@asheghanehaye_fatima


What is this life if, full of care,
We have no time to stand and stare.
No time to stand beneath the boughs
And stare as long as sheep or cows.
No time to see, when woods we pass,
Where squirrels hide their nuts in grass.
No time to see, in broad daylight,
Streams full of stars, like skies at night.
No time to turn at Beauty's glance,
And watch her feet, how they can dance.
No time to wait till her mouth can
Enrich that smile her eyes began.
A poor life this if, full of care,
We have no time to stand and stare.


William Henry Davies




این زندگی خود به چه کار می‌آید
اگر از گرفتاری ایام و غصه روزگار
فرصت نکنیم که دمی بایستیم و جهان را نظاره کنیم؛

فرصت نکنیم که در زیر شاخه‌های درختان بنشینیم
و به قدر گاوان و گوسفندان به طبیعت زیبا بنگریم؛

فرصت نکنیم که وقتی از بیشه‌ها می‌گذاریم دریابیم
که سنجاب‌ها دانه‌هایشان را کجا زیر علف‌ها پنهان کرده‌اند؛

فرصت نکنیم تا، میانه‌ی روز روشن، نهرها را،
که چون آسمانِ شبِ پُرکوکب رخشانند،
به گوشه‌چشمی نظاره کنیم؛

فرصت نکنیم که به نگاه زیبارویی روی بگردانیم
و رقص و پایکوبیش را تماشا کنیم
و دمی تامّل کنیم
تا لبخندی که چشم‌ها آغاز کرده‌اند
در لب‌هایش شکفته شوند.

به راستی چه زندگی حقیر و بی‌نوایی خواهد بود
اگر فرصت نکنیم که بایستیم و نظاره کنیم.



#ویلیام_هنری_دیویس | قطعه فراغت
ترجمه: دکتر #حسین_الهی_قمشه‌ای