتواند به رضایت خاطر برسد،
اما یک عاشق هرگز .
روابط جنسی انتهایی دارند، حدی دارند ،
اما عشق را پایانی نیست .
عشق بی آغاز است. درست مانند خدا .
عشق حضور خداوند در جهان است.
عشق دروازه ای است در ابعاد ورای زمان.
عشق نفوذ اَبَر انسان است در دنیای انسان .
عشق راه یگانگی است و دوییت و من و تو در آن بی معنی است .
راه عشق باریک است .
هیچ راهی به این باریکی نیست.
آنقدر باریک است که دو نفر با هم نمیتوانند بر روی آن راه بروند.
#اشو
#عشق_حقیقی
#عشق
#سوال
اشوی عزیز، برایمان از #عشق_حقیقی بگویید.
#پاسخ:
عشق یعنی پذیرفتن.
یعنی اعتماد و نترسیدن. عشق زندگی است.
عشق یعنی آنکه درهای وجودتان باز است.
هر که عشق را طالب است باید بی خود شود.
باید خودش را قربانی کند.
بایستی غرورش، منیتش، خودنمایی اش، و نفسش را قربانی کند.
بدانید که هرگز عشق در شما متولد نمیشود تا مهیای از دست دادن سرتان نشوید.
و سر یعنی آنجا که همه موانع عشق در آن جمع اند. سر سمبول غرور و منیت است.
شما میگویید که عاشق همسرتان هستید،
اما تمام تلاشتان در جهت به مهار درآوردن و مهمیز کشیدن فردیت اوست.
شوهر تلاش میکند فردیت زنش را منهدم کند و آزادی اش را از او بگیرد
و او را سایه خویش کند و مالکش شود .
و هر نوع استفاده ای از او ببرد .
زن نیز همین کار را میکند و اسمش را هم عشق میگذارند .
این عشقی کاذب است. اما اکثریت به آن مبتلا هستند.
گل عشق هرگز نمیتواند به دلیل شوق سوزان شما برای غلبه بر همه چیز ،
همه چیز بودن و در همه چیز برتر و مالک بودن جوانه بزند .
عشق هنری است که نَفس شما را از بین میبرد . عشق سمبول خداوند است .
آگاه باشید عشقی که فرسوده شود و تحلیل برود و کهنه شود اصلا عشق حقیقی نبوده است . فقط یک احساس قوی و میل برای لذت جنسی بوده است . که تنها به جسم مربوط میشود. هرآنچه به روح وابسته باشد پایانی ندارد .
یک انسان دارای امیال جنسی میتواند به رضایت خاطر برسد،
اما یک عاشق هرگز .
روابط جنسی انتهایی دارند، حدی دارند ،
اما عشق را پایانی نیست .
عشق بی آغاز است. درست مانند خدا .
عشق حضور خداوند در جهان است.
عشق دروازه ای است در ابعاد ورای زمان.
عشق نفوذ اَبَر انسان است در دنیای انسان .
عشق راه یگانگی است و دوییت و من و تو در آن بی معنی است .
راه عشق باریک است .
هیچ راهی به این باریکی نیست.
آنقدر باریک است که دو نفر با هم نمیتوانند بر روی آن راه بروند.
#اشو
#عشق_حقیقی
#عشق
اشو عزیز:
بحرانِ زندگیِ زناشویی از کجا آغاز می شود؟
در برابر آن چه باید کرد؟
#پاسخ:
بسیاری از رابطه ها نه بر مبنای عشق،
بلکه بر اساس کشش جنسی استوارند.
در این گونه پیوندها، همسر کالایی است که مورد بهره برداری قرار میگیرد. و به سطح نازل اشیاءتنزل پیدا میکند.
بنابراین ترس ایجاد می شود.
همین ترس است که به حسادت تبدیل می شود.
#آنگاه باید از اشیاء محافظت کرد.
#آنگاه انواع قفل های ایمنی و زنجیرها ساخته می شود.
و زن و مرد مدام یکدیگر را می پایند و زیر نظر و کنترل قرار می دهند.
بحرانِ زندگیِ زناشویی دقیقاً از همین جا آغاز میشود
و " #اعتماد " که خمیر مایه اصلی یک رابطه عاشقانه است نابودمی شود.
وقتی ترس به جای عشق مینشیند، زندگی به زندان تبدیل میشود،
و زن و شوهر زندانبان یکدیگر می شوند.
هیچ کس عاشق زندانبان خود که نام همسر بر خود دارد نیست.
هیچ کس عاشق دیوارهای زندان خویش که نام خانه بر خود دارد نیست.
عشق همیشه اعتماد میکند.
بدون استثناء اعتماد کردن امری ساختگی و زورکی نیست.
اعتماد پایه و اساس و شالوده یک پیوند حقیقی است.
اگر هست که باعث پیوستگی و پیوند است.
اگر نیست، پس جدایی تنها راه است.
جنگیدن برای ایجاد و تحمیل اعتماد به دیگری کاری بیهوده است.
اتلاف وقت است.
به این نکته توجه کن:
خود را اسیر کسی نکن که دوستت ندارد. و نمیتواند به تو اعتماد کند.
خشمگین هم نشو. فایده ای ندارد.
سعی نکن اعتماد را بر خود و بر دیگری تحمیل کنی.
اینگونه فقط زمان و توانت را از دست خواهی داد.
ممکن است زمانی به خود بیایی که خیلی دیر شده است.
برخیز و گامی بردار.
یا اعتماد هست، یا نیست.
اگر نیست، برخیز و برو.
اگر کسی را دوست میداری و ژرفای وجودت با ژرفای او سخن میگوید، دیدار و پیوندتان اتفاقی مبارک و زیبا در هستی است.
اما اگر اعتمادی در کار نیست،
جدایی بهترین کار است.
هر چه زودتر بهتر.
زیرا بدین سان با جدایی نابود نمیشوی، ویران نمیشوی،
قابلیت عشق ورزیدن را برای همیشه از دست نمیدهی.
جدا_شوید،
اما_یکدیگر_را_ویران_نکنید.
#اشو
کتاب_از_سکس_تا_فر_آگاهی
@asheghanehaye_fatima
اشو عزیز:
بحرانِ زندگیِ زناشویی از کجا آغاز می شود؟
در برابر آن چه باید کرد؟
#پاسخ:
بسیاری از رابطه ها نه بر مبنای عشق،
بلکه بر اساس کشش جنسی استوارند.
در این گونه پیوندها، همسر کالایی است که مورد بهره برداری قرار میگیرد. و به سطح نازل اشیاءتنزل پیدا میکند.
بنابراین ترس ایجاد می شود.
همین ترس است که به حسادت تبدیل می شود.
#آنگاه باید از اشیاء محافظت کرد.
#آنگاه انواع قفل های ایمنی و زنجیرها ساخته می شود.
و زن و مرد مدام یکدیگر را می پایند و زیر نظر و کنترل قرار می دهند.
بحرانِ زندگیِ زناشویی دقیقاً از همین جا آغاز میشود
و " #اعتماد " که خمیر مایه اصلی یک رابطه عاشقانه است نابودمی شود.
وقتی ترس به جای عشق مینشیند، زندگی به زندان تبدیل میشود،
و زن و شوهر زندانبان یکدیگر می شوند.
هیچ کس عاشق زندانبان خود که نام همسر بر خود دارد نیست.
هیچ کس عاشق دیوارهای زندان خویش که نام خانه بر خود دارد نیست.
عشق همیشه اعتماد میکند.
بدون استثناء اعتماد کردن امری ساختگی و زورکی نیست.
اعتماد پایه و اساس و شالوده یک پیوند حقیقی است.
اگر هست که باعث پیوستگی و پیوند است.
اگر نیست، پس جدایی تنها راه است.
جنگیدن برای ایجاد و تحمیل اعتماد به دیگری کاری بیهوده است.
اتلاف وقت است.
به این نکته توجه کن:
خود را اسیر کسی نکن که دوستت ندارد. و نمیتواند به تو اعتماد کند.
خشمگین هم نشو. فایده ای ندارد.
سعی نکن اعتماد را بر خود و بر دیگری تحمیل کنی.
اینگونه فقط زمان و توانت را از دست خواهی داد.
ممکن است زمانی به خود بیایی که خیلی دیر شده است.
برخیز و گامی بردار.
یا اعتماد هست، یا نیست.
اگر نیست، برخیز و برو.
اگر کسی را دوست میداری و ژرفای وجودت با ژرفای او سخن میگوید، دیدار و پیوندتان اتفاقی مبارک و زیبا در هستی است.
اما اگر اعتمادی در کار نیست،
جدایی بهترین کار است.
هر چه زودتر بهتر.
زیرا بدین سان با جدایی نابود نمیشوی، ویران نمیشوی،
قابلیت عشق ورزیدن را برای همیشه از دست نمیدهی.
جدا_شوید،
اما_یکدیگر_را_ویران_نکنید.
#اشو
کتاب_از_سکس_تا_فر_آگاهی
@asheghanehaye_fatima