. -وقتی تنهایی به همه‌چیز و همه‌کس پناه می‌بری پخش می‌شوی در کوچه و خیابان به جاهایی می‌روی که نباید بروی به آدم‌هایی سلام می‌کنی که نباید. محبوب من! بیا دست مرا بگیر و مرا بیرون بکش! از کافه‌های دود و نیشخند از گلوی شب‌ها از گِل و لای روزها من پراکنده…