@asheghanehaye_fatima



من با خودم می‌اندیشم که کاش شادی را در نیندازیم با غم، شادی عدمِ غم نیست، شادی کنار آمدن با غم است.
اينكه با غم موسیقی گوش کنیم، بگوییم، بخندیم و بنوشیم به سلامتی غم، این وفادارِ همیشگی...



#دال_دوست_داشتن
#حسين_وحدانى

@asheghanehaye_fatima




“از دست دادن” ، کابوس کسانی‌است که گمانِ باطلِ “به دست آوردن” را دارند.
این پندار که ما می‌توانیم کسی را از آن خود کنیم، به دستش بیاوریم و در بندِ تعلقِ خویش بکشیم، از اساس وهم و خیال است..
خوش‌باوریِ منفعلانه و کودکانه‌ی کسی است که آیینِ “با هم بودن” و “برای هم بودن را نمی‌داند” و مذبوحانه با خود، دیگریو کائنات می‌جنگد تا مفهموم مآلاً ناممکن و غیر واقعیِ “مال هم بودن” را جایگزینش کند؛ و البته که در این تلاش، به واقع از دست می‌دهد. نه آدم/ آدم‌ها را- که ذاتا به دست آوردنی نیستند- بلکه کرامت انسانی، عزت نفس و شکوه دوست داشتن حقیقی را که این‌ها را قربانی مفهومی بی ارزش می‌کند که حتی به دست هم نمی‌آید...




#دال_دوست_داشتن
#حسین_وحدانی

@asheghanehaye_fatima



شنیده ایم که اگر می‌خواهی کسی را بشناسی با او به سفر برو. اما اتفاقا نه در سفر، که در حَضَر باید شناخت.
آدم‌ها (هرچه هم کوله بار سفرشان سبک باشد) همین که هوای سفر داشته باشند، دیگر بی هوا نیستند. دیگر بکر نیستند برای شناخته شدن. جانِ آدم‌ها را اگر بخواهی بشناسی در خانه‌هاشان پهن است. در چرک تابِ دیوارهاشان. در بوی خانه‌هاشان. زیر فرش‌هاشان. بر خاک روی چیزهاشان. لای آخرین صفحه بازمانده از کتاب‌هاشان. در زاویه نوری که از پنجره به گوشه‌ی اتاقشان می‌تابد یا نمی‌تابد.

#حسین_وحدانی
کتاب #دال_دوست_داشتن